Είναι μία από τις περιπτώσεις όπου το ΛΑΟΣ πετάει κάτω το γάντι του μποξ, με το οποίο έδινε "γροθιές στο κατεστημένο", και πιάνεται "χέρι-χέρι" με τα κόμματα εξουσίας.
Παρακάτω θα παρακολουθήσετε βίντεο με το δεινό ρήτορα – κομάντο στη Βουλή, η λογική του οποίου είναι εφάμιλλη με των αρχαίων μας προγόνων. Η αναγκαία επεξεργασία είναι μία κακεντρεχής ανθελληνική δουλειά του Sly (πάντα με το αζημίωτο).Έπειτα θα ακολουθήσουν τα σιωνιστικά μου σχόλια.
Ξεκινάμε με Θάνο. Απολαύστε υπεύθυνα:
Για να δούμε τώρα από κοντά κάποιες από τις θέσεις του.
Θ. Πλεύρης είπε:
Είναι η παιδεία αποκλειστικά δημόσιο αγαθό; Όχι! Δεν είναι αποκλειστικά δημόσιο αγαθό. Είναι ΚΑΙ δημόσιο αγαθό. Πρέπει να είναι υπό την εποπτεία του κράτους. Δε σημαίνει όμως ότι πρέπει να παρέχεται μόνο από το κράτος. Σε μια άλλη συζήτηση πριν από χρόνια εδώ πέρα, υπήρχαν μεγάλες διαμαρτυρίες για το ΕΣΥ και για το αν μπορούν να γίνουν ιδιωτικά νοσοκομεία. Έβλαψε σε τίποτα την υγεία τα ιδιωτικά νοσοκομεία; Έβλαψε σε τίποτα την παιδεία τα ιδιωτικά σχολεία; Σε τίποτα δεν την έβλαψαν.
Οι αφελείς αυτές ερωτήσεις μαρτυρούν και το βαθμό εγρήγορσης του κομάντο μας. Η ύπαρξη και η ευημερία ιδιωτικών νοσοκομείων είναι η απόδειξη και η εγγύηση της υποβάθμισης των δημοσίων. Διότι πολύ απλά, αν το επίπεδο και οι υπηρεσίες των δημοσίων νοσοκομείων ήταν εφάμιλλες με των ιδιωτικών, θα ήταν τρελός όποιος ήθελε να πληρώσει για κάτι που το κράτος παρέχει δωρεάν. Το ιδιωτικό θα έπαυε να έχει νόημα ύπαρξης, και θα έκλεινε.
Να το πούμε πιο απλά, να το καταλάβει κι ο Θανούλης: εάν το κράτος υπόσχεται να προσφέρει δωρεάν και αξιοπρεπές σύστημα υγείας για όλους, υπόσχεται έμμεσα ότι θα περιορίσει σημαντικά, αν δεν εξαφανίσει, την πελατεία των ιδιωτικών νοσοκομείων.
Το κομάντο εδώ κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι η άνθιση του ιδιωτικού τομέα, στηρίζεται κυρίως στην υποβάθμιση του δημοσίου (με ό,τι αυτό συνεπάγεται). Σε μια άλλη του ομιλία όμως στη Βουλή, στις 13/5/2008, δείχνει να το καταλαβαίνει μια χαρά:
«Ειπώθηκε και στην Επιτροπή πολλές φορές να αναφερθούν χώρες που έχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Πράγματι, στη Γερμανία δεν υπάρχει κάποιο συνταγματικό κώλυμα, αλλά δεν υπάρχει και κάποιος λόγος να γίνει ιδιωτικό πανεπιστήμιο, διότι το δημόσιο πανεπιστήμιο βρίσκεται σε ένα τέτοιο επίπεδο όπου δεν θα ήταν ανταγωνιστικά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια».
Γιατί λοιπόν φαγώθηκε ο Θανούλης να γίνουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, τη στιγμή που παραδέχεται κι ο ίδιος ότι μια γενναία χρηματοδότηση των δημοσίων, καθιστά την ύπαρξη των ιδιωτικών περιττή; Μα (φυσικά) για το δικαίωμα κάποιου να σπουδάσει σε ιδιωτικό, δηλαδή το «δικαίωμα» να πληρώνει!
Ας δούμε τώρα τη σχέση δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων. Τα ιδιωτικά δεν είναι όλα το ίδιο, η ποιότητα και η παροχή υπηρεσιών τους ποικίλλει: από τα πανάκριβα ιδιωτικά των προαστίων, μέχρι τα ιδιωτικά υποβαθμισμένων περιοχών.
Αν ισχυριστεί κανείς ότι οι απόφοιτοι του αμερικάνικου κολλεγίου και οι απόφοιτοι του δημόσιου του Μεταξουργείου βγαίνουν στο στίβο της ζωής με τα ίδια εφόδια, και ανάλογες εμπειρίες, σημαίνει ότι κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Αν ήταν έτσι, θα ήταν παράλογη η εμμονή των περισσοτέρων βουλευτών (ανεξαρτήτου κόμματος) να στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά, ειδικά όσων από αυτούς ισχυρίζονται ότι τα δημόσια σχολεία μας είναι επαρκή.
Το ότι οι περισσότεροι, αν μπορούσαν, θα έστελναν το παιδί τους σε ένα ακριβό ιδιωτικό, ισοδυναμεί με την παραδοχή πως, άμα πληρώσεις, εξασφαλίζεις ένα πλεονέκτημα στον αγώνα για κοινωνική άνοδο. Η παραδοχή αυτή απέχει χιλιόμετρα από την άποψη του Θανούλη (και πολλών άλλων βεβαιώς) ότι «τα ιδιωτικά σχολεία δεν βλάπτουν την παιδεία».
Να σκεφτεί κανείς και το πόσοι γονείς έστειλαν το παιδί τους σε ιδιωτικό, για να μη μείνει μετεξεταστέο στο δημόσιο. Στη συνέχεια, ας ανατρέξει σε στατιστικούς πίνακες, για να δει τα υψηλά ποσοστά μετεξεταστέων των φτωχών στρωμάτων. Κι ας έρθει μετά να μιλήσει για κοινωνία ίσων ευκαιριών!
Αυτή πάντως η κατάσταση έχει δημιουργήσει κι έναν «μύθο» για την έννοια του ιδιωτικού, με αποτέλεσμα να στέλνουν γονείς τα παιδιά τους σε κάμποσα μικρά ιδιωτικά, τα οποία τελικά αποδεικνύονται πολύ χειρότερα από τα δημόσια.
Θα είναι υποκρισία όμως αν, εξετάζοντας την σχέση της ιδιωτικής εκπαίδευσης με τη δημόσια, παραλείψουμε το ρόλο των φροντιστηρίων. Το φροντιστήριο θεσμοθετήθηκε στη χώρα μας με τον νόμο 2545/1940 του Ιωάννη Μεταξά (περικαλώ!) «περί ιδιωτικών σχολείων, φροντιστηρίων, οικοτροφείων». Για να δούμε τι κατάφερε με αυτό το νόμο ο «ελληνόψυχος» Johnny.
Ήδη το 1962 0 Ευ. Παπανούτσος έγραφε:
«Το γυμνασιακόν απολυτήριον δεν ανοίγει πια στους νέους μας την πόρτα κανενός πανεπιστημιακού ιδρύματος, αν δεν οπισθογραφηθεί από τους προπονητές των φροντιστηρίων και οι φιλότιμοι νεαροί επαρχιώτες μας, για να επιτύχουν αυτήν την οπισθογράφηση, αναγκάζονται να αναλώνουν το τίμημα του πατρικού χωραφιού ή την με αίμα εξοικονομημένην προίκα της αδελφής» (Κάτσικας, Καββαδίας, Θεριανός, «Το Εγχειρίδιο του Καλού Εκπαιδευτικού», εκδ. Ελληνικά Γράμματα, σελ. 244. Βλ. επίσης εδώ ).
Το 1980, με το νέο εξεταστικό σύστημα, τις Πανελλήνιες Εξετάσεις, η τότε κυβέρνηση υποστήριξε ότι θα βάλει τέλος στην παραπαιδεία. Αποτέλεσμα; Τα επόμενα 10 χρόνια ο αριθμός φροντιστηρίων υπερδιπλασιάστηκε (βλ. στο ίδιο).
Οι ίδιες συνέπειες και με το νέο σύστημα.
Δε θα ’θελα να επεκταθώ άλλο σ’ αυτό το ζήτημα που πονάει. Ελπίζω μόνο να έγινε κατανοητό ότι ο δημόσιος και ιδιωτικός τομέας στην παιδεία, όπως και στην υγεία, δεν είναι δύο «παράλληλα σύμπαντα», όπου το ένα δεν ενοχλεί το άλλο.
Θ. Πλεύρης είπε:
Τα τελευταία τριάντα χρόνια, απ’ το ’81 και μετά, πρώτο κόμμα στις φοιτητικές εκλογές είναι η ΔΑΠ, της ΝΔ η φοιτητική παράταξη. Εάν λοιπόν η πλειοψηφία των φοιτητών που λέτε, ήταν εναντίον όλων αυτών των μέτρων, θα ’χε βγει κάποια φορά και η αριστερά πρώτη στα πανεπιστήμια. Οι φοιτητικοί αγώνες που λέτε στο δρόμο, δεν έχουν καμία σχέση με το πραγματικό φοιτητικό κίνημα.
Τα επιχειρήματα εδώ του Θανούλη Πλεύρη θα μπορούσαν να συνοψιστούν στη φράση "γεια σου μπαμπάκο"! Διότι, αυτό που θέλει να πει ο ποιητής, είναι ότι η πλειοψηφία των φοιτητών ψηφίζει ΔΑΠ, άρα συμφωνούν με όσα αποφασίζει η ΝΔ, άρα συμφωνούν και με την αναθεώρηση του άρθρου 16.
Βέβαια ούτε που υπολογίζει ο βουλευτάκος ότι οι μεγάλες κινητοποιήσεις του 2006-7 ήταν αποτέλεσμα γενικών συνελεύσεων, με τεράστια συμμετοχή των φοιτητών. Και, δυστυχώς για το Θανούλη, οι αποφάσεις των Γ.Σ. είναι ανεξάρτητες από το ποιος βγαίνει πρώτος στις φοιτητικές εκλογές.
Αντιγράφω από άρθρο της "Ελευθεροτυπίας", 11/2/2007:
- *Η μαζικότητα: Οι αποφάσεις για τις φοιτητικές καταλήψεις και τον περασμένο Μάη και Ιούνη αλλά και οι τωρινές παίρνονται σε κατάμεστα αμφιθέατρα με τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων φοιτητών όλων των παρατάξεων, αλλά κυρίως ανένταχτων.Παράλληλα οι κινητοποιήσεις των πανεπιστημιακών που συντονίζει η ομοσπονδία τους η ΠΟΣΔΕΠ αποφασίζονται σε συνελεύσεις των κατά ίδρυμα συλλόγων τους με πρωτοφανή μαζικότητα.
- *Η δημοκρατικότητα: Καμία απόφαση για οποιαδήποτε κινητοποίηση δεν πάρθηκε σε επίπεδο κορυφής, χωρίς να συζητηθεί εξαντλητικά σε συνελεύσεις βάσης με απόλυτη δημοκρατικότητα. Κανέναν δευτεροβάθμιο συντονιστικό των φοιτητών δεν προχωρεί σε οποιαδήποτε κινητοποίηση αν αυτές δεν εγκριθούν στις συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων συλλόγων. Ποτέ η εκτελεστική γραμματεία της ΠΟΣΔΕΠ δεν διοργανώνει καμία κινητοποίηση αν δεν την επικυρώσουν οι πανεπιστημιακοί στις συνελεύσεις των συλλόγων τους.
- * Η αυτοτέλεια: Σπανίως οποιοδήποτε κίνημα παρουσίασε τόσο ψηλό βαθμό αυτοτέλειας και απέκρουσε τόσο αποτελεσματικά οποιαδήποτε απόπειρα κηδεμόνευσής του, όσο το νέο φοιτητικό κίνημα. Μπορεί το πλαίσιο των αποφάσεων στις συνελεύσεις να μορφοποιείται κυρίως από τη σύμπλευση των παρατάξεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (ΕΑΑΚ) και του Συνασπισμού (Δίκτυο), όμως τελικά τον τόνο τον δίνουν οι αριθμητικά πολλαπλάσιοι ανένταχτοι φοιτητές. Είναι αυτοί που υποχρέωσαν τελικά την Πανσπουδαστική (ΚΚΕ) να εγκαταλείψει τη διασπαστική της γραμμή και να συμπορευθεί με το αγωνιστικό ρεύμα. Είναι αυτοί που κατάφεραν να συσπειρώσουν σχεδόν όλους τους φοιτητές που ακολουθούν την ΠΑΣΠ, παρά τις θέσεις της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, στο δρόμο του αγώνα. Είναι αυτοί που οδήγησαν πολυάριθμους ψηφοφόρους της ΔΑΠ να ψηφίζουν υπέρ των κινητοποιήσεων.
Αυτά περί ηλίθιων επιχειρημάτων για "χειργώγηση", "μειοψηφίες" κλπ.
Για τη συλλογικότητα στις αποφάσεις και τη μαζικότητα στη συμμετοχή, μπορείτε επίσης να βρείτε πληροφορίες εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ .... και όσα "εδώ" θέλετε!
Το κομάντο μας πάντως, πιστό στον κανόνα του κόμματος του να λέει κάτι και να το παίρνει πίσω, ενώ είπε ότι στους φοιτητές κυριαρχεί η ΔΑΠ, πιο κάτω θα το ακούσετε να διαμαρτύρεται:
Θάνος Πλεύρης είπε:
Έχετε μαντρώσει τους φοιτητές, κι εσείς η αριστερά, είναι ο μόνος χώρος, στον οποίο πλέον έχετε ηγεμονία.
Χαβαλές να γίνεται! Να τα λέμε κι όπως μας βολεύει.
Η πιο εμετική του δήλωση, πάντως, έρχεται παρακάτω:
Δίνετε [εσείς τη ΝΔ] το δικαίωμα στους άλλους να πουν ότι φοβόσαστε το ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟ φοιτητικό κίνημα. Το φοιτητικό κίνημα δεν έχει καμία σχέση, με καμιά κατοσταριά εξωπανεπιστημιακά στοιχεία που καίνε το κέντρο της Αθήνας, που κλείνουν τις σχολές.
Τι κάνει εδώ το κομάντο του παραλόγου; Ό,τι έκανε κι η ΝΔ. Στους χιλιάδες φοιτητές που βγήκαν στους δρόμους, βλέπει μόνο "καμιά κατοσταριά" "ταραξίες" (όπως με περισσό θράσος δήλωνε κι ο πρωθυπουργός στο debate του 2007). Κι έτσι δικαιολογήθηκαν το 2007 τα αδικαιολόγητα: Η καταστολή ενός μαζικού κινήματος με ωμή βία και η φασισική συλλογική απόδοση ευθυνών, με μετατόπιση της ΝΔ ακροδεξιότερα της ακροδεξιάς.
Με τα μάτια λοιπόν της κυβέρνησης και του Θανούλη, ας απολαύσουμε το παρακάτω βίντεο, στο οποίο διακρίνονται τα "κομάντα" μας να επαναφέρουν στην τάξη τα "50-100 εξωπανεπιστημιακά στοιχεία, αυτούς του αλητήριους που καίγαν το κέντρο της Αθήνας". Θαυμάστε τον τρόπο με τον οποίο τιμωρούνται υποδειγματικά οι "ένοχοι".
Ας ξαναθυμηθούμε όλοι μας εκείνες τις μέρες γιορτής της δημοκρατίας.
Αααχ, αυτό θα πει πολιτισμός! Ήδη μου λείπει ο ποιητής της γράνας! Αλλά ας μην αφαιρούμαι, ας εξετάσουμε και τις άλλες δηλώσεις του Θάνου μας.
Θ. Πλεύρης είπε:
Δεν υπάρχει ελληνικό πανεπιστήμιο μέσα στα 500 πρώτα στον κόσμο, μόνο το πανεπιστήμιο Αθηνών, κι ενδεχομένως κι αυτό να βρίσκεται χαριστικά σ’ αυτή τη θέση.
Είπαμε να είναι ψεύτης, αλλά ο βουλευτής ξεπέρασε εδώ σε πρόστυχη προπαγάνδα και τον μπαμπά του.
Λοιπόν: Η Ελλάδα έχει αυτή τη στιγμή το εικοστό ένατο (29ο) καλύτερο πανεπιστημιακό σύστημα στον κόσμο, σύμφωνα με τους “Times”. Όχι ένα, αλλά έξι ελληνικά πανεπιστήμια βρίσκονται στα πρώτα 500 παγκοσμίως, με το πανεπιστήμιο της Αθήνας να βρίσκεται στη 200ή θέση. Οπότε μάλλον δεν βρίσκεται εκεί χαριστικά, αστείε Θανούλη!
(Πηγή: "Τα Νέα", 11/10/2008)
Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτή η θέση εξασφαλίστηκε παρά την υποβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (και ανάλογη πτώση στην παγκόσμια κατάταξη), για την οποία υποβάθμιση καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες η ΝΔ, και σιγοντάρει το ΠΑΣΟΚ (κάποια άλλη στιγμή θα αναφερθούμε και στην υποκρισία των δύο αυτών κομμάτων).
Θ. Πλεύρης είπε:
Αυτό το έμπνευσμα [sic!] της δημόσιας αποκλειστικά εκπαίδευσης ήταν της δικτατορίας, για τον απλούστατο λόγο ότι […] δεν ήθελε να γίνουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, όπου θα ελέγχονταν από την αριστερά.
Αυτό που υπονοείται φυσικά, είναι ότι ο αποκλειστικά δημόσιος χαρακτήρας της εκπαίδευσης συνεπάγεται κρατικό έλεγχο, και άρα περιορισμό της πανεπιστημιακής αυτονομίας (τότε όμως, γιατί ο Θανούλης πιο πάνω ζητούσε κρατικό έλεγχο;). Κι αυτό πράγματι ίσχυε στα χρόνια της δικτατορίας. Αλλά είναι παντελώς ηλίθιο να ισχυριστεί κανείς ότι για τον κρατικό παρεμβατισμό ευθύνεται ο ίδιος ο δημόσιος χαρακτήρας του πανεπιστημίου. Ότι δηλαδή «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι».
Λες και δεν μπορούν να βρεθούν τρόποι για να εναρμονιστεί η δημόσια παιδεία με την ελευθερία της έκφρασης. Κι ακόμα χειρότερα: Λες και την ελευθερία αυτή θα την εξασφαλίσει ο ιδιωτικός τομέας! Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στην ιδιωτική τηλεόραση, που «απελευθερώθηκε» από τον κρατικό παρεμβατισμό, και τώρα έχουμε πήξει στις ποιοτικές εκπομπές και την αντικειμενική ενημέρωση!
Ωστόσο, και το ότι τάχα η χούντα δεν ήθελε ιδιωτικά πανεπιστήμια, είναι επίσης ψευδές. Ποιος το διαψεύδει; Μα ο ίδιος ο δικτάτορας Παπαδόπουλος:
«Ευρισκόμεθα εις συνεργασίαν με αμερικανικόν πανεπιστήμιον, προκειμένου να αρχίσωμεν, εφ’ όσον τελικώς εξελιχθούν αι συνομιλίαι και αι συμφωνίαι καλώς, τας ενεργείας μέσω των οποίων θα λειτουργήση εις την χώραν ξενόγλωσσον Πανεπιστήμιον, προς παροχήν μεταπτυχιακής εκπαιδεύσεως εις τους διά την Ανωτάτην Παιδείαν απαιτουμένους επιστήμονας».
(Πηγή: «Ιός», 16/11/2008)
Το 1973 επί Παπαδόπουλου, λειτουργούσαν στην Ελλάδα παραρτήματα των New York Technology Institute, Maryland University, Arkansas University, Ball State University, American Pierce College, Ellicott University. Το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα ανάγκασε τη χούντα να υποσχεθεί την κατάργησή τους ( βλ. στο ίδιο).
Θ.Πλεύρης είπε:
Τι άλλαξε από τότε; Άλλαξε στο ότι πλέον εσείς [οι αριστεροί] τώρα έχετε αυτήν την ηγεμονική κυριαρχία στα πανεπιστήμια, και δεν θέλετε να αλλάξει τίποτα στα πανεπιστήμια.
Έχει δίκιο ο Θανούλης! Σαν φοιτητής κι εγώ δεινοπάθησα από την «ηγεμονική κυριαρχία των αριστερών» πανεπιστημιακών. Όλα τα συγγράμματα ήταν σοβιετικά, η διδασκαλία μαρξισμού-λενινισμού υποχρεωτική, κι η αριστερή προπαγάνδα αμείλικτη. Άσε που πριν ξεκινήσει η παράδοση, έπρεπε να τραγουδάμε τον ύμνο της ΕΣΣΔ.
Κι όλοι οι καθηγητές μας έλεγαν το ίδιο: «Είμαστε τέλειοι, περνάμε υπέροχα, δεν θέλουμε να αλλάξει τίποτα εδώ μέσα»!
Άντε, πότε με το καλό θα πάρει το ΛΑΟΣ την εξουσία, να αποκτήσουν τα πανεπιστήμια ελευθερία της έκφρασης!
Θ. Πλεύρης είπε:
Θέλετε [εσείς οι αριστεροί] το πανεπιστήμιο όπου θα παρέχει μέτριες γνώσεις.
Για να μάθετε ποιες είναι οι κατά ΛΑΟΣ «υψηλές» γνώσεις: *κλικ* . Κάθε σχόλιο περιττεύει!
Θ. Πλεύρης είπε:
Ειπώθηκε κι αυτό από τον κύριο Κουράκη. Λέει ότι λόγω της βάσης του 10, υπάρχουν κενές θέσεις στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Ναι κύριε Κουράκη, εάν κάποιος δεν πάρει το 10, δεν πρέπει να είναι στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο πρέπει να έχει αξιοκρατία.
Εδώ το κομάντο μας ενστερνίζεται απόλυτα την προπαγάνδα της Ν.Δ. Για το μύθευμα περί «αξιοκρατίας» είχε γράψει επαρκέστατο άρθρο ο «Ιός» το 2006, από το οποίο και αντιγράφω την απάντηση στο Θάνο:
«Η "τετράγωνη" λογική της ρύθμισης βασίζεται, όμως, σε μια απάτη: παραμερίζει εντελώς την ουσία του συστήματος εξετάσεων που ισχύει μέχρι σήμερα. Αυτό το σύστημα προβλέπει έναν συγκεκριμένο αριθμό εισακτέων ανά σχολή. Ο μοναδικός ρόλος των εξετάσεων είναι να κατατάξουν τους υποψηφίους σε μια σειρά, έτσι ώστε να εισαχθούν όσοι προβλέπονται. Το απολυτήριο του λυκείου εξασφαλίζει αυτό που υποτίθεται ότι απασχολεί την κυρία Γιαννάκου και τους θιασώτες του μέτρου, δηλαδή την ελάχιστη απαραίτητη μαθησιακή επάρκεια του υποψηφίου. Από κει και πέρα, οι εισαγωγικές εξετάσεις ήταν μόνο ο μηχανισμός σύγκρισης των υποψηφίων μεταξύ τους και κατάταξής τους σε σχολές. Γι' αυτό τον λόγο δεν υπήρχε θέμα «βάσης» σ' αυτές τις εξετάσεις.»
Προσέξτε τώρα πόσο μας κοροϊδεύουν η κυβέρνηση, και τα μπουμπούκια του ΛΑΟΣ. Έστω ότι ένας υποψήφιος βγάζει μέσο όρο 8, κι ενώ κανονικά θα έμπαινε σε μία σχολή, με το νέο νόμο μένει απ’ έξω. Για ποιο λόγο; Μα διότι, όπως μας βεβαιώνει κι ο Θανούλης, θα «ρίξει το επίπεδο» του πανεπιστημίου.
Αυτός λοιπόν ο «κομμένος» και «ανεπρόκοπος» υποψήφιος, αν έχει τα φράγκα, θα πάει σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο στο εξωτερικό, ή (αν ιδρυθούν κι εδώ) στην Ελλάδα. Και σ’ αυτό το σημείο, αυτοί που πριν του έκλεισαν την πόρτα στα μούτρα, οι ίδιοι θα αρχίσουν τώρα να μάχονται για τα δικαιώματά του στις σπουδές και την εργασία.
Τι ήταν αυτό που άλλαξε τη στάση τους απέναντι στο ίδιο πρόσωπο; Ένα και μόνο ένα: ότι το πρόσωπο αυτό θα πληρώσει. Αν πάλι δεν μπορεί να πληρώσει, δε θα σπουδάσει. Απλά πράγματα!
Κι αν αυτή η βρώμικη και ανήθικη στάση είναι τουλάχιστον συνεπής με το νεοφιλελεύθερο δόγμα που υπηρετεί πιστά η ΝΔ, οι «πατριώτες» και «τα παιδιά του λαού», που τάχα μου νοιάζονται για «τη γενιά των 700, των 800 κλπ ευρώ», δεν έχουν καμία απολύτως δικαιολογία.
-----------------------------------------
Υπάρχουν τόσα και τόσα που θα μπορούσε να πει κανείς για την αστεία επιχειρηματολογία των λαοτιανών στο συγκεκριμένο θέμα. Θα ήθελα ωστόσο να προσθέσω μόνο ένα κραυγαλέο παράδειγμα του λαϊκισμού τους, το οποίο οι ίδιοι το αναφέρουν με καμάρι: το αίτημα για ποσόστωση στις θέσεις των ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Αντιγράφω τμήμα από το λόγο του Καρατζαφέρη στη Βουλή, στις 13/5/2008:
«Εμείς τι λέμε; Για να μη φτιάξουμε κοινωνίες δύο ταχυτήτων, η πρότασή μας, κύριε Υπουργέ –και θέλω την προσοχή σας, γιατί εμείς θέλουμε να ψηφίσουμε και να βοηθήσουμε- είναι να γίνουν ιδιωτικά πανεπιστήμια και να δεσμευθεί η πολιτεία στην ποσόστωση. Δηλαδή το 15% των ιδιωτικών θρανίων να δίδεται στην πολιτεία και με τη σειρά σας, με τη δική σας βοήθεια, να δίδεται σε μη προνομιούχους Έλληνες, σε πολύτεκνες οικογένειες, σε ανθρώπους που είναι στην ανεργία, για να τους δώσουμε την ευκαιρία να μπολιάσουν τα παιδιά τους με τα άλλα παιδιά και έτσι, επιτέλους, να μπορέσουν να έχουν μια καλύτερη τύχη. Θέλω, λοιπόν, να σκεφθείτε ποσόστωση και ιδιωτικά πανεπιστήμια να πηγαίνουν μαζί σε μία τάξη του 15% ή ακόμα και περισσότερα, αν το περάσετε.»
Τι φιλεύσπλαχνος ηγέτης!
Προσέξτε μια μικρή λεπτομέρεια: το 15% θα δίνεται πρώτα στην Πολιτεία, κι αυτή θα το δίνει στα μη προνομιούχα παιδιά. Τι σημαίνει αυτός ο ρόλος μεσάζοντα; Πρώτη ερμηνεία: η Πολιτεία να αναλαμβάνει τα έξοδα του 15% των σπουδαστών στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Τι ακριβώς «θα δίνεται», και μάλιστα «με τη δική σας βοήθεια»; Μα η λυπητερή, φυσικά, από τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών .
Και το εύλογο ερώτημα που τίθεται, είναι: τα ίδια αυτά χρήματα, γιατί να μην τα δίνει η Πολιτεία στα παιδιά αυτά για το δημόσιο πανεπιστήμιο; Δεν ακούμε όλα αυτά τα χρόνια για ελλιπή δημόσια χρηματοδότηση; Ποιος ο λόγος από τις κουτσουρεμένες δαπάνες για την Παιδεία, να κόψουμε κι ένα «πριμ» για τα ιδιωτικά;
Ωστόσο, η δήλωση αυτή του Καρατζαφέρη επιδέχεται και δεύτερη ανάγνωση: ότι τα ιδιωτικά ιδρύματα δε θα απαιτούν δίδακτρα από το 15% των μαθητών τους.
Δεδομένου όμως ότι ο κάθε σπουδαστής «κοστίζει» (βιβλία, αμοιβές προσωπικού, συντήρηση κτιρίων, εξοπλισμού κλπ), αν δεν αναλαμβάνει τα έξοδα το κράτος, ποιος θα πληρώσει γι’ αυτό το 15%; Μα φυσικά, το υπόλοιπο 75%. Που σημαίνει αυξημένα δίδακτρα για τους υπόλοιπους σπουδαστές, ή ακόμα μειωμένους μισθούς για το προσωπικό, ή μειωμένη συντήρηση υποδομών, ή (το πιο πιθανόν) όλα μαζί.
Η ιδέα της ποσόστωσης βέβαια παρουσιάζει και άλλα κωμικοτραγικά. Δεδομένου ότι στα περισσότερα ιδιωτικά ιδρύματα δεν υπάρχει «κλειστός» και σταθερός αριθμός θέσεων (διότι όποιος πληρώνει, συνήθως πάει όπου θέλει), πώς θα ξέρει η Πολιτεία τι αριθμός παιδιών αντιστοιχεί στο 15%; Μήπως θα γίνονται πρώτα οι αιτήσεις, κι αφού συμπληρωθούν οι εγγραφές, θα βγαίνει το 15% από τους ήδη εγγεγραμμένους; Τότε όμως πώς θα «δίνεται» το ποσοστό αυτό στην Πολιτεία, για να απευθυνθεί η έρμη στους φτωχούς;
Αν, πάλι, το 100% των φοιτητών ενός τμήματος είναι λεφτάδες, το 15% των «λιγότερο» λεφτάδων, κερδίζει δώρο δωρεάν σπουδές;
Και πώς θα είναι σίγουρο το μη προνομιούχο παιδί ότι ανήκει στο 15%; Θα προσεύχεται να εγγραφούν όσο το δυνατόν περισσότεροι και πλουσιότεροι στη δική του σχολή, για να αυξηθούν οι πιθανότητες επιτυχίας του;
Εκτός κι αν, αφού ολοκληρωθούν οι εγγραφές, προσθέσει η Πολιτεία στην κάθε ιδιωτική σχολή ένα +15%. Τι να κάνει τότε ένα παιδί που δεν είναι σίγουρο αν θα ανήκει στο 15%; Να εγγραφεί σε κάποια σχολή και να επιβαρύνει οικονομικά την οικογένειά του, ή να περιμένει να ολοκληρωθούν οι εγγραφές, μπας και του κάτσει και συμπεριληφθεί στο έξτρα 15%, κι αν δεν του κάτσει να χάσει τη χρονιά;
Το αποκορύφωμα σε αυτό το σενάριο, αν τελικά με κάποιο μαγικό τρόπο βρεθεί λύση στις παραπάνω σπαζοκεφαλιές, θα το ζήσουμε με τους μη προνομιούχους υποψηφίους, όσοι από αυτούς κανονικά θα περνούσαν στο δημόσιο πανεπιστήμιο, αλλά έμμειναν απέξω λόγω χαμηλής βαθμολογίας (κάτω της «βάσης»).
Η Πολιτεία θα τους λέει: «Σου απαγορεύω να σπουδάσεις δωρεάν στο δημόσιο πανεπιστήμιο, σου επιτρέπω να σπουδάσεις δωρεάν στο ιδιωτικό»!!!!!!!
----------------------------------------------------
Και τέλος, μετά το κυρίως πιάτο, το γλυκό!
Για να ολοκληρώσουμε το παρόν ποστ ευχάριστα και χιουμοριστικά, θα κεράσω για επιδόρπιο λίγη σοφία Βελόπουλου, επίσης από την ομιλία του στη Βουλή, στις 13/5/2008:
Εμείς είμαστε λάτρεις της αρχαίας Ελλάδος. Λατρεύουμε την αρχαία Ελλάδα, κύριοι συνάδελφοι.
Στην αρχαιότητα, λοιπόν, στην αρχαία Ελλάδα ήταν όλα ιδιωτικά. Θέλατε δεν θέλατε, ήταν όλα ιδιωτικά. Τότε έκαναν Παρθενώνες, τότε είχαμε φιλοσοφία, τότε είχαμε αστρονομία.
[…τότε είχαμε και δουλεία, Κυριάκο, χωρίς την οποία Παρθενώνες γιοκ. Αλλά θα μου πεις, αφού κι η δουλεία ελληνική ήταν, τη λατρεύουμε! Μη κρατική, μη κερδοσκοπική δουλεία…]
_____________________________
Παλιά σχόλια (9)