ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΥΛΕΣ
Άστραψε η Μύκονος και βρόντηξε η Εκάλη την Πέμπτη στη συγκέντρωση του «Μένουμε Ευρώπη», που αποδείχθηκε εντέλει μια υπέροχη και διασκεδαστική συγκέντρωση, στην οποία θα μπορούσε κανείς να κάθεται σε μια γωνιά, να χαζεύει με τις ώρες και να γελάει με το θέαμα, αλλά και να δει από κοντά επιτέλους, μαζεμένους, πολλούς από αυτούς που ωφελήθηκαν από την κρίση. Δεν θέλαμε να φύγουμε. Αν δεν μας πίεζε ο χρόνος, θα καθόμασταν εκεί μέχρι να φύγει και ο τελευταίος «Ευρωπαίος».
Ήταν μια πολυφυλετική συγκέντρωση, με φυλές από εκείνες που θα συναντούσε κανείς μόνο στα γκαλά της πρέσβειρας καλής θελήσεως της Unesco κας Μαριάνας Βαρδινογιάννη ή σε βαφτίσια του Νίκου Χατζηνικολάου:
Κι εκεί που κοιτούσαμε δεξιά-αριστερά για να δούμε από που θα ξεπροβάλει και ο μπάτλερ με τα καναπεδάκια στο δίσκο, ακούγεται μια γυναικεία κολωνακιώτικη φωνή: «Ελάτε, ελάτε να κλείσουμε το δρόμο», την οποία ακολούθησαν διαδοχικά σφυρίγματα. Λίγα δευτερόλεπτα μετά ζύγωσε δίπλα σε αυτή την κυρία άλλη μια τέτοια μορφή, που παρότρυνε επίσης το κόσμο να κλείσουν το δρόμο:
Ενώ καμιά εικοσαριά μέτρα πιο δίπλα, άλλη μιά ευρωκομμαντάντε, της ίδια φυλής, σήκωνε κι αυτή το επαναστατικό λάβαρο για την κατάληψη του δρόμου:
Και κάπως έτσι ξεκίνησε η επανάσταση από τα σκαλάκια του Μετρό με προορισμό τους τσολιάδες, αφού πρώτα εκδιώχθηκαν τα σταλινικά περιστέρια:
Φυσικά από μια τόσο μεγάλη δεξίωση δεν θα μπορούσαν να λείψουν και τα ναρκωτικά:
ΣΕΛΕΜΠΡΙΤΙΣ
Μετά την εκδίωξη και των τελευταίων σταλινικών περιστεριών, το χαρούμενο ευρωποίμνιο, μη νιώθοντας πια καμιά απειλή και σφυρίζοντας με πολύχρωμες σφυρίχτρες, άρχισε να κατακλύζει την Αμαλίας. Κάπου εκεί ανάμεσά τους σφύριζε πεντάχαρος και ο Μουρούτης, ο επικεφαλής του Γραφείου Τύπου του Σαμαρά:
Παίζει να ήταν και πρώτη φορά που άφηνε το twitter και τα υπόγεια της γαλάζιας μονταζιέρας, γι αυτό μάλλον άφησε κι αυτό το επαναστατικό μούσι. Αν φορούσε και τον μπερέ με το άστρο, φτυστός ο Τσε Γκεβάρα θα 'ταν. Ο εξεγερσιακός του οίστρος, όμως, διακόπηκε απρόσμενα όταν δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τη Συγγρού, που τον ενημέρωνε ότι στην τελευταία δημοσκόπηση της ProRata τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας έπεσαν στο 13,5%:
Εκεί ήταν και ο τρελός ξεπλυμένος ακροδεξιός του χωριού, που εξακολουθεί να συνδυάζει την ναζιστόψυχη αρχαιοπληξία με τα πιο υγρά όνειρα της Μάργκαρετ Θάτσερ, όπως και ο αδερφικός του φίλος «εγώ ήμουν ρε στο Μεγάλο Πεύκο»:
Άστραψε η Μύκονος και βρόντηξε η Εκάλη την Πέμπτη στη συγκέντρωση του «Μένουμε Ευρώπη», που αποδείχθηκε εντέλει μια υπέροχη και διασκεδαστική συγκέντρωση, στην οποία θα μπορούσε κανείς να κάθεται σε μια γωνιά, να χαζεύει με τις ώρες και να γελάει με το θέαμα, αλλά και να δει από κοντά επιτέλους, μαζεμένους, πολλούς από αυτούς που ωφελήθηκαν από την κρίση. Δεν θέλαμε να φύγουμε. Αν δεν μας πίεζε ο χρόνος, θα καθόμασταν εκεί μέχρι να φύγει και ο τελευταίος «Ευρωπαίος».
Ήταν μια πολυφυλετική συγκέντρωση, με φυλές από εκείνες που θα συναντούσε κανείς μόνο στα γκαλά της πρέσβειρας καλής θελήσεως της Unesco κας Μαριάνας Βαρδινογιάννη ή σε βαφτίσια του Νίκου Χατζηνικολάου:
Κι εκεί που κοιτούσαμε δεξιά-αριστερά για να δούμε από που θα ξεπροβάλει και ο μπάτλερ με τα καναπεδάκια στο δίσκο, ακούγεται μια γυναικεία κολωνακιώτικη φωνή: «Ελάτε, ελάτε να κλείσουμε το δρόμο», την οποία ακολούθησαν διαδοχικά σφυρίγματα. Λίγα δευτερόλεπτα μετά ζύγωσε δίπλα σε αυτή την κυρία άλλη μια τέτοια μορφή, που παρότρυνε επίσης το κόσμο να κλείσουν το δρόμο:
Ενώ καμιά εικοσαριά μέτρα πιο δίπλα, άλλη μιά ευρωκομμαντάντε, της ίδια φυλής, σήκωνε κι αυτή το επαναστατικό λάβαρο για την κατάληψη του δρόμου:
Και κάπως έτσι ξεκίνησε η επανάσταση από τα σκαλάκια του Μετρό με προορισμό τους τσολιάδες, αφού πρώτα εκδιώχθηκαν τα σταλινικά περιστέρια:
Φυσικά από μια τόσο μεγάλη δεξίωση δεν θα μπορούσαν να λείψουν και τα ναρκωτικά:
ΣΕΛΕΜΠΡΙΤΙΣ
Μετά την εκδίωξη και των τελευταίων σταλινικών περιστεριών, το χαρούμενο ευρωποίμνιο, μη νιώθοντας πια καμιά απειλή και σφυρίζοντας με πολύχρωμες σφυρίχτρες, άρχισε να κατακλύζει την Αμαλίας. Κάπου εκεί ανάμεσά τους σφύριζε πεντάχαρος και ο Μουρούτης, ο επικεφαλής του Γραφείου Τύπου του Σαμαρά:
Παίζει να ήταν και πρώτη φορά που άφηνε το twitter και τα υπόγεια της γαλάζιας μονταζιέρας, γι αυτό μάλλον άφησε κι αυτό το επαναστατικό μούσι. Αν φορούσε και τον μπερέ με το άστρο, φτυστός ο Τσε Γκεβάρα θα 'ταν. Ο εξεγερσιακός του οίστρος, όμως, διακόπηκε απρόσμενα όταν δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τη Συγγρού, που τον ενημέρωνε ότι στην τελευταία δημοσκόπηση της ProRata τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας έπεσαν στο 13,5%:
Εκεί ήταν και ο τρελός ξεπλυμένος ακροδεξιός του χωριού, που εξακολουθεί να συνδυάζει την ναζιστόψυχη αρχαιοπληξία με τα πιο υγρά όνειρα της Μάργκαρετ Θάτσερ, όπως και ο αδερφικός του φίλος «εγώ ήμουν ρε στο Μεγάλο Πεύκο»:
Εκεί ήταν και ο Γιάννης Πανούσης, όπως και ο Δρακουμέλ του Πανεπιστημίου Αθηνών:
Κάναμε λάθος. Ο Ξένιος Δένδιας τελικά είναι ο πρώτος -τώρα τελευταία τον μπερδεύουμε συνέχεια με τον Γιάννη Πανούση. Ο Κερκυραίος μεγαλοαστός, πρώτη φορά διαδηλωτής, που πριν κάνα δυο χρόνια εφάρμοζε αβέρτα την ατζέντα της Χρυσής Αυγής στο κέντρο της Αθήνας, εκστομίζοντας αδιανόητες κοτσάνες για κάθοδο των Δωριέων και νέα άλωση, όταν δεν διέτασσε επιχειρήσεις σκούπα κατά σκουρόχρωμων και δεν εκκένωνε κοινωνικούς χώρους, διεκδικεί παράλληλα τον τίτλο του φιλελεύθερου ευρωπαϊστή.
Όσο γα τον Φορτσάκη, ο τόσο δημοκρατικός αυτός άνθρωπος και πάνω απ' όλα ακομμάτιστος, σάρωσε τα πάντα στην ολιγόμηνη θητεία του ως πρύτανης του ΕΚΠΑ (μετά από καμιά πενηνταριά ακόμα θητείες σε διάφορα πόστα που δεν θυμάται ούτε ο ίδιος) γινόμενος σύμβολο για τους απανταχού νεοφιλελέδες γιατί προσπάθησε να διώξει τα (αριστερά) κόμματα από το πανεπιστήμιο. Τόσο ακομμάτιστος που, λίγους μήνες μετά, τα παράτησε όλα για να καβατζώσει βυσματική υποψηφιότητα, με σίγουρη εκλογή, στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας.
Από τη μεγάλη αυτή δεξίωση δεν θα μπορούσε να λήψει φυσικά ο νεκροθάφτης των εργασιακών σχέσεων, ούτε και ο παγκόσμιος πρωταθλητής γυρολογίας των κομμάτων:
Το παρόν έδωσαν και διάφοροι ψευτοδιανοούμενοι:
Αλλά και άνθρωποι του μεροκάματου, όπως ο Γιώ'γος Σα'αντάκος του Mega -χ'όνια τώ'α στις υπη'εσίες τις διαπλοκής. Δεξιά τον βλέπουμε να παίρνει συνέντευξη από τον γκόμενο της εφοπλίστριας:
Φυσικά τα σελέμπριτις στη συγκέντρωση ήταν περισσότερα, αλλά αυτά ήταν από τα πιο λαμπερά που είχαν την τιμή να βρεθούν στο διάβα μας.
Αξίζει βεβαίως να αναφέρουμε ότι είδαμε και τη Σοφία Βούλτεψη, αλλά μέχρι να τη φωτογραφίσουμε είχε ήδη περάσει κάτω από τα πόδια μας και αμέσως μετά κάτω από τα πόδια των παραδίπλα παρευρισκομένων για να χαθεί πάλι κάτω από τα πόδια των παραπέρα και έτσι να εξαφανιστούν τα ίχνη της.
ΤΑ ΦΡΕΣΚΟΤΥΠΩΜΕΝΑ ΠΛΑΚΑΤ
Τα πλακάτ που κυκλοφορούσαν στη συγκέντρωση ήταν κι αυτά υπέροχα. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν τυπωμένα σε τυπογραφείο, έχοντας μάλιστα επάνω τους και το logo του «Μένουμε Ευρώπη». Τα πλακάτ αυτά μεταφέρθηκαν μαζικά στη συγκέντρωση μέσα σε σακούλες κι από κει άρχισαν να διανέμονται στους παρευρισκόμενους. Μόνο ένας Ευρώς γνωρίζει από ποιά κονδύλια πληρώθηκαν:
Όσο για το περιεχόμενο των πλακάτ, πολλά φάνταζαν σαν μεταφράσεις στο google translator από σκόρπια κλισέ του Σόιμπλε και του Ντάισελμπλουμ. Όμως τα περισσότερα προέρχονταν από τον κοινό τόπο της αντιαριστερής συνθηματολογίας που εκφράζει τόσο τη Νέα Δημοκρατία, όσο και τη Χρυσή Αυγή, όσο και τα νεοφιλελεύθερα μορφώματα, όπως το Ποτάμι και το κόμμα του Τζήμερου.
Η αλήθεια είναι ότι στη αρχή μας μπέρδεψαν. Σκεφτήκαμε μήπως και πρόκειται για μαζική συγκέντρωση κυριλέ τροτσκιστών που θέλουν να επαναφέρουν την επαναστατική αλλαγή της 25ης Γενάρη στα ριζοσπαστικά της νάματα καταγγέλλοντας την σταλινική παρέκκλιση. Για παράδειγμα, το πλακάτ «Δεν θα γίνουμε η τελευταία σοβιετία» εξέφραζε ευθέως την αντίθεσή του στην επικράτηση του σοσιαλισμού σε μία μόνο χώρα. Δηλαδή, τι πιο ριζοσπαστικό από το πρόταγμα της διεθνιστικής επανάστασης που οφείλουν να ακολουθήσουν και οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί, σπάζοντας την καπιταλιστική περικύκλωση της Ελλάδας;
Ενώ η κυρία «Να μην περάσει ο σοσιαλφασισμός» υιοθετούσε χωρίς περιστροφές την βασική πολεμική του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας στον μεσοπόλεμο κατά των σοσιαλδημοκρατών, τους οποίους αποκαλούσε σοσιαλφασίστες.
Παρά ταύτα δεν έλειψαν και τα συνθήματα κατά του Γρηγόρη Ψαριανού:
Και μιας και αναφερθήκαμε στον Ψαριανό, κανείς ασφαλώς σε αυτή τη συγκέντρωση δεν θα ανεχόταν χαρακτηρισμούς όπως «δωσίλογος» ή «γερμανοτσολιάς». Ούτε αυτοί που εμπνεύστηκαν και εκτύπωσαν τέτοια «ναιναίκικα» πλακάτ, ούτε αυτοί που τα περιέφεραν ενσυνειδήτως και υπερηφάνως:
Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΠΡΟΑΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
Ένας σημαιοστολισμένος ελληνοευρωπαίος σπάει το άβατο του μνημείου του αγνώστου στρατιώτη και ανεβαίνει τα σκαλιά κατευθυνόμενος προς τον προαύλιο χώρο της βουλής. Οι αστυνομικοί απλά του κάνουν παρατήρηση -αν η κυβέρνηση ήταν «φιλοευρωπαϊκή», σαν αυτήν του Σαμαρά φερ' ειπείν, το κεφάλι του τώρα θα ήταν ανοιγμένο και θα νοσηλεύονταν ετοιμοθάνατος στην εντατική του Ευαγγελισμού:
Με το που γίνεται η live σύνδεση με το δελτίο του Mega και ξεκινάει την ανταπόκριση ο Γιώ'γος Σα'αντάκος, πέφτει σύρμα και γίνεται από τους συγκεντρωμένους ένα ομαδικό ντου στα σκαλιά με τελικό προορισμό το προαύλιο της βουλής. Πρώτη απ' όλους -«ευρωπαία» κι αυτή- η χρυσαβγονεοδημοκράτισσα Χριστίνα Σιδέρη:
Την παράνομη εισβολή των Γιουνκερίστας στο προαύλιο της βουλής ακολούθησε και υποστήριξε σχεδόν όλη η, κατά τα άλλα «νομιμόφρων», γαλάζια παράταξη. Εδώ για παράδειγμα βλέπουμε εκπροσώπους από όλες τις συνιστώσες της Νέας Δημοκρατίας. Της χρυσαυγίτικης, της νεοφιλελεύθερης και της ακροδεξιάς:
Κι εκεί που περιμέναμε να γίνει, όπως πριν μερικούς μήνες, ένας συντονισμένος αφηνιασμένος πανικός στα κανάλια και στα ΜΜΕ γενικότερα, με πηχυαίους τίτλους για την «πρωτοφανή εισβολή στο προαύλιο της βουλής», βγαίνει ο Πρετεντέρης χαρούμενος στο δελτίο του Mega και κάνει λόγο για μια «πολύ ωραία εικόνα» και «από τις ωραιότερες σκηνές, που σε κάνουν να ξαναποκτάς αισιοδοξία»:
Όλα βέβαια έχουν την εξήγησή τους. Στην παρούσα περίπτωση την εξήγηση δίνει η γνωστή αρχαιοελληνική ρήση «πες μου τι σεμινάρια παρακολούθησες για να σου πω τι δημοσιογράφος είσαι».
___________________________
Αν και ειρωνικά, ο Ανδρέας Πετρουλάκης περιγράφει την κοινωνική σύνθεση των Γιουνκερίστας περισσότερο εύστοχα απ' όσο θα μπορούσε να την περιγράψει ο οποιοσδήποτε αντιμνημονιακός αρθρογράφος:
«Αυτοί της Πέμπτης δεν είναι λαός. Είναι κυρίες με γόβα στιλέτο και ακριβές τσάντες, είναι στελέχη πολυεθνικών επιχειρήσεων, είναι γιάπηδες με ντιζάιν γραβάτες, είναι πλούσιοι χωρίς προβλήματα, είναι ευρωλιγούρηδες, είναι ψευτοδιανοούμενοι που τους κουράζει ο λαϊκισμός, είναι ενεργούμενα κομμάτων, είναι υπάλληλοι εκδοτών, είναι παπαγαλάκια, είναι εκπρόσωποι των δανειστών, είναι υπερασπιστές της πρότασης Γιούνκερ.»
Ακριβώς to the point, Ανδρέα Πετρουλάκη. Από μια επίτοπια αυτοψία, αυτοί ακριβώς διαπιστώσαμε κι εμείς ότι μαζεύτηκαν την Πέμπτη, άντε και κάποιοι σκόρπιοι ψεκασμένοι φτωχομπινέδες ευρωλιγούρηδες, όπως και κάποιοι με οπαδικά κριτήρια -«ψηφίζω, γιατί έτσι ψήφιζε ο μπαμπάς μου κι ο παππούς μου»- ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας.