Ξεκινάμε με την παράθεση (για ακόμη μια φορά) ενός αποσπάσματος παλιότερης δήλωσης του Άδωνη Γεωργιάδη, ώστε να μην ξεχνάμε πως ο άνθρωπος αυτός θεωρεί σωστή και δίκαια την παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας, εάν κάτι τέτοιο εξυπηρετεί αυτό που ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως «εθνικό συμφέρον»."Όμως μία υπάλληλος και μάλιστα ανωτάτη του ΥΠ.ΠΟ ακόμη και αν ήταν απολύτως επιβεβαιωμένη επιστημονικά η μή ελληνική τους καταγωγή […] ακόμη όμως και αν βρίσκαμε πάνω σε έναν Μινωίτη Αστυνομική ταυτότητα με άλλη καταγωγή, πάλι μία υπάλληλος του ΥΠ.ΠΟ θα έπρεπε να επιμένει στην ελληνικότητά τους, διότι αυτό συμφέρει την Ελλάδα, άρα και την Υπηρεσία την οποία υπηρετεί."Το απόσπασμα αυτό έρχεται να δικαιολογήσει την εμμονή του να συνεχίζει απτόητος την κακοποίηση του Ισοκράτη, καθώς και άλλων αρχαίων συγγραφέων, παρά το ξεσκέπασμα των παραχαράξεών του που έχουμε επισημάνει από αυτό εδώ το ιστολόγιο στο παρελθόν.
[Πηγή: http://img707.imageshack.us/img707/5106/adwnisyperdiastrevl.jpg ]
Απτόητοι λοιπόν κι εμείς, θα συνεχίσουμε να επισημαίνουμε και να αναλύουμε τις λαθροχειρίες του στην αρχαία ελληνική ιστορία. Οι καινούριοι αναγνώστες που μαθαίνουν εδώ την κόντρα μας με τον Άδωνη περί Ισοκράτους για πρώτη φορά, παρακαλούνται να ανατρέξουν στις παλιότερες σχετικές αναρτήσεις μας (που θα βρουν στο NG), ώστε να κατανοήσουν καλύτερα την υπόθεση.
Φυσικά είναι αστείος όταν ισχυρίζεται ότι τον κατηγορούν επειδή πουλάει βιβλία αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων. Αν τον κατηγόρησε κανείς για κάτι, είναι για το ότι διαφημίζει με ζήλο φιλοναζιστικά βιβλία, χαρακτηρίζοντάς τα ως «αγαπημένα» του. Του χρειάζεται όμως το ξανθοπούλειο θεατράκι ότι τάχα η ελληνική γραμματεία λογοκρίνεται και ο ίδιος τη διαδίδει κάτω από σκληρές κριτικές, ώστε να κερδίσει όχι μόνο τη συμπάθεια όσων χάνων τα παίρνουν αυτά στα σοβαρά, αλλά να γίνει και πιο πειστικός στις «αποκαλυπτικές» ( = ιστορικά «ορθές») αλήθειες των αρχαίων ημών.
Το επόμενο σημείο που προδίδει όχι μόνο ημιμάθεια, αλλά και αστήρικτη συκοφάντηση του σχολείου, είναι το παρακάτω απόσπασμα:
Το επόμενο σημείο που προδίδει όχι μόνο ημιμάθεια, αλλά και αστήρικτη συκοφάντηση του σχολείου, είναι το παρακάτω απόσπασμα:
Ο Άδωνης ανακαλύπτει τη φωτιά! Ώστε οι αρχαίοι γνώριζαν ότι η γη είναι στρογγυλή, μα τι λε ρε παιδί μου, πέφτουμε από τα σύννεφα εμείς οι θολοκουλτουριαραίοι!
Για πολλά θα μπορούσαμε να κατακρίνουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα, όχι όμως και για τη διάδοση αυτών των ηλιθιοτήτων που αναφέρει ο Άδωνης. Καταρχήν δεν ξέρει ούτε να συκοφαντήσει καλά καλά. Γιατί αν ήξερε, θα γνώριζε πως η κόντρα με το Γαλιλαίο δεν ήταν για το αν η γη είναι στρογγυλή (αυτό θεωρούνταν δεδομένο και από την εκκλησία) αλλά για το αν κινείται ή όχι, ειδικά σε σχέση με τον ήλιο. Επ’ αυτού, θα θέλαμε πολύ να μάθουμε και τη γνώμη του για την αξιολάτρευτη εκκλησία μας, η οποία πολέμησε με λύσσα τη διάδοση της ηλιοκεντρικής θεωρίας στα χρόνια του νεοελληνικού διαφωτισμού (στο θέμα αυτό έχουμε αναφερθεί περιληπτικά σε παλαιότερο δημοσίευμά μας).
Καταρχήν, να πούμε εδώ ότι οι Έλληνες των πρώιμων χρόνων όντως πίστευαν ότι η γη δεν είναι στρογγυλή. Μέχρι και ο Αναξίμανδρος, ο οποίος θεωρούσε ότι η γη έχει σχήμα κυλίνδρου. Από κει και πέρα όμως, με το έργο πολλών όπως Φιλόλαο, Εμπεδοκλή, και κυρίως Πλάτωνα, Εύδοξο, Κάλιππο και Αριστοτέλη, «μετά τον 5ο π.Χ. αι., κανένας Έλληνας συγγραφέας με κάποια υπόληψη (με εξαίρεση τους ατομιστές, Λεύκιππο και Δημόκριτο, που υποστήριζαν κάπως αντιδραστικές απόψεις στην αστρονομία) δεν θεωρούσε τη γη κάτι άλλο εκτός από σφαίρα» (Γ. Χριστιανίδης, Θέματα από την Ιστορία των Μαθηματικών, Π.Ε.Κ., σελ. 161).
Αποκρύπτουν, και μάλιστα σκόπιμα, κάτι από αυτά τα σχολικά βιβλία; Και βέβαια όχι. Στο σχολικό βιβλίο Ιστορίας της Α’ Λυκείου, σελ. 147-8, «τολμάν» να αναφέρουν και την ηλιοκεντρική υπόθεση του Αρίσταρχου:
Ωστόσο, το πόσο «αλήθειας» αποδεικνύεται ο Άδωνης για τα σχολικά βιβλία, φαίνεται από το σχολικό βιβλίο «Ιστορία των Επιστημών και της Τεχνολογίας» της Γ’ Λυκείου, το οποίο περιέχει 50 ολόκληρες σελίδες για την επιστήμη στην αρχαία Ελλάδα, και φυσικά για την αστρονομία της, αφιερώνοντας μάλιστα ξεχωριστά κεφάλαια τόσο για τη μέτρηση της περιφέρειας της γης από τον Ερατοσθένη (σελ. 65) , όσο και για την ηλιοκεντρική υπόθεση του Αρίσταρχου (σελ. 66).
Καλά βρε Άδωνη, σε ποιας χώρας τα σχολεία αναφέρεσαι;
Και περνάμε για μια ακόμη φορά στο δύσμοιρο τον Ισοκράτη.
Για πολλά θα μπορούσαμε να κατακρίνουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα, όχι όμως και για τη διάδοση αυτών των ηλιθιοτήτων που αναφέρει ο Άδωνης. Καταρχήν δεν ξέρει ούτε να συκοφαντήσει καλά καλά. Γιατί αν ήξερε, θα γνώριζε πως η κόντρα με το Γαλιλαίο δεν ήταν για το αν η γη είναι στρογγυλή (αυτό θεωρούνταν δεδομένο και από την εκκλησία) αλλά για το αν κινείται ή όχι, ειδικά σε σχέση με τον ήλιο. Επ’ αυτού, θα θέλαμε πολύ να μάθουμε και τη γνώμη του για την αξιολάτρευτη εκκλησία μας, η οποία πολέμησε με λύσσα τη διάδοση της ηλιοκεντρικής θεωρίας στα χρόνια του νεοελληνικού διαφωτισμού (στο θέμα αυτό έχουμε αναφερθεί περιληπτικά σε παλαιότερο δημοσίευμά μας).
Καταρχήν, να πούμε εδώ ότι οι Έλληνες των πρώιμων χρόνων όντως πίστευαν ότι η γη δεν είναι στρογγυλή. Μέχρι και ο Αναξίμανδρος, ο οποίος θεωρούσε ότι η γη έχει σχήμα κυλίνδρου. Από κει και πέρα όμως, με το έργο πολλών όπως Φιλόλαο, Εμπεδοκλή, και κυρίως Πλάτωνα, Εύδοξο, Κάλιππο και Αριστοτέλη, «μετά τον 5ο π.Χ. αι., κανένας Έλληνας συγγραφέας με κάποια υπόληψη (με εξαίρεση τους ατομιστές, Λεύκιππο και Δημόκριτο, που υποστήριζαν κάπως αντιδραστικές απόψεις στην αστρονομία) δεν θεωρούσε τη γη κάτι άλλο εκτός από σφαίρα» (Γ. Χριστιανίδης, Θέματα από την Ιστορία των Μαθηματικών, Π.Ε.Κ., σελ. 161).
Αποκρύπτουν, και μάλιστα σκόπιμα, κάτι από αυτά τα σχολικά βιβλία; Και βέβαια όχι. Στο σχολικό βιβλίο Ιστορίας της Α’ Λυκείου, σελ. 147-8, «τολμάν» να αναφέρουν και την ηλιοκεντρική υπόθεση του Αρίσταρχου:
«Η σφαιρικότητα της γης και η διπλή κίνησή της, γύρω από τον άξονά της και τον ήλιο, ήταν θεωρίες που διατυπώθηκαν για πρώτη φορά από τον Αρίσταρχο το Σάμιο».Φυσικά το βιβλίο κάνει λάθος ως προς το πρώτο σκέλος, μιας και η σφαιρικότητα της γης είχε υποστηριχθεί πολύ νωρίτερα. Παρόμοιο δηλαδή λάθος που μοιάζει να κάνει κι ο Άδωνης, ο οποίος λέει και «κρατηθείτε» γι’ αυτά που διαβάζει από τον πολύ μεταγενέστερο Στράβωνα, χωρίς την παραμικρή νύξη σε προγενέστερους.
Ωστόσο, το πόσο «αλήθειας» αποδεικνύεται ο Άδωνης για τα σχολικά βιβλία, φαίνεται από το σχολικό βιβλίο «Ιστορία των Επιστημών και της Τεχνολογίας» της Γ’ Λυκείου, το οποίο περιέχει 50 ολόκληρες σελίδες για την επιστήμη στην αρχαία Ελλάδα, και φυσικά για την αστρονομία της, αφιερώνοντας μάλιστα ξεχωριστά κεφάλαια τόσο για τη μέτρηση της περιφέρειας της γης από τον Ερατοσθένη (σελ. 65) , όσο και για την ηλιοκεντρική υπόθεση του Αρίσταρχου (σελ. 66).
Καλά βρε Άδωνη, σε ποιας χώρας τα σχολεία αναφέρεσαι;
Και περνάμε για μια ακόμη φορά στο δύσμοιρο τον Ισοκράτη.
Περιττό να πούμε ότι στο λεξιλόγιο του Άδωνη η λέξη «αναχρονισμός» είναι παντελώς άγνωστη, όταν χαρακτηρίζει τον Ισοκράτη ως τον «πρώτο θεωρητικό του ελληνικού εθνικισμού», μιας και η ανάπτυξη της ιδεολογίας του εθνικισμού είναι πολύ, μα πάρα πολύ μεταγενέστερη. Φυσικά και μπορούμε να βρούμε ιδέες που έχουν κοινά με την εθνικιστική ιδεολογία, αυτό όμως απέχει πολύ από το να κρεμάσουμε στον αρχαίο μια σύγχρονη ταμπέλα. Με την ίδια λογική, "κομμουνιστικά" στοιχεία βρίσκουμε και στην σκέψη των Πυθαγορείων και του Πλάτωνα. Θα τολμούσε άραγε εδώ ο Άδωνης να τους χαρακτηρίσει κομμουνιστές;
Αξίζει πάντως εδώ να σταθούμε λίγο παραπάνω, για να δούμε τι λένε οι ειδικοί επί του θέματος. Ο Anthony D. Smith, στο βιβλίο του Nationalism (εκδόσεις Polity Press, 2008 [reprinted]), απαριθμεί τα βασικά χαρακτηριστικά κάθε εθνικιστικής ιδεολογίας (σελ. 22):
1. Ο κόσμος διαιρείται σε έθνη, καθένα με τα δικά του χαρακτηριστικά, ιστορία και πεπρωμένο.
2. Το έθνος είναι η μοναδική πηγή της πολιτικής δύναμης.
3. Η αφοσίωση στο έθνος προέχει κάθε άλλης αφοσίωσης.
4. Κάθε άτομο, για να είναι ελεύθερο, πρέπει να ανήκει σε ένα έθνος.
5. Κάθε έθνος χρειάζεται απόλυτη αυτοέκφραση και αυτονομία.
6. Η παγκόσμια ειρήνη και δικαιοσύνη προϋποθέτουν ένα κόσμο από αυτόνομα έθνη.
Συναντάμε κάποια από τις παραπάνω ιδέες στον "πατέρα του ελληνικού εθνικισμού" Ισοκράτη; Ούτε για πλάκα!
Κι επιπλέον, σύμφωνα πάλι με τον Smith (σελ. 13), η έννοια του έθνους (nation) προϋποθέτει ενιαία οικονομία και κοινή κουλτούρα. Δε θυμάμαι να υποστήριξε ο Ισοκράτης ποτέ τέτοιες θέσεις. Φρόντιζε βέβαια να επισημαίνει ομοιότητες στα έθιμα των ελληνικών πόλεων ως ενωτικό στοιχείο, αλλά δεν έφτασε ποτέ να προτείνει π.χ. την "ομογενοποίηση" της οικονομίας και του τρόπου ζωής της Σπάρτης με αυτά της Αθήνας. Η "ένωση" των ελληνικών πόλεων είχε αποκλειστικό στόχο την από κοινού επίθεση στους Πέρσες. Από κει και πέρα η κάθε μια διατηρούσε τις ιδιαίτερες δομές και χαρακτηριστικά της.
Στο θέμα μας, ο Steven Grosby (Nationalism, A Very Short Introduction, Oxford, 2005), είναι απόλυτος:
Πάμε τώρα στα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου.
Αξίζει πάντως εδώ να σταθούμε λίγο παραπάνω, για να δούμε τι λένε οι ειδικοί επί του θέματος. Ο Anthony D. Smith, στο βιβλίο του Nationalism (εκδόσεις Polity Press, 2008 [reprinted]), απαριθμεί τα βασικά χαρακτηριστικά κάθε εθνικιστικής ιδεολογίας (σελ. 22):
1. Ο κόσμος διαιρείται σε έθνη, καθένα με τα δικά του χαρακτηριστικά, ιστορία και πεπρωμένο.
2. Το έθνος είναι η μοναδική πηγή της πολιτικής δύναμης.
3. Η αφοσίωση στο έθνος προέχει κάθε άλλης αφοσίωσης.
4. Κάθε άτομο, για να είναι ελεύθερο, πρέπει να ανήκει σε ένα έθνος.
5. Κάθε έθνος χρειάζεται απόλυτη αυτοέκφραση και αυτονομία.
6. Η παγκόσμια ειρήνη και δικαιοσύνη προϋποθέτουν ένα κόσμο από αυτόνομα έθνη.
Συναντάμε κάποια από τις παραπάνω ιδέες στον "πατέρα του ελληνικού εθνικισμού" Ισοκράτη; Ούτε για πλάκα!
Κι επιπλέον, σύμφωνα πάλι με τον Smith (σελ. 13), η έννοια του έθνους (nation) προϋποθέτει ενιαία οικονομία και κοινή κουλτούρα. Δε θυμάμαι να υποστήριξε ο Ισοκράτης ποτέ τέτοιες θέσεις. Φρόντιζε βέβαια να επισημαίνει ομοιότητες στα έθιμα των ελληνικών πόλεων ως ενωτικό στοιχείο, αλλά δεν έφτασε ποτέ να προτείνει π.χ. την "ομογενοποίηση" της οικονομίας και του τρόπου ζωής της Σπάρτης με αυτά της Αθήνας. Η "ένωση" των ελληνικών πόλεων είχε αποκλειστικό στόχο την από κοινού επίθεση στους Πέρσες. Από κει και πέρα η κάθε μια διατηρούσε τις ιδιαίτερες δομές και χαρακτηριστικά της.
Στο θέμα μας, ο Steven Grosby (Nationalism, A Very Short Introduction, Oxford, 2005), είναι απόλυτος:
"[...] one reason why ancient Greece never developed into a nation is that, despite numerous indications of a pan-Hellenic self-consciousness during the wars with Persia, an authoritative centre capable of propagating and sustaining that self-consciousness through the existence of pan-Hellenic institutions, at the expense of loyalty primarily to hte city-states, did not emerge." (σελ. 70)
Πάμε τώρα στα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου.
Επαναλαμβάνει το χωρίο του Πανηγυρικού περί αυτοχθονίας, κι αφού φροντίζει καταρχήν να προλάβει το παλιότερο λάθος του και να επισημάνει ότι ο Ισοκράτης αναφέρεται στην Αθήνα, μετά συνεχίζει την ανάγνωση σα να μην τρέχει τίποτα, ταυτίζοντας στο τέλος τους μη αυτόχθονες με τους αλλοδαπούς.
Εκείνο που θέλει να μας πει ο Άδωνης, είναι το πόσο σοβαρά έπαιρνε ο Ισοκράτης την έννοια της αυτοχθονίας. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο; Όπως θα δούμε αμέσως πιο κάτω, η απάντηση είναι ΟΧΙ.
Ξαναλέμε ότι όταν ο Ισοκράτης χρησιμοποιεί στον Πανηγυρικό τον όρο «αυτόχθονες», αναφέρεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στους Αθηναίους, για να τους αντιπαραβάλει με την ιδιότητα άλλων Ελλήνων, και ειδικά των Σπαρτιατών, που τους χαρακτηρίζει «επήλυδες» (το αντίθετο του «αυτόχθων»). Ο λόγος που το κάνει αυτό, όπως έχουμε ξαναπει, δεν ήταν παρά ένα στερεότυπο μοτίβο που επαναλαμβανόταν σε τέτοιου είδους ομιλίες, και, όπως προκύπτει από όλο το κείμενο, χρησιμεύει για τον Ισοκράτη και σαν ρητορικό-πολιτικό επιχείρημα που εξυψώνει την υπερηφάνεια των Αθηναίων ακροατών του, και συνδράμει στην πρότασή του να ηγηθούν οι Αθηναίοι της πανελλήνιας εκστρατείας εναντίον των Περσών.
Κι όπως θα περίμενε κανείς, το επιχείρημα αυτό ούτε που τόλμησε ο Ισοκράτης να το επαναλάβει όταν προέτρεπε αργότερα το βασιλιά Φίλιππο να αναλάβει αυτός την ηγεμονία εναντίον των Περσών (οι λέξεις "αυτόχθων" και "έπηλυς" δεν εφανίζονται στο λόγο "Φίλιππος" ουτε μία φορά). Και πώς θα μπορούσε άλλωστε, όταν ο Φίλιππος ανήκε στη μακεδονική δυναστεία, ήταν δηλαδή ένας έπηλυς με καταγωγή από το Άργος; Εάν επαναλάμβανε στο Φίλιππο αυτά που έλεγε για τους Αθηναίους περί αυτοχθονίας, το πιο πιθανό είναι να λάμβανε μία κλοτσιά από το Μακεδόνα βασιλιά, παρά τα συγχαρητήριά του.
Για να αποφύγει αυτό το "αγκάθι", ο Άδωνης σε παλιότερη απάντησή του μας είπε στο περίπου ότι δεν έχει σημασία, διότι τάχα οι Έλληνες ήταν "επήλυδες" ως προς την πόλη τους, αλλά αυτόχθονες ως προς τον ελληνικό γεωγραφικό χώρο, κι απλά μετακινούνταν εντός των ορίων του. Πέραν του ότι απαντήσαμε σε αυτό αλλού, αξίζει να προσθέσουμε ότι κάτι τέτοιο το αμφισβητεί κι ο ίδιος ο Ισοκράτης, και μάλιστα στον ίδιο τον Πανηγυρικό. Στην παράγραφο 34 μας λέει ότι τα παλιά χρόνια, οι βάρβαροι κατείχαν το μεγαλύτερο γεωγραφικά μέρος της Ελλάδας, ενώ οι Έλληνες ήταν περιορισμένοι σε μικρό χώρο:
Και συνεχίζει ο ρήτορας λέγοντας πως ήταν οι Αθηναίοι που βοήθησαν τους υπόλοιπους Έλληνες να διώξουν τους βαρβάρους, και να μετοικίσουν στα εδάφη που τώρα κατέχουν.
Αξίζει να αναφέρουμε εδώ κι ότι κατά τον Ισοκράτη, στους βαρβάρους συγκαταλέγονταν και οι Σκύθες μα και οι Θράκες, φύλα που αν δεν κάνω λάθος ο Άδωνης τα θεωρεί ελληνικά:
Και λίγο πιο κάτω χαρακτηρίζει τους Σκύθες και τους Θράκες ως "μισούντες μεν άπαν το των Ελλήνων γένος".
Τς τς τς. Για πείτε μας λοιπόν κύριε Γεωργιάδη, με νάζι και εθνικιστική υπερηφάνεια, τι πρέπει τέλος πάντων να κάνουν οι Έλληνες μ' αυτούς τους παλιοβάρβαρους τους Θράκες;
Προσέξτε τώρα που ο Άδωνης θέλει να βγάλει ντε και καλά τον Ισοκράτη ρατσιστή, λέγοντας «ο άνθρωπος [σ.σ. ο Ισοκράτης] σε κάθε δεύτερη παράγραφο μιλάει για το αίμα και για τη φυλή» (ουδέν ψευδέστερον τούτου, τι να πω πια, ανοίξτε το βιβλίο).
Φαίνεται πως ο Άδωνης δεν έχει διαβάσει καλά τον Ισοκράτη (είναι η επιεικέστερη δικαιολογία που μπορώ να βρω για να μην τον πω φριχτό παραχαράκτη) και τον παρουσιάζει να καταλαβαίνει τάχα τις λέξεις «Ελλάδα» και «Έλληνας» αποκλειστικά με όρους φυλετικούς και αιματολογικούς. Κι έτσι δεν καταλαβαίνει ότι ένας τέτοιος ισχυρισμός θα του γυρίσει μπούμερανγκ στην περίπτωση των Μακεδόνων.
Αντιγράφω το σχετικό απόσπασμα από προηγούμενη ανάρτησή μας:
---------------------
Θα προτείναμε λοιπόν στον αγαπητό μας Άδωνη, εάν ψάχνει αρχαίους «φυλετιστές», που να αναφέρονται δηλαδή αποκλειστικά σε «ανώτερες» και «κατώτερες» φυλές, να αφήσει στην άκρη τον Ισοκράτη, γιατί δεν θα τον βοηθήσει καθόλου.
Και του το προτείνουμε από ειλικρινές ενδιαφέρον για την ψυχική του υγεία, προτού ώρα κακιά το φέρει και διαβάσει ένα άλλο απόσπασμα του Ισοκράτη από τον «Φίλιππο», στο οποίο ο Ισοκράτης διακρίνει την Ελλάδα … από τη Μακεδονία!!!
Μετάφραση:
Όπως θα καταλάβατε όλοι, ο Ισοκράτης δεν αμφισβητεί την ελληνική καταγωγή της μακεδονικής δυναστείας. Όχι όμως αμφισβητεί, αλλά και με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο μας πετάει στα μούτρα ότι τόσο η μακεδονική γη, όσο και οι κάτοικοί της, ΔΕΝ ανήκε στην Ελλάδα και ΔΕΝ ήταν Έλληνες.
------------------------------------------
Επιπλέον, προς το τέλος του λόγου του στο Φίλιππο, ο Ισοκράτης του λέει:
Στο απόσπασμα αυτό ο Ισοκράτης διακρίνει τους Μακεδόνες από τους βάρβαρους, με την ίδια ευκολία όμως που τους διακρίνει και από τους Έλληνες. Αναφέρεται δηλαδή σε τρεις διακριτές ομάδες.
Ξαναλέω και το τονίζω: ΕΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΑΝ ο Ισοκράτης αντιλαμβάνεται τις έννοιες «Ελλάδα» και «Έλληνες» με όρους φυλετικούς και αίματος, ΤΟΤΕ οι Μακεδόνες κατά Ισοκράτη δεν μετέχουν στην ίδια φυλή και το ίδιο αίμα.
Δυστυχώς ή ευτυχώς για τον Άδωνη, κάτι τέτοιο δε φαίνεται να ισχύει, ή τουλάχιστον δεν είναι δεσμευτικό για τον Ισοκράτη. Η ανάγνωση του διάσημου αποσπάσματος περί «ημετέρας παιδείας» δείχνει ότι ο αρχαίος ρήτορας αντιλαμβανόταν την έννοια του «Έλληνα» με όρους παιδείας (και συγκεκριμένα αθηναϊκής παιδείας).
[Μια μικρή παρένθεση εδώ. Ο Άδωνης, ο Πλεύρης και οι άλλοι όμοιοι του σχετικού χώρου, έχουν φτάσει στο σημείο να έχουν πείσει ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό, λέγοντας συνέχεια ότι ο Ισοκράτης -στο γνωστό του ρητό περί της "ημετέρας παιδείας"- εννοεί το ακριβώς αντίθετο από αυτό που όλοι ξέρουμε. Δυστυχώς στα καναλοπαράθυρα, όπου διαλαλούν αυτές τις ανοησίες, έχουν απέναντί τους συνήθως κάτι θλιβερούς δημοσιογράφους που (όταν δεν υπάρχει συμφέρον) ξέρουν μόνο να κουνάνε το κεφάλι τους. Η καλύτερη απάντηση σε αυτή τη διαστρέβλωση, μετά κατατοπιστικότατης αναλύσεως του ρητού, βρίσκεται στο ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου: http://sarantakos.wordpress.com/2009/03/15/isocrates2 ]
Στην προηγούμενη ανάρτησή μας δείξαμε επίσης κι ένα άλλο απόσπασμα του Ισοκράτη από τον «Ευαγόρα», το οποίο φανερώνει την πεποίθηση του Ισοκράτη ότι Έλληνας μπορεί να γίνει κι ένας βάρβαρος:
--------------------
Δυστυχώς για τον Άδωνη, υπάρχει ένα άλλο χωρίο στον «Ευαγόρα» που στηρίζει τη θέση ότι ο Ισοκράτης πίστευε τελικά πως Έλληνας μπορείς και να γίνεις. Πάμε στον «Ευαγόρα», λοιπόν, παρ. 66, όπου ο Ισοκράτης εγκωμιάζει τον ομώνυμο βασιλιά της Κύπρου που έκανε, λέτε τι :
Μετάφραση:
-------------------------
Το ωραίο με τον Άδωνη, που προσπαθεί από μερικά τσεκουρωμένα χωρία του Ισοκράτη και κάποιων άλλων να περάσει τη στρεβλή εντύπωση ότι ο ελληνικός πολιτισμός (γενικά) ήταν πολιτισμός του αίματος και βαθύτατα ρατσιστικός, είναι ότι ο ίδιος ο Άδωνης ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ ΔΕ ΒΓΑΖΕΙ ΤΣΙΜΟΥΔΙΑ σε μαρτυρίες αρχαίων, όπως του Πλάτωνα και του Μ. Αλέξανδρου, που αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο. Ναι, πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που κλαίγεται ότι τα σχολεία αποκρύπτουν σημαντικές πληροφορίες για την αρχαία Ελλάδα.
Κι επειδή επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως, αντιγράφω δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα που είχαμε ξαναπαραθέσει:
Πλάτων (Θεαίτητος, 174e-175a):
Πλούταρχος (Περί της Αλεξάνδρου Τύχης ή Αρετής, 329):
Και για να γελάσουμε, ας προσθέσουμε και κάτι καινούριο. Πώς θα χαρακτηρίζατε κάποιον που θα έλεγε στο περίπου ότι όταν οι Αθηναίοι έχτιζαν Παρθενώνες, οι Μακεδόνες φόραγαν προβιές και βόσκαγαν γιδοπρόβατα; Ανθέλληνα; Προδότη; Φιλοσκοπιανό; Κι όμως, πρόκειται για δήλωση του ίδιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Δε σας χάλασε εθνικισταράδες μου.
Αναφέρομαι στην ομιλία του Αλεξάνδρου προς τους Μακεδόνες το 324 π.Χ., όταν εκείνοι είχαν κουραστεί από την πολύχρονη εκστρατεία και θέλαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Αντιγράφω σε μετάφραση το σχετικό απόσπασμα του Αρριανού:
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Αλέξανδρος λέει στους Μακεδόνες ότι έπρεπε να περιμένουν τον πατέρα του για να τους παραλάβει από μια ημιάγρια κατάσταση κα να τους εκπολιτίσει. Κι απ' ότι βλέπω στο βιογραφικό του Άδωνη, κατάγεται από το Αμύνταιο της Φλώρινας. Για πείτε μου λοιπόν κύριε Γεωργιάδη: εσείς τι κάνατε τον καιρό που εμείς χτίζαμε Παρθενώνες; :-)
Αυτή η μανιώδης και κατ’ επανάληψη παραχάραξη και κακοποίηση της αρχαίας ελληνικής ιστορίας από τον Άδωνη, και μάλιστα η σταθερή αδιαλλαξία του σ’ αυτά ακόμα κι αν μας έχει βγει η πίστη με κείμενα, παραμπομπές, βιβλιογραφία κλπ να του αποδείξουμε ότι κάνει λάθος, καθώς και η επιλεκτική ανάγνωση αποσπασμάτων από τη μια, και η (σκόπιμη ή μη) αποσιώπηση άλλων, μας οδηγούν στο εύλογο συμπέρασμα ότι:
Ο Άδωνης είναι ρατσιστής και ξενοφοβικός. Κι επειδή δεν έχει τα κότσια να βγει και να το παραδεχτεί στα ίσα, κρύβεται κάτω από τις χλαμύδες αρχαίων Ελλήνων, και βάζει αυτούς μπροστά, ώστε να μην τολμήσουν οι «θολοκουλτουριάρηδες» να αποκαλέσουν ρατσιστές πρόσωπα με παγκόσμια αίγλη και διαχρονική αξία. Παρατηρήστε στα βίντεο που έχουμε ανεβάσει στις σχετικές αναρτήσεις τη χαρά και το καμάρι του, κάθε φορά που ανακαλύπτει σε κείμενα της αρχαίας γραμματείας κάτι που να μοιάζει αρκετά ρατσιστικό και ξενοφοβικό. Ακόμα κι αν αυτά που έλεγε ίσχυαν (που δεν ισχύουν), ο ενθουσιασμός θα ήταν αδικαιολόγητος για κάποιον που δημοσίως απορρίπτει μετά βδελυγμίας το χαρακτηρισμό του ρατσιστή. Το αντίστοιχο από την άλλη πλευρά θα ήταν να χαιρόταν κάποιος που ο γνήσιος αιματολογικά Έλληνας και αριστοκράτης Ιππίας, πρόδωσε τους Έλληνες στους Πέρσες (ο Κ. Πλεύρης βέβαια χαρακτήρισε τον Ιππία "εξαιρετική προσωπικότητα").
Το ξεσκέπασμα (μέσα από παραπομπές των αυθεντικών κειμένων) ότι αυτά που πολύ θα’θελε να ισχύουν, είναι πλάνη, τον αφήνουν εντελώς έκθετο στην κατηγορία του ρατσιστή. Ας πρόσεχε.
Εκείνο που θέλει να μας πει ο Άδωνης, είναι το πόσο σοβαρά έπαιρνε ο Ισοκράτης την έννοια της αυτοχθονίας. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο; Όπως θα δούμε αμέσως πιο κάτω, η απάντηση είναι ΟΧΙ.
Ξαναλέμε ότι όταν ο Ισοκράτης χρησιμοποιεί στον Πανηγυρικό τον όρο «αυτόχθονες», αναφέρεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στους Αθηναίους, για να τους αντιπαραβάλει με την ιδιότητα άλλων Ελλήνων, και ειδικά των Σπαρτιατών, που τους χαρακτηρίζει «επήλυδες» (το αντίθετο του «αυτόχθων»). Ο λόγος που το κάνει αυτό, όπως έχουμε ξαναπει, δεν ήταν παρά ένα στερεότυπο μοτίβο που επαναλαμβανόταν σε τέτοιου είδους ομιλίες, και, όπως προκύπτει από όλο το κείμενο, χρησιμεύει για τον Ισοκράτη και σαν ρητορικό-πολιτικό επιχείρημα που εξυψώνει την υπερηφάνεια των Αθηναίων ακροατών του, και συνδράμει στην πρότασή του να ηγηθούν οι Αθηναίοι της πανελλήνιας εκστρατείας εναντίον των Περσών.
Κι όπως θα περίμενε κανείς, το επιχείρημα αυτό ούτε που τόλμησε ο Ισοκράτης να το επαναλάβει όταν προέτρεπε αργότερα το βασιλιά Φίλιππο να αναλάβει αυτός την ηγεμονία εναντίον των Περσών (οι λέξεις "αυτόχθων" και "έπηλυς" δεν εφανίζονται στο λόγο "Φίλιππος" ουτε μία φορά). Και πώς θα μπορούσε άλλωστε, όταν ο Φίλιππος ανήκε στη μακεδονική δυναστεία, ήταν δηλαδή ένας έπηλυς με καταγωγή από το Άργος; Εάν επαναλάμβανε στο Φίλιππο αυτά που έλεγε για τους Αθηναίους περί αυτοχθονίας, το πιο πιθανό είναι να λάμβανε μία κλοτσιά από το Μακεδόνα βασιλιά, παρά τα συγχαρητήριά του.
Για να αποφύγει αυτό το "αγκάθι", ο Άδωνης σε παλιότερη απάντησή του μας είπε στο περίπου ότι δεν έχει σημασία, διότι τάχα οι Έλληνες ήταν "επήλυδες" ως προς την πόλη τους, αλλά αυτόχθονες ως προς τον ελληνικό γεωγραφικό χώρο, κι απλά μετακινούνταν εντός των ορίων του. Πέραν του ότι απαντήσαμε σε αυτό αλλού, αξίζει να προσθέσουμε ότι κάτι τέτοιο το αμφισβητεί κι ο ίδιος ο Ισοκράτης, και μάλιστα στον ίδιο τον Πανηγυρικό. Στην παράγραφο 34 μας λέει ότι τα παλιά χρόνια, οι βάρβαροι κατείχαν το μεγαλύτερο γεωγραφικά μέρος της Ελλάδας, ενώ οι Έλληνες ήταν περιορισμένοι σε μικρό χώρο:
"Περί δε τους αυτούς χρόνους ορώσα [σ.σ. η Αθήνα] τους μεν βαρβάρους την πλείστην της χώρας κατέχοντας, τους δ' Έλληνας εις μικρόν τόπον κατακεκλειμένους" [...]
Και συνεχίζει ο ρήτορας λέγοντας πως ήταν οι Αθηναίοι που βοήθησαν τους υπόλοιπους Έλληνες να διώξουν τους βαρβάρους, και να μετοικίσουν στα εδάφη που τώρα κατέχουν.
Αξίζει να αναφέρουμε εδώ κι ότι κατά τον Ισοκράτη, στους βαρβάρους συγκαταλέγονταν και οι Σκύθες μα και οι Θράκες, φύλα που αν δεν κάνω λάθος ο Άδωνης τα θεωρεί ελληνικά:
"Δοκεί δε μοι και περί των προς τους βαρβάρους τη πόλει πεπραγμένων προσήκειν ειπείν [...] Έστιν γαρ αρχικώτατα μεν των γενών και μεγίστας δυναστείας έχοντα Σκύθαι και Θράκες και Πέρσαι" (παρ. 66-7).
Και λίγο πιο κάτω χαρακτηρίζει τους Σκύθες και τους Θράκες ως "μισούντες μεν άπαν το των Ελλήνων γένος".
Τς τς τς. Για πείτε μας λοιπόν κύριε Γεωργιάδη, με νάζι και εθνικιστική υπερηφάνεια, τι πρέπει τέλος πάντων να κάνουν οι Έλληνες μ' αυτούς τους παλιοβάρβαρους τους Θράκες;
Προσέξτε τώρα που ο Άδωνης θέλει να βγάλει ντε και καλά τον Ισοκράτη ρατσιστή, λέγοντας «ο άνθρωπος [σ.σ. ο Ισοκράτης] σε κάθε δεύτερη παράγραφο μιλάει για το αίμα και για τη φυλή» (ουδέν ψευδέστερον τούτου, τι να πω πια, ανοίξτε το βιβλίο).
Φαίνεται πως ο Άδωνης δεν έχει διαβάσει καλά τον Ισοκράτη (είναι η επιεικέστερη δικαιολογία που μπορώ να βρω για να μην τον πω φριχτό παραχαράκτη) και τον παρουσιάζει να καταλαβαίνει τάχα τις λέξεις «Ελλάδα» και «Έλληνας» αποκλειστικά με όρους φυλετικούς και αιματολογικούς. Κι έτσι δεν καταλαβαίνει ότι ένας τέτοιος ισχυρισμός θα του γυρίσει μπούμερανγκ στην περίπτωση των Μακεδόνων.
Αντιγράφω το σχετικό απόσπασμα από προηγούμενη ανάρτησή μας:
---------------------
Θα προτείναμε λοιπόν στον αγαπητό μας Άδωνη, εάν ψάχνει αρχαίους «φυλετιστές», που να αναφέρονται δηλαδή αποκλειστικά σε «ανώτερες» και «κατώτερες» φυλές, να αφήσει στην άκρη τον Ισοκράτη, γιατί δεν θα τον βοηθήσει καθόλου.
Και του το προτείνουμε από ειλικρινές ενδιαφέρον για την ψυχική του υγεία, προτού ώρα κακιά το φέρει και διαβάσει ένα άλλο απόσπασμα του Ισοκράτη από τον «Φίλιππο», στο οποίο ο Ισοκράτης διακρίνει την Ελλάδα … από τη Μακεδονία!!!
[106] Ο τε κτησάμενος την αρχήν, μείζον φρονήσας των αυτού πολιτών και μοναρχίας επιθυμήσας, ουχ ομοίως εβουλεύσατο τοις προς τας τοιαύτας φιλοτιμίας ορμωμένοις. [107] Οι μεν γαρ εν ταις αυτών πόλεσιν στάσεις και ταραχάς και σφαγάς εμποιούντες εκτώντο την τιμήν ταύτην, ο δε τον μεν τόπον τον Ελληνικόν όμως είασεν, την δ’ εν Μακεδονία βασιλείαν κατασχείν επεθύμησεν. Ηπίστατο γαρ τους μεν Έλληνας ουκ ειθισμένους υπομένειν τας μοναρχίας, τους δ’ άλλους ου δυναμένους άνευ της τοιαύτης δυναστείας διοικείν τον βίον και σφέτερον αυτών. [108] Και γαρ τοι συνέβη διά το γνώναι περί τούτων αυτόν ιδίως και την βασιλείαν γεγενήσθαι πολύ των άλλων εξηλλαγμένην. Μόνος γαρ των Ελλήνων ουχ ομοφύλου γένους άρχειν αξιώσας, μόνος και διαφυγείν ηδυνήθη τους κινδύνους τους περί τας μοναρχίας γιγνομένους. Τους μεν γαρ εν τοις Έλλησι τοιούτον τι διαπεπραγμένους εύροιμεν αν ου μόνον αυτούς διεφθαρμένους, αλλά και το γένος αυτών εξ ανθρώπων ηφανισμένον, εκείνον δ’ αυτόν τα’ εν ευδαιμονία τον βίον διαγαγόντα τω τε γένει καταλιπόντα τας αυτάς τιμάς άσπερ αυτός είχεν.
Μετάφραση:
Κι εκείνος [ενν. ο Περδίκκας], παρόλο που σκεφτόταν περισσότερο από τους συμπολίτες του [ενν. του Άργους] και επιθυμούσε τη μοναρχία, δεν αποφάσισε το ίδιο μ’ αυτούς που ξεκινούσαν με παρόμοιες φιλοδοξίες. Διότι εκείνοι πάσχιζαν να αποκτήσουν το αξίωμα αυτό στις δικές τους πόλεις με στάσεις και ταραχές και σφαγές. Εκείνος όμως παράτησε τον ελληνικό τόπο, και θέλησε να κατακτήσει τη βασιλεία στη Μακεδονία. Διότι γνώριζε καλά ότι οι μεν Έλληνες δεν είναι μαθημένοι να ανέχονται τα μοναρχικά καθεστώτα, ενώ οι άλλοι είναι αδύνατον να διευθετήσουν τη ζωή τους χωρίς μια τέτοια δυναστεία. Κι έτσι συνέβη, από προσωπική του γνώση γι’ αυτά τα θέματα, και η βασιλεία του αποδείχτηκε πολύ διαφορετική από τις άλλες. Διότι ήταν ο μόνος από τους Έλληνες που αξίωσε να μην εξουσιάζει ομόφυλο γένος, κι ήταν ο μόνος που μπόρεσε να ξεπεράσει τους κινδύνους που προκύπτουν από τα μοναρχικά καθεστώτα. Διότι όσοι προσπάθησαν να εφαρμόσουν κάτι ανάλογο στους Έλληνες, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι όχι μόνο αυτοί δολοφονήθηκαν, αλλά και η γενιά αυτών των ανθρώπων εξαφανίστηκε, εκείνος όμως διήγαγε μία ευτυχισμένη ζωή, και η γενιά που άφησε απολάμβανε τις ίδιες με αυτόν τιμές.
Όπως θα καταλάβατε όλοι, ο Ισοκράτης δεν αμφισβητεί την ελληνική καταγωγή της μακεδονικής δυναστείας. Όχι όμως αμφισβητεί, αλλά και με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο μας πετάει στα μούτρα ότι τόσο η μακεδονική γη, όσο και οι κάτοικοί της, ΔΕΝ ανήκε στην Ελλάδα και ΔΕΝ ήταν Έλληνες.
------------------------------------------
Επιπλέον, προς το τέλος του λόγου του στο Φίλιππο, ο Ισοκράτης του λέει:
«Φημί γαρ χρήναι σε τους μεν Έλληνας ευεργετείν, Μακεδόνων δε βασιλεύειν, των δε βαρβάρων ως πλείστων άρχειν.»
Στο απόσπασμα αυτό ο Ισοκράτης διακρίνει τους Μακεδόνες από τους βάρβαρους, με την ίδια ευκολία όμως που τους διακρίνει και από τους Έλληνες. Αναφέρεται δηλαδή σε τρεις διακριτές ομάδες.
Ξαναλέω και το τονίζω: ΕΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΑΝ ο Ισοκράτης αντιλαμβάνεται τις έννοιες «Ελλάδα» και «Έλληνες» με όρους φυλετικούς και αίματος, ΤΟΤΕ οι Μακεδόνες κατά Ισοκράτη δεν μετέχουν στην ίδια φυλή και το ίδιο αίμα.
Δυστυχώς ή ευτυχώς για τον Άδωνη, κάτι τέτοιο δε φαίνεται να ισχύει, ή τουλάχιστον δεν είναι δεσμευτικό για τον Ισοκράτη. Η ανάγνωση του διάσημου αποσπάσματος περί «ημετέρας παιδείας» δείχνει ότι ο αρχαίος ρήτορας αντιλαμβανόταν την έννοια του «Έλληνα» με όρους παιδείας (και συγκεκριμένα αθηναϊκής παιδείας).
[Μια μικρή παρένθεση εδώ. Ο Άδωνης, ο Πλεύρης και οι άλλοι όμοιοι του σχετικού χώρου, έχουν φτάσει στο σημείο να έχουν πείσει ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό, λέγοντας συνέχεια ότι ο Ισοκράτης -στο γνωστό του ρητό περί της "ημετέρας παιδείας"- εννοεί το ακριβώς αντίθετο από αυτό που όλοι ξέρουμε. Δυστυχώς στα καναλοπαράθυρα, όπου διαλαλούν αυτές τις ανοησίες, έχουν απέναντί τους συνήθως κάτι θλιβερούς δημοσιογράφους που (όταν δεν υπάρχει συμφέρον) ξέρουν μόνο να κουνάνε το κεφάλι τους. Η καλύτερη απάντηση σε αυτή τη διαστρέβλωση, μετά κατατοπιστικότατης αναλύσεως του ρητού, βρίσκεται στο ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου: http://sarantakos.wordpress.com/2009/03/15/isocrates2 ]
Στην προηγούμενη ανάρτησή μας δείξαμε επίσης κι ένα άλλο απόσπασμα του Ισοκράτη από τον «Ευαγόρα», το οποίο φανερώνει την πεποίθηση του Ισοκράτη ότι Έλληνας μπορεί να γίνει κι ένας βάρβαρος:
--------------------
Δυστυχώς για τον Άδωνη, υπάρχει ένα άλλο χωρίο στον «Ευαγόρα» που στηρίζει τη θέση ότι ο Ισοκράτης πίστευε τελικά πως Έλληνας μπορείς και να γίνεις. Πάμε στον «Ευαγόρα», λοιπόν, παρ. 66, όπου ο Ισοκράτης εγκωμιάζει τον ομώνυμο βασιλιά της Κύπρου που έκανε, λέτε τι :
Ος αυτόν μεν εξ ιδιώτου τύραννον κατέστησε, το δε γένος άπαν απεληλαμένον της πολιτείας εις τας προσηκούσας τιμάς πάλιν επανήγαγε, τους δε πολίτας εκ βαρβάρων μεν Έλληνας εποίησεν, εξ ανάνδρων δε πολεμικούς, εξ αδόξων δ’ ονομαστούς, τον δε τόπον άμικτον όλον παραλαβών και παντάπασιν εξηγριωμένον ημερώτερον και πραότερον κατέστησεν…» (παρ. 66).
Μετάφραση:
Ο Ευαγόρας κατέστησε τον εαυτό του από ιδιώτη τύραννο, την οικογένειά του που είχε εκδιωχθεί από την πολιτική την επανέφερε στις τιμές που της άξιζε, και τους πολίτες τους έκανε από βάρβαρους Έλληνες, από άνανδρους μαχητικούς, από ασήμαντους ξακουστούς, και έχοντας παραλάβει όλον τον τόπο αφιλόξενο και σε παντελώς άγρια κατάσταση, τον κατέστησε ημερότερο και πραότερο.
-------------------------
Το ωραίο με τον Άδωνη, που προσπαθεί από μερικά τσεκουρωμένα χωρία του Ισοκράτη και κάποιων άλλων να περάσει τη στρεβλή εντύπωση ότι ο ελληνικός πολιτισμός (γενικά) ήταν πολιτισμός του αίματος και βαθύτατα ρατσιστικός, είναι ότι ο ίδιος ο Άδωνης ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ ΔΕ ΒΓΑΖΕΙ ΤΣΙΜΟΥΔΙΑ σε μαρτυρίες αρχαίων, όπως του Πλάτωνα και του Μ. Αλέξανδρου, που αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο. Ναι, πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που κλαίγεται ότι τα σχολεία αποκρύπτουν σημαντικές πληροφορίες για την αρχαία Ελλάδα.
Κι επειδή επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως, αντιγράφω δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα που είχαμε ξαναπαραθέσει:
Πλάτων (Θεαίτητος, 174e-175a):
«Όταν κάποιοι υμνούν τη γενιά τους, ότι τάχα κάποιος είναι ευγενής λέγοντας ότι έχει εφτά παππούδες πλούσιους, ο φιλοσοφημένος άνθρωπος θεωρεί ότι είναι λόγια εντελώς κοντόθωρων και αμβλύνοων ανθρώπων, οι οποίοι εξαιτίας της απαιδευσιάς τους δεν μπορούν να εστιάζουν πάντοτε στο σύνολο, ούτε να αναλογιστούν ότι στον κάθε άνθρωπο αντιστοιχούν αναρίθμητες χιλιάδες παππούδων και προγόνων, πλούσιοι και φτωχοί, βασιλιάδες και δούλοι, βάρβαροι και Έλληνες, πολλές χιλιάδες για τον καθένα.»
Πλούταρχος (Περί της Αλεξάνδρου Τύχης ή Αρετής, 329):
«Ο Αλέξανδρος πίστευε ότι ήρθε θεόσταλτος ως κοινός συμφιλιωτής και ειρηνοποιός όλων, από τους οποίους όσους δεν έπειθε με το λόγο να συμφωνήσουν μαζί του τους εξανάγκαζε με τα όπλα, και συνένωνε τους πάντες από παντού ώστε να γίνουν ένα, αναμειγνύοντας σαν σε κρατήρα φιλίας τις ζωές, τα ήθη, τους γάμους και τις συνήθειές τους, και πρόσταξε όλους να θεωρούν πατρίδα τους την οικουμένη, ακρόπολη και φρουρά το στρατόπεδο, συγγενείς τους ενάρετους, και αλλόφυλους τους κακούς. Και το ελληνικό και το βαρβαρικό στοιχείο να μην διακρίνονται από τη χλαμύδα, την πέλτη, το σπαθί και το μανδύα, αλλά το ελληνικό να τεκμαίρεται από την αρετή, και το βαρβαρικό από την κακία, και να θεωρούνται κοινά τα ρούχα, τα τραπέζια, οι γάμοι και οι συνήθειες, και τα παιδιά τους να προέρχονται από μικτούς δεσμούς αίματος».
Και για να γελάσουμε, ας προσθέσουμε και κάτι καινούριο. Πώς θα χαρακτηρίζατε κάποιον που θα έλεγε στο περίπου ότι όταν οι Αθηναίοι έχτιζαν Παρθενώνες, οι Μακεδόνες φόραγαν προβιές και βόσκαγαν γιδοπρόβατα; Ανθέλληνα; Προδότη; Φιλοσκοπιανό; Κι όμως, πρόκειται για δήλωση του ίδιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Δε σας χάλασε εθνικισταράδες μου.
Αναφέρομαι στην ομιλία του Αλεξάνδρου προς τους Μακεδόνες το 324 π.Χ., όταν εκείνοι είχαν κουραστεί από την πολύχρονη εκστρατεία και θέλαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Αντιγράφω σε μετάφραση το σχετικό απόσπασμα του Αρριανού:
Θα αρχίσω το λόγο μου, όπως άλλωστε αρμόζει, από τον πατέρα μου, τον Φίλιππο. Ο Φίλιππος σας πήρε περιπλανώμενους και πένητες - φορώντας προβιές βοσκούσατε οι πιο πολλοί λίγα πρόβατα πάνω στα βουνά και πολεμούσατε γι' αυτά χωρίς επιτυχία με τους Ιλλυριούς και τους Τριβαλλούς και με τους όμορους Θράκες . Αντί για προβιές σας έδωσε να φοράτε χλαμύδες, σας κατέβασε από τα βουνά στους κάμπους, σας κατέστησε αξιόμαχους απέναντι στους γείτονές σας βαρβάρους, ώστε να στηρίζεστε για τη σωτηρία σας όχι πια στις οχυρές τοποθεσίες αλλά στη γεναιότητά σας, σας έκανε κατοίκους πόλεων και οργάνωσε τη ζωή σας με σωστούς νόμους και ανάλογα έθιμα. Από δούλους και υπηκόους σας μετέτρεψε σε κυρίους των ίδιων εκείνων βαρβάρων, στο έλεος των οποίων ήσασταν προηγουμένως εσείς οι ίδιοι και τα υπάρχοντά σας. [...][Αρριανός, Αλεξάνδρου Ανάβασις, 7,9. Μτφ. Θ.Κ. Στεφανόπουλος. Ολόκληρο το μεταφρασμένο απόσπασμα θα το βρείτε στη σελ. 58 του σχολικού βιβλίου (αχ αυτά τα θολοκουλτουριάρικα σχολικά βιβλία!) "Αρχαία Ελλάδα- Ο Τόπος και οι Άνθρωποι" της Β' Γυμνασίου].
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Αλέξανδρος λέει στους Μακεδόνες ότι έπρεπε να περιμένουν τον πατέρα του για να τους παραλάβει από μια ημιάγρια κατάσταση κα να τους εκπολιτίσει. Κι απ' ότι βλέπω στο βιογραφικό του Άδωνη, κατάγεται από το Αμύνταιο της Φλώρινας. Για πείτε μου λοιπόν κύριε Γεωργιάδη: εσείς τι κάνατε τον καιρό που εμείς χτίζαμε Παρθενώνες; :-)
Αυτή η μανιώδης και κατ’ επανάληψη παραχάραξη και κακοποίηση της αρχαίας ελληνικής ιστορίας από τον Άδωνη, και μάλιστα η σταθερή αδιαλλαξία του σ’ αυτά ακόμα κι αν μας έχει βγει η πίστη με κείμενα, παραμπομπές, βιβλιογραφία κλπ να του αποδείξουμε ότι κάνει λάθος, καθώς και η επιλεκτική ανάγνωση αποσπασμάτων από τη μια, και η (σκόπιμη ή μη) αποσιώπηση άλλων, μας οδηγούν στο εύλογο συμπέρασμα ότι:
Ο Άδωνης είναι ρατσιστής και ξενοφοβικός. Κι επειδή δεν έχει τα κότσια να βγει και να το παραδεχτεί στα ίσα, κρύβεται κάτω από τις χλαμύδες αρχαίων Ελλήνων, και βάζει αυτούς μπροστά, ώστε να μην τολμήσουν οι «θολοκουλτουριάρηδες» να αποκαλέσουν ρατσιστές πρόσωπα με παγκόσμια αίγλη και διαχρονική αξία. Παρατηρήστε στα βίντεο που έχουμε ανεβάσει στις σχετικές αναρτήσεις τη χαρά και το καμάρι του, κάθε φορά που ανακαλύπτει σε κείμενα της αρχαίας γραμματείας κάτι που να μοιάζει αρκετά ρατσιστικό και ξενοφοβικό. Ακόμα κι αν αυτά που έλεγε ίσχυαν (που δεν ισχύουν), ο ενθουσιασμός θα ήταν αδικαιολόγητος για κάποιον που δημοσίως απορρίπτει μετά βδελυγμίας το χαρακτηρισμό του ρατσιστή. Το αντίστοιχο από την άλλη πλευρά θα ήταν να χαιρόταν κάποιος που ο γνήσιος αιματολογικά Έλληνας και αριστοκράτης Ιππίας, πρόδωσε τους Έλληνες στους Πέρσες (ο Κ. Πλεύρης βέβαια χαρακτήρισε τον Ιππία "εξαιρετική προσωπικότητα").
Το ξεσκέπασμα (μέσα από παραπομπές των αυθεντικών κειμένων) ότι αυτά που πολύ θα’θελε να ισχύουν, είναι πλάνη, τον αφήνουν εντελώς έκθετο στην κατηγορία του ρατσιστή. Ας πρόσεχε.