Προς υποψήφιους αναγνώστες: Η ανάρτηση αυτή δεν προπαγανδίζει τη βία. Αποτελεί case study του ενδεχόμενου να προκύψει φυσική βία τόσο εναντίον των συγκεντρώσεων όσο των συγκεντρωμένων εναντίον αυτών που τους καταδίκασαν στο όνομα της κάλπικης σωτηρίας.
Όλοι λοιπόν οι κέρβεροι της εξουσίας, οι οποίοι με αφορμή την επίθεση κατά του κυρίου Χατζηδάκη έσπευσαν κραυγάζοντας να καταγγείλουν τη βία ως αντιδημοκρατική ενέργεια, είναι βέβαιο ότι αντέδρασαν επιλεκτικά και υποκριτικά, παραβλέποντας και ότι υπάρχουν και θεμιτές μορφές βίας, και ότι η δημοκρατία που υπερασπίζονται εμπεριέχει εγγενώς ποικίλες μορφές βίας.
15η μέρα των παλλαϊκών κινητοποιήσεων με επίκεντρο τις διαρκείς, μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα. Η αυτοοργάνωση και ο αυτοπροσδιορισμός ενός λαού που επιτέλους αφυπνίσθηκε. Δεν άντεξε στη βία της φτωχοποίησης και της συστηματικής υποτίμησης της νοημοσύνης του και βγήκε στις κεντρικές πλατείες των πόλεων για να το φωνάξει. Στην κεντρικότερη των κεντρικών πλατεία, οργάνωσε και συγκρότημα χώρων (αντίσκηνα και τέντες) που στεγάζουν ποικίλες συνελεύσεις με θέματα την ανεργία, τη φτώχεια, την (στημένη στο απόσπασμα) πολιτική, τα ΜΜΕ και άλλα πολλά
όπως φαίνεται άλλωστε και στο ημερήσιο πρόγραμμα συνελεύσεων στη σχετική φωτογραφία από το πρόγραμμα της Κυριακής 5/6/2011.
Τεχνική αυτοοργάνωση άψογη. Η αποκάλυψη ήταν πως τελικά υπάρχει η δυνατότητα στον Ελληνικό λαό, να οργανώσει πέρα από τις συγκεντρώσεις καθαυτές και τις ανάγκες του για μόρφωση (απόδειξη οι ομιλίες που λαμβάνουν χώρα στην “Κοινωνία του Συντάγματος”) για σίτιση (και στον τομέα αυτό παρατηρείται πολύ καλή οργάνωση), ενημέρωση (η “γραμματεία” της πλατείας αποδεικνύει κάθε μέρα πως το μεράκι και το πάθος των εθελοντών της ξεπερνάει τον επαγγελματισμό πολλών “γραφείων υποστήριξης”) αλλά και πλήθος άλλων απαιτούμενων για την περίπτωση λειτουργιών.
Μπορεί η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης την οποία ζούμε λόγω της καθολικής επίθεσης εναντίον του λαού από κυβερνήσεις - τράπεζες - ΜΜΕ - κόμματα και οικονομικά μπλοκ, να συσπείρωσε τον λαό και να τον έκανε να βγάλει έξω κρυφές αρετές αλλά αυτές σίγουρα δεν γεννήθηκαν σήμερα. Προϋπήρχαν εν υπνώσει και απλά σήμερα χρειάστηκε να εκδηλωθούν.
Στην παραπάνω θέση, υπάρχει μία παραδοξότητα. Η γενικευμένη επίθεση κατά ενός λαού (με παντιέρα μία ψευδεπίγραφη “σωτηρία της πατρίδας”) μορεί να αντιμετωπίζεται μόνο με την αυτοοργάνωση κοινωνικών επιμορφωτικών και ενημερωτικών camps και δίχως ούτε μία αντίδραση στη βία της φτωχοποίησης, της προπαγάνδας και της καθημερινής απειλής της αυξανόμενης ανεργίας, πέρα από τις τεχνητές απειλές της “χρεοκοπίας” του “Αρμαγεδδώνα της επιστροφής στη δραχμή” και της “οικονομικής Αποκάλυψης” που θα ζήσουμε αν δε συμμορφωθούμε προς τας υποδείξεις”. Δεν είναι παράδοξο (ιστορικά αλλά και πολιτισμικά) λαοί με την παράδοση του Ρήγα, του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη, αλλά και φυσικά του Άρη, του Βαφειάδη, του Διαμαντή, του Κίσσαβου, του Αλέκου Παναγούλη και τόσων άλλων, ξαφνικά να εμφανίζονται μεταλλαγμένοι σε Γκάντι των Βαλκανίων και σε Lennon της Αθήνας*;
Όσο καλή οργάνωση και αν έχουν οι συγκεντρώσεις και οι διαμαρτυρίες, όσο και αν διευρύνεται το ποτάμι της πληροφορίας ανάμεσα στο λαό όσο φουσκώνει το ποτάμι του ίδιου του λαού που κατεβαίνει -με έντονα αυξητικές τάσεις- κάθε απόγευμα στην πλατεία, όσο και αν ανεβαίνει ο παλμός τη συγκέντρωσης, η ένταση και ο παλμός της διεκδίκησης δεν αυξάνει ανάλογα. Είναι λαϊκή απαίτηση ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ. Ναι, ο Γιωργάκης, τα τσιράκια του, η παρεούλα του καθώς και η τρόικα πρέπει να φύγουν άμεσα. Να φύγουν γιατί το θέλει ο λαός, όσο και αν τους θέλουν τα κόμματα**. Όμως παρά τις καθολικές διαμαρτυρίες, ο Γιωργάκης άν δεν πάει για κανώ ή για κοιλιακούς, εκμεταλλεύεται τον τηλεοπτικό του χρόνο για να “κατανοήσει τη δυσφορία” αλλά να προσθέσει πως “σκοπός του είναι η σωτηρία της πατρίδας”***
Τι μπορεί να αλλάξει σε έναν τέτοιο τύπο η “καθιστική διαμαρτυρία”;
Ο Γιωργάκης είναι ένας τύπος που αν δεν είναι υπάλληλος σε διατεταγμένη υπηρεσία (πρέπει να πείσει πως δεν είναι) είναι απλά ένας οσφυοκάμπτης, άβουλος πρωθυπουργός, εντελώς ακατάλληλος. Αυτό βέβαια μπορεί να διορθωθεί με εκλογές (και όχι με δημοψηφίσματα που τελευταία προπαγανδίζονται πολύ) όπως και όλα τα -προσωρινά ελπίζω- σφάλματα σε μία δημοκρατία. Το ζήτημα όμως δε λύνεται μόνο με την απομάκρυνση του Γιωργάκη από την εξουσία αλλά κυρίως με την απομάκρυνση των αφεντικών του τους οποίους, φρόντισε να βάλει για τα καλά στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας. Με αιτιολογικό ξεκάθαρο: Αφού πληρώνουν έχουν και λόγο. Τα κράτη είναι πια ιδιωτικές επιχειρήσεις που οι “μέτοχοι” έχουν λόγο στην πορεία τους. Δεν είναι αυτό που ορίζει το συνταγματικό δίκαιο “Κράτος είναι διαρκής σε νομικό πρόσωπο οργάνωση λαού μόνιμα εγκατεστημένου σε χώρα, που ασκεί αυτοδύναμη εξουσία.**** Βέβαια εδώ έχει καταπατηθεί το Σύνταγμα, το συνταγματικό δίκαιο μας μάθανε.
Και εδώ τίθεται το άλλο ερώτημα. Υπάρχει περίπτωση με τις συγκεντρώσεις να παραμένουν ειρηνικές, οι επιτιθέμενοι ΓΑΠ, τρόικα, τράπεζες να σταματήσουν ή έστω να μετριάσουν την επίθεση τους;
Επικρατούσα υπόθεση είναι πως δεν πρόκειται να σταματήσουν οι επιθέσεις, τόσο η άμεση με τη φτωχοποίηση, τη διάλυση του κοινωνικού ιστού, την εξαθλίωση όσο και εκείνη της προπαγανδιστικής λάσπης που εκτοξεύουν ντόπια και ξένα ΜΜΕ για να έχουν υπό έλεγχο κάθε λαό που ενδεχομένως θα “κουνηθεί λίγο παραπάνω απ’ όσο του επιτρέπεται”. Όμως πρέπει να είμαστε έτοιμοι (σαν από καιρό) για αυτή την αισχρή επίθεση. Γιατί το σκοινί τεντώνει πολύ.
Μία το μεσοπρόθεσμο (το μνημόνιο 5 κατ’ ευφημισμόν) μία η προκλητική εμφάνιση σε “αυθόρμητες λαϊκές συγκεντρώσεις” κομματικών στελεχών υο ΠΑΣΟΚ, μία οι προκλητικές δηλώσεις των γελοίων “υπουργών και αντιπροέδρου” ακόμα ακόμα και το δούλεμα με “τους διαφωνούντες βουλευτές που τελικά συμμορφώνονται για το καλό της χώρας” αλλά επιπρόσθετα, η επισημοποίηση της ξένης κατοχής με την νομιμοποίηση της παρουσίας επιτρόπων στα υπουργεία της χώρας, το σκοινί τεντώνει πέρα από τις αντοχές του. Τα πρώτα κρούσματα βίας είναι προ των πυλών. Εϊναι μία βία όμως που απαντάει στη βία της εξουσίας. Δεν είναι πρωτογενής και αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους. Γράφει ο Γιώργος Ρούσης στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στις 24/12/2010, απ’ όπου πήρα και το εισαγωγικό κειμενάκι
“...η αστική τάξη χρησιμοποιεί κατά κόρον και πολύμορφα τη βία. Πέρα από τους πολέμους, κρατική ανοιχτή αστυνομική βία, οικονομική βία, φόβος της βίας, βία της ανεργίας, βία της φτώχειας, βία της στέρησης στοιχειωδών για την επιβίωση πραγμάτων, όπως το νερό, η τροφή και τα φάρμακα, η οικολογική βία... κ.λπ. αποτελούν μια καθημερινότητα για την πλειονότητα των κατοίκων του πλανήτη. Τούτο σημαίνει ότι βία δεν συνιστά μόνον η οργισμένη αντίδραση με τη μορφή της βιαιοπραγίας ενάντια σ' έναν τέως υπουργό και νυν βουλευτή, δηλαδή ενάντια σε ένα σύμβολο της εξουσίας.”
και
“Αν πράγματι ήταν κατά της βίας, έπρεπε να καταδικάζουν και τις αστυνομικές επιθέσεις και ξυλοδαρμούς, και τις άδικες συλλήψεις και δίκες, και όλα εκείνα τα βίαια μέτρα, με κορυφαίο την οικονομική κατάκτηση της χώρας μας, που καθημερινά βιάζουν στην κυριολεξία εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και τα οποία ως αντίδραση προκάλεσαν την επίθεση κατά του κυρίου Χατζηδάκη.”
Προσοχή. Δεν ορίζει κανείς πως η πρωτογενής βία είναι κατδικαστέα ενώ η απάντηση στη βία αυτή με “δευτερογενή βία” είναι δικαιολογημένη. Απλά, γίνεται κατανοητό πως αυτοί που δεν καταδικάζουν την αστυνομική, την κρατική, την οικονομική βία εναντίον ενός λαού, θα προστρέξουν να καταδικάσουν τη μόνη μορφή βίας που έχει απομείνει σα μέσο άμυνας αυτού του λαού. Την κοινωνική και φυσική βία που μπορεί (αν μπορέσει) να ασκήσει το θύμα αμυνόμενο στον βιαστή του.
Και μη περιμένει κανείς να του αναγνωρίσουν το ελαφρυντικό της “άμυνας” οι διάφοροι ξεπουλημένοι προπαγανδιστές των ραδιοφώνων, των τηλεοράσεων και των εφημερίδων (εσχάτως και του διαδικτύου)
_____________________________________________________________
*Θα μπορούσε κανείς να προσθέσει, στα πλαίσια μίας αναίρεσης που θα επιχειρούσε και τον Γρηγόρη Λαμπράκη, τον γνήσιο και πρόδρομο του ειρηνιστικού κινήματος στην Ελλάδα αλλά θα του απαντούσα πως είναι καιρός να ξεκάνουμε το παρακράτος που “έφαγε” τον Λαμπράκη και δεν έχουμε την πολυτέλεια να κάνουμε πάλι λάθος.
**Απόδειξη είναι πως επίσημα η τριμερής (η τρόικα στο ιντελεκτουέλ) ζητάει τη συναίνεση των κομμάτων και το ανάγει αυτό σε διακύβευμα παραπλανώντας τον άμεσα ενδιαφερόμενο, τον ίδιο τον λαό του οποίου θα έπρεπε να έχει ζητηθεί η γνώμη και η συναίνεση εδώ και 18 μήνες. Φυσικά για εκλογές μούγκα τα υπηρετάκια των τραπεζών.
***Ο κίβδηλος πατριωτισμός του Γιωργάκη είναι καρμπόν με εκείνον του Καρατζαφέρη. Μεγαλοστομίες που κρύβουν την αλήθεια όπως και ο Φύρερ χρησιμοποιεί άσχετους λεονταρισμούς που καλύπτουν τα ψέματα και τις αντιφάσεις του. Δεν είναι τυχαίο το πως “ταιριάξανε” τα συνεταιράκια για να μας βυθίσουν στο μνημόνιο (ο πρώτος από πονηριά και υπαλληλική ευσυνειδησία και ο δεύτερος από βλακεία και μωροφιλοδοξία)
**** Επίτομο Συνταγματικό Δίκαιο Κ.Λ. Γεωργόπουλου
_________________________________________
Παρόραμα:
Ο δαίμων του blogger είχε εξαφανίσει τη φωτό με το ημερήσιο πρόγραμμα συζητήσεων. Το αντιλήφθηκα και το διόρθωσα (την αμέλεια μου την έριξα στο blogger, όπως ο Λοβέρδος τα ρίχνει στην κακιά την ώρα)