Η Ευρωπαϊκή Ένωση τελικά αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, μια πολύ έντιμη και, προπαντός, ηθική ένωση συνεργαζόμενων κρατών που μεριμνά για την ευημερία των πολιτών.
Όχι όλων των πολιτών βέβαια -δεν μπορεί να τα προλαβαίνει και όλα- μεριμνά για την ευημερία των πλούσιων πολιτών και κυρίως εκείνων των πλούσιων πολιτών που τυγχάνει να βρίσκονται σε μετοχικές συνθέσεις τραπεζών ή πολυεθνικών εταιριών.
Για την ευημερία αυτών των συγκεκριμένων πολιτών, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διστάζει, δια μέσου διεφθαρμένων πολιτικών, να εξαθλιώσει ολόκληρες κοινωνίες. Δηλαδή να στείλει εκατομμύρια ανθρώπους στην ανεργία, να τους αφήσει χωρίς Υγεία, Ασφάλιση και Παιδεία, να γεμίσει πόλεις με αστέγους κ.ο.κ. Ό,τι περίπου συμβαίνει, καλή ώρα, και στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Σε γενικές γραμμές, η Ευρωπαϊκή Ένωση στο βωμό του χρήματος μιας μειοψηφίας δεν διστάζει να πατήσει και επί πτωμάτων. Κυριολεκτικά.
Στην Ουκρανία δε, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν δίστασε να στηρίξει με όλο της το πάθος μια μεταβατική κυβέρνηση που στελεχώνεται από ατόφιους χιτλερικούς νεοναζί που κατέλαβαν μεταξύ άλλων την εξουσία δολοφονώντας προβοκατόρικα, σύμφωνα με μαρτυρία του παρατηρητή Εσθονού ΥΠΕΞ, με ελεύθερους σκοπευτές άοπλους πολίτες στους δρόμους. Όλα αυτά τα αναγνώρισε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναγνώρισε την «εξέγερση» του λαού κατά της προηγούμενης κυβέρνησης και υπέρ των νεοναζί, αλλά την «εξέγερση» στην Κριμαία, για να προσαρτηθούν οι εκεί πολίτες στη χώρα του άλλου φασιστοειδούς, ονόματι Πούτιν, την κήρυξε παράνομη.
Όταν πριν μερικά χρόνια η κ. Τιμοσένκο δεν εκλέχτηκε πρωθυπουργός, κατηγορήθηκε για διαφθορά, ακόρεστο λάδωμα και κατάχρηση εξουσίας και καταδικάστηκε σε μόνον 7 χρόνια φυλάκιση. Τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν κράτησε ούτε καν τα προσχήματα και όχι μόνο επέκρινε έντονα την απόφαση της ουκρανικής δικαιοσύνης, αλλά απείλησε μάλιστα και την Ουκρανία με οικονομικές κυρώσεις, υπονοώντας έτσι ότι θα διακόψει τις διμερείς σχέσεις ελεύθερου εμπορίου μεταξύ Ε.Ε. και Ουκρανίας.
Στην παρούσα δε φάση, το πρώτο πράγμα που έκανε η υποστηριζόμενη από την Ευρωπαϊκή Ένωση νέα κυβέρνηση των χιτλερικών, ήταν να βγάλει τη Γιούλια Τιμοσένκο από τη φυλακή. Αμέσως ακολούθησε η τοποθέτηση δύο στενών συνεργατών της Τιμοσένκο σε θέσεις κλειδιά στη νέα ουκρανική κυβέρνηση. 'Ενας στη θέση του προέδρου της βουλής και ένας στη θέση του υπουργού Εσωτερικών -που ελέγχει και την αστυνομία
Μάλιστα, ο πρώτος που συνεχάρη για την απελευθέρωση αυτής της απύθμενα διεφθαρμένης πολιτικού, δεν ήταν άλλος από τον πρόεδρο της Ευρωπαικής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο οποίος είπε το εξής απίθανο:
«Χαιρετίζω την απελευθέρωση της Τιμοσένκο. Μια ανεξάρτητη δικαιοσύνη είναι θεμελιώδους σημασίας για μια δημοκρατική Ουκρανία»Γιατί, απλά, για την Ευρωπαίκή Ένωση δεν παίζει κανέναν ρόλο αν ο άλλος είναι διεφθαρμένος μέχρι το κόκκαλο, απατεώνας ή λαμόγιο, αρκεί αυτός να είναι πρόθυμος να ανοίξει διάπλατα τους δρόμους στη χώρα του για τις διεθνείς τράπεζες, τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια
Αλλά η Γιούλια Τιμοσένκο, εκτός όλων αυτών, αποδεικνύεται εντέλει και μεγάλη φιλάνθρωπος. Σε τηλεφωνική της συνομιλία με το πρώην αναπληρωτή γραμματέα του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας Νέστορ Σούφριτς, που υπεκλάπη προφανώς από ρωσικές υπηρεσίες, στην ερώτηση του Σούφριτς «τι θα κάνουμε με τα 8 εκατομμύρια Ρώσων που διαμένουν στην Ουκρανία», η Τιμοσένκο του απαντά «αυτοί πρέπει να εξοντωθούν με πυρηνικά». Ακολουθεί το βίντεο με όλη τη συνομιλία (αγγλικοί υπότιτλοι):
Θα πει κανείς, υπάρχουν και χειρότεροι. Ασφαλώς και υπάρχουν, το θέμα όμως δεν αφορά την Τιμοσένκο αλλά την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις συμπάθειες της, που δεν έχουν και ούτε πρόκειται ποτέ να έχουν κανένα ηθικό φραγμό. Και αυτό είναι που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψιν όσοι νομίζουν ότι αυτό το αδίστακτο και διεφθαρμένο κλαμπ εξυπηρέτησης συμφερόντων θα συγκινηθεί ποτέ και θα λάβει μέτρα παρεμβαίνοντας για τις διαρκείς καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συντελούνται κατά κόρον στη Ελλάδα από την κυβέρνηση Σαμαρά, όσο ο Σαμαράς αποτελεί πρόθυμη και υπάκουη μαριονέτα τους.
Οι προτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ουκρανία δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το πραγματικό ποιόν της και όλα όσα δεν θα 'πρεπε ποτέ να περιμένει κανείς από αυτή.