Άγιο μίσος, δώσ' μου το χέρι σου
Τάσος Λειβαδίτης - Μάχη στην άκρη της νύχτας (1952)
Τάσος Λειβαδίτης - Μάχη στην άκρη της νύχτας (1952)
Ανα
δημοσιεύουμε το άρθρο του Gary Younge από τη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού The Nation (τεύχος της 1/8/2011) για τη ξενοφοβία και τον ρατσισμό στην Ευρώπη, καθώς και τους τρομοκράτες δικής της παραγωγής.Europe's Homegrown Terrorists
του Gary Younge
Δύο εβδομάδες μετά το μοιραίο τρομοκρατικές επιθέσεις της έβδομης Ιουλίου 2005, στο Λονδίνο, και μια μέρα μετά από μίαν άλλη αποτυχημένη επίθεση, ένας φοιτητής, ο Jean Charles de Menezes, ήταν στο υπόγειο σιδηρόδρομο του Λονδίνου, όταν μυστικοί αστυνομικοί με πολιτικά, τον κυνήγησαν και τον πυροβόλησαν επτά φορές στο κεφάλι.
Στις αρχικές αναφορές, αυτόπτης μάρτυρας είπε ότι φορούσε ένα ύποπτα μεγάλο σακάκι και μάλιστα φουσκωτό, μια καυτή ημέρα και είχε πηδήξει τις μπάρες τρέχοντας όταν του ζητήθηκε να σταματήσει.
Ο Anthony Larkin, ο οποίος ήταν στο τρένο, είπε ότι είδε αυτόν τον τύπο, ο οποίος φάνηκε σα να έχει ζωστεί μία βόμβα με τα "καλώδια" της να κρέμονται.
Ο Mark Whitby, ο οποίος ήταν επίσης στο σταθμό, νόμιζε ότι είδε ένα πακιστανό τρομοκράτη, να τον κυνηγάνε και να τον πυροβολούν, αστυνομικοί με πολιτικά. Λιγότερο από ένα μήνα αργότερα, ο Whitby είπε: «Σήμερα, πιστεύω ότι θα μπορούσα να κοιτούσα τον αξιωματικό επιτήρησης» που έβγαλαν από τη μέση, καθώς ο Menezes ήταν ήδη σκοτωμένος.
Ο Πακιστανός κατέληξε να είναι Βραζιλιάνος. Οι κάμερες ασφαλείας έδειξαν ότι φορούσε ένα ελαφρύ τζιν μπουφάν και ξεκάθαρα δίχως καμία βιασύνη, έίχε πάρει μία εφημερίδα free press και κρατούσε και το εισιτήριο του μετρό.
«Ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα επηρεάζeαι από αυτό που ξέρουμε και τι πιστεύουμε», έγραψε ο John Berger στο "Ways of Seeing. - The relation between what we see and what we know is never settled.” Όταν μερικοί δυτικοί σχολιαστές δουν μια τρομοκρατική επίθεση, είναι προφανώς πολύ πιο εξοικειωμένοι και την ερμηνεύουν πιο άνετα με γνώμονα, αυτό που πιστεύουν παρά με ό,τι πράγματι ξέρουν.
Ήταν, λοιπόν, την Παρασκευή, όταν έφτασε η είδηση από τις φρικτές επιθέσεις στη Νορβηγία που έχουν αφήσει περίπου εβδομήντα έξι νεκρούς και ένα έθνος πληγωμένο. H Sun του Rupert Murdoch στη Μεγάλη Βρετανία (η εμπορικά επιτυχημένη ημερήσια εφημερίδα), κυκλοφόρησε με τίτλο "Σφαγή από την Al Qaeda: Η 11η Σεπτεμβρίου της Νορβηγίας"
Το Weekly Standard επέμεινε: "Δεν ξέρουμε αν η Αλ Κάιντα ήταν άμεσα υπεύθυνη για τα γεγονότα σήμερα, αλλά κατά πάσα πιθανότητα η επίθεση ξεκίνησε από μέλος της τζιχάντ. Η Jennifer Rubin στην εφημερίδα Washington Post, στη συνέχεια, υποστήριξε: "Πρόκειται για μια όντως αφύπνιση για εκείνους που πιστεύουν ότι είναι πάρα πολύ ακριβό να ξεκινήσουν έναν πόλεμο κατά της τζιχάντ ".
Σε λίγες ώρες ένα ολόκληρο εννοιολογικό πλαίσιο είχαν ανεγερθεί-αν και δύσκολα στην αρχή-για να συζητήσουν το πρόβλημα των μουσουλμάνων, ιδίως και των μη-λευκών μετανάστών στην Ευρώπη γενικά, καθώς και την "απειλή" που αυτά τα προβλήματα δημιουργούν για τον πολιτισμό όπως τον ξέρουμε.
Στη συνέχεια ήρθε το γεγονός ότι οι τρομοκρατικές ήταν στην πραγματικότητα ένας, λευκός, χριστιανός εξτρεμιστής και νεοναζί, ο Anders Breivik, ο οποίος μαίνεται κατά του Ισλάμ και της πολυπολιτισμικότητας. Σε αντίθεση με τους μουσουλμάνους στον απόηχο των επιθέσεων ισλαμιστών, οι Χριστιανοί δεν είχαν κληθεί να επιμένουν στην μετριοπάθεια τους. Κανείς δεν διαφώνησε στο ότι οι λευκοί κουβαλούν τα -κληροδοτήματα- του Διαφωτισμού (ΣτSky και θεωρούνται εκ προοιμίου αθώοι;). Αλλά οι βομβιστικές επιθέσεις και οι εικασίες για το ποιος ήταν υπεύθυνος- δείχνουν ότι η πραγματική απειλή για την ευρωπαϊκή δημοκρατία δεν είναι το Ισλάμ και οι μουσουλμάνοι, αλλά, για άλλη μια φορά, ο φασισμός και ο ρατσισμός.
Η πεποίθηση ότι οι μουσουλμάνοι πρέπει να έχουν εμπλακεί, ακούγεται εύκολα με μια διαστρεβλωμένη, υστερική κατανόηση, της δημογραφικής, θρησκευτικής και φυλετικής, δυναμικής που έχει παρουσιαστεί στην Ευρώπη για πάνω από μια γενιά, με τις παραλλαγές της που ισχύουν στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα.
Το γενικό πλαίσιο πάει κάπως έτσι:
1. Η Ευρώπη θα κατακλυσθεί από μουσουλμάνους και άλλους μη λευκούς μετανάστες, οι οποίοι θα αναμιχθούν με τους μη-μουσουλμάνους (ΣτSky: χρησιμοποιεί την λέξη outbreeding που δηλώνει και την φυλετική επιμιξία) σε ένα τρομακτικό ρυθμό.
2. Απρόθυμοι να ενσωματώθούν πολιτισμικά και ανίκανοι να ανταγωνιστούν πνευματικά, οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί έχουν γίνει θερμοκοιτίδες τρομοκρατών.
3. Η παρουσία τους απειλεί όχι μόνο την ασφάλεια, αλλά και τη φιλελεύθερη θέση σχετικά με τα δικαιώματα των γυναικών και τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων που έχει η Δυτική Ευρώπη, που με τόσο κόπο κατακτήθηκαν.
Και σε γενικές γραμμές, αυτή η κατάσταση αντιπροσωπεύει μια διάρρηξη της κοινωνίας που έχει χάσει τις κοινές αξίες της. Αυτό έχει επιτραπεί να συμβεί στο όνομα της μη προσβολής συγκεκριμένων εθνοτικών ομάδων, γνωστής και ως "πολυπολιτισμικότητα".
Κάποιος θα μπορούσε να περάσει όλη την ημέρα αντιγράφοντας επιχειρηματολογία (ΣτSky και από τις δύο μεριές), αλλά προς το παρόν ας ασχοληθούμε με τα γεγονότα.
Υπήρξαν προβλέψεις ότι ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ευρώπης
- να διπλασιαστεί έως το 2020 (Don Melvin, το Associated Press) ή και
- να αποτελεί το 20 τοις εκατό της ηπείρου μέχρι το 2050 (Esther Pan, του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων).
- Η ελπίδα των Ρεπουμπλικανών για την προεδρία, ο Rick Santorum είπε στην Sarah Posner του Religion Dispatches: «Ο αριθμός που άκουσα είναι ότι κάθε 32 χρόνια ο πληθυσμός, ο ευρωπαϊκός πληθυσμός της Ευρώπης μειώνεται κατά 50 τοις εκατό. Τόσο κακός είναι ο ρυθμός των γεννήσεων τους. Η Ευρώπη είναι από πολλές απόψεις μία ετοιμοθάνατη ήπειρος, από την άποψη των ευρωπαϊκών-Ευρωπαίων ".
πρόκειται σχεδόν να διπλασιαστεί έως το 2015 (Oner Taspiner, το Brookings Institution) ή
Αυτό είναι ανοησία. Οι προβλέψεις είναι μακριά. Αν και οι μουσουλμάνοι στην Ευρώπη έχουν υψηλότερα ποσοστά γεννήσεων από τους μη-μουσουλμάνους, οι ρυθμοί γεννήσεων τους πέφτουν. Μια μελέτη Pew Forum, που δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 2011, προβλέπει αύξηση των Μουσουλμάνων στον ευρωπαϊκό πληθυσμό από 6 τοις εκατό το 2010 σε 8 τοις εκατό το 2030.
Ο Νορβηγός τρομοκράτης Breivik φοβόταν μια μουσουλμανική κυριαρχία. Όμως, οι μουσουλμάνοι αποτελούν το 3 τοις εκατό της Νορβηγίας. Μαύροι Αμερικανοί έχουν μεγαλύτερη παρουσία στην ...Αλάσκα.
Αλλά ακόμα και αν αυτές οι προβλέψεις ήταν αληθινές, και τι έγινε; Δεν υπάρχει τίποτα που να ορίζει πως η Ευρώπη πρέπει να παραμείνει χριστιανική (κατά πλειονότητα) ή λευκή ήπειρος (πάλι κατά πλειονότητα).
Ούτε οι μετανάστες αγωνίζονται να ενσωματωθούν. Στη Βρετανία, οι μουσουλμάνοι της Ασίας, Σιχ και Ινδουιστές όλοι παντρεύονται έξω από τις δικές τους ομάδες με τους ίδιους ρυθμούς με τους λευκούς. Για τις περισσότερες εθνικές μειονότητες στη Βρετανία, περίπου το μισό ή και περισσότεροι από τους φίλους τους, είναι λευκοί. Μόνο το 20 τοις εκατό των ατόμων που γεννήθηκαν στη Βρετανία έχουν φίλους αοικλειστικά από τη δική τους ομάδα. Σύμφωνα με μια έρευνα του Pew Research Center, τα κύρια προβλήματα των μουσουλμάνων στη Γαλλία, στη Γερμανία και στην Ισπανία είναι η ανεργία και ο ισλαμικός εξτρεμισμός.
Στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης η επίσημη πολιτική της πολυπολιτισμικότητας -που οι πεποιθήσεις του Breivik και των "επικρατούντων - mainstream" πολιτικών αντιτίθενται σε ένα φιλελεύθερο κράτος, υπό την ηγεσία της πολιτικής της ενθάρρυνσης και υποστήριξης της πολιτιστικής διαφοράς εις βάρος της εθνικής συνοχής- είναι μια απόλυτη μυθοπλασία. Πέρυσι η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ υποστήριξε ότι το "multikulti" πείραμα είχε αποτύχει. Νωρίτερα φέτος, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, δήλωσε το ίδιο πράγμα. Η αλήθεια είναι ότι ούτε οι χώρες προσπάθησαν ποτέ ένα τέτοιο πείραμα. "Εμείς ποτέ δεν είχαμε μια πολιτική της πολυπολιτισμικότητας», εξηγεί ο Mekonnen Mesghena, επικεφαλής της μετανάστευσης και της διαπολιτισμικής διαχείρισης στο ίδρυμα Heinrich Böll .
«Είχαμε μια πολιτική άρνησης: άρνηση της μετανάστευσης και της διαφορετικότητας. Τώρα είναι σαν να ξυπνάμε από μια μακρά έκσταση. "
Το πραγματικό αντικείμενο της οργής τους είναι η ύπαρξη του «άλλου» -σημαίνει μη-λευκούς πολιτισμούς και φυλές στην Ευρώπη: το γεγονός του «άλλου» και του πολιτισμού του και όχι η προώθηση τους. Το ενιαίο μεγαλύτερο εμπόδιο για την ένταξη στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης δεν είναι το Ισλάμ ή η πολυπολιτισμικότητα αλλά ο ρατσισμός και η οικονομική και ακαδημαϊκή μειονέκτημα που έρχεται με αυτό.
Και, τέλος, οι Μουσουλμάνοι δεν είναι η μεγαλύτερη τρομοκρατική απειλή. Σύμφωνα με την Europol, μεταξύ 2006 και 2008, μόνο 0,4 τοις εκατό του τρομοκρατικού πεδίου (συμπεριλαμβανομένων των αποπειρών και πλήρως εκτελεσμένων επιθέσεων) στην Ευρώπη προερχόταν από τους ισλαμιστές. Η μερίδα του λέοντος (85 τοις εκατό) είχε σχέση με αποσχιστικές τάσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Αλλά δεν είναι της κλίμακας ή της φύσης που τις πρώτες ώρες μετά την επίθεση της Παρασκευής, διάφοροι ισχυρίστηκαν ότι ήταν. Απλά (και κυνικά), αν θέλετε να κάνετε υποθέσεις, όταν μια βόμβα σκάει στην Ευρώπη, σκεφτείτε την περιοχή, όχι τη θρησκεία. [ΣτSky κάνει λογοπαίγνιο με το region και το religion]
Αλλά υπάρχουν μερικοί στην Ευρώπη, που αγωνίζονται να αντιδράσουν στις αλλαγές που λαμβάνουν χώρα -οι οποίοι δεν καταφέρνουν να ενταχθούν σε μεταβαλλόμενες κοινωνίες και οι οποίοι συντηρούν βαθιά δυσαρέσκεια εναντίον των συμπολιτών τους. Αυτό είναι ένα σημαντικό και αυξανόμενο τμήμα του λευκού πληθυσμού, που είναι τόσο αποξενωμένο που έχει κάνει για άλλη μια φορά τον φασισμό, κυρίαρχη ιδεολογία στην ήπειρο.
Στη Γερμανία, η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία βιβλίου μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, από το πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Bundesbank Thilo Sarrazin, κατηγορεί την ενδογαμία μεταξύ Τούρκων και Κούρδων για «εγγενείς δυσλειτουργίες» και υποστηρίζει ότι οι μετανάστες από τη Μέση Ανατολή είναι ένα «γενετικό μειονέκτημα" για τη χώρα. "Αλλά το θέμα, ως συνήθως αποσιωπήθηκε", έγραψε. Επίσης στο ίδιο, γράφει:
"Δυστυχώς οι γενετικοί παράγοντες μπορεί να είναι εν μέρει υπεύθυνοι για την αποτυχία τμημάτων του τουρκικού πληθυσμού στο γερμανικό σχολικό σύστημα."
Μια δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Focus, το Σεπτέμβριο του 2010 παρουσίασαν 31 τοις εκατό των ερωτηθέντων, να συμφωνούν ότι η Γερμανία τείνει «να γίνει ανόητότερη» λόγω των μεταναστών, 62 τοις εκατό, δήλωσε ότι τα σχόλια του Sarrazin ήταν "δικαιολογημένα".
- Στην Αυστρία, το Βέλγιο, τη Δανία, τη Γαλλία και την Ιταλία, σκληρά δεξιά εθνικιστικά κατά των μεταναστών - ξενοφοβικά κόμματα, λαμβάνουν τακτικά περισσότερα από 10 τοις εκατό των ψήφων.
- Στη Φινλανδία το ποσοστό αυτό είναι 19 τοις εκατό. Στη Νορβηγία είναι 22 τοις εκατό.
- Στην Ελβετία, 29 τοις εκατό.
- Στην Ιταλία και την Αυστρία μετέχουν στην κυβέρνηση.
- Στην Ελβετία, όπου το κόμμα της αντιμεταναστευτικής θέσης, της ξενοφοβίας το "Λαϊκό Κόμμα" είναι το μεγαλύτερο κόμμα.
Ο Breivik ήταν ένα ιδιαίτερα άθλιο στέλεχος της τάσης αυτής. Αλλά δεν έρχεται από το πουθενά. Και οι ανησυχίες που παράγουν τέτοιους τύπους, αυξάνονται. Οι Φασίστες εκμεταλλεύονται την οικονομική στέρηση και την αβεβαιότητα, το έλλειμμα δημοκρατίας που προκαλείται και από τη συμμετοχή μιας χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και θέματα κυριαρχίας που σχετίζονται με την παγκοσμιοποίηση.
Οι Ακροδεξιές δυνάμεις στην Ελλάδα, για παράδειγμα, απολαμβάνουν επί του παρόντος μια δυναμική αναβίωση. Όταν θα χρειαστούν και θα απαιτηθούν εξιλαστήρια θύματα θα τα προσφέρει.
Όταν απαιτούνται λύσεις, αυτές είναι ελάχιστες.
Gary Younge
Για τη μετάφραση και την απόδοση
Sky - Jungle Report
______________________________________
Το πρωτότυπο άρθρο βρίσκεται στο: