Είναι αλήθεια πως η Μαρία Δαμανάκη αποτελεί για πολλούς πολίτες αυτής της χώρας, κλασικό παράδειγμα πολιτικού αρριβισμού και ανθρώπου με τις φυσικές ιδιότητες του υδραργύρου. Είναι επίσης, για τους ίδιους αυτούς ανθρώπους και πολίτες αυτής της χώρας, κλασικό παράδειγμα εξαργύρωσης της αγωνιστικής επιταγής που κέρδισε την εποχή που πραγματικά αγωνίστηκε για ιδανικά μεγαλύτερα από αυτά της διεκδίκησης μίας θέσης στην πολιτική σκηνή της χώρας ή την επίλυση του βιοποριστικού της προβλήματος, αν ποτέ είχε τέτοιο πρόβλημα.
Η υδραργυρική της ευκινησία, της εξασφάλισε το συνδυασμό των δύο παραπάνω αναζητήσεων της, προσφέροντας της μία θέση επιτρόπου στην Ευρωπαϊκή Υπερκυβέρνηση (την Comission) των Βρυξελλών. Έγινε κάτι σαν Ευρωπαίος Άδωνις. Όπως ο Άδωνις άφησε την ασημαντότητα των τηλεπωλήσεων για να καταπιαστεί με τα "θαλάσσια θέματα" της χώρας, έτσι και η Μαρία άφησε την ασημαντότητα της αφώνου και αλάλου βουλευτού του πράσινου για να ασχοληθεί με τα ευρωπαϊκά θάλάσσια θέματα.
Βέβαια υπάρχει και το ζήτημα του αν τα θαλάσσια θέματα και η αλιεία στην ευρωπαϊκή ένωση πάνε καλά ή κακά, το οποίο θέμα όμως, είναι ένα θέμα γενικότερης οικονομικής πολιτικής και οικονομικού συστήματος και όχι κάτι που ρυθμίζει ένας (μία) επίτροπος. Όπως η οικονομική "κρίση" είναι ζήτημα του συστήματος και όχι του Όλι Ρεν, ο οποίος σαν καλός υπάλληλος ξυπνάει και κοιμάται και στο ενδιάμεσο βιοπορίζεται ταξιδεύοντας και κάνοντας "χρήσιμες -για τα αφεντικά του- παραινέσεις".
Επειδή λοιπόν, υπάρχει αυτή η καχυποψία για τους επιτρόπους και την υπόσταση τους ως αυτόβουλα και ελεύθερα πνεύματα ταγμένα στα ευρωπαϊκά ιδεώδη, ξεκίνησε πρόσφατα μία "είδηση" περί της επιβολής κυρώσεων (τιμωρητικών μέτρων) στην Ισλανδία και την αλιευτική της δραστηριότητα, εκ μέρους της Ε.Ε. μετά από εισήγηση της "Μαρίας του Πολυτεχνείου" που έγινε "Μαρία της Αλιείας". Ως λόγος της επιβολής των κυρώσεων αρχικά, διαδόθηκε η άρνηση πληρωμής των χρεών των τραπεζών από τον Ισλανδικό λαό. Πράγμα ανήθικο και εντελώς απαράδεκτο, ειδικά αν αναλογιστούμε πως η Ισλανδία, δύο οικονομικές δραστηριότητες ασκεί και επιβιώνει. Την αλιεία και τον τουρισμό (με τα ηφαίστεια και τις θερμοπηγές)
Εντάξει, είμαι από αυτούς που θεωρούν τη Δαμανάκη ικανή για όλα, τώρα πια. Ακόμα και τη μεγαλύτερη ανηθικότητα (αν και κάποιοι θα διαφωνούσαν). Όμως το ψάξαμε λιγάκι το θέμα, τοσο στα ευρωπαϊκά ενημερωτικά δελτία, όσο και στον ξένο τύπο. Το αποτέλεσμα ήταν πως η φιλολογία της επιβολής κυρώσεων στην Ισλανδία λόγω τραπεζών, αποδείχτηκε φιλολογία και μάλιστα κακόγουστη.
Οι κυρώσεις με τις οποίες απειλεί ακόμη η Μαρία τους Ισλανδούς και του Φεροΐτες νησιώτες, αποτελούν προτεινόμενη ποινή για την μονομερή αύξηση της ποσόστωσης που ανακοίνωσαν για την αλιεία του σκουμπριού. Σημειώνουμε πως σκουμπρί στον Βόρειο Ατλαντικό και τη Βόρεια Θάλασσα, αλιεύουν επίσης και η Σκωτία και η Αγγλία και η Νορβηγία και, λιγότερο, και η Ιρλανδία.
Όμως η ευκαιρία για όσους ήθελαν να αναδέιξιυν την κακή (και υπαρκτή) πλευρά της Δαμανάκη, ήταν μεγάλη και πάνω στη χαρά τους, ή το θυμό τους, πολλοί κυκλοφόρησαν μία είδηση (που επαναλαμβάνω πως όσον αφορά τη Δαμανάκη, θα μπορούσε και να είναι αλήθεια) η οποία δεν έστεκε.
Μπορείτε να διαβάσετε και τη μετάφραση του άρθρου από το FIS "..web site of Fish Information & Services, widely recognized as the standard for global seafood industry information on the Internet". όπως αναγράφεται και στο ίδιο το FIS στο About Us.
Μπορείτε και να επισκεφτείτε το FIS και το άρθρο του "Sanctions may be brought against Faroes, Iceland"
Damanaki threatens sanctions against Faroes, Iceland
-Η Δαμανάκη απειλεί με κυρώσεις κατά των νήσων Φερόες και την Ισλανδία
H Ευρωπαία Επίτροπος Αλιείας, Μαρία Δαμανάκη έχει προειδοποιήσει ότι οι επικείμενες διαπραγματεύσεις για την αλιεία του σκουμπριού, τον Ιανουάριο είναι η τελευταία ευκαιρία για τις Νήσους Φερόες και για την Ισλανδία, να αποφύγουν κυρώσεις.
Και οι δύο χώρες, αυτό το έτος όρισαν μονομερώς τις δικές τους ποσοστώσεις για το σκουμπρί, γεγονός που προκαλεί την οργή της παγκόσμιας κοινότητας, συμπεριλαμβανομένης της Σκωτίας. Τρεις γύροι συνομιλιών για την αναζήτηση μιας νέας συμφωνίας, έχουν ήδη αποτύχει.
Οι προτεινόμενες κυρώσεις θα εξαφανίσουν τυχόν εμπορικά πλεονεκτήματα για τις Νήσους Φερόε και την Ισλανδία και θα βασίζονται σε περιορισμούς κατά την εισαγωγή ή την πρόσβαση για της χώρες αυτές, στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), τα λιμάνια και τις εγκαταστάσεις .
"Είναι καλή είδηση ότι οι προτάσεις για την επιβολή κυρώσεων κατά των χωρών που υπεραλιεύουν και ξεπερνούν την ποσόστωσή τους στα κοινά αποθέματα, δημοσιεύτηκαν, και είμαι ευτυχής που η Επίτροπος Δαμανάκη προειδοποίησε τις Νήσους Φερόες και την Ισλανδία ότι θα υπάρξουν συνέπειες αν αρνηθούν να διαπραγματευτούν λογικά και να φθάσουν σε μία νέα διεθνή συμφωνία για την αλιεία σκουμπριού", είπε ο Σκωτσέζος Γραμματέας Αλιείας Richard Lochead.
Είπε επίσης, ότι προτεραιότητα της Σκωτίας είναι η δημιουργία μιας συμφωνίας μεταξύ όλων των μερών που θα προστατεύσουν τη μελλοντική βιωσιμότητα του αποθέματος σκουμπριού. Την ίδια στιγμή, η επιβολή σημαντικών κυρώσεων κατά κρατών που αλιεύουν με μη βιώσιμο τρόπο θα αποτελούσε ένα βήμα προόδου.
"Ελπίζω ότι οι Νήσοι Φερόες και η Ισλανδία θα λάβουν σοβαρά υπόψην τους αυτή την προειδοποίηση, όταν ξαναρχίσουν οι συνομιλίες, επειδή είναι προς το συμφέρον όλων να έχουν ένα υγιές σύστημα αλιείας για το σκουμπρί, με τις αντίστοιχες βιομηχανίες μας και τις κοινότητες να το διασφαλίζουν αυτό", πρόσθεσε.
Η Σκωτσέζικη Ένωση Αλιέων Πελάγους (SPFA) γιόρτασε επίσης την ανακοίνωση Δαμανάκη.
"Το σκουμπρί είναι ένα απίστευτα σημαντικό είδος για τη Σκωτία και με την ανακοίνωση αυτή σήμερα, η Επίτροπος Δαμανάκη δίνει ένα σαφές μήνυμα ότι η Ισλανδία και οι Νήσοι Φερόες πρέπει να δούνε τώρα την ανάγκη να επιτευχθεί μια υπεύθυνη συμφωνία που θα εξασφαλίσει βιώσιμη αλιεία σκουμπριού στο βορειοανατολικό Ατλαντικό", δήλωσε ο Ian Gatt, διευθύνων σύμβουλος της SPFA.
Η Σκωτσέζικη κυβέρνηση (δια του εκπροσώπου της προφανώς) δήλωσε πως: Το 2011, οι Νήσοι Φερόες αύξησαν μονομερώς τα αλιεύματα σκουμπριού στους 150.000 τόνους - 75 τοις εκατό υψηλότερο από ό,τι το 2010 και πάνω από πέντε φορές του διεθνώς συμφωνημένου μεριδίου. Το 2009, η Ισλανδία, η οποία αλίευε πολύ λίγο το σκουμπρί πριν από το 2008, αύξησε την παραγωγή της, περίπου στους 147.000 τόνους το 2011.
_________________________________
Η λάθος πληροφορία
και σε πολλά ακόμα μέρη που μπορείτε πολύ εύκολα να τα βρείτε με ένα Googling