Ακούγεται από διάφορους σώφρονες δεξιά κι αριστερά.. "ηρεμήστε παιδιά, σταματήστε, να ηρεμήσουν τα πνεύματα" και άλλα διάφορα συνοδευόμενα πάντα με το χαρακτηριστικό πατρικό ύφος..Ακούσαμε τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης Αντώναρο να κάνει λόγο για μη ύπαρξη πολιτικής ευθύνης για τη δολοφονία του Αλέξη (όπως και για ομόλογα, κουμπάρους, Βατοπέδι).
Είναι δηλαδή μόνο για να κυβερνάνε οι άνθρωποι. Ευθύνη καμία.
Ακούμε για τη μη ύπαρξη πολιτικής ευθύνη της κυβέρνησης, χωρίς ίχνος ντροπής εννοείται, φυσικά και από τα στρατευμένα παπαγαλάκια της Ρηγίλης.
Ακούμε πάλι και για το άπλετο μαχαίρι που θα μπει στο φωτισμένο κόκκαλο, όπως "γινόταν" άλλωστε πάντα και στο παρελθόν.
Α ναι.. ακούμε και για μεμονωμένο περιστατικό.
Συνεχίζουμε με αφορμές λόγω των οποίων πρέπει να ηρεμήσουμε.
Από το ιστολόγιο του Ανέμου μια λίστα με μερικά από τα μεμονωμένα περιστατικά:
- Το 1980 δολοφονούνται από αστυνομικούς των ΜΑΤ η νεαρή εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου και ο 26χρονος Ιάκωβος Κουμής. Με κλομπ συνέτριψαν (!) το κρανίο του Κουμή.
- Το 1985 αστυνομικός πυροβολεί και σκοτώνει την Κάθριν Τζον Μπουλ, 22 χρόνων.
- Το 1985 πέφτει νεκρός από σφαίρα του αστυνομικού ο 15χρονος Μιχάλης Καλτεζάς.
- Το 1986 ο 17χρονος Μανώλης Κανδανολέων πυροβολήθηκε στο κεφάλι από τρεις αστυνομικούς.
- Το 1990 στην Πρέβεζα αστυφύλακας πυροβόλησε και σκότωσε τον 15χρονο μαθητή Δημήτρη Κίκερη.
- Το 1993 αρχιφύλακας σκότωσε εν ψυχρώ τον 25άχρονο σερβιτόρο Γιάννη Τζίτζη σε μπαρ.
- Το 1994 αστυνομικός σκοτώνει με 4 σφαίρες τον 28χρονο μουσικό Θοδωρή Γιάκα.
- Το 1996 αστυνομικός σκοτώνει έναν Αλβανό.
- Το 1996 αγροφύλακας σκοτώνει τον 20χρονο Φαντίλ Ναμπούζι.
- Το 1996 αστυφύλακας πυροβόλησε σχεδόν εξ επαφής και σκότωσε τον 45χρονο Τσιγγάνο Τάσο Μουράτη.
- Το 1998 ανθυπαστυνόμος πυροβόλησε και σκότωσε τον 26χρονο Ηλία Μέξη.
- Το 1998 ανθυπαστυνόμος σκότωσε τον 17χρονο Γιουγκοσλάβο μαθητή Μάρκο Μπουλάτοβιτς.
- Το 2000 υπαστυνόμος πυροβολεί αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν τέσσερις νέοι. Η σφαίρα καρφώθηκε στη σπονδυλική στήλη του 18χρονου μαθητή Σωτήρη Κατσιώτη και τον άφησε παράλυτο.
- Το 2000 ο 18χρονος ομογενής από την πρώην ΕΣΣΔ Νικόλαος Λεωνίδης έπεσε νεκρός από τα πυρά αστυνομικού.
- Το 2001 αστυφύλακας πυροβόλησε στο κεφάλι τον αθίγγανο Μαρίνο Χριστόπουλο, 21 ετών.
- Το 2001 αστυφύλακας πυροβόλησε στο κεφάλι τον 20χρονο Αλβανό Σεντγκάκ Σελνίκου.
- Το 2003 ο 22χρονος Ηρακλής Μαραγκάκης πυροβολείται στο κεφάλι από άνδρες του Τμήματος Αστυνομικών Επιχειρήσεων Ρεθύμνου.
Τώρα ηρεμήστε ακούγοντας λόγια πολιτικών και άλλων:
Αυτοί που ακούστηκαν δεν είναι όλοι τους παρά ηθικοί αυτουργοί με τεράστιες πολιτικές ευθύνες στα όσα συνέβηκαν ως τώρα και στα όσα συμβαίνουν. Δεν είναι βέβαια μόνο αυτοί, όπως ο Παυλόπουλος που παραιτήθηκε για λόγους ευθιξίας και μετά την άρνηση του Καραμανλή ένιωσε την ανάγκη να συνεχίσει, είναι όλοι όσοι πέρασαν από θέσεις εξουσίας και όλοι όσοι συνέπραξαν με τον α' ή β' τρόπο σε αυτό που ζούμε σήμερα.
Ηθικός αυτουργός είναι και ο Τράγκας που ακούσατε, όπως και ο κάθε Τράγκας που διαμορφώνει την κοινή γνώμη βλέποντας το πταίσμα μόνο στον συγκεκριμένο αστυνομικό και παραβλέπει το επικίνδυνο περιβάλλον μέσα στο οποίο γαλουχείται αυτός ο αστυνομικός.
Περιβάλλον που προικίζει με τη νοοτροπία του "είμαι ο μάγκας με το όπλο και κάνω ότι γουστάρω".
Περιβάλλον που καμιά εξουσία ως τώρα δεν έσπευσε να αλλάξει.
Γιατί και ο συγκεκριμένος αστυνομικός δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα θύμα της ανευθυνότητας όλων αυτών των ηθικών αυτουργών.
Ηθικοί αυτουργοί, όλοι αυτοί που συνέβαλαν και συμβάλουν στην ατιμωρησία που παράγει τα μεμονωμένα περιστατικά.
Το πιο πρόσφατο ανέκδοτο είναι τα 3μηνα, 4μηνα και 6μηνα που εισέπραξαν οι ήρωες της ζαρντινιέρας.
Ηθικοί αυτουργοί φυσικά και για τη διατήρηση και διαιώνιση του κωλόμπατσου και στη νέα γενιά.
Κι ο λαός;
Ο λαός, ίσως ένα μικρό μέρος αυτού πληρώνει τη βολεψιά του, την απραξία του, την αναισθησία του, τη μη αντιδραστικότητα, την ηρεμία του, απέναντι σε όλα αυτά που συνέβησαν τις τελευταίες δεκαετίες, με τα καψίματα και τα σπασίματα.
Γιατί και τα καψίματα και τα σπασίματα είναι η λογική εξέλιξη όλων αυτών, όπως και για μερικούς ήταν λογική εξέλιξη η δολοφονία του Αλέξη.
Να μην ηρεμήσει λοιπόν κανείς και να διεκδικήσει αυτό που του ανήκει.
Η ηρεμία μας, ως τώρα, απέναντι σε όλα τα προαναφερθέντα, απέναντι σε όλη την ως τώρα κοροϊδία και υποκρισία και ανευθυνότητα της εξουσίας, δεν επέφερε απολύτως τίποτα. Τουναντίον, την ηρεμία αυτή την πληρώνουμε κάθε λίγο και λιγάκι με νέα μεμονωμένα περιστατικά, με νέο αίμα.
Με τους σώφρονες, τους καθωσπρεπιστές και τους υπάκουους, δεν ήμασταν και ούτε θα είμαστε ποτέ. Τους θεωρούμε άχρηστους και επικίνδυνους για το κοινωνικό καλό.
Και ούτε διαλαλούμε καταδίκες για σπασίματα και καψίματα. Δε θα παίξουμε το παιχνίδι μιας εξουσίας που δεν αναλαμβάνει ευθύνες και ψάχνει αφορμές για να περάσει ως 2η είδηση τη δολοφονία του Αλέξη. Αυτές τις καταδίκες να τις κάνουν οι σώφρονες και οι υπάκουοι που στο κάτω κάτω αυτή είναι και η δουλειά τους.
Όχι δεν καταλάβαμε τίποτα και γι αυτό να μην ηρεμήσει κανείς!
____________________________
U P D A T E
Διαβάστε το προφητικό και συγκλονιστικό άρθρο του Μάνου Χατζιδάκι στο "Τέταρτο" του 1986 όπως αναδημοσιεύεται στη σημερινή Ελευθεροτυπία
«Μια μωβ σκιά»...
«...Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Οσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή. Και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους ενόχλησαν τους Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι. Γιατί δεν ρίχνουν δακρυγόνα. Και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτισμένοι με τα τριάντα-εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούνε να παραδεχτούν πως η όποια ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπηλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπηλακισμός αρχίζει από τον δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεωφορείου, απ' τον καθηγητή και τον δημόσιο λειτουργό ώς τον δημόσιο υπάλληλο, από τους αξιωματικούς κι εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως ώς τον τυχαίο μοτοσικλετιστή της τροχαίας που θα του ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό, ύστερα από τη γροθιά του οργάνου της τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλά.
Εξύβριση αρχής - έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων. Χειροδικία κατά της αρχής - έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου νέου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η εισαγγελική αρχή θα του προσφέρει ή μια τραυματική αγανάκτηση ισόβια ή τον επιζητούμενο από την πολιτεία ευνουχισμό του. Αυτή είναι μια καθημερινή πραγματικότητα και, δυστυχώς, γνησίως ελληνική τα πρόσφατα και τελευταία σαράντα χρόνια - όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης εις τούτον τον ένδοξον κατά τα άλλα τόπον μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δεν βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα ν' αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει την αλήθεια για αυτό το τρίγωνο του αίσχους. Σκουφά, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχυση τριών ασχέτων μεταξύ των περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επονομαζόμενους χούλιγκανς, και επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη, με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί, οι αναρχικοί, είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και η όλη επιχείρηση στεφθεί με «επιτυχία», να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου... κατά του εγκλήματος. Την ίδια ώρα που δολοφονούνται εκδότες και οι δολοφόνοι δεν ανευρίσκονται. Δολοφονούνται πολίτες και οι δολοφόνοι δεν αποκαλύπτονται. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμούς και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και, τέλος, δεν... ανακαλύπτονται.
Την ίδια ώρα η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος». (...) Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ».
____________________
Διαβάστε:
Δείτε:
Το τρίτο στη σειρά βίντεο στου Γιώργου Πίττα.
_____________________________
Παλιά σχόλια (20)