7 Ιαν 2009

Αυτουργοί, Αυτουργοί, Αυτουργοί

7 Ιαν 2009 , 7:38 π.μ.
Εκτενές σχόλιο, παραληρηματικού χαρακτήρα, αντίδραση σε μία προβοκάτσια, ένα "λάθος τηλεφώνημα" και τις ανώδυνες λαϊκές εξεγέρσεις.

Το προηγούμενο ποστ, το οποίο αναφερόταν στην επίθεση κατά του αστυνομικού Μαντζούνη, δοκιμάστηκε πολύ σκληρά στα σχόλια του από τη βλακεία ή την επιτηδευμένη στρεψοδικία κάποιων, οι οποίοι απλά επιβεβαιώνουν με τον τρόπο που προσλαμβάνουν το γεγονός, πως η οσμή της προβοκάτσιας είναι εντονότατη (αν δεν είναι και η μόνη) στην εν λόγω επίθεση.

Αναλώσιμος νεαρός αστυνομικός, το ίδιο αναλώσιμος όσο και εκείνος που καταναλώθηκε στο κτηνώδες παιχνίδι της κρατικής καταστολής. Ένα παιχνίδι που δεν διδάχτηκε ποτέ στα πάλαι ποτέ μαθήματα ΣΕΠ (Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός)

Βέβαια, οι αγανακτισμένοι πολίτες και όσοι εμφορούνται από τις "ιδέες" αυτής της κατηγορίας όντων, στο γεγονός του πυροβολισμού του "ένστολου" είδαν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία, να αποστομώσουν τους "αντιπάλους" ισχυριζόμενοι τους κοινωνικά ευαίσθητους Ξανθόπουλους, τους κατατρεγμένους και αδικημένους.

Τι φτήνια. Τι ξεπεσμός.

Πέρα από τη δύσοσμη και ακάθαρτη φρασεολογία και διαχεόμενη ατμόσφαιρα από τις ανοησίες των παραπάνω, πέρα από τις αντιδικίες νομιμοφρόνων και αντεξουσιαστών, όλα όσα έχουν λάβει χώρα τον τελευταίο μήνα στη χώρα (με καρδιά των γεγονότων το ιστορικό κέντρο αυτών των αντιπαραθέσεων - την Αθήνα) είναι τα φυσικά επακόλουθα του κοινωνικού μίσους που τόσο σκοτεινά, αλλά δυστυχώς επιτυχώς, καλλιεργείται από τους αυτουργούς της βίας.

Ποιοι θέλουν την ανάπτυξη, ποιοι την ευαγγελίζονται με κάθε κόστος, προσανατολισμένοι σταθερά σε αριθμούς, ποσοστά και λογιστικά πρότυπα;

Ποιοι προτείνουν την υποκουλτούρα ως λαϊκό πολιτισμό και τη λεγόμενη "συναίνεση" (στην ουσία πρόκειται για πολιτικό εφησυχασμό και νάρκη), ως πολιτική συμπεριφορά η οποία "συμβάλλει στην πρόοδο της χώρας";

Ποιοι προβάλλουν ως πρώτου μεγέθους "εθνικές" ανάγκες τη βελτίωση των δημοσιονομικών της χώρας και την τήρηση των όρων της ΟΝΕ, ενώ τα μεγάλα περιβαλλοντικά, κοινωνικά, πολιτιστικά προβλήματα απειλούν να διαλύσουν ότι έχει απομείνει στη χώρα, στην ήπειρο, στον πλανήτη;

Ποιοί οδηγούν τους νέους στην στόχευση μίας "επαγγελματικής αποκατάστασης" (οι αστυνομικές σχολές είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα παραγωγής αποκαταστημένων, αποχαυνωμένων πειναλέων) "αποστειρώνοντας" τους από όποια όνειρα και επιδιώξεις μπορεί να είχαν.;

Ποιοι στερούν την παιδεία από τη χώρα αυτή, παρέχοντας εναλλακτικά φτηνή και ατελή "εκπαίδευση";

Ποιοι κατάφεραν να παραγάγουν τους κατ' επίφαση "λογικούς νομιμόφρονες" που βλέπουν εχθρούς και ανθέλληνες παντού, παραβλέποντας τη σαπίλα που υπάρχει εντός του "ψευτοαπειλούμενου ψευτοβασιλείου της Δανιμαρκίας";

Ποιοί (ακόμα και όταν βλέπουν τη λαική αντίδραση σε ότι αντιλαϊκό) θεωρούν την αντίδραση αυτή ως μια περιστασιακή εκτόνωση, η οποία θα ξεφουσκώσει και θα οδηγήσει στην απογοήτευση όσους συμμετείχαν ενώ υποτιμούν τον σημαντικό ρόλο που παίζει το αυθόρμητο ως πρόπλασμα του συνειδητού κι ακόμη παραπέρα φτάνουν στο σημείο να το αντιμετωπίζουν εχθρικά και να το ταυτίζουν με προβοκάτσια*.

Είναι πολλοί (αλλά και περιέργως ετερόκλητοι) οι αυτουργοί της βίας σήμερα στο ελλαδιστάν και στον κόσμο όλο. Άπειροι οι αυτουργοί (ηθικοί και φυσικοί) της βίας. Της δικαιολογημένης και της αδικαιολόγητης. Γιατί ναι, υπάρχει και δικαιολόγημένη βία. Είναι η βία που θέλει να αδρανοποιήσει τους αυτουργούς της κατασταλτικής βίας, τους αυτουργούς της καθημερινής ψυχολογικής βίας που δέχεται ο πληθυσμός (και μάλιστα αδιαμαρτύρητα έως μαζοχιστικώς παθιασμένα σε κάποιες περιπτώσεις).

Είναι η βία της λαϊκής εξέγερσης (που δεν κωλώνει να σπάσει και τζάμια άν χρειαστεί).



*Διαπίστωση Γ. Ρούση





_____________________________

Παλιά σχόλια (72)
Κοινοποιήστε το στο..
 
Υποσέλιδο
Κορυφή