Τι γίνεται, όμως, όταν ο νέος και ο παλιός είναι ένα και το αυτό άτομο;
«Ωραίος», «αλλιώς» ή ατυχώς ουδείς εξ αυτών;
Όταν, προ μηνών, ο τότε υπουργός Χρήστος Μαρκογιαννάκης ανακοίνωσε την ενεργοποίηση των καμερών στους δρόμους για την αντιμετώπιση του σύγχρονου εγκλήματος και των αυξημένων κρουσμάτων βίας, ο νυν υπουργός προστασίας του πολίτη και τότε αρμόδιος πολιτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, είχε αναφερθεί στην ανάγκη ενός σύγχρονου σχεδίου αντεγκληματικής πολιτικής, καθώς και της αναδιοργάνωσης και αξιοκρατίας στην ΕΛ.ΑΣ. : «Όταν το οργανωμένο έγκλημα χρησιμοποιεί τα πιο σύγχρονα μέσα, η κυβέρνηση των αδέξιων - δεξιών επιχειρεί με γιουρούσια και ΜΑΤατζήδες να αντιμετωπίσει το έγκλημα».
Λίγους μήνες αργότερα, όντας πλέον υπουργός προστασίας του πολίτη (!), άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του, προχώρησε στην, γνωστή πια, πολυήμερη επιχείρηση «σκούπα» στα Εξάρχεια, με τα –επίσης- γνωστά αποτελέσματα (προσαγωγή ατόμων στην ασφάλεια, για εξακρίβωση στοιχείων, παρά την από μέρους τους επίδειξη της αστυνομικής ταυτότητας, παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με μεθόδους δημόσιου εξευτελισμού, όπως τον εξαναγκασμό πολιτών σε πτώση στα γόνατα, με τα χέρια πίσω από το κεφάλι και άλλα πολλά. Ναι, «με γιουρούσια και ΜΑΤατζήδες», για να αντιμετωπίσει ένα έγκλημα που ουδέποτε τελέστηκε.
Επικοινωνιακό πυροτέχνημα; Προφανώς!
Βλέπετε, το ανύπαρκτο «κράτος» των Εξαρχείων αποτελούσε πάντα τον στόχο όλων των ανίκανων στην κοινωνική πολιτική κυβερνήσεων και των ακόμη πιο ανίκανων υπουργών της δημόσιας (ποιας;) τάξης (ποιας;), οι οποίοι εύρισκαν ακριβώς εκεί, στον μύθο, στου οποίου την δημιουργία συνέβαλαν όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, την κολυμβήθρα του Σιλωάμ, για να ξεπλύνουν την αμαρτωλά εκούσια ανικανότητά τους, που σαφέστατα εξυπηρετούσε και ένα κομβικό σημείο της κυβερνητικής πολιτικής, που συνοψίζεται στο εξής: Δεν τα βάζουμε με την ΕΛ.ΑΣ., δεν συγκρουόμαστε με τη λογική συντηρητικών πολιτών, αντίθετα φροντίζουμε να την τρέφουμε (τη λογική αυτή), με πολιτικές εκφοβισμού και ανακοινώσεις των εκπροσώπων τύπου της ΕΛ.ΑΣ. –πάντα σε πρώτο πλάνο–, ώστε ο πολίτης, αφενός να νιώθει πως απειλείται πανταχόθεν, αφετέρου να καταπίνει την καραμέλα της καλής αστυνομίας, που προστατεύει και διαφυλάττει τα συμφέροντά του.
Σταδιακά, κτίστηκε και το οικοδόμημα των «κακών» αλλοδαπών, που οδήγησαν σταφαινόμενα του Αγίου Παντελεήμονα.
Και ο νέος υπουργός ασφάλειας του πολίτη (!), με χθεσινές του δηλώσεις, έρχεται να απαλύνει τις αρνητικές εντυπώσεις που προκάλεσε η πρεμιέρα του στο μετονομασθέν υπουργείο, με εκ διαμέτρου αντίθετες, αλλά εξίσου επικοινωνιακές δηλώσεις και κινήσεις εντυπωσιασμού:
α) Συναντήθηκε με αντιπροσωπεία της πακιστανικής κοινότητας και εκπροσώπους αντιρατσιστικών οργανώσεων και εξήγγειλε νέο μοντέλο αστυνόμευσης, που θα εφαρμοστεί στα τμήματα περιοχών όπου υπάρχουν πολλοί μετανάστες, αρχής γενομένης από τον Άγιο Παντελεήμονα.
β) Δήλωσε ότι θα τιμωρηθεί όποιος αστυνομικός «σηκώσει παράνομα χέρι σε πολίτη» ή συνδέεται με τη ναζιστική «Χρυσή Αυγή». (σ.σ. Θα περιλάβει και τους αστυνομικούς που προπηλάκισαν τον μεσήλικα στα Εξάρχεια, παρότι τους επέδειξε την αστυνομική του ταυτότητα; )
γ) Απέστειλε επιστολή στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Τέντε με τον φάκελο με τα στοιχεία της υπόθεσης, προκειμένου -όπως αναφέρει- να διερευνηθούν σε βάθος οι πραγματικές συνθήκες θανάτου του 27χρονου Πακιστανού Mohamad Kameran.
(Θαυμάσια αμετροέπεια, που θα μπορούσε να γίνει μία δεκάλεπτη σεκάνς σε χολιγουντιανή ταινία, με πρωταγωνιστή έναν οραματιστή-ουτοπιστή λειτουργό του συστήματος. Όχι, δεν θα πάρουμε άλλες αμερικανιές.)
Παρά ταύτα, το Σάββατο 17 Οκτωβρίου, στη Νίκαια, στην πορεία διαμαρτυρίας που διοργανώθηκε για το θάνατο του 27χρονου Πακιστανού και στην οποία συμμετείχε και η νεολαία ΠΑΣΟΚ, έγιναν συλλήψεις και παραπέμφθηκαν διαδηλωτές, με κακουργηματικές κατηγορίες, μετά από διώξεις που τους ασκήθηκαν, με το νόμο του Δένδια, για τους έχοντες καλυμμένα τα πρόσωπα.
Το ότι φόραγαν κράνη, επειδή επέβαιναν σε μηχανές ή φόρεσαν μαντίλια για να προστατευθούν από τα δακρυγόνα που έπεφταν σαν το χαλάζι, ουδόλως απασχόλησε τον αρμόδιο για την άσκηση της δίωξης εισαγγελέα. Πιστός στο γράμμα του νόμου (;) και ενδεχομένως σύμφωνος με τη φιλοσοφία του, έκανε το …καθήκον του, χωρίς καθόλου να τον απασχολεί το αν οι νεαροί που θα απολογηθούν στον ανακριτή την Πέμπτη, θα βρεθούν προσωρινά κρατούμενοι, μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης.
Ουδόλως τον ενδιαφέρει αν ο συγκεκριμένος νόμος, ο οποίος έχει κατηγορηθεί από πολλούς έγκριτους νομικούς ως αντισυνταγματικός (αλλά και από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, όταν ψηφίστηκε), κριθεί ως τέτοιος και από το δικαστήριο της ουσίας, που έχει την αρμοδιότητα να το πράξει και κηρύξει απαράδεκτη την ποινική δίωξη ή, στην απλούστερη περίπτωση, κρίνει ότι δεν τελέστηκε το έγκλημα για το οποίο παραπέμπονται οι συλληφθέντες και τους κρίνει αθώους των πράξεων για τις οποίες κατηγορούνται. Σε περίπτωση προσωρινής κράτησης (προφυλάκισης) αυτών των νέων ανθρώπων, ποιος θα τους επιστρέψει πίσω τους μήνες που θα περάσουν εγκλεισμένοι σε φυλακές, πλάι σε έγκλειστους για παραβάσεις του κοινού ποινικού δικαίου; Ποιος θα τους επιστρέψει πίσω τους μήνες της χαμένης ελευθερίας τους;
Επ’ αυτού ο υπουργός ασφάλειας του πολίτη δεν πήρε θέση. Αλλά σε ένα κράτος κοινοβουλευτικής δημοκρατίας δε νοείται να ποινικοποιείται το συνταγματικό δικαίωμα του συναθροίζεσθαι. Στην πραγματικότητα, είτε με νόμους, είτε με πρακτικές των «υπηρετών» της δημόσιας τάξης, αυτό το δικαίωμα έχει καταστρατηγηθεί πολλάκις και τα τελευταία χρόνια διαπιστώνουμε όλο και περισσότερες τακτικές καταστολής του.
Υπουργός ασφάλειας του πολίτη, λοιπόν; Μα ναι, ο μέγας και τρανός κύριος Μιχάλης Χρυσοχοΐδης!
Αυτός που πριν λίγα χρόνια επαίρετο για την εν τη υπουργεία του εξάρθρωση της 17 Ν. Αυτός που, μαζί με την τότε κυβέρνηση του ανεκδιήγητου Σημίτη, σε συνεργασία με την διορισμένη ηγεσία του Αρείου Πάγου, ευλόγησε το ελεεινότερο δικαστικό πραξικόπημα όλων των εποχών, στερώντας από τους κατηγορουμένους τον φυσικό τους δικαστή, καταργώντας το δικαίωμα της δημοσιότητας της δίκης και αυτό, που τότε πρωτακούστηκε στα ελληνικά νομικά χρονικά και ονομάστηκε «δίκαιη δίκη» (τι απερίγραπτος πλεονασμός, για το αυτονόητο, αλλά τελικά, πόση ουσία αποδείχθηκε ότι εμπεριείχε!), με την πλήρη παραβίαση της ΕΣΔΑ.
Κρίθηκε, όπως αποδεικνύουν τα πράγματα, τόσο επιτυχής η προηγούμενη θητεία του, που ο ΓΑΠ σκέφθηκε να μη πάει χαμένο ένα τέτοιο ταλέντο και τον όρισε εκ νέου υπουργό στο αμαρτωλό υπουργείο, στο οποίο άλλαξε όνομα, μήπως και επέλθει κάθαρση των ανομημάτων του. Αλλά το υπουργείο (και κάθε υπουργείο) ακολουθεί την πολιτική που επιβάλλει το κυβερνητικό σχήμα. Και ο κάθε υπουργός, ασκώντας την εξουσία που του παρέχει το Σύνταγμα, αποδεικνύει το ήθος και τις ικανότητές του.
Τα πρώτα δείγματα γραφής που έδωσε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης στην πρεμιέρα του ως (εκ νέου) υπουργός προστασίας του πολίτη, δείχνουν ότι τον πολίτη τον έχει γραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Το πολιτικό του παρελθόν συνηγορεί επ’ αυτού και είναι απολύτως επιβαρυντικό.
Οι (μετέπειτα) πρόσφατες αναφορές στον Άγιο Παντελεήμονα, η επιστολή στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, για την διευκρίνιση των συνθηκών σύλληψης, κράτησης και εν τέλει του θανάτου του νεαρού Πακιστανού και οι κορώνες ότι θα τιμωρηθεί κάθε αστυνομικός που θα σηκώσει «παράνομα χέρι σε πολίτη» είναι απλώς προφάσεις εν αμαρτίαις. Και ο υπουργός έπεσε σε πάρα πολλές.
Ρητορική ερώτηση αφελούς: Υπάρχει και νόμιμο σήκωμα χεριού σε πολίτη; Από πότε, αλήθεια; Τι λένε για αυτό οι έγκριτοι και σοβαροί νομικοί, αλλά και οι συνταγματολόγοι; Είναι ή όχι κακούργημα ο βασανισμός κρατουμένου;
Το περασμένο Σάββατο είχαμε άλλο ένα κρούσμα σύλληψης και παραπομπής πολίτη, με τη διαδικασία του αυτόφωρου, στη δικαιοσύνη, με καταγγελίες στημένες και κατασκευασμένες από τους, εν αγαστή με το υπουργείο, σύμπνοια, αστυνομικούς.
Παραθέτουμε την προσωπική μαρτυρία του (καθόλου τυχαίου) πολίτη, Δημήτρη Παρσάνογλου:
«Το περασμένο Σάββατο στις 7.30 το απόγευμα αγόραζα εφημερίδες στην οδό Πανεπιστημίου στην Ομόνοια. Ανάμεσά μας ακούστηκαν φωνές, ο κόσμος συγκεντρώθηκε γύρω από έναν Αφρικανό μετανάστη, που τον είχε ακινητοποιήσει κάποιος που φορούσε πολιτικά. Τον παρέδωσε σε δύο ένστολους αστυνομικούς. Ο μετανάστης ήταν πεσμένος μπρούμυτα, ενώ τον χτυπούσαν και οι τρεις μαζί. Γιατί τον χτυπάτε, αφού είναι ακινητοποιημένος, τους είπα. Και με συνέλαβαν μαζί του. Την Κυριακή μάς μετέφεραν στον εισαγγελέα, ο οποίος έδωσε εντολή να παραμείνουμε κρατούμενοι μέχρι τη Δευτέρα για να δικαστούμε στο Αυτόφωρο. Οι αστυνομικοί με κατηγορούσαν για εξύβριση και τον Αφρικανό για αντίσταση κατά της αρχής. Στο Αυτόφωρο πήραμε αναβολή μέχρι τις 29 Οκτωβρίου».
Ακόμα και αν θέλαμε να δεχθούμε ότι πράγματι ο υπουργός έχει καλές προθέσεις, τότε δεν μπορούμε παρά να δεχθούμε, ότι είναι ανίκανος, ως προϊστάμενος της ΕΛ.ΑΣ. Όταν τα όργανά της αγνοούν πλήρως τις θέσεις και τις εντολές του, φταίει αυτός, και μόνον.
Από πλευράς μου, με τον λόγο μου, που δεν έχει την αγοραστική αξία που προσδίδουν τα ΜΜΕ κατά το δοκούν και, για την ακρίβεια, τον λόγο μου που είναι δωρεάν και μάλλον με πολύ μικρή απήχηση, σας δηλώνω, κ. Χρυσοχοΐδη, ότι θα σας παρακολουθώ στενά. Θα σας κρίνω αυστηρά. Και θα δημοσιοποιώ τις θέσεις μου σε οτιδήποτε λέτε και κάνετε. Και πραγματικά εύχομαι, να έρθει εκείνη η μέρα που θα σας χειροκροτήσω και θα πω: «Δικαιώθηκε η επιλογή σας ως προϊστάμενος στο συγκεκριμένο υπουργείο!».
___________________________________
Διαβάστε μια χρονολογική λίστα αυτών που έπεσαν θύματα των «καλών καγαθών» υπηρετών της ΕΛ.ΑΣ.:
http://docs.google.com/View?id=dcj5p9fq_61gnf2kfhp
Και μια πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση από τον Ιό: http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=17/10/2009&s=ios-savvatoy
* Τον περασμένο Μάιο, στην επ’ αρχής συζήτηση του τότε νομοσχεδίου του Δένδια, για τις «μεταρρυθμίσεις στην οργάνωση της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας και στη θεραπευτική μεταχείριση χρηστών ναρκωτικών ουσιών», όπου περιλαμβάνονταν και οι διατάξεις που αναφέρονται σε ρυθμίσεις σχετικά με τις κουκούλες, με δηκτικό τρόπο η Λιάνα Κανέλη είχε δηλώσει:
«Θα πρέπει να συλλάβετε όλες τις κυρίες που έχουνε κάνει μπότοξ και όλους τους δικαστές που έχουν αλλοιώσει το πρόσωπό τους γιατί είχαν πεταχτά αυτιά. Θα καταργήσετε κάθε αποκριάτικο μαγαζί απ’ αυτά τα εποχικά. Όποιος βγει ντυμένος μπούλα, τελείωσε.»
ΥΓ. Γράφοντας τις τελευταίες αράδες αυτού το ποστ πληροφορήθηκα, ότι με διάταξη του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Ηλείας κρίθηκαν άπαντες αθώοι, για τις φονικές πυρκαγιές του 2007. Σαράντα έξι -46- νεκροί ίσως δεν δικαιωθούν ποτέ. Το πλέον σκανδαλώδες; Η διάταξη, που «έκρινε» ότι για όλα έφταιγε ο άνεμος, υιοθετώντας τις προκλητικές δικαιολογίες της τότε κυβέρνησης, εκδόθηκε στις 22-7-2009, αλλά μόλις χθες δόθηκε στη δημοσιότητα.
Τυχαίο;
_____________________________
Παλιά σχόλια (104)