Κανείς από τους κυρίους που από το 1971 μαζεύονται στο Davos κάθε χρόνο, δεν ρώτησε, ούτε καν αναλογίστηκε τις επιπτώσεις της απληστίας του.Τις επιπτώσεις της απληστίας του όλα αυτά τα χρυσά των επενδύσεων χρόνια, αλλά και τώρα. Τα χρόνια της "ύφεσης".
Οι τράπεζες, οι επενδυτές, οι οικονομικοί παράγοντες, οι θεράποντες του Friedman, μαζεύτηκαν ως σωτήρες για να βρουν τις απαντήσεις στην κρίση. Εκείνοι που οδήγησαν στην κρίση, πάνε τώρα να την θεραπεύσουν. Οι αποτυχημένοι θεράποντες παρουσιάζονται αναβαπτισμένοι σε παγκόσμιους σωτήρες.
Η απληστία τους που προσκυνούσε σαν εικόνισμα και πίστευε ως θέσφατα τις επιταγές της ελεύθερης αγοράς (που αποδείχθηκε ασύδοτη τελικά) βρίσκει τώρα εμπόδιο τους ίδιους εκείνους τραπεζίτες, σωτήρες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Τους αποτυχημένους που μαζεύτηκαν να σώσουν τα τομάρια τους πρώτα, με κόστος τις ζωές ανθρώπων που ακόμα δεν έχουν γεννηθεί.
Οι ζώντες και ενεργοί είναι ήδη φαντάσματα.
Δεν είχαμε σκοπό να σχολιάσουμε το παγκόσμιο οικονομικό forum του Davos αφού ούτε ειδήμονες. ούτε καν παρατηρητές εφοδιασμένοι με τις στοιχειώδεις πληροφορίες από τον "επενδυτικό κόσμο" είμαστε. Όμως σε ένα forum που η κραταιά οικονομική υπερδύναμη λάμπει με την απουσία της, μας γεννά πολλές απορίες και υποψίες.
Οι εκπρόσωποι των οικονομιών της Ευρώπης και της Ασίας, συνεδρίασαν ερήμην της κραταιάς βορειοαμερικάνικης οικονομίας. Γιατί;
Μήπως οδηγούμαστε σε μία νέα μορφή του ίδιου συστήματος, με τη διαφορά πως τώρα η αυτοκρατορία του δολλαρίου αρχίζει να παραχωρεί την ισχύ στους μέχρι σήμερα αυλικούς της; Δεν πέρασε χρόνος από την αξίωση του Γερμανού υπουργού, να σχηματιστούν εθνικά αποθεματικά και σε άλλα νομίσματα, ούτε και ένας μήνας από την επανάληψη της αξίωσης αυτής από τον Ρώσο πρωθυπουργό
Όμως είναι αυτή η λύση; Η διάλυση της μονοκρατορίας του δολλαρίου και η κατεύθυνση σε ένα πολυσυλλεκτικό σύστημα που παραμένει στην ουσία κολλημμένο στην αποθεματική ισχύ σε ξένο νόμισμα; Μπορεί, αλλά ποιος θα είναι ο χρόνος ζωής και αυτής της μορφής;
Το ίδιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, που πηδούσε από μπαλκόνια στη δεκαετία του 1930, ασθένησε και πάλι βαρέως. Μετασχηματίστηκε τότε με το λεγόμενο "θαύμα του New Deal" μετασχηματίζεται και πάλι με ένα ¨New New Deal". Η ιστορία πάντως δεν του δίνει και πολύ χρόνο ζωής.
Από το 2002, το φόρουμ του «Μαγικού Βουνού» του Νταβός ήρθε αντιμέτωπο με το μεγάλο παγκόσμιο "φορουμ των φτωχών", εκείνο που έλαβε χώρα στην Ινδία τον επόμενο κιόλας χρόνο. Ήρθε αντιμέτωπο γιατί ήταν εκείνο που εδραίωνε την απόλυτη "φιλελευθεροποίηση" της παγκόσμιας οικονομίας, υποθηκεύοντας τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Κάτι που τέθηκε ως παγκόσμιο πρόβλημα στο φόρουμ της Ινδίας.
Στο Davos, η φτώχεια αντιμετωπιζόταν πάντα ως "οικονομικο εργαλείο" και ποτέ ως αυτό που πράγματι είναι. Τρόπος -μη- ζωής. Γι' αυτό την ίδια εκείνη εποχή (Ιανουάριος 2002) έλαβε χώρα ένα άλλο σημαντικότερο φόρουμ, στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας.
Εκεί πάνω από 50.000 άνθρωποι από 110 χώρες προσπαθούσαν να συγκεκριμενοποιήσουν την «άλλη παγκοσμιοποίηση».
Κινήματα όπως εκείνο του Σιάτλ, του Γκέτεμποργκ, της Γένοβας, έχουν δώσει την πληροφορία που αναζητούν σήμερα στο "Μαγικό Βουνό". Όμως κανένας από τους άπληστους* και αποδεδειγμένα ανίκανους της παγκόσμιας οικονομίας θέλει να τη μελετήσει σοβαρά, αναζητώντας τη λύση στην προσθήκη επιπλέον νομισμάτων στην καταμέτρηση των αποθεματικών.
Η φορολόγηση της κίνησης των κεφαλαίων για να καταπολεμηθεί η κερδοσκοπία και να αντληθούν νέοι πόροι που θα χρησιμοποιηθούν για τις υπανάπτυκτες χώρες, η κατάργηση των φορολογικών παραδείσων και η ακύρωση του χρέους των υπανάπτυκτων χωρών, είναι τα θέματα που διαμορφώνουν ένα αντίπαλο πρότυπο στο νεοφιλελευθερισμό που έχει πεθάνει πιά και όποιος το αρνείται, δεν έχει παρά να ανατρέξει στην αιχμή των οικονομιών, στις ΗΠΑ και στις πρώτες σχετικές αποφάσεις του νεοεκλεγέντα ως "ελπιδοφόρου" Ομπάμα.
Η επανεξισορρόπηση του βάρους των διαφόρων θεσμών. Η Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δεν πρέπει να υπερισχύουν απέναντι στη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας ή στην Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και αυτό είναι ένα ακόμα ζητούμενο το οποίο επιδεικτικά αγνοούν στο πάλαι ποτέ σανατόριο του Νταβός.
Όπως άκουσα και πρόσφατα σε αντίστοιχο σχολιασμό**, στο αριστούργημα του Thomas Man, ο ασθενής (το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα) οδηγήθηκε στο σανατόριο, ως φέρων γρίππη, ή κρυολόγημα. Εκεί όμως φευ, διαπιστώθηκε η προχωρημένη φυματίωση που τον είχε προσβάλλει.
Έτσι και σήμερα, το σύστημα οδηγήθηκε στο Μαγικό Βουνό για ένα απλό κρυολόγημα....
__________________________________
* Ενδεικτικό της απληστίας των "μελών του σανατορίου" είναι και το ότι: Σύμφωνα με τις επιταγές Ομπάμα ταμεγαλοστελέχη των επιχειρήσεων που θα χρηματοδοτηθούν από το δημόσιο ταμείο των ΗΠΑ για να σωθούν, πρέπει να βάλουν πλαφόν αποδοχών τα 500.000$. Κάποιοι πρόεδροι όμως αυτών των επιχειρήσεων, προκειμένου να μη μειώσουν τις αποδοχές τους, σκοπεύουν να αρνηθούν το πακέτο στήριξης και να οδηγήσουν έτσι τους υπαλλήλους τους στην ανεργία (ή και στην αυτοκτονία - πρόσφατο παράδειγμα) και τις επιχειρήσεις στο κλείσιμο.
**Στο infowar του Άρη Χατζηστεφάνου στον ΣΚΑΪ 100,3
_____________________________
Παλιά σχόλια (26)