ες γην εναλίαν Κύπρον ου μ' εθέσπισενοικείν Απόλλων, όνομα νησιωτικόν
Σαλαμίνα θέμενον της εκεί χάριν πάτρας.
..............................................................
Ωστόσο, αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι οι κύριοι shy και spy έχουν φαγωθεί
με τους Εβραίους. (Καλύτερα να μη το σχολιάσω και αυτό, όποιος είναι έξυπνος
καταλαβαίνει
…είπε ο εκ των Νεοσσών του ΛΑ.Ο.Σ Θεόφραστος.
Βεβαίως, ούτε έχουμε φαγωθεί με τους Εβραίους, ούτε τίποτα.
Μάλιστα –προσωπική μου άποψη- είναι πως ένα από τα λαμπρότερα δείγματα πολιτικού-εθνικού marketing είναι οι τρόποι με τους οποίους αυτός ο λαός, εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο το Ολοκαύτωμα και τις ποικίλες διώξεις που έχει υποστεί από πολλούς.
Και καλά έκανε. (από την πλευρά του).
Κατά τη γνώμη μου, οι Έλληνες διακατέχονται από μία παθολογική ζήλια για τους Εβραίους. Αν θέλετε σε μεγάλο βαθμό, υποσυνείδητη.
Και ο λόγος απλός.
Σε αντίθεση με μας, αυτοί, μια χούφτα άνθρωποι (κατά κανόνα εξαιρετικά ευφυείς) παρά τις δυσκολίες, τις σφαγές και τις αναρίθμητες λοιδορίες, κατάφεραν με τρόπο αξιοθαύμαστο όχι απλά να συντηρήσουν,αλλά να αυξήσουν στο έπακρο την Εθνική τους συνείδηση και να θέτουν πάνω από όλα ως προσωπικό στόχο την Εθνική τους Ταυτότητα.
Σε όλο τον πλανήτη ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες άκρες του, όπου υπάρχουν πάνω από δυο Εβραίοι μαζί, συνθέτουν ένα μικρό εβραϊκό έθνος.
Λειτουργούν σαν ένα αρραγές μέτωπο, μεταλαμπαδεύουν τις παραδόσεις τους από γενιά σε γενιά, εκσυγχρονίζονται χωρίς να χάνουν τον πυρήνα τους , και, όταν πετυχαίνουν στον δημόσιο βίο οποιασδήποτε χώρας, την υπεραξία της επιτυχίας την απολαμβάνει η Ιερουσαλήμ.
Είναι ακριβώς αυτό το οποίο όφειλε να πράξει ο Ελληνισμός με την τεράστια ιστορία του, αλλά ουδέποτε έπραξε.
Οι Έλληνες, χαμένοι στην σχιζοφρενική τους ταυτότητα με την κληρονομιά του Κλασικού Ορθολογισμού από τη μία και με την ιουδαϊκή (χριστιανική) στρέβλωση από την άλλη, μοιάζουν χωρίς πυξίδα και πλέον εδώ και χρόνια, ως ταυτότητα μάλλον έχουν το «λίγη θάλασσα λίγο κρασί και τ’ αγόρι μου» ( ο...ιδεολογικός πρόγονος του σημερινού χαβαλέ...) αντί τους χυμούς του Ελληνισμού που βρίσκονται στους στοχασμούς των Φιλοσόφων και στην υγιή Οικουμενική - Ουμανιστική Θεώρηση.
Ευτυχώς για τους Εβραίους, στην παράδοσή τους δεν υπήρξε ποτέ Θεά με το όνομα και το πνεύμα της Έριδος, αντίθετα από εμάς που ανέκαθεν «τρωγόμασταν σαν τα σκυλιά» ως πιστοί ακόλουθοι της (της Έριδος).
Βλέπετε , ένα ακόμα χαρακτηριστικό των κλειστοφοβικών (εθνικιστών, εθνοκεντρικών κλπ) είναι πως βλέπουν διαρκώς μπροστά τους συνομωσίες και σκοτεινά σχέδια σε οτιδήποτε μιλά διαφορετικά από τους ίδιους.
Η Ετερότητα, η Διαφορετικότητα, η Άλλη Άποψη, συνιστά πάντα κίνδυνο και προκαλεί καχυποψία.
Γιατί; Γιατί απλά για αυτούς δε υπάρχει Άλλη Άποψη.
Και όταν δεν υπάρχει αυτή κατά συνέπεια, οτιδήποτε το Άλλο είναι αυτομάτως «ύποπτον».
Είναι καθαρά ζήτημα εσωτερικού μηχανισμού άμυνας, ενός μηχανισμού που υπάρχει για να «απορρίπτει» οτιδήποτε μπορεί να διακυβεύσει –έστω και ελάχιστα- το «πιστεύω» και την «δοξασία».
Οτιδήποτε είναι εναντίον ΔΕΝ είναι Άποψη. Είναι απλά προϊόν συμφερόντων.
Όπως ο... Οβελίξ έπεσε στη μαρμίτα με το φίλτρο μικρός, έτσι και αυτοί, με το που ενστερνίζονται την ξενοφοβική εθνοκεντρική και μυθολαγνική αντίληψη του Εθνικισμού, πέφτουν στου τσουκάλι της καχυποψίας έναντι όλων των Άλλων.
Τέλος πάντων.
Θα επανέλθω κατά το τέλος του μηνός , μιας που εντός των ημερών θα αποσυρθώ σε τόπο ήρεμο και παραθαλάσσιο σε μία σχεδόν παρθένα και άγνωστη ακρούλα της Κύπρου με την Κυρία μου -λίγο κρασί, λίγη θάλασσα και το κορίτσι μου ;-) που λέγαμε και πιο πάνω.
Έχω να παραδώσω και τρία κομμάτια στην εφημερίδα για να καλύψω την απουσία και, ελπίζω να σας βρω όλους, φίλους και αντίπαλους με υγεία πάνω από όλα και λιγότερη κούραση στις αρχές του Σεπτεμβρίου.
Για κλείσιμο σήμερα, είπα να μοιραστώ και μαζί σας, ένα πρόσφατο άρθρο μου, από την εφημερίδα με την οποία συνεργάζομαι:
Ουτοπίες και όνειρα θερινής νυχτός.
Μπορείτε να φανταστείτε πως θα αντιδράσετε αν για κάποιο λόγο σβήσουν οι τηλεοράσεις, όλα τα κανάλια Κυπριακά, Ελληνικά, Δορυφορικά, για 2-3 εβδομάδες;
Χωρίς τηλεόραση για καμιά 20αριά μέρες, έτσι απροειδοποίητα.
Σύμφωνα με μία έρευνα που έγινε σχετικά πρόσφατα σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είχαμε αύξηση της εγκληματικότητας, έντονους ενδο-οικογενειακούς καυγάδες, νευρικές και καταθλιπτικές κρίσεις., αύξηση της κατανάλωσης μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ αλλά και αύξηση στη ζήτηση ευφορικών ψυχοτρόπων ουσιών.
Δηλαδή, με άλλα λόγια, η τηλεόραση, μπαίνει ανάμεσά μας και εγκλωβίζει τα απωθημένα μας νεύρα από τη μια πλευρά και, από την άλλη η σχέση μας μαζί της μπορεί να συγκριθεί με εκείνη του αλκοολικού ή του τοξικομανή με τις ουσίες που τους κρατάνε στα «ίσα» τους.
Είμαστε με δύο (αγγλικές) λέξεις bloody pathetic.Με συγχωρείτε για την αγγλικούρα, απλά μου αρέσει η συγκεκριμένη έκφραση.
Φανταστείτε : Εκατομμύρια ανθρώπων που σε μία τέτοια σιγή των τηλεοράσεων, θα αρχίσουν ξανά να σκέφτονται, να στοχάζονται, να ονειρεύονται. Και κατά συνέπεια, να διεκδικούν επί της ουσίας.
Σε ζητήματα, που έχουν να κάνουν με την πλέον βαλλόμενη περιοχή:
Αυτή, της Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας.
Σκεφτόμουν, ότι τόσο ο Μικαλάντζελλο Αντονιόνι όσο και ο Ίγκμαρ Μπέργκμαν που έφυγαν από τον κόσμο αυτό με διαφορά ολίγων ωρών, γεννήθηκαν και δημιούργησαν σε εποχές που η τηλεόραση δεν ήταν ακόμα αναπόδραστο στοιχείο της καθημερινής ζωής των πάντων.
Αυτοί, όπως και πολλοί άλλοι μεγάλοι και κλασικοί που είτε δεν είναι πια ανάμεσά μας, είτε βρίσκονται πλέον στη δύση της ζωής τους.
Και, σκεφτόμουν ότι ίσως (και) για αυτό το λόγο, εκείνη την εποχή, δημιουργοί που ήσαν πραγματικά καινοτόμοι, ταυτόχρονα άγγιζαν μεγάλες μάζες κοινού σε όλο τον κόσμο και, διαμόρφωναν έναν αισθητικό αλλά και στοχαστικό πήχη.
Οι άνθρωποι, είχαν τότε, μέσα τους χώρο γόνιμο και άφθαρτο. Δεν βομβαρδιζόντουσαν από εκατομμύρια αμάσητες πληροφορίες που δημιουργούν αρχικά σύγχυση και στη συνέχεια κτίζουν την αδιαφορία.
Έτσι, τα «μηνύματα» της μουσικής, του κινηματογράφου, των Τεχνών γενικά, βρισκόντουσαν σε μία διαρκώς ζωηρή αλληλεπίδραση με το Κοινωνικό και Πολιτικό γίγνεσθαι.
Για κάποιον που μεγάλωσε με το Ζαμπρίσκι Πόϊντ του Αντονιόνι, είναι φυσικό ο Τρομοκράτης να βρίσκεται στη μεριά του απρόσωπου Κράτους.
Για κάποιον που αφομοίωσε το Αυγό του Φιδιού του Μπέργκμαν είναι στοιχειώδες και βασικό να θεωρεί τον Εθνικισμό απεχθή.
Ονειρεύομαι, μία «τρομοκρατική» ομάδα που με μοναδική γνώση τεχνολογίας, θα κατεβάσει τους τηλεοπτικούς πομπούς σε Αμερική και Ευρώπη.
---------------
Αυτά τα ...ολίγα και καλή ξεκούραση σε όλους!
* η φωτογραφία είναι από το "καταφύγιο" μου.