Εφτά χρόνια JUNGLE Report και ποτέ δεν είχαμε παρουσιάσει ένα ποστ, το οποίο να αναφέρεται και στην πραγματική ζούγκλα. Όχι ότι ο ζόφος που έχει επιβάλλει η Χρυσή Αυγή και τα αφεντικά της, Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Μπαλτάκος και τα άλλα μπουμπούκια που την τρέφουν δεν είναι πραγματική ζούγκλα αλλά, ποτέ δεν ρίξαμε και μια ματιά στους τόπους απ' όπου προήλθε και η έμπνευση παραλληλισμού της νεοελληνικής ζούγκλας, της νεοελληνικής φασιστικής - μνημονιακής πραγματικότητας με αυτούς τους τόπους. Τις ζούγκλες δηλαδή.
Η ευκαιρία προέκυψε πρόσφατα όταν, με αφορμή ένα post για την αισθητική των βλαχοδημάρχων (ζητώ συγγνώμη από τον φίλο σχολιαστή που με επέκρινε για τη χρήση του προθέματος βλαχο- γιατί τα φαινόμενα που εξέταζα δεν έχουν σχέση με τους βλάχους). Από εκείνη την απλή παρατήρηση του τρόπου σκέψης και λειτουργίας ενός γραφικού λεβεντο- (βάλτε ότι θέλετε μετά) που σαν κύριος του τόπου και των ανθρώπων, τα έβαλε με ένα δέντρο που έκοβε τη θέα, λάβαμε φωτογραφίες και e mail για ανταγωνιστή του, του ιδίου φυράματος προφανώς, ο οποίος ειχε κόψει επίσης ένα δέντρο για τους ίδιους λόγους. Εντάξει, και τι μ' αυτό; Τι άλλο να περιμένει κανείς από ανταγωνιζόμενους γραφικούς, παλαιοκομματικούς;
Δεν είχαμε λοιπόν πρόθεση να ασχοληθούμε περαιτέρω, με γελοιότητες και κωμικοτραγικές φυσιογνωμίες, μέχρι που εύθικτοι υποστηρικτές τους, άρχισαν να στέλνουν πολύ σοβαρές καταγγελίες. Δεν είμαστε δημοσιογράφοι, με την επικρατούσα αντίληψη περί δημοσιογραφίας. Και αυτό διασώζει την αξιοπρέπεια μας. Όμως όταν γίνεσαι παραλήπτης πολύ σοβαρών καταγγελιών, οφείλεις 1) να τις διασταυρώσεις και 2) να τις δημοσιοποιήσεις εφόσον πιστοποιείται η αλήθεια τους προκειμένου να μην καταντήσεις κάποτε Μαρία Σπυράκη (να σε πούνε ρουφιάνο ενώ δεν είσαι καν δημοσιογράφος).
Έτσι, ξεκινώντας από τις ενυπόγραφες και διασταυρωμένες πληροφορίες, παρουσιάζουμε εδώ την κατάντια των "τοπικών αρχόντων" (τι παράλογος ευφημισμός όταν πρόκειται για αγοραίους τύπους που δεν συνάδουν, ούτε ως παρουσία ούτε ως νοοτροπία, με την έννοια του "Δήμου" τουλάχιστον με την έννοια της κλασικής Ελλάδας). Λάβαμε τα παρακάτω έγγραφα με e mail:
Απαραίτητες επεξηγήσεις:
.jpg)
Μέσα από την αγωνία των 2 ανθυποψηφίων που ανταγωνίζονται για να αποδείξουν ποιος είναι χειρότερος, με αφορμή ένα δηκτικό σχόλιο για την αισθητική τους, αναδύεται η οσμή της αποσύνθεσης. Όπως και στην κεντρική πολιτική σκηνή και στην περιφέρεια. Μία οσμή, στην οποία μας είχαν συνηθίσει και μας είχαν εξοικειώσει μαζί της, οι επί 23 χρόνια Πασόκ, ιθύνοντες και οι επί άλλα 17, νεοδημοκράτες. Τα δηλητηριώδη ερπετά δηλαδή, που από δάγκωμα τους, βρίσκεται στην εντατική η χώρα. Και με θράσος πάλι, διεκδικούν την "εμπιστοσύνη" του λαού που πρόδωσαν στηρίζοντας μνημόνια και αντιλαϊκές πολιτικές. Τώρα τη διεκδικούν, σε τοπικές και περιφερειακές εκλογές. Εκεί δηλαδή που τον υποψήφιο τον ξέρει ο καθένας, καλύτερα τους υποψηφίους των εθνικών εκλογών. Και το πρόσχημα για την αξίωση τοπικού και περιφεριακού ρόλου, καλείται συλλήβδην "αυτοδιοικητικά κριτήρια". Στη ζούγκλα υπάρχουν και κυνηγοί που χρησιμοποιούν το καμουφλάζ των αυτοδιοικητικών κριτηρίων με επιτυχία, αλιεύοντας από τη δεξαμενή των αθώων και φανατικών. Την επιτυχία της μεθόδου την είδαμε το 2010 και σε κάποια μέρη, οι άνθρωποι δεν έχουν χορτάσει. Θέλουν κι άλλο.
Αν δε δουλέψει η φούσκα των "αυτοδιοικητικών κριτηρίων"* (δεν είναι τυχαίο που τη στηρίζει ο
ΔΟΛ και οι υπόλοιποι), τότε υπάρχει πάντα η προπαγάνδα, το ποδόσφαιρο και το lifestyle.
Από την συστηματική προπαγάνδα ενοχοποίησης ενός δημάρχου που αγωνίστηκε για τους δημότες του (Χ. Κορτζίδης) μέχρι την επιβολή δια των ΜΜΕ, τηλεπερσόνων "επιτυχημένων" -άρα "ικανών" (αρκεί να είσαι κριτής σε talent show) για να αναλάβουν δημοτική αρχή (Ηλ. Ψινάκης) και μέχρι τις λούμπεν και ενδεικτικές της ηθικής καταρράκωσης και πολιτικής παρακμής, υποψηφιότητες των Αχ. Μπέου και Γ. Μώραλη, ένα νήμα τις συνδέει. Το νήμα της διάλυσης των πάντων, της εξαθλίωσης. Εξαθλίωση του ανθρώπου που τον καθιστά έρμαιο των βουλών της μνημονιακής κυβέρνησης μαριονέτας, ανίκανο να αντιδράσει και να διεκδικήσει τη ζωή που του κλέβουν.
Τελικά δεν χρειάστηκε να πάμε στην Αφρική ή τη Νότια Αμερική, για να γνωρίσουμε την αληθινή ζούγκλα. Απλά μία φωτογραφία ενός κομμένου δέντρου και ένα πικρό σχόλιο, αρκούσαν για να αποκαλυφθούν τα ζώα της ζούγκλας και οι φονικές μέθοδοι που χρησιμοποιούν. Στη ζούγκλα, τα πάντα είναι απρόβλεπτα. Μέσα στην πυκνή βλάστηση, ζουν κυρίως έντομα και ζώα θηρευτές που έχουν προσαρμοστεί απόλυτα στο αφιλόξενο περιβάλλον. Έντονη υγρασία και οσμή αποσύνθεσης (που ευνοείται από τις συνθήκες) επικρατούν. Και οι "κυνηγοί" του ενδιαιτήματος δεν είναι τα άγρια ζώα που επικρατούν σε ένα άλλο περιβάλλον, εκείνο της σαβάνας. Δηλαδή δεν είναι θαμώνες της ζούγκλας τα μεγάλα αιλουροειδή, οι ύαινες και τα λοιπά ογκώδη, δυνατά, γρήγορα ζώα. Ίσως να εξαιρείται το τζάγκουαρ, που συχνάζει στη ζούγκλα του Αμαζονίου.
Στη ζούγκλα λοιπόν οι κυνηγοί είναι πιο "διακριτικοί δολοφόνοι". Ίσως και πιο κομψοί. Σκοτώνουν με δηλητήρια, νευροτοξίνες, βιο-ηλεκτρισμό και άλλα ευγενή μέσα. Όπως και εδώ. Μας σκοτώνουν δηλητηριάζοντας το νου και την ψυχή μας.
Μία παραίνεση. Μαυρίστε αυτούς που μαυρίζουν τις ζωές μας. Το Πασοκικό και Νεοδημοκρατικό παρελθόν, το επιτάσσει. Μη δώσετε τη χαρά στους κυβερνώντες να σας τρίψουν στα μούτρα τη νίκη του υποψηφίου τους σε κάποιος τόπους ή σε κάποιες περιφέρειες. μη τους δώσετε τη δύναμη για να μας ισοπεδώνουν, προφασιζόμενοι κιόλας την επιθυμία μας να ισοπεδωθούμε.
_____________________
Αυτοδιοικητικά Κριτήρια: Ο φίλος ψηφίζει τον κολλητό, το σόι τον γαμπρό και ο γείτονας τον εχθρό του κακού γείτονα του. Δηλαδή κριτήρια σοβαρά. Στους μεγάλους δήμους υπάρχουν και τα κριτήρια της χορήγησης άδειας καφετέριας, τραπεζοκαθισμάτων και λοιπές αξίες.
Η ευκαιρία προέκυψε πρόσφατα όταν, με αφορμή ένα post για την αισθητική των βλαχοδημάρχων (ζητώ συγγνώμη από τον φίλο σχολιαστή που με επέκρινε για τη χρήση του προθέματος βλαχο- γιατί τα φαινόμενα που εξέταζα δεν έχουν σχέση με τους βλάχους). Από εκείνη την απλή παρατήρηση του τρόπου σκέψης και λειτουργίας ενός γραφικού λεβεντο- (βάλτε ότι θέλετε μετά) που σαν κύριος του τόπου και των ανθρώπων, τα έβαλε με ένα δέντρο που έκοβε τη θέα, λάβαμε φωτογραφίες και e mail για ανταγωνιστή του, του ιδίου φυράματος προφανώς, ο οποίος ειχε κόψει επίσης ένα δέντρο για τους ίδιους λόγους. Εντάξει, και τι μ' αυτό; Τι άλλο να περιμένει κανείς από ανταγωνιζόμενους γραφικούς, παλαιοκομματικούς;
Δεν είχαμε λοιπόν πρόθεση να ασχοληθούμε περαιτέρω, με γελοιότητες και κωμικοτραγικές φυσιογνωμίες, μέχρι που εύθικτοι υποστηρικτές τους, άρχισαν να στέλνουν πολύ σοβαρές καταγγελίες. Δεν είμαστε δημοσιογράφοι, με την επικρατούσα αντίληψη περί δημοσιογραφίας. Και αυτό διασώζει την αξιοπρέπεια μας. Όμως όταν γίνεσαι παραλήπτης πολύ σοβαρών καταγγελιών, οφείλεις 1) να τις διασταυρώσεις και 2) να τις δημοσιοποιήσεις εφόσον πιστοποιείται η αλήθεια τους προκειμένου να μην καταντήσεις κάποτε Μαρία Σπυράκη (να σε πούνε ρουφιάνο ενώ δεν είσαι καν δημοσιογράφος).
Έτσι, ξεκινώντας από τις ενυπόγραφες και διασταυρωμένες πληροφορίες, παρουσιάζουμε εδώ την κατάντια των "τοπικών αρχόντων" (τι παράλογος ευφημισμός όταν πρόκειται για αγοραίους τύπους που δεν συνάδουν, ούτε ως παρουσία ούτε ως νοοτροπία, με την έννοια του "Δήμου" τουλάχιστον με την έννοια της κλασικής Ελλάδας). Λάβαμε τα παρακάτω έγγραφα με e mail:
(κλικ για μεγέθυνση)
Απαραίτητες επεξηγήσεις:
- Δημοτική Αλλαγή λέγεται ο συνδυασμός του "λεβέντη" που έκοψε το δέντρο της φωτογραφίας του ποστ-αφορμή. Είναι ο νυν δήμαρχος όπως μου είχαν διευκρινίσει. (Απορία: Τι νόημα έχει η αλλαγή εάν αυτός είναι ο δήμαρχος; Θα αλλάξει τον εαυτό του; Τέλος πάντων)
- Ο Θ. Αδαμόπουλος που αναφέρεται στο έντυπο, είναι αντίπαλος του λεβέντη, λεβέντης κι αυτός που έκοψε/κλάδεψε το δέντρο στη φωτογραφία - σχόλιο, κάτω από το αρχικό ποστ. Επίσης είναι και σύζυγος τηλεπερσόνας "υψηλού ήθους και αισθητικής".
- Τα στοιχεία του πίνακα που μας έστειλε ο καλοθελητής, τα διασταυρώσαμε και με παλιά δημοσιεύματα.
(κλικ για μεγέθυνση)
Μέσα από την αγωνία των 2 ανθυποψηφίων που ανταγωνίζονται για να αποδείξουν ποιος είναι χειρότερος, με αφορμή ένα δηκτικό σχόλιο για την αισθητική τους, αναδύεται η οσμή της αποσύνθεσης. Όπως και στην κεντρική πολιτική σκηνή και στην περιφέρεια. Μία οσμή, στην οποία μας είχαν συνηθίσει και μας είχαν εξοικειώσει μαζί της, οι επί 23 χρόνια Πασόκ, ιθύνοντες και οι επί άλλα 17, νεοδημοκράτες. Τα δηλητηριώδη ερπετά δηλαδή, που από δάγκωμα τους, βρίσκεται στην εντατική η χώρα. Και με θράσος πάλι, διεκδικούν την "εμπιστοσύνη" του λαού που πρόδωσαν στηρίζοντας μνημόνια και αντιλαϊκές πολιτικές. Τώρα τη διεκδικούν, σε τοπικές και περιφερειακές εκλογές. Εκεί δηλαδή που τον υποψήφιο τον ξέρει ο καθένας, καλύτερα τους υποψηφίους των εθνικών εκλογών. Και το πρόσχημα για την αξίωση τοπικού και περιφεριακού ρόλου, καλείται συλλήβδην "αυτοδιοικητικά κριτήρια". Στη ζούγκλα υπάρχουν και κυνηγοί που χρησιμοποιούν το καμουφλάζ των αυτοδιοικητικών κριτηρίων με επιτυχία, αλιεύοντας από τη δεξαμενή των αθώων και φανατικών. Την επιτυχία της μεθόδου την είδαμε το 2010 και σε κάποια μέρη, οι άνθρωποι δεν έχουν χορτάσει. Θέλουν κι άλλο.
Αν δε δουλέψει η φούσκα των "αυτοδιοικητικών κριτηρίων"* (δεν είναι τυχαίο που τη στηρίζει ο
ΔΟΛ και οι υπόλοιποι), τότε υπάρχει πάντα η προπαγάνδα, το ποδόσφαιρο και το lifestyle.Από την συστηματική προπαγάνδα ενοχοποίησης ενός δημάρχου που αγωνίστηκε για τους δημότες του (Χ. Κορτζίδης) μέχρι την επιβολή δια των ΜΜΕ, τηλεπερσόνων "επιτυχημένων" -άρα "ικανών" (αρκεί να είσαι κριτής σε talent show) για να αναλάβουν δημοτική αρχή (Ηλ. Ψινάκης) και μέχρι τις λούμπεν και ενδεικτικές της ηθικής καταρράκωσης και πολιτικής παρακμής, υποψηφιότητες των Αχ. Μπέου και Γ. Μώραλη, ένα νήμα τις συνδέει. Το νήμα της διάλυσης των πάντων, της εξαθλίωσης. Εξαθλίωση του ανθρώπου που τον καθιστά έρμαιο των βουλών της μνημονιακής κυβέρνησης μαριονέτας, ανίκανο να αντιδράσει και να διεκδικήσει τη ζωή που του κλέβουν.
Τελικά δεν χρειάστηκε να πάμε στην Αφρική ή τη Νότια Αμερική, για να γνωρίσουμε την αληθινή ζούγκλα. Απλά μία φωτογραφία ενός κομμένου δέντρου και ένα πικρό σχόλιο, αρκούσαν για να αποκαλυφθούν τα ζώα της ζούγκλας και οι φονικές μέθοδοι που χρησιμοποιούν. Στη ζούγκλα, τα πάντα είναι απρόβλεπτα. Μέσα στην πυκνή βλάστηση, ζουν κυρίως έντομα και ζώα θηρευτές που έχουν προσαρμοστεί απόλυτα στο αφιλόξενο περιβάλλον. Έντονη υγρασία και οσμή αποσύνθεσης (που ευνοείται από τις συνθήκες) επικρατούν. Και οι "κυνηγοί" του ενδιαιτήματος δεν είναι τα άγρια ζώα που επικρατούν σε ένα άλλο περιβάλλον, εκείνο της σαβάνας. Δηλαδή δεν είναι θαμώνες της ζούγκλας τα μεγάλα αιλουροειδή, οι ύαινες και τα λοιπά ογκώδη, δυνατά, γρήγορα ζώα. Ίσως να εξαιρείται το τζάγκουαρ, που συχνάζει στη ζούγκλα του Αμαζονίου.
Στη ζούγκλα λοιπόν οι κυνηγοί είναι πιο "διακριτικοί δολοφόνοι". Ίσως και πιο κομψοί. Σκοτώνουν με δηλητήρια, νευροτοξίνες, βιο-ηλεκτρισμό και άλλα ευγενή μέσα. Όπως και εδώ. Μας σκοτώνουν δηλητηριάζοντας το νου και την ψυχή μας.
Μία παραίνεση. Μαυρίστε αυτούς που μαυρίζουν τις ζωές μας. Το Πασοκικό και Νεοδημοκρατικό παρελθόν, το επιτάσσει. Μη δώσετε τη χαρά στους κυβερνώντες να σας τρίψουν στα μούτρα τη νίκη του υποψηφίου τους σε κάποιος τόπους ή σε κάποιες περιφέρειες. μη τους δώσετε τη δύναμη για να μας ισοπεδώνουν, προφασιζόμενοι κιόλας την επιθυμία μας να ισοπεδωθούμε.
_____________________
Αυτοδιοικητικά Κριτήρια: Ο φίλος ψηφίζει τον κολλητό, το σόι τον γαμπρό και ο γείτονας τον εχθρό του κακού γείτονα του. Δηλαδή κριτήρια σοβαρά. Στους μεγάλους δήμους υπάρχουν και τα κριτήρια της χορήγησης άδειας καφετέριας, τραπεζοκαθισμάτων και λοιπές αξίες.