Έχουν γραφτεί πολλά τις τελευταίες μέρες για τις εκλεκτικές σχέσεις του κ. Κωτούλα με φιλοναζιστικές αναθεωρητικές θέσεις που έχει εκφράσει στο βιβλίο του «Η άνοδος του Γ’ Ράιχ» αλλά και αλλού. Ως αντεπιχείρημα για την «αντικειμενικότητά» του προβάλλεται ότι το νέο πουλέν της κυβέρνησης για θέματα ιθαγένειας έχει γράψει και ένα βιβλίο με θετικά σχόλια για τον Στάλιν.
Αυτό επικαλείται και ο ίδιος ο κ. Κωτούλας στο εξώδικο που έστειλε κατά του Left.gr, για να ρίξει στάχτη στα μάτια:
«Αλήθεια, πως και μου χαρίσθηκε και δεν με παρουσίασε και ως Σταλινικό, αφού στο άλλο ιστορικό μου βιβλίο με τίτλο «Στάλιν : Ο αρχιτέκτονας της Σοβιετικής Ένωσης» αναφέρομαι στις δομικές επιτυχίες και την ισχυρή προσωπικότητα του Στάλιν:!!!».
Αυτό το επιχείρημα δεν λέει και πολλά. Το να είσαι (φιλο)ναζιστής δεν αποκλείει να θαυμάζεις τις πλέον αυταρχικές πτυχές πολιτικών σου αντιπάλων, ακόμη και του Στάλιν, που όπως και να το κάνουμε υπήρξε ο νεκροθάφτης του χιτλερισμού. Γιατί αυτές ακριβώς τις πτυχές είναι που θαυμάζει ο κ. Κωτούλας. Παραθέτουμε δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο του για τον Στάλιν:
Σελ. 8: «Ο δυναμισμός του και οι πολιτικές τακτικές του σύντομα απέδωσαν καρπούς και ο Στάλιν κατέστη πανίσχυρο μέλος του κόμματος»,
Σελ. 9: «Πολιτική ιδιοφυία και ανελέητος μηχανορράφος, σπουδαίος ηγέτης του κράτους και τύραννος των πληθυσμών του, επιδέξιος προπαγανδιστής και κατακτητής ο Ιωσήφ Στάλιν μετέτρεψε τη Σοβιετική Ένωση σε παγκόσμια δύναμη.»
Περισσότερα αποσπάσματα εδώ.
Με την ίδια λογική, όμως, σταλινικός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ο ίδιος ο Χίτλερ (!), που στην "πολιτική διαθήκη" του με ημερομηνία καταχώρησης 26/2/1945 είχε διατυπώσει τα εξής:
...Επί ένα ολόκληρο έτος είχα εμμείνει στην προσδοκία ότι μία συμφωνία τουλάχιστον τίμια, ειλικρινής, εάν όχι απόλυτα φιλική, θα ήταν εφικτό να συναφθεί και να ισχύσει ανάμεσα στο Τρίτο Ράιχ και την Ρωσία του Στάλιν.
Φαντάστηκα πως μετά παρελεύσεως δεκαπέντε ετών εξουσίας, ο Στάλιν θα είχε επιτέλους αποβάλει τη νεφελώδη μαρξιστική ιδεολογία, θεωρώντας πως την χρησιμοποιεί μόνο και μόνο ως δηλητήριο το οποίο εκμεταλλεύεται αποκλειστικά για εξωτερική χρήση. Ο δυναμικός τρόπος με τον οποίο αποκεφάλισε το εβραϊκό κατεστημένο το οποίο του είχε προσφέρει ανεκτίμητη υπηρεσία ως προς την καταστροφή της τσαρικής Ρωσίας, υπήρξε γεγονός το οποίο με ενεθάρρυνε, ενισχύοντας αυτή μου την πεποίθηση.
Δεν αναπαράγουμε εδώ την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, ούτε κατατάσσουμε τον κ. Κωτούλα στο «εθνικομπολσεβίκικο» κίνημα, δηλαδή της ιδεολογικής θολούρας του ρωσικού μεγαλοϊδεατικού εθνικισμού που προσπαθεί άγαρμπα να συνδυάσει χιτλερισμό, σταλινισμό και ορθοδοξία. Υπενθυμίζουμε απλώς ότι το να είσαι ανασκευαστής, οπαδός, συνήγορος ή εγκωμιαστής του Χίτλερ, δεν αποκλείει να θαυμάζεις κάποιες πτυχές ιστορικών προσωπικοτήτων που είναι σίγουρο ότι θαύμαζε και προσπαθούσε να μιμηθεί και ο ίδιος ο Χίτλερ.
Με μια αναζήτηση στο διαδίκτυο διαπιστώσαμε ότι ο κ. Κωτούλας έχει επίσης επιμεληθεί μονογραφίες για τον Πελοποννησιακό πόλεμο και για τα μεγάλα ναυάγια της ιστορίας. Ό,τι άλλο κι αν έχει γράψει όμως ο διαχειριστής του μπλογκ των "φίλων του Αντώνη Σαμαρά", δεν αναιρείται το γεγονός ότι βασικά είναι συγγραφέας ενός βιβλίου εγκωμιαστικού για το Γ’ Ράιχ που υποπίπτει (σκόπιμα;) σε ένα σωρό μεθοδολογικά σφάλματα, για να μη μιλήσουμε για τον τουλάχιστον προβληματικό τρόπο με τον οποίο επιχειρεί να δικαιολογήσει την αντισημιτική παράνοια του Γκαίμπελς και του Ρόζενμπεργκ ή να υποβαθμίσει τη μοναδικότητα του Ολοκαυτώματος ως πρωτοφανούς ιστορικού μεγέθους αδιανόητου στην πλήρη διανοητική σύλληψή του. (Για περισσότερα ανατρέξτε στο πολύ καλό άρθρο του Νίκου Σαραντάκου "Τα πρωτόκολλα και ο κ. Κωτούλας").
Και σε κάθε περίπτωση, το ξαναλέμε, το πρόβλημα δεν είναι ότι ο κ. Κωτούλας εκφράζει ελεύθερα τις όποιες απόψεις του σχετικά με το αν το πιο απεχθές και αιματοβαμμένο καθεστώς της σύγχρονης ιστορίας υπήρξε "επανάσταση κατά της ανίας". Δημοκρατία έχουμε, όσο κι αν προσπαθούν για το αντίθετο οι πολιτικοί φίλοι του εγκωμιαστή της "εθνικοσοσιαλιστικής επανάστασης".
Το πρόβλημα είναι ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος με τις πολύ συγκεκριμένες "ευαισθησίες" τοποθετήθηκε από την κεντροακροδεξιά κυβέρνηση σε ένα νευραλγικό πόστο του κρατικού μηχανισμού, σε μια εποχή ραγδαίας εξάπλωσης της νεοναζιστικής πανώλης, για να επιλέγει ποια παιδιά θα απολαμβάνουν τα ανθρώπινα δικαιώματα που απορρέουν από την κτήση της ελληνικής ιθαγένειας και ποια όχι (στην Αγγλία π.χ. μάλλον θα ήταν αδιανόητο να ανερχόταν σε ανάλογο πόστο ο φιλοχιτλερικός ιστορικός αναθεωρητής David Irving). Αυτό αποκαλύπτει πολλά για τις ιδεολογικές κατευθύνσεις της βοριδοφαηλοσαμαρικής ΝΔ, αλλά και για τη δήθεν απόσταση που τηρεί από το συγγενές ναζιστικό της άκρο.
Στη αρχική φωτογραφία, ο Ιωάννης Κωτούλας (εντός κύκλου) σε εκδήλωση του ακροδεξιού περιοδικού Patria που εκδίδουν πρώην χρυσαυγίτες. Φανταζόμαστε ότι η πολιτική συνύπαρξή του με αμετανόητους νεοναζί είναι εξίσου φυσιολογική με την υποθετική συμμετοχή του σε εκδήλωση της ΚΝΕ, αφού εκτός από εγκωμιαστικά βιβλία για το Τρίτο Ράιχ έχει γράψει και θετικά σχόλια για τον "αρχιτέκτονα της Σοβιετικής Ένωσης"!