Θύματα της Ευρώπης, θύματα της χώρας και των πραιτόρων της.
Ποια ήταν τα θύματα της αστυνομικής βίας του ανεκδιήγητου Παπουτσή στις 29/6; Τα ίδια θύματα του Κράτους και του Ευρωπαϊκού Υπερκράτους. Το περιοδικό The Nation και η ανταποκρίτρια του Maria Margaronis, περιέγραψε την κατάσαση πριν ξεσπάσουν τα επεισόδια, πριν από το συλλαλητήριο της 29ης Ιουνίου.
Μεταφράσαμε (σαν αναγνώστες και όχι σαν μεταφραστές) και σας το παρουσιάζουμε από την ιστοσελίδα του περιοδικού The Nation,27/6/2011, γράφει η Maria Margaronis
.................................................................................................
Το ελληνικό ρήμα ΑΓΟΡΕΥΩ σημαίνει "μιλάω στο κοινό." Αλλά Αγορά είναι και η αγορά (ο χώρος οικονομικής διαπραγμάτευσης- αγοραπωλησιών. Η αγορά ήταν μια περιοχή εφαρμοσμένης πολιτικής αλλά και πεδίο της πολιτικής όπως η πολιτική οικονομία.
"Αν προσπαθήσετε να διαχωρίσετε τις δύο έννοιες και διαδικασίες, την πολιτική από την οικονoμία, κατα τις επιταγές του νεοφιλελευθερισμού, δημιουργείται μια καθαρά οικονομική αγορά. Τότε δεν υπάρχει δημοκρατικός έλεγχος."
Γιώργος Παπανδρέου, Συνέντευξη με το Open Democracy, 2004
Είμαστε το άσωτο παιδί σε μία "τακροποιημένη" παγκόσμια οικονομία και σε μία "επιτυχημένη" Ευρώπη; Ή το σύστημα ανέκαθεν έπασχε;
Ερώτημα που τίθεται στο Debtocracy, (ελληνικό ντοκιμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου)
Αθήνα
Όταν εξελέγη πρωθυπουργός το 2009 ως επικεφαλής του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος στην Ελλάδα (ΠΑΣΟΚ), ο Γιώργος Παπανδρέου δήλωνε πως θα εξαλείψει τη διαφθορά, θα ανοίξει την πολιτική, και τον απαρχαιωμένο χαρακτήρα της και θα αναζωογονήσει την οικονομία της χώρας. «Λεφτά υπάρχουν», είπε στη συνέχεια, ενώ δεν μπορούσε να μην είναι γνωστό ότι δεν υπήρχε χρήμα στο δημόσιο κορβανά.
Λιγότερο από δύο χρόνια αργότερα, αυτός επέτρεψε στην "τρόικα" της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για να τον δεσμεύσουν "ως τα κέρατα" σε ένα αδύνατο δίλημμα: είτε η ελληνική κυβέρνηση εφαρμόζει ένα δεύτερο γύρο μέτρων λιτότητας πιο άγρια από κάθε άλλα που υπέφερε μια αναπτυγμένη χώρα, με μεγαλύτερες μειώσεις εισοδημάτων και αυξήσεις φόρων, και σε τιμή ευκαιρίας ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ή η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με τη στάση πληρωμών και βέβαια την επικείμενη πτώχευση.
Το ελληνικό Κοινοβούλιο ετοιμάζεται να ψηφίσει (ΣτSky 27/6 2 μέρες πριν την 29η) για τα νέα μέτρα, τα οποία είναι σε αντίθεση με περισσότερο από το 70 τοις εκατό του πληθυσμού. Τα συνδικάτα έχουν ξεκινήσει διήμερη γενική απεργία. Γύρω από την Πλατεία Συντάγματος, μικρά συγκροτήματα των ταραξιών με μάσκες και κουκούλες -οι λεγόμενοι «γνωστοί άγνωστοι», συγκρούονται με τα ΜΑΤ.
Πνιγμένοι από τα σύννεφα των δακρυγόνων (ΣτSky από τις 15/6), χιλιάδες ειρηνικοί διαδηλωτές προσπαθούν να διατηρήσουν τη διαμαρτυρία τους στη βάση της (στο Σύνταγμα).
Από τα τέλη του Μαΐου, το Σύνταγμα έχει ξεχειλίσει από αγανακτισμένους Έλληνες πολίτες (ξαδέλφια του indignados οι οποίοι γέμισαν ισπανικές πλατείες φέτος την άνοιξη), για να αρνηθούν τον εκβιασμό της τρόικας και να ζητήσουν την επιστροφή στη δημοκρατία και τη νομιμότητα. Ο συγκεντρωμένος κόσμος έχει διαφορές στις πολιτικές του θέσεις αλλά η διαμαρτυρία γίνεται κατά κύριο λόγο χωρίς βία. Υπάρχουν άνθρωποι εδώ από όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Κατά καιρούς η ρητορική είναι αυτή της εθνικής αντίστασης.
Ένα καλοβαλμένο, ηλικιωμένο ζευγάρι στην πρώτη διαδήλωση της ζωής τους, συμμετέχει επειδή οι συντάξεις τους έχουν ακρωτηριαστεί, επειδή παράλληλα οι τιμές ανεβαίνουν και το δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα.
- Βασίλης Παπαδόπουλος, 50 ετών, άνεργος οδηγός φορτηγού που ζει με δάνεια από τη μητέρα του. Έχει έρθει σε όλη τη διαδρομή από την Κόρινθο τυλιγμένος σε μία γιγαντιαία ελληνική σημαία, με ένα βλέμμα της απόγνωσης στα μάτια και τις κατσαρόλες του, για να τις κτυπήσει.Αυτή είναι μια κίνηση, όπως λέει, εναντίον του πολιτικού συστήματος:
Πιο κάτω, στην πλατεία, κάτι εντελώς νέο φαίνεται να παίρνει μορφή: Μια απελευθερωμένη ζώνη στην οποία μια ανοικτή συζήτηση έχει αρχίσει εδώ και εβδομάδες. Πανεπιστημιακοί καθηγητές, περαστικοί, άνεργοι εργάτες, έρχονται να πάρουν τα τρία τους λεπτά με το μικρόφωνο. Υπάρχει ένα ιατρείο, μια «τράπεζα χρόνου», μια «ομάδα για την προώθηση της ηρεμίας."
Όταν οι δυνάμεις καταστολής άνοιξαν το τετράγωνο με τα κλομπς τη νύχτα της 15 Ιουνίου, αυτοί οι διαδηλωτές δεν επιτέθηκαν, δε βιαιοπράγησαν. Απλά γύρισαν πίσω, μάζεψαν τα σκουπίδια από το δρόμο και αποκατέστησαν τη γειτονιά τους.
Η ελληνική κρίση του χρέους λέγεται ότι απειλεί την επιβίωση της ευρωζώνης και αποτελεί μια παγκόσμια οικονομική κρίση χειρότερη από αυτή που ξεκίνησε από την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008. Κάθε νέα πρόβλεψη της αθέτησης σπέρνει τον πανικό και η αναταραχή δουλεύει υπέρ των κερδοσκόπων των αγορών.
Τον Ιούνιο οι "οίκοι αξιολόγησης" είπαν πως το σχέδιο της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα
Μέρκελ ήταν να πείσει τους ιδιώτες επενδυτές ομολόγων, να κυλήσουν το χρέος, δηλαδή την
αποπληρωμή των προς λήξη ομολόγων σε πιο μακρινό χρονικό ορίζοντα. Οι οίκοι θα το θεωρούσαν έτσι κι αλλιώς "πιστωτικό γεγονός" και μιλούν για μια χρεοκοπία που πυροδοτεί τα ασφαλιστήρια συμβόλαια του χρέους, στα οποία οι αμερικανικές όσο και οι ευρωπαϊκές τράπεζες σε μεγάλο βαθμό εμπλέκονται.
Αυτό, είπε η Μέρκελ στο γερμανικό κοινοβούλιο, θα μπορούσε να έχει «ανεξέλεγκτες συνέπειες" για τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Την ύστατη ώρα, μια σύνοδο κορυφής της ΕΕ συμφώνησε κατ'αρχήν σε ένα νέο πακέτο διάσωσης μέχρι 120 δισ. ευρώ, αλλά ζήτησαν περαιτέρω περικοπές και αυξήσεις φόρων για να κλείσει μια "μαύρη τρύπα"5.500.000.000 στο υπάρχον σχέδιο.
Οι αγορές ανέκαμψαν. Αλλά ο Παπανδρέου πρέπει να προωθήσει το πακέτο λιτότητας μέσα από ένα Κοινοβούλιο που αντιστέκεται, πριν για να μπορέσει η Ελλάδα να να πάρει την τελευταία δόση από το αρχικό δάνειο, ύψους 110 δισεκατομμυρίων ευρώ του προηγούμενου έτους.
Χωρίς αυτό, η χώρα θεωρείται πως θα χρεοκοπήσει στα μέσα Ιουλίου. Ο (αντιπρόεδρος) και αναπληρωτής πρωθυπουργός Θεόδωρος Πάγκαλος δήλωσε ότι αν αυτό συμβεί, θα είναι πιθανό να δούμε τανκς στους δρόμους της Αθήνας.
Ήδη περιοχές της Αθήνας μοιάζουν με περιοχές της Νέας Υόρκης γύρω στο 1980, με καταστήματα που κλείνουν, και εγκαταλελειμμένα κτίρια με γκραφίτι στους τοίχους. Είναι τα αποτελέσματα του παιχνιδιού που παίζεται από τραπεζίτες και πολιτικούς. Τα αποτελέσματα αυτού του παιχνιδιού, είναι ορατά και στον τρόπο που οι Αθηναίοι περπατούν τώρα με το κεφάλι κάτω ανήσυχοι, μέσα σε κάποτε ασφαλείς γειτονιές.
Στα πρόσωπα των ανθρώπων βλέπεις το θυμό την οργή και τη ντροπή. Η κατάθλιψη ενδημεί και τα ποσοστά αυτοκτονίας έχουν εκτοξευθεί στα ύψη. Για τους Έλληνες, αυτό είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια οικονομική κρίση. Πρόκειται για μια κοινωνική και πολιτική κρίση, σε αντίθεση με οτιδήποτε προηγούμενο, τουλάχιστον από την πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών το 1974.
Σε ένα συσσίτιο της εκκλησίας, σε ένα σκονισμένο πάρκο, με τα άσπρα του μαλλιά χτενισμένα πίσω και με καθαρό πουκάμισο κουμπωμένο τακτοποιημένα, ο Τάκης Καρής τρώει φασόλια από ένα δοχείο. Όταν ρωτώ τι τον έφερε εδώ, μια οι ευγενικοί του τρόποι επισκιάστηκαν από ένα μίγμα οργής και απόγνωσης:
-Ερχόμαστε γιατί πεινάμε. Διαφορετικά, θα ήταν καλύτερο να μας σκοτώσουν.
Ο Καρής είχε ένα εργοστάσιο, αλλά η επιχείρησή του χρεοκόπησε. Τώρα κοιμάται στο τελευταίο από τα φορτηγά της παλιάς του εταιρείας. Έχει χάσει την οικογένειά του και αισθάνεται πως έχασε και τη χώρα του.
-Ήμουν Έλληνας, αλλά δεν είμαι Έλληνας πια. Εμείς έχουμε ξεπουλήσει τα πάντα-τη σημαία, τις παραδόσεις, την οικογένεια, την υπερηφάνεια- για χρήματα. Δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχουν σύνορα. Έφεραν 4 εκατομμύρια μετανάστες, ώστε θα μπορούσαν να έχουν φτηνά εργατικά χέρια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και δημιούργησαν το πρόβλημα της ανεργίας
Ο Νιαζί, στο ίδιο τραπέζι, αρθρώνει το λόγο του σε άπταιστα ελληνικά. Ήρθε εδώ νόμιμα, τονίζει ο ίδιος, από την Αλεξάνδρεια είκοσι επτά χρόνια πριν. Έφτιαχνε παπούτσια, αλλά στη συνέχεια έφτασαν οι Κινέζοι που ήταν αδύνατο να τους ανταγωνιστεί. Και αυτός επίσης, έχασε την επιχείρησή του.
Η κυβέρνηση, λέει, θα πρέπει να απελάσει όλους τους παράνομους μετανάστες.
-Αν υπάρχει μια Ευρώπη πρέπει να είναι για τους Ευρωπαίους, όχι τους Αφρικανούς και τους Ασιάτες. Ένας τίμιος άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει στην Ελλάδα πια. Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι έναν νέο Παπαδόπουλο (τον δικτάτορα του οποίου χούντα ανέλαβε το 1967).
Ο Καρής συμφωνεί.
-Επί Παπαδόπουλου, ο καθένας είχε μια δουλειά. Οι άνθρωποι μπορούσαν να βγουν και να διασκεδάσουν τη νύχτα
Τέτοια ρητορική δεν είναι κάτι καινούργιο στην Ελλάδα, αλλά τώρα έχει γίνει πιο συχνή. Μια δημοσκόπηση τον Ιούνιο κατέγραφε ότι
- 23 τοις εκατό των Ελλήνων τάσσεται υπέρ ενός "ισχυρού ηγέτη " που θα μπορούσε να λαμβάνει αποφάσεις χωρίς περιορισμούς από το Κοινοβούλιο".
- Άλλο 31 τοις εκατό θα προτιμούσε η χώρα να διοικείται από μιαομάδα "ειδικών - τεχνοκρατών"
βουτηγμένη στην ευνοιοκρατία και η διαφθορά έχει βουλιάξει τη χώρα και έχει λεηλάτήσει το
δημόσιο ταμείο. Ως εκ τούτου, οι κραυγή "Κλέφτες" στην πλατεία Συντάγματος. Αλλά
αντανακλούν και κάτι πιο επικίνδυνο: ένα αίσθημα αδυναμίας, δυσαρέσκειας και ταπείνωσης που δεν βρίσκει έρεισμα στη δημοκρατία, ψάχνοντας για αποδιοπομπαίους τράγους και απλοϊκές απαντήσεις.
Η Αθήνα ζει μέσα από ένα διπλό εφιάλτη. Η ανεργία στην Ελλάδα είναι επίσημα 16 τοις εκατό. Αυξήθηκε πάνω από 40 τοις εκατό μέσα σε ένα χρόνο. Μεταξύ των νέων η ανεργία είναι στο 42 τοις εκατό. Οι θέσεις εργασίας μειωμένες, και η ανεργία αντιμετωπίζεται με περικοπές των μισθών. Η φορολογία αυξήθηκε έως και 30 τοις εκατό, Οι δημόσιες υπηρεσίες είναι στο χάος. Η κοινωνία είναι οργισμένη.
Ο πατέρας Ανδρέας, ο νεαρός ιερέας που διθευθύνει το συσσίτιο, περιγράφει την κατάσταση ως «απελπιστική», καθώς όλο και περισσότερες οικογένειες βρίσκουν ότι δεν μπορούν να υποστηρίξουν τις δικές τους. Την ίδια στιγμή, υπάρχει ένα ανεξέλεγκτο κρίση της μετανάστευσης. Δεκάδες χιλιάδες Αφγανοί, Ιρακινοί, Πακιστανοί, Μπενγκάλι, Σομαλοί και της Βόρειας Αφρικής συνωστίζονται σε υπό κατάρρευση κτήρια, που ανήκουν σε Έλληνες που κερδίζουν διπλά ως εκμισθωτές και ως διακινητές ανθρώπων.
Γύρω από την πλατεία Ομονοίας, μετανάστες ψάχνουν σε κάδους απορριμμάτων για μπουκάλια, καλώδια, είδη ένδυσης, τα πάντα για να πουλήσουν. Η φιλανθρωπική οργάνωση Γιατροί του Κόσμου χαρακτηρίζει την κατάσταση ως ανθρωπιστική κρίση, ως ανθρωπιστική κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Στην κλινική που έχουν στήσει στο κέντρο της Αθήνας, 3 νεαροί περιμένουν να εξεταστούν.
Όπως και το χρέος, η κρίση της μετανάστευσης είναι ευρωπαϊκής διάστασης. Η Ελλάδα είναι ένα κύριο σημείο εισόδου για τους ανθρώπους που προσπαθούν να φτάσουν στην ΕΕ από τη Μέση Ανατολή, τη Νότια Ασία και την Αφρική. 150.000 έχουν εισέλθει στη χώρα χωρίς χαρτιά, μόνο μέσα στο 2010. Οι περισσότεροι από αυτούς διασχίζουν τα σύνορα με την Τουρκία, όπου η κυβέρνηση σχεδιάζει να κατασκευάσει επτά μιλίων τείχος.
Εκατοντάδες συλλαμβάνονται και κρατούνται σε συνθήκες που είναι ακατάλληλα ακόμα και για τα ζώα.
Λίγοι θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα, αλλά υπό την πίεση της ΕΕ η κυβέρνηση έχει εντείνει τους ελέγχους στα σημεία εξόδου, μετατρέποντας τη χώρα σε ένα γιγάντιο αστακό παγίδα για να κρατήσει τους μετανάστες να μη φτάσουν στο Λονδίνο, στο Παρίσι ή στο Βερολίνο.
Σύμφωνα με τον από το 2008, κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ, οι πρόσφυγες θα πρέπει να ζητήσουν άσυλο στην πρώτη χώρα της ΕΕ που φτάνουν. Η Ελλάδα έχει 54.000 εκκρεμείς αιτήσεις ασύλου και έχει εγκριθεί το 0,3 τοις εκατό. Με τη μαζική παράνομη μετανάστευση και εξαθλίωσης συντελείται ένα έγκλημα, οργανωμένο που διευθύνεται τόσο από Έλληνες όσο και ξένους. Η Αθήνα κάποτε θεωρούταν ως ασφαλέστερη πρωτεύουσα της Ευρώπης. Πέρυσι υπήρχαν 145 ένοπλες ληστείες σε μία μόνο εβδομάδα.
Η πόλη έχει γίνει η Μέκκα των παράνομων όπλων: μπορείτε να πάρετε μια "μεταχειρισμένη" Beretta για περίπου 800 ευρώ ή ένα .357 Magnum για μόλις 500.
Η ρατσιστική βία είναι σε άνοδο, όπως και οι δολοφονίες για λόγους εκδίκησης. Πέντε διαμελισμένα μελαμψά σώματα έχουν βρεθεί από τα Χριστούγεννα σε μια δημοτική χωματερή.
Ακόμα και το μεσημέρι, οι πρώην εμπορικοί δρόμοι, είναι γεμάτοι με γυναίκες με "καυτά σορτσάκια" και ψηλά τακούνια, οι περισσότερες από την Αφρική με τους προαγωγούς τους να παραμονεύουν σε κάποια κοντινή σκιά.
Η ηρωίνη είναι φθηνότερα εδώ από οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη. Δεδομένου ότι οι αρχές έχουν παραιτηθεί από την αστυνόμευση σημείων της πόλης, το έργο της «δημόσιας τάξης» έχουν αναλάβει ομάδες συνδεδεμένες με το νεοφασίστικο κόμμα Χρυσή Αυγή. Η Χρυσή Αυγή, η οποία πέρυσι κατέκτησε για πρώτη φορά, έδρα στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων, κάνει περιπολίες μεγάλες περιοχές της Αθήνας, με τη ρητή ή σιωπηρή υποστήριξη πολλών Ελλήνων κατοίκων και, συχνά, της αστυνομίας.
Σταδιακά προχωράει σε πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες και σε οδομαχίες στις ζώνες των αναρχικών πολεμίων τους.
Στις 19 Μαΐου, περισσότεροι από 200 άνθρωποι επέδραμαν στο κέντρο, σπάζοντας βιτρίνες και κλοτσώντας ή χτυπώντας κάθε μελαμψό άνθρωπο που έβρισκαν, ενώ η αστυνομία δηλώνε "παρόν". Ένας νεαρός, συμπαθών της Χρυσης Αυγής, μου περιγράφει τη δράση της με υπερηφάνεια και σηκώνει το πουκάμισό του για να μου δείξει ένα σημάδι στην πλάτη του, που του το προκάλεσε όπως είπε, κάποιος από το Αφγανιστάν με ένα μαχαίρι.
-Πηγαίνουμε στο υπόγειο όπου έχουν παράνομα τζαμιά για να ελέγξουμε τα χαρτιά τους, και να τους διώξουμε. Θα μπορούσαν να είναι η Αλ Κάιντα? Θα μπορούσαν να είναι οτιδήποτε. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι από όπου και αν έρχονται μουσουλμάνοι, ο σκοπός τους είναι να υπονομεύσουν την χώρα. Υπάρχει ένα σχέδιο, έχουν ένα μυστικό μηχανισμό χρηματοδότησης και δεν υπάρχει κράτος για να μας προστατεύσει. Η αστυνομία είναι με την πλευρά των εταναστών. Οφείλουμε να ελευθερώσουμε την πλατεία Αττικής με τις γροθιές μας. Οι μετανάστες πλένουν τα ρούχα τους, τα παιδιά τους, στο συντριβάνι. Κοιμούνται και προσεύχονται στην πλατεία. Με προσβάλλει να τους βλέπω να προσεύχονται στην πλατεία.
Αυτή η άνοιξη ένας 21χρονος Μπενγκάλι μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου από "εκδίκηση" για τη δολοφονία ενός Έλληνα μέλλοντα πατέρα που μαχαιρώθηκε στο δρόμο για την κάμερά του. Δύο Αφγανοί έχουν κατηγορηθεί για τη δολοφονία του Έλληνα? Κανείς δεν έχει συλληφθεί για τη δολοφονία του Μπενγκάλι.
Πλατεία Βικτωρίας, σε απόσταση αναπνοής από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, που ήταν και ένας χαρούμενος τόπος γεμάτος υπαίθρια καφέ. Τώρα περιέχει μερικά άβολα μεταλλικά καθίσματα και άσχημο μπετόν ανάμεσα στις καλλιεργητικές - κηποτεχνικές , "βελτιώσεις" που πραγματοποιήθηκαν για τους Ολυμπιακούς του 2004.
Ένα απόγευμα του Ιουνίου, ομάδες ανθρώπων από τη Μέσης Ανατολή συζητούν στον κήπο του Μουσείου. Μερικές γυναίκες και παιδιά κάθονταν ήσυχα στο έδαφος. Καθώς η νύχτα έπεσε, αστυνομικοί, σε έξι μοτοσικλέτες μαρσάριζαν ις μηχανές τους απειλητικά, γύρω από τους μετανάστες, μέχρι οι περισσότεροι σκόρπισαν.
Μαρίνα Βήχου, τρίτης γενιάς κάτοικος και μέλος μιας τοπικής ομάδας, λέει ότι τα τελευταία δύο ή τρία χρόνια η περιοχή έχει γίνει «μια αποθήκη για τις ανθρώπινες ψυχές.
Ελένη Ζώη, η οποία έχει ζήσει εδώ από το 1967, περιγράφει την περιοχή ως μέρος γεμάτο οίκους ανοχής και κρησφύγετα τυχερών παιχνιδιών, παρανόμων καταστημάτων και με βρώμικα διαμερίσματα όπου πενήντα άνθρωποι ζουν χωρίς εγκαταστάσεις υγιεινής.
-Ανεκπαίδευτοι άνθρωποι κατηγορούν τους μετανάστες και όχι οι άνθρωποι που νοικιάζουν σε αυτούς, οι οποίοι συχνά είναι υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής ή κατηγορούν τις αρχές που αδυνατούν να τους ενσωματώσουν.
-Ζητούσαμε από τις αρχές να κάνουν κάτι για την κατάσταση, και αυτοί αδιαφορούσαν, σαν να ήθελαν η περιoχή να γίνει γκέτο".
Η ομάδα συγκροτήθηκε πριν από δύο χρόνια, με αφορμή την αντίδραση στο σχέδιο του Δήμου να μετατρέψει έναν από τους σπάνιους στην περιοχή, χώρο πρασίνου σε πάρκινγκ. Μεγάλο μέρος της ενέργειάς τους δαπανάται σήμερα στην προσπάθεια να προστατεύσει την περιοχή από την Χρυσή Αυγή.
-Ο καλύτερος τρόπος για την καταπολέμηση των φασιστών είναι να είμαστε ενωμένοι και να κάνουμε πράγματα μαζί, σαν κοινότητα. λέει η Βήχου
-Είναι πολύ σημαντικό για τους ανθρώπους να δουν ότι οι φασιστικές δραστηριότητες συνδέονται στενά με παρανόμους,
όμως, αισθάνεται απελπισμένη
-Είναι όλοι τους ηλικιωμένοι εδώ, οι Αλβανοί μετανάστες που δεν έχουν ακόμη ενσωματωθεί, οι ιδιοκτήτες μικρών καταστημάτων. Η Χρυσή Αυγή έχει πάρει την εξουσία στους δρόμους και δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να μιλήσει. Μας παρενοχλούν πολύ, μας βρίζουν στο δρόμο. Αν μπορούσα, θα ήθελα να πουλήσω το σπίτι μου και να φύγω.
Ζωή: (ένας βετεράνος πολλών διαμαρτυριών, συμπεριλαμβανομένης και της κατοχής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, η οποία βοήθησε να πέσει η χούντα το 1974), επιμένει ότι δεν θα μετακινηθούν. Αλλά, λέει, είναι οι αναρχικοί από μια τοπική κατάληψη που έχουν μέχρι τώρα κρατήσει τον αγώνα κατά της Χρυσής Αυγής.
-Τι μπορούμε να κάνουμε; Κοιτάξτε μας. Δεν μπορούμε να τους παλέψουμε με τις γροθιές μας. Έχω πάει σε αμέτρητες διαδηλώσεις στη ζωή μου, πάντα ειρηνικά. Είμαι αυτός που πάει στους ανθρώπους και τους λέει να μην πετάνε πράγματα. Αυτή είναι η πρώτη φορά που έχω ποτέ φοβηθεί.
Μετά από δεκαετίες, όλο και περισσότεροι Έλληνες, περιμένουν τα πάντα να τα κάνει για αυτούς το κράτος, Ανακαλύπτουν την ικανοποίηση του να κάνει πράγματα για τον εαυτό τους:
- τους Atenistas, ένα δίκτυο πολιτών που φυτεύει άδεια παρτέρια και καθαρίζει εγκαταλελειμμένα κτήρια.
- Την ομάδα της κοινότητας που γέμισε την πλατεία Καλλιγά με τα κεριά, όταν ένας μετανάστης δολοφονήθηκε εκεί.
- Τους ποδηλάτες που αναδύονται μέσα από τους δρόμους σε μία μεγάλη ομάδα, κάθε εβδομάδα.
- Τους κατασκηνωτές στο Σύνταγμα.
Αλλά όλοι εργάζονται στη σκιά του παλιρροιακού κύματος -που έχει χτυπήσιε τη χώρα. Το 2010 η οικονομία στην Ελλάδα συρρικνώθηκε κατά 4,5 τοις εκατό. Μια περαιτέρω ύφεση κατά 3,8 τοις εκατό αναμένεται για το τρέχον έτος. Με στοιχεία της ίδιας της τρόικα, ακόμα και αν οι Έλληνες μπορεί να υποχρεωθούν να δεχτούν ένα δεύτερο κύμα περικοπών εισοδημάτων και ιδιωτικοποιήσεων. Μέχρι το επόμενο έτος, το χρέος θα έχει αυξηθεί σε 166 τοις εκατό του ΑΕΠ. Το 8-9 τοις εκατό του ΑΕΠ, θα πάει μόνο για να πληρώσει τους τόκους..
(Ο τόκος στο χρέος των ΗΠΑ, που τόσο ασκούνται πάνω του οι πολιτικοί στις ΗΠΑ, ήταν στο 1,3 τοις εκατό του ΑΕΠ το 2010)
Η χώρα (η Ελλάδα) θα είναι ακόμα σε πτώχευση, και το τύμπανο της χρεοκοπίας γίνεται εκκωφαντικό. Τι, λοιπόν, ωφελεί να τιμωρούν την Ελλάδα περαιτέρω;
Παρά την περιφρονητική στάση της Βόρειας Ευρωπης, οι Έλληνες σπεύδουν να αναγνωρίσουν την ευθύνη της χώρας για τα δημοσιονομικά χάλια της, μερικές φορές σε σημείο μαζοχισμού.
-Μαζί τα φάγαμε - Μαζί θα πληρώσουμε, λένε οι πολιτικοί
-Εμείς δεν τα φάγαμε, μόνοι σας τα φάγατε, φωνάζουν οι διαδηλωτές απαντώντας και δείχνοντας πολλών εκατομμυρίων ευρώ δωροδοκίες, που καταβάλλονται σε μεσάζοντες πολιτικούς και νομοθέτες από τις εταιρείες όπως η Johnson & Johnson, η Siemens και η Ferrostaal.
Πολλοί Έλληνες διανοούμενοι που υποστήριξαν την πρώτη συμφωνία της κυβέρνησης με την
τρόικα, επειδή ήταν προτιμότερη από μία άτακτη χρεοκοπία και επειδή κάποιες από τις μεταρρυθμίσεις του (πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, συρρίκνωση του δημόσιου
τομέα, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, καθιστώντας ευκολότερο για τις επιχειρήσεις να επενδύσουν και να αναπτυχθούν) έχουν εδώ και καιρό βαλτώσει γιατί εμποδίζονται από κατεστημένα συμφέροντα.
Όμως, οι αλλαγές αυτές δεν μπορεί να πραγματοποιηθούν εν μέσω βαθιάς ύφεσης, βαθιάς κρίσης και δημοκρατικού ελλείμματος. Ακόμα και οι οικονομολόγοι που υποστήριξαν το σχέδιο, συμφωνούν ότι είχε μικρή πρόβλεψη για την ανάπτυξη και έλαβε ελάχιστα υπόψη την ελληνική πραγματικότητα.
Αντί να κάμει χαρακίρι με την αποξένωση από τη βάση του, στο διεφθαρμένο δημόσιο τομέα και στα συνδικάτα, το ΠΑΣΟΚ έχει κλείσει τα μάτια του και μείωσε τις περικοπές σε όλους τους τομείς, χωρίς σχεδιασμό ή σχετική πρόνοια.
Από την αύξηση των φόρων και τη συρρίκνωση της ζήτησης, 50.000 επιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο μέσα σε ένα χρόνο. Στο νέο πακέτο λιτότητας θα εκποιηθούν τα περισσότερα περιουσιακά στοιχεία του κράτους, από τους λιμένες τους σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και τις τράπεζες τους αυτοκινητόδρομους, πωλήθηκαν ή θα πουληθούν σε ξένες εταιρείες, οι οποίες δε θα έχουν κανένα ενδοιασμό για την απόλυση εργαζομένων.
Κύριος στόχος της τρόικας δεν είναι η διάσωση της ελληνικής οικονομίας, αλλά των πιστωτών- ή τουλάχιστον να αναβάλει την χρεοκοπία μέχρις ότου η "μόλυνση" να είναι περιορισμένη και οι τράπεζες προστατευμένες, έχοντας μεταφέρει το χρέος στους φορολογούμενους ώστε να πληρώνονται οι δανειστές όπως το ΔΝΤ και την ΕΚΤ.
Δεδομένου ότι ο πόνος είναι σχεδόν βέβαιο ότι πρόκειται να επιδεινωθεί, γιατί δεν προχωράει (η Ελλάδα) σε "κούρεμα" του χρέους και να γυρίσει πίσω στη δραχμή, όπως μερικοί από τους διαδηλωτές στο Σύνταγμα ζητούν; Τουλάχιστον τότε η Ελλάδα θα είναι υπεύθυνη για τη μοίρα της, ικανή να διαχειριστεί το χρέος, μέσω της παραδοσιακή διαδρομή μέσω της υποτίμησης του νομίσματος της.
Ορισμένοι αναλυτές συγκρίνουν τα δεινά της Ελλάδα με εκείνα της Αργεντινής το 2001. Αλλά η Ελλάδα δεν είναι η Αργεντινή, και μεταξύ άλλων, το μόνο λάδι (ΣτSky κάνει λογοπαίγνιο με το oil = πετρέλαιο) που παράγει προέρχεται από ελιές-και ακόμα και αν το να αφήσει το ευρώ ήταν δυνατό, οι απρόβλεπτες συνέπειες, θα μπορούσαν να είναι καταστροφικές: από την οικονομική κατάρρευση, στον ανεξέλεγκτο πληθωρισμό και στην άνοδο του εθνικισμού. Και αυτά ενώ το να πνιγεί από ξαφνική χρεοκοπία φαίνεται ηπιότερο, από το μαρτύριο της ασφυξίας από την ΕΕ και το ΔΝΤ, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν πρέπει να γίνει αναγκαίο.
Αν και οι περισσότεροι ευρωπαίοι τραπεζίτες και πολιτικοί επίσημα ανατριχιάζουν με την προοπτική μίας ελληνικής απομάκρυνσης από το ευρώ, υπάρχουν πολλοί δεξιοί πολιτικοί που θα επικροτούσαν μια τέτοια "κάθαρση" για τους λόγους που Boris Johnson, Συντηρητικός δήμαρχος του Λονδίνου, πρόσφατα, εξήγησε:
"...σιγά σιγά αυτό που φαίνεται να δημιουργείται είναι, μία δημοσιονομική καθώς και μιανομισματική ένωση, στην οποία τεράστια ποσά μεταφέρονται από τις πλουσιότερες στιςφτωχότερες περιοχές της ΕΕ ». Η Ελληνική κρίση μας αναγκάζει να αναγνωρίσουμε ότι ηευρωζώνη δεν μπορεί να συνεχίσει ως είναι. Θα πρέπει είτε να διαλυθεί κάτω από τηφυγόκεντρο δύναμη του χρέους της περιφέρειας, ή να γίνει πιο ολοκληρωμένη, μια ένωση στην οποία τα έθνη έχουν κοινά συμφέροντα, καθώς και ένα κοινό νόμισμα. Ούτε είναι επιλογή να απευθύνεται έκκληση προς τους τραπεζίτες και τους ευρωκράτες-ή ακόμη και στους ψηφοφόρους της Γερμανίας, της Βρετανίας, της Γαλλίας ή της Φινλανδίας, το κύριο ακροατήριο για το θέαμα της ταπείνωσης της Ελλάδας."
Ακριβώς όπως οι μετανάστες έχουν γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος για τα δεινά του ελληνικού λαού, έτσι και η Ελλάδα έχει γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος για τα διαρθρωτικά προβλήματα της ευρωζώνης, καθώς και για τις αποτυχίες της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας.
Αν το φάρμακο δεν λειτουργεί, πρέπει να είναι λάθος του ασθενούς. Συνολικά η οικονομία της Ελλάδας αξίζει λιγότερο από το 3 τοις εκατό του ΑΕΠ της ευρωζώνης. Το εμπόδιο για μια πιο ανθρώπινη, ρεαλιστική και σταθερή μεταρρύθμιση δεν είναι οικονομικό αλλά πολιτικό.
Όπως κάθε άστεγος στο δρόμο της Αθήνας η χώρα έχει αγγίξει αυτό το σημείο, για λόγους που είναι και ιδιαίτεροι και ξεχωριστοί για τη χώρα όσο και συστημικοί. Ξεκινώντας από την παραδοχή ότι δεν είναι προς το συμφέρον κανενός το να χρεοκοπήσει η Ελλάδα, οποιαδήποτε λύση πρέεπι να είναι διαρκείας και να αντιμετωπίσει και τις δύο πτυχές
- την ιδιαίτερη και
- τη συστημική- το οποίο σημαίνει ότι χρειάζεται μια επανεξέταση των πολιτικών και των σκοπών της ευρωζώνης, και λήψη αποφάσεων από τους πολιτικούς ηγέτες, να διεκδικηθεί εκ νέου ο δημοκρατικός έλεγχος και να αφαιρεθεί ο έλεγχος από τις αγορές και τους οίκους αξιολόγησης.
Θα ήταν όμορφο να σκεφτεί κανείς ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί, αλλά κανείς από όσους ξέρω στην Αθήνα δεν κρατάει την αναπνοή του.