 |
Από τον antistachef
|
 |
| Και το σκέφτεται, γιατί είναι.... |
 |
| .....Η Αριστερά της Ευθύνης |
Είναι πράγματι οι καιροί, πολύ κρίσιμοι. Κρίσιμοι γιατί το νεογνό της λαϊκής πηγαίας έκφρασης, το νεογνό που γέννησε η απόλυτη λαϊκή ανάγκη της επιβίωσης εναντίον των όσων επιβουλεύονται και τις πιο στοιχειώδεις ανθρώπινες ανάγκες, ενός πληθυσμού που υποφέρει από την ακόρεστη πείνα του υπερεθνικού Κεφαλαίου για πλούτο, πέρα από όποια ηθική, κινδυνεύει να βρεθεί νεκρό, πνιγμένο από τα ίδια φίδια που στραγγαλίζουν αργά και μαρτυρικά, την ελληνική και ευρωπαϊκή κοινωνία.
Στις εκλογές της 6ης Μαίου, υπήρξε ξεκάθαρη εντολή για άρση της λιτότητας που ισχύει μόνο για τους φτωχούς. Υπήρξε ξεκάθαρη εντολή να πάψει η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων από τις τράπεζες και τους υπηρέτες τους, εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Καταγράφηκε ένα συντριπτικό ποσοστό 68%, του εκλογικού σώματος το οποίο είπε "φτάνει πια. Υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι".
Φυσικά θα ήταν αφελές να νομίζει κάποιος πως ένα εκλογικό αποτέλεσμα τέτοιο, θα έκανε τους "ισχυρούς" να υποχωρήσουν και αυτό εκφράστηκε με βιασύνη και με ορμή, ένα εικοσιτετράωρο μετά την οριστικοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος. Ας κάνουμε μία μικρή περιγραφή του μετεκλογικού χρονικού, μέχρι του σημείου που βρισκόμαστε σήμερα. Δηλαδή ας καταγράψουμε τα όσα συνέβησαν από το βράδυ της 6ης Μαίου μέχρι σήμερα, 9 Μαίου του 2012.
Πρώτα απ' όλα, αυτό που σηματοδότησε την επιθυμία του ελληνικού λαού, ήταν το αποτέλεσμα των εκλογών, όχι όπως διαμορφώνεται από τον παραμορφωτικό και φασιστικό νόμο Παυλόπουλου, που μετάφρασε μία διαφορά μικρότερη από 3% στο εκλογικό σώμα, σε μία διαφορά 58 εδρών στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Ναι, το εξάμβλωμα του "Νομικού" Παυλόπουλου, δεν ήταν παρά μία ακόμα παραβίαση της λαϊκής έκφρασης και της λαϊκής επιταγής, σε μία ατέλειωτη σειρά βιασμών της ελληνικής δημοκρατίας από επιβήτορες συνταγματολόγους και "διαπρεπείς" (αναξιοπρεπείς και ανερμάτιστους στην ουσία) θεράποντες της νομικής επιστήμης. Μετά τους Βενιζέλο, Λοβέρδο, ήρθε και ο Παυλόπουλος από το παρελθόν με τον εκλογικό του νόμο να ολοκληρώσει τον φύσει και παραφύσει βιασμό μίας ολόκληρης κοινωνίας, ενός ολόκληρου λαού, μίας ρημαγμένης χώρας. "Ουδείς μωρότερος των ιατρών εάν δεν υπήρχαν οι νομικοί" θα μπορούσε να παραφράσει κανείς τη γνωστή ρήση. Εδώ όμως δυστυχώς δε μιλάμε για μωρία αλλά για έγκλημα.
Στην επόμενη φάση, ο έτερος βιαστής της χώρας και του λαού της, το υποκείμενο που ακούει στο όνομα Σαμαράς και που είναι ο πιο αποδεδειγμένα ανίκανος ηγέτης της -πάλαι ποτέ- παράταξης της λαϊκής δεξιάς, της Νέας Δημοκρατίας, ξεπέταξε τη διερευνητική εντολή που δόθηκε στις 108 εδρες του (και όχι στον ίδιο αφού το μόνο που μπορούσε να πιστωθεί ο ίδιος είναι ένα ισχνό 18% του εκλογικού σώματος). Και την ξεπέταξε βιαστικά και δίχως ουσιαστική διερεύνηση αφού δεν μπορούσ ενα περιμένει για να αρχίσει τον πόλεμο εναντίον της λαϊκής βούλησης και εναντίον της ηθικής της ίδιας, σε τελική ανάλυση, όπως άλλωστε γίνεται ξεκάθαρο παρακάτω.
Το να μένεις συνεπής στο λόγο σου και στις προεκλογικές δεσμεύσεις σου απέναντι στο λαό που σε ψήφισε, αποτελεί "κακό παράδειγμα" αποτελεί "επιπολαιότητα και έλλειψη ευθύνης" όπως θέλουν να μας πείσουν τα ΝΕΑ, η εφημερίδα που "στηρίζει την ευθύνη" και πάνω από όλα το συμφέρον του ιδιοκτήτη της και του γιου του. Έτσι, όταν η διερευνητική εντολή έφτασε στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα, εκείνος, συνεπής με τις προεκλόγικές δεσμεύσεις του, άρχισε να αναζητά πολιτικούς συμμάχους στην Αριστερά (κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική) και κυρίως στην κοινωνία την ίδια. Γιατί εκείνο που στηρίζει μία Αριστερή κυβέρνηση δεν είναι οι λυκοσυμμαχίες εντός του κοινβουλίου, με εχθρούς και αντιπάλους, αλλά η κοινωνική συναίνεση. Η συστράτευση με τις λαικές μάζες, με τον ίδιο το λαό που οφείλει ο τίμιος και γνήσιος πολιτικός να υπηρετεί.
Τα ΝΕΑ, το Μεγάλο Κανάλι (πραγματικά πολύ μεγάλο κανάλι!) και όλοι οι διαμορφωτές της γνώμης των αμόρφωτων δεν βλέπουν με καλό μάτι την επαφή πολιτικών και κοινωνίας. Δεν τη βλέπουν με καλό μάτι όταν αυτή δεν υπηρετεί τα συμφέροντα τους. Όταν αυτή γίνεται για να υπηρετήσει το λαό και μία πολιτική που ο λαός επέλεξε για να πάρει επιτέλους ανάσα και να διώξει τα δηλητηριώδη θυμιάματα που εκπέμουν οι κεραίες, οι εφημερίδες και οι οθόνες των αφεντικών. Άρχισαν την ειρωνία αλλά και την αποδοκιμασία. Άρχισαν και το γλείψιμο, στάση που ταιριάζει απόλυτα σε δουλοπρεπείς άφρονες, αυλικούς των κάστρων των αφεντικών τους.
"Αλέξη σε στηρίζω..." είπε ο πιο αποτυχημένος ηγέτης της Νέας Δημοκρατίας (αυτός που έκανε μέχρι και τον ΓΑΠ να δέιχνει ευφυής) αλλά όταν του απάντησε ο Αλέξης πως "το πρόγραμμα μου το ξέρεις, τις δεσμεύσεις μου τις ξέρεις απέναντι στον λαό και στους ψηφοφόρους μου, στείλε λοιπόν κι εσύ μήνυμα σα αφεντικά σου πως δεν ισχύουν οι δεσμεύσεις σου για υποδούλωση της χώρας", ο εκπρόσωπος της τέλειας αποτυχίας χλώμιασε. Και μάλλον ξαβρακώθηκε αποκαλύπτοντας αυτό που κρυβόταν πίσω από την δήλωση "στήριξης" του. Το ίδιο και ο "Συνταγματολόγος" Βενιζέλος, ο ισοπεδωτής νόμων και λαού, ο οποίος είχε σπεύσει νωρίτερα να "ξεκαθαρίσει" πως "δεν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση δίχως το δεύτερο κόμμα". Από κοντά και η καμαριέρα του, η Φώφη, που κατάφερε να ξεφτιλίσει το όνομα του ίδιου της του πατέρα.
Τα ερπετά* του κοινοβουλίου, έζωσαν τον κάτοχο της διερευνητικής εντολής και προσποιούμενα τους σοβαρούς και υπεύθυνους, θέλησαν να πνίξουν δια της εξουσίας τη λαϊκή βούληση.
Για έναν λαό που στο κύτταρο του διαθέτει αταβιστικά, ανακλαστικά απέναντι στις καλές προθέσεις ερπετών και των προγόνων τους (δεινοσαύρων) μία στήριξη είναι αυτή που μετράει. Και μετράει ουσιαστικά και όχι με την ψευδεπίγραφη σοβαρότητα και το άκυρο κύρος του κοινοβουλευτικού κόμματος. Η στήριξη που εξέφρασε ο Μίκης Θεοδωράκης, που ήρθε σαν πυλώνας της ελληνικής κοινωνίας, μαζί με τον άλλο πυλώνα της πνευματικής και πολιτικής υγείας της ελληνικής κοινωνίας, το Μανόλη Γλέζο και δήλωσε:
«Υποστηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις την προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να σχηματίσει μία κυβέρνηση που θα καταγγείλει το Μνημόνιο και θα επιδιώξει την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας της πατρίδας μας.
Καλώ όλους τους πατριώτες και δημιουργικούς Έλληνες να βοηθήσουν ώστε να οδηγηθεί η Ελλάδα στο δρόμο της αυτοδυναμίας, της προόδου και της αναγέννησης».
Συγκρίνετε το λόγο των ερπετών (ειδικά του πιο αποτυχημένου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας) με τη λιτή και τόσο περιεκτική δήλωση του Μίκη. Και Έλληνας να μην είσαι, Έλληνας γίνεσαι. Από τον λόγο, τα επιχειρήματα αλλά και την τακτική των ερπετών, μόνο να αρνηθείς ότι μπορεί να έχεις κοινό μαζί τους, μπορείς. Πόσο μάλλον όταν το κοινό στοιχείο που μπορεί να έχεις είναι μία γλώσσα (που ηχεί κάπως σαν ίδια αλλά δεν είναι) και μία εθνικότητα (που για τα ερπετά του ψευδοπατριωτισμού, μόνο κενό γράμμα στο δελτίο ταυτότητας τους, είναι)
Όμως τελικά, τι είναι αυτό που έκανε τα ερπετά του βάλτου της πολιτικής ζωής της χώρας, να χάσκουν έτοιμα να δαγκώσουν ενώ κροταλίζουν τις ουρές τους (με προεξάρχουσα την Mega ουρά τους); Είναι η απειλή που επικρέμεται στα κεφάλια τους και λέγεται "Λαϊκή Βούληση". Είναι η απειλή από έναν λαό που θέλει να ξεφύγει από τα δεσμά που του έχει φορέσει το ντόπιο, το ευρωπαϊκό, το υπερεθνικό τελικά Κεφάλαιο. Είναι η απειλή από ένα λαό που δείχνει ότι παύει να φοβάται γιατι έχει χάσει τα πάντα και δε φοβάται γιατί δεν έχει τίποτα πια να χάσει. Τώρα ο διάδοχος, κληρονόμος και πρόθυμος υπηρέτης της αποτυχίας, μαζί με τον πιο ανίκανο και γι΄ αυτό, αποτυχημένο πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, κατάλαβαν πωε ο αντίπαλος (ο λαός δυστυχώς είναι αντίπαλος για τα ερπετά) έχει την υπεροπλία γιατί απλά δεν του έχει μείνει τίποτα.
Μόνο μία δήλωση της ψυχής της χώρας, του Μίκη, που μιλάει στην ψυχή του λαού της.
Ήταν σίγουρο πως θα είναι πολύ δύσκολο το ξεφόρτωμα του μνημονίου και των υπηρετών του. Φάνηκε σε μία στιγμή πως μόνο με αίμα (και μάλιστα αίμα του λαού αφού τα ερπετά δεν έχουν αίμα) και αίμα χύθηκε και χύνεται, στα σπίτια των αυτοχειριασμένων, στο δέντρο της πλατείας Συντάγματος, στα ματωμένα δάκρυα της απελπισίας του οικογενειάρχη που βλέπει το παιδί του να πεινάει, στη ματωμένη απελπισία του άστεγου. Τώρα ζούμε την ευκαιρία συγκρότησης αντιμνημονιακού, αντινεοφιλελεύθερου, κυρίως αριστερού και προπάντως ανθρωπιστικού μετώπου. Ενός μετώπου που θα πνίξει το τέρας των αγορών και των υπηρετών τους, των δουλεμπόρων των εθνών.
Και το χρονικό των 3 ημερών, του πυκνού χρόνου που κυλάει και παρασέρνει συνεχίζει να γράφεται.
Εδώ απλά κάναμε ένα διάλλειμμα στο νέο αγαπημένο μας αντικείμενο, μετά τη αποδόμηση του ΛάΟΣ. Την αποδόμηση και της Χρυσής Αυγής, η οποία όμως φροντίζει και αποδομείται από μόνη της με κάτι "εγερθουτου" και κάτι άλλα γραφικά.
_________________________________
*Ο χαρακτηρισμός ερπετά, δεν είναι συμπτωματικός. Είναι τα ερπετά που γέννησαν το αβγό μέσα απο το οποίο επωάστηκε η Χρυσή Αυγή