Ακολουθεί πόστιον σμικρόν, προς τέρψιν, χαλάρωσιν, περισυλλογήν και ευθυμίαν..
Εκεί που βλέπεις την πρωινή εκπομπή του Γιώργου Αυτιά, και σου 'ρχονται στον νου αναμνήσεις που σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το πόσο
Και επικεντρώνεσαι στον αξιοσέβαστο Άδωνι Γεωργιάδη.
Τον ακούς να ουρλιάζει, λέγοντας πως η παρουσία των αλλοδαπών στην Ελλάδα φταίει που ο αθώος 25χρονος Βορειοηπειρώτης σκοτώθηκε στον Βύρωνα έχοντας στην πλάτη και στο κεφάλι 9 σφαίρες από όπλο αστυνομικού.
Τον ακούς να ουρλιάζει, λέγοντας πως θα έπρεπε να ντρέπονται όσοι κατηγορούν την αστυνομία και ότι η λύση είναι να διώξουμε τους αλλοδαπούς.
(δείτε περισσότερα ΕΔΩ)
Εκεί σου περνάνε από τον νου σκέψεις, όπως φέρ' ειπείν:
"Μα πόσο λογικά, υπεύθυνα και μετρημένα μιλάει αυτός ο Άδωνις;", ή "Πόση σοβαρότητα αντέχει πια αυτό το Ελληνικό Κοινοβούλιο;", ή "Γιατί να μην είναι καλεσμένος στο πάνελ και ο Ανευλαβής":
Όλα αυτά, μέχρι να ακουστούν και τα επόμενα σοβαρά και φυσικά αξιοσέβαστα ουρλιαχτά του Άδωνη, απευθυνόμενος στον Στέλιο Βορίνα:
"Εμένα με ψηφίζει ο κόσμος για να μιλάω, εσένα ποιός σε ψηφίζει;"
(άρα με ποιό δικαίωμα μιλάς;)
"Εμένα με έχουν ψηφίσει για να 'μαι εκπρόσωπος. Και θα με σέβεσαι. Κατάλαβες;"
Ακούγοντας και αυτά τα σοφά λόγια του Άδωνη, δεν άντεξα και έσπευσα να τα υποστηρίξω εμπράκτως φιλοτεχνώντας το ακόλουθο βιδεάκιον:
ΥΓ.:
Και που 'σαι Άδωνι.. Όταν μεγαλώσεις θα μάθεις και πως και με τι κατακτιέται ο σεβασμός.
Προς το παρόν, καλή ενηλικίωση..