 |
| Ένα εξαιρετικά ευαίσθητο οικοσύστημα που έχει παραχωρηθεί |
Ο Ριζοσπάστης έφερε στο φως -ή καλύτερα, έστρεψε τον προβολέα της επικαιρότητας και της μυωπικής κοινής γνώμης- σε ένα θέμα που θα περνούσε αόρατο, ή στην καλύτερη περίπτωση στα "ψιλά", πίσω από αναγγελίες γάμων ή κηδείες.
Ένα θέμα που αξιολογήθηκε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τα "λαγωνικά" τους, που συνήθως, δουλεύουν κατά παραγγελία. Ένα θέμα που αφορά τον μεγαλύτερο πλούτο αυτής της χώρας και αυτού του λαού. Τον πλούτο που με πλάγιες μεθόδους και με υποχθόνιες διαδικασίες, πάνε να αρπάξουν τα αφεντικά των δουλαρίων που καμώνονται τους κυβερνώντες.
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Στις σχεδιαζόμενες ιδιωτικοποιήσεις, υπάρχει μία μάχη διμέτωπη. Όσο απλουστευτικό και αν φαίνεται το σχήμα, πρόκειται για τον αγώνα των κεφαλαιούχων, "επιχειρηματιών της αρπαχτής και της εκποίησης" εναντίον των φυσικών νομέων του φυσικού περιβάλλοντος, της χώρας μέσα στην οποία μεγάλωσαν οι γενιές μέχρι σήμερα και που είναι εξαιρετικά αμφίβολο το αν θα επιστρέψουν το σχετικό δάνειο που έλαβαν από τα παιδιά τους, στα παιδιά τους και πάλι.
Πρόκειται για μία ΚΥΑ (=Κοινή Υπουργική Απόφαση) των Υπουργών Οικονομικών και Εσωτερικών. Ναι αυτών των ανδραρίων που ακούνε στο όνομα Στουρνάρας και Μιχελάκης. Η ΚΥΑ αυτή, προβλέπει εκτεταμένες παραχωρήσεις στους δήμους, αιγιαλών, ελευθέρων παραλιών, όχθης και παρόχθιας ζώνης μεγάλων λιμνών και ποταμών, που δεν έχυν περάσει ακόμα στα χέρια εταιρειών με στόχο οι δήμοι ή οι επιχειρηματίες να τις εκμεταλλευτούν εμπορικά. Ο "απαράβατος"όρος για την παραχώρηση αυτή, είναι η εμπορική εκμετάλλευση και η είσπραξη του 20% των εσόδων από την εκμετάλλευση, από το κράτος.
Αν δεν υπάρχει εμπορική εκμετάλλευση στα σκαριά, σε φάση εγκατάστασης ή λειτουργίας, ώστε να προκύπτουν έσοδα, δεν παραχωρείται τίποτα.
Η ΚΥΑ που δημοσιεύεται στο ΦΕΚ 328 της 13/2/2014 με αριθμό κωδικοποίησης Δ10Β1027032ΕΞ2014/1033 και για συντομία 2014/1033, δεν είναι κάτι τελείως καινούργιο. Αποτελεί "επέκταση" παλαιότερης του 2009 που αφορούσε πάλι παραχωρήσεις από φορείς και ΑΕ του δημοσίου. Τώρα μπαίνει στο παιχνίδι και η τοπική αυτοδιοίκηση αφού ορίζεται ως "μεσάζων" ως ο αρχικός παραχωρησιούχος, προκειμένου να προβεί σε "δέυτερο χέρι" παραχώρηση, στον ενδιαφερόμενο επιχειρηματία. Για τη διαδικασία παραχώρησης στον επιχειρηματία, δεν προβλέπεται καμία διαδικασία και βέβαια ευνοείται έτσι η απευθείας ανάθεση, με τις γνωστές σε όλους "παραδιαδικασίες". Που δεν είναι βέβαιο πως θα συμβούν αλλά, η ΚΥΑ δεν έχει πρόβλημα και αν συμβούν. Άλλωστε, χρήμα ας βγει και τα υπόλοιπα είναι απλά οδοντόκρεμες.
Ειδικό ενδιαφέρον έχει το άρθρο 5, που ασχολείται με την παραχώρηση προστατευόμενων περιοχών.
Αρθρο 5
Παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης που τελούν υπό καθεστώς ειδικής προστασίας.
Για την παραχώρηση του δικαιώματος απλής χρήσης χώρων αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης, που τρελούν υπό καθεστώς ειδικής προστασίας (κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι, μνημεία και ιστορικοί τόποι, προστατευόμενες περιοχές και ευπαθή οικοσυστήματα) εφαρμόζονται οι ειδικές διατάξεις που διέπουν το καθεστώς αυτών και παραχωρούνταο κατόπιν σύμφωνης γνώμης των αρμοδίων κατά περίπτωση Υπουργών
Όπως είναι ξεκάθαρο, δεν ισχύει καν η Συνταγματική προστασία συγκεκριμένων τόπων. Αρκεί η σύμφωνη γνώμη του "αρμόδιου" Υπουργού, και αμέσως παραχωρείται προς χρήση. Τι άλλο να περιμένει κανείς από Μιχελάκηδες και Στουρνάρες; Ο ρόλος των δήμων όμως; Εδώ είναι ένα πολύ σημαντικό αλλά και λεπτό σημείο. Προϋπόθεση για την "απλή παραχώρηση" είναι να το ζητήσει ο δήμος (ο μεσάζων) Δηλαδή, η προστασια τελικά των ευαίσθητων περιοχών, επαφίεται στη βούληση του δήμου και του "επιχειρηματικού" του πλάνου. Πιστεύω πως, ειδικά σε κάποιους δήμους που πρόχειρα μου έρχονται στον νου, ο ρόλος αυτός που τους ανατίθεται, βάζει την τελική ταφόπλακα σε πολλά μέρη (και της Αττικής) που είχαν απομείνει ως θέσεις φυσικού κάλλους και μέρη λαϊκής εκδρομής και αναψυχής.
Στο άρθρο 7, μπαίνει και το άλλοθι, της απαγόρευσης αλλοίωσης των γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών της παραχωρούμενης έκτασης και του κοινοχρήστου χαρακτήρα αυτής. Επίσης διευκρινίζεται πως η παραχώρηση αφορά τη διευκόλυνση των λουομένων και της κίνησης τους.
Καλά μέχρι εδώ αλλά, πους λουόμενους εννοεί; Φυσικά αυτούς που πληρώνουν. Άρα, η ελεύθερη πρόσβαση σε παραλίες, τα "μπάνια του λαού" που λέγαμε τη δεκαετία του 80, αποτελούν παρελόν και γραφική ανάμνηση της ..."τρύπιας βάρκας" του αλησμόνητου "Γύλου", όπου η ταβέρνα και το δωμάτιο είχαν αντίτιμο, αλλά η παραλία ήταν δωρεάν. Ήταν αυτό που πρέπει να είναι. Δημόσια περιουσία.
Στο παράρτημα της ΚΥΑ αναφέρονται και οι προβλέψεις για την προσπελασιμότητα και την πρόσβαση στις παραχωρημένες εκτάσεις. Οι αναφορές αφορούν ΑμΕΑ οι οποίοι θέλουν να επισκεφτούν τις εκεί εγκαταστάσεις και όχι το σύνολο των επισκεπτών, μίας δημόσιας γης. Για τα δε εμποδιζόμενα άτομα, οι υποδομές για την εξυπηρέτηση τους είναι προαιρετικές και σαν εμποδιζόμενα άτομα, εννοούνται τα ΑμΕΑ και όχι βέβαια οι υπόλοιποι, που ενώ θέλουν να επισκεφτούν τους χώρους αυτούς, θα εμποδίζονται είτε από τους κάθε λογής "manager" ή το ακριβό εισιτήριο. Το 20% που θα εισπράττει το κράτος, δείχνει προς τν κατεύθυνση του ακριβού εισιτηρίου.
Επειδή τίποτα δεν γίνεται τυχαία, στη μνημονιακή Ελλάδα, οι διατάξεις της ΚΥΑ για την απλή παραχώρηση, που περιλαμβάνουν και προστατευόμενες εκτάσεις, είναι ενταγμένες σε ένα πλαίσιο φρέσκων νομοθετημάτων ή υπό θέσπιση, σχεδίων νόμου, όπως ο τρομερός "αναπτυξιακός" νόμος 4146/2013 που "διαμορφώνει κλίμα, φιλικό προς τις επενδύσεις" τροποποιώντας από δασικούς νόμους μέχρι διατάξεις για τη χωροθέτηση λιμανιών, ή το έκτρωμα "Δασικά οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης" που βρίσκεται ακόμα σε διαβούλευση και που το περιμένουν λιμάροντας τα δόντια τους, "επενδυτές" από διάφορα μέρη και με ποικιλία προθεσεων. Ειδικά για αυτό το τελευταίο, αναζητήστε τι έχουν πει, διάφοροι σοβαροί άνθρωποι και επιστήμονες εγνωσμένης αξίας.
Καθημερινά μαθαίνουμε για διάφορες "επενδυτικές κινήσεις" και κάτι περίεργα investment groups που εμφανίζονται, εν μία νυκτί, πετώντας σε κύκλους πάνω από τις υποψήφιες "προς αξιοποίηση γαίες. Σίγουρα τα όρνια κάτι έχουν πιάσει στον αέρα. Πολύ πιθανό, την οσμή του θανάτου που έρχεται στην χώρα, αν δεν είναι ήδη εδώ.