Για την ομιλία του Αλ. Παπαδόπουλου στην εκδήλωση του ΕΛΙΑΜΕΠ
«Κρίση, η μητέρα της αλλαγής» στις 23 Νοεμβρίου 2010
Κύριε Παπαδόπουλε,
Πράγματι, όπως σημειώνετε, στις «κανονικές» χώρες η κρίση είναι “η μητέρα της αλλαγής” Παραλείπετε βέβαια να ορίσετε το πώς εννοείτε τις «κανονικές» χώρες. Ας είναι.
Δίκιο έχετε πως αυτό δεν ισχύει για τη χώρα μας, αλλά ισχύει για τους πολιτικούς της. Οι «κανονικοί» μας πολιτικοί (μεταξύ των οποίων είστε κι εσείς, έφτιαξαν μία «μη κανονική» χώρα. Τώρα γεμίζετε τη δική σας νεοφιλελεύθερη, κολυμβήθρα του Σιλωάμ και απεκδύεστε το μανδύα του «σοσιαλιστή» και τον άλλο που είχατε εύκαιρο, εκείνο του «εκσυγχρονιστή» για να βουτήξετε προς κάθαρση των Αμαρτιών σας.
Βλέπετε, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες σας για τη μεγάλη βουτιά στο καθαρτήριο των αμαρτιών σας, η χώρα δεν είναι ακόμα «κανονική» όπως θα τη θέλατε και την ορίζετε εσείς, οι οραματιστές της κανονικότητας και της «απελευθέρωσης» με όποιο τίμημα. Δεν είναι κανονική γιατί έχει ακόμα ιθαγενείς που αντιδρούν στην υποταγή στα νεοφιλελεύθερα σας κελεύσματα και στις απάνθρωπες παραινέσεις σας για «λιγότερο κράτος» για «ελεύθερη αγορά» και γενικά για ότι επιβάλει η λατρεμένη σας magna carta, ήτοι το μνημόνιο που θεωρείτε πανάκεια ενώ κάποιοι άλλοι, κατάρα.
Φαντάζομαι πως στο ίδιο μουσικό ίδίωμα, θα τραγουδάνε κι άλλες «φωνές της λογικής» σαν τη δική σας, στον άλλο τόπο που βρέθηκε στα νύχια των «υπηρετών της τεχνοποιησης της οικονομίας», στην Ιρλανδία. Από τα λίγο που διάβασα στον Ιρλανδικό τύπο, δεν κατάφερα να εντοπίσω τον Ιρλανδό ομόλογο σας. Μάλλον έχει πέσει λογοκρισία από τις εκεί εφημερίδες.
Τι παράδοξο!
Εδώ φιμώνουν τις φωνές που αντιτίθενται στους οραματιστές των ελεύθερων αγορών, στην Ιρλανδία «φιμώνουν» τους υποστηρικτές τους.
Εδώ φιμώνουνε αυτούς που φιμώνουν γιατί έχουν την εξουσία να το κάνουν. Στην Ιρλανδία, η επαναστατική παράδοση της χώρας και η αξιοπρέπεια του λαού δεν επιτρέπουν να υπάρξει Ιρλανδός τόσο δουλοπρεπής, που να βγάλει στο σφυρί τη χώρα του.
Βρέθηκε τελικά ο ομοϊδεάτης σας, ο πρωθυπουργός της. Ο «κεντροδεξιός» Ιρλανδός (κάτι σα γιαλαντζί Ντόρα) έχει πολλά κοινά μαζί σας, τον «σοσιαλιστή» και «εκσυγχρονιστή» πολιτικό. Όπως έχετε κι εσείς με την ορίτζιναλ Ντόρα. Έχει κι αυτός την ευλογία να έχει υπογράψει ένα μνημόνιο (οσονούπω το υπογράφει)
Προβάλλετε σαν αιτίες του κακού, το παραπολιτικό κατεστημένο που υπηρετήσατε για πολλά χρόνια. Έτσι απρόσωπα γιατί αν θα το προσωποποιούσατε θα έπρεπε να βάλετε και το δικό σας πρόσωπο μέσα.
Δεν κάνετε καμία κουβέντα για την ανομοιογένεια των οικονομιών στην Ευρώπη της δεκαετίας του 1980 και εκείνης του 1990. Την ανομοιογένεια που μας οδήγησε εδώ που είμαστε και που την υπηρετήσατε κι εσείς ο ίδιος.
Δεν αναφέρετε κουβέντα για τις ευθύνες σας όσον αφορά την ουδέποτε επιτευχθείσα «σύγκλιση», αλλά ούτε αναφέρετε κουβέντα για την επί σειρά ετών μεγεθυνόμενη απόκλιση των ευρωπαϊκών οικονομιών.
Μήπως τελικά είστε υποκριτής και εντυπωσιοθήρας κύριε Παπαδόπουλε; Ποιος είστε πραγματικά; Ο υπηρέτης του «σοσιαλιστικού» Πασοκ που αγνοούσε εσκεμμένα όσα συνέβαιναν στην Ευρώπη τα προηγούμενα 30 χρόνια ή ο αναδυόμενος νεοφιλελεύθερος που ως τέτοιος παρουσιάζεστε σήμερα;
Τρομερή εντύπωση κάνει η διαπίστωση σας πως «δεν κατακτήθηκαν ακόμα οι πολιτικές, κοινωνικές και πολιτισμικές προϋποθέσεις για τον μετασχηματισμό της [χώρας] σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος». Πάντα είχα –ο αδαής- την εντύπωση πως η Ευρώπη είχε στη βάση της τον Άνθρωπο και όχι τις επιχειρήσεις. Νόμιζα –ο άσχετος- πως η Πολιτική είναι ο ρυθμιστής και όχι οι κορπορατικές επιδιώξεις. Νόμιζα πως στόχος είναι η Ευρώπη των λαών και όχι η Ευρώπη της Siemens, της BASF, της Thyssen και άλλων ευγενών ομίλων εταιριών. Εσείς όμως το σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος το ταυτίζετε με την κυριαρχία των επιχειρήσεων επί των λαών. Και αυτό φαίνεται και από τις προτάσεις σας. Αναλυτικότερα:
α) Η χώρα πρέπει ν’ αποκτήσει εθνικό προσανατολισμό. Αρκετά τυραννιέται χρόνιατώρα με τη διαμάχη των δυνάμεων της “καθ’ ημάς ανατολής”, με τις δυνάμεις εκείνες που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και στη λειτουργία της ωςσύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους. Δυστυχώς, αυτά τα δύο ρεύματα δεν συναντήθηκαν ποτέ ούτε τ’ άφησαν ώστε να κάνουν έστω και μια μείξη ελληνικής ιδιοτυπίας.
-Η απόκτηση εθνικού προσανατολισμού, ήταν και είναι ζήτημα πολιτικής και τέτοιες αναφορές δεν υπάρχουν πουθενά στο κείμενο σας. Η Οικονομία είναι κυρίαρχη στο λόγο σας και ότι σχετικό την εξυπηρετεί. Πολιτικές προτάσεις όμως δεν υπάρχουν γιατί πιθανόν αυτό δεν εξυπηρετεί την δόμηση ενός κορπορατικού «σύγχρονου ευρωπαϊκού και ικανά απορρυθμισμένου» κράτους.
β) Επειδή στόχος είναι η διάσωση της χώρας, δεν ισχύουν τα διάφορα “δεν”, τα όρια, οι “κόκκινες γραμμές” και κάθε είδους αυτοδεσμεύσεις, οι οποίες μάλιστα πολλάκιςαναιρούνται από τον Διεθνή Έλεγχο, προσθέτοντας αναξιοπιστία. Η λήψη των πολιτικών αποφάσεων θα πρέπει να είναι χωρίς φραγμούς και ιδεοληπτικές αυτοδεσμεύσεις.
-Το κορπορατικό κράτος σε όλο του το μεγαλείο. Υπονοείτε μία υπερβατική, σχεδόν θρησκευτική, αντίληψη του τι σημαίνει "αγορά". Σαν να σκέφτεστε ανθρώπινες οντότητες ή το λιγότερο, ζωντανούς οργανισμούς και όχι μηχανισμούς εξυπηρέτησης ενός -ηθικά απαράδεκτου- οικονομικού συστήματος.
Η απελευθέρωση των αγορών από την ανθρώπινη παρέμβαση (οι οποίες σαν ανθρώπινο δημιούργημα θα έπρεπε να είναι στην υπηρεσία του ίδιου του ανθρώπου και της οργανωμένης κοινωνίας του), οδηγεί στην άνοδο σε δεσπόζουσα θέση των απρόσωπων, των απάνθρωπων αγορών (κατά την τοποθέτηση σας). Κάθε τι που μπορεί να τις κρατήσει στην υπηρεσία του ανθρώπου απλά «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ».
γ) Οι περιστάσεις απαιτούν “μεταρρυθμίσεις-σοκ”. Συθέμελες αλλαγές σε όλα τα πεδία της δημόσιας ζωής της χώρας.
-Είστε όψιμος θαυμαστής των παιδιών του Σικάγο και των πειραμάτων τους που οδήγησαν εδώ και 35 χρόνια χώρες στην απόλυτη κρίση και λαούς στην απόλυτη ένδεια. Θα θυμάστε (ή μήπως προτιμάτε να τα παραβλέπετε) τα παραδείγματα της Χιλής, της Βολιβίας, της Αργεντινής, της Νοτίου Αφρικής, της Πολωνίας, της Ρωσίας, της Ρουμανίας, της Τουρκίας (του ομοϊδεάτης σας Εβρέν και του Οζάλ) και άλλα πολλά παραδείγματα «τόπων καταστροφής».
Δεν προτείνετε (γιατί δεν διαθέτετε κάποιο υπόλειμμα σοσιαλιστικής σκέψης και ανθρωπιστικού πνεύματος) τη σύσφιξη των σχέσεων των λαών (και όχι των κορπορατόδουλων κυβερνήσεων) και τη δημιουργία πανευρωπαϊκού λαϊκού μετώπου κατά των όσων επιβουλεύονται τις κατακτήσεις του Ευρωπαϊκού Πνεύματος, του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού και των επιταγών της πάντα επίκαιρης Γαλλικής Επανάστασης.
Αντίθετα, προτρέπετε στην εκούσια υποταγή των λαών στη νέα οικονομική φεουδαρχία και στην επακόλουθη οικονομική παγκόσμια δικτατορία.
Συμφωνώ πως το 2011 θα είναι μια ιδιαιτέρως αποκαλυπτική χρονιά.
Θα διαμορφωθούν οι συνθήκες για τη δημιουργία πανευρωπαϊκών λαϊκών μετώπων κατά της κορπορατικής ιδεολογίας σας και κατά των οικονομικών δικτατοριών που ονειρεύεστε.
Θα είναι ένα βήμα. Αυτό που θα ακολουθήσει δεν μπορεί να το προβλέψει κανείς. Ούτε εσείς, ούτε τα think tank σας, ούτε και οι όψιμοι αγαπημένοι ιδεολογικοί ομόσταυλοι σας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Παγκόσμιας Τράπεζας
Και τότε θα ξαναφορέσετε το αποθηκευμένο προσωπείο του σοσιαλιστή και του αγωνιστή των λαϊκών κατακτήσεων.
Ξέρω πως αν φτάσει το παραπάνω κείμενο μπροστά σας δε θα ασχοληθείτε μαζί του, παρά μόνο σε ότι θεωρείτε πως σας μειώνει.
Η ουσία είναι όμως στις προτάσεις σας.
-Θέλετε πραγματικά την υποδούλωση των λαών σε ένα αυστηρά «επιχειρησιακό» κράτος;
-Εξιδανικεύετε την ατομικότητα και επιδοκιμάζετε την υποταγή του ατόμου στην επιχείρηση ενώ παράλληλα αποδοκιμάζετε οποιαδήποτε κοινωνική δράση διεκδικεί την ανθρώπινη αξιοπρέπεια;
-Βλέπετε πραγματικά «μία κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» που αναγκάστικά οδηγεί στον κορπορατικό μονόδρομο ή απλά σας βολεύει η ψυχολογία που η «κατάσταση ανάγκης» δημιουργεί;
-Αν απορρίπτετε την πολιτική, τότε γιατί προσποιούσασταν τον υπηρέτη της;
-Αν απορρίπτετε τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα τότε γιατί δηλώνατε –υποκριτικά- μέλος της πάλαι ποτέ «δημοκρατικής» παράταξης;
Σας φοβάμαι κύριε Παπαδόπουλε γιατί πίσω από τις «καλές προθέσεις» σας κρύβονται σκοτεινά και αντιλαϊκά σχέδια.
Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε –αν έχετε και μία ματαιοδοξία περί υστεροφημίας- είναι να μη ξαναμιλήσετε για τα κορπορατικά σας όνειρα ξανά.
__________________________________________________________________________
ΥΓ Η δημοσίευση είναι ανώνυμη (έστω ψευδώνυμη) γιατί δεν έχει σημασία το πρόσωπο αλλά το ότι θα μπορούσε να την ‘εχει γράψει ο καθένας που σκέφτεται με βάση τον Άνθρωπο