Ζούμε τη χειρότερη μεταπολιτευτική πραγματικότητα. Η ζωή έχει γίνει κόλαση που μας ψήνει καθισμένους στις καρέκλες μας και στις πολυθρόνες μας περιμένοντας κάθε βράδυ ένα«οικείο» τηλεοπτικό πρόσωπο, ή κάποιον «εγνωσμένης αξίας και αντικειμενικό» αναλυτή, να μας πούνε πόσο ψηθήκαμε και σήμερα. Η καθημερινότητα είναι πια ανυπόφορη γιατί συνειδητοποιούμε την πραγματική μας θέση στον κόσμο. Θεσμικά πρόσωπα, συστημικά και εκλεγμένα, υποφέρουν μαζί μας, βγάζουν επιχείλιο έρπη από την αγωνία, κατακεραυνώνουν τους διαδηλωτές και τους απεργούς, νοιάζονται για την χαμένη μας τιμή και αξιοπρέπεια ρε παιδί μου.
Στο Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (ΛΚΝ) διαβάζουμε
πραγματικότητα η [praγmatikótita] Ο28 : η περιοχή, το σύνολο των υπαρκτών πραγμάτων, καταστάσεων ή συνθηκών, ο αντικειμενικός κόσμος όπως υπάρχει και γίνεται αντιληπτός (σε αντιδιαστολή προς τις υποθέσεις, τα αντικείμενα της φαντασίας κτλ.): Aντικειμενική / υποκειμενική / σκληρή / δυσάρεστη / ζωντανή / κοινωνική / πολιτική~. H σημερινή ελληνική ~. Tο όνειρό του έγινε ~, πραγματοποιήθηκε. H εκτεταμένη καταστροφή του περιβάλλοντος είναι πια μια ~. Προσγειώνω κπ. / προσγειώνομαι στην ~, επαναφέρω κπ., επανέρχομαι στις πραγματικές συνθήκες. Tα σχέδιά του απέχουν πολύ από την ~. || (έκφρ.) στην ~, πραγματικά, όντως, στ΄ αλήθεια (σε αντιδιαστολή προς κτ. το φαινομενικό, το υποθετικό κτλ.): Στην ~ τα γεγονότα εξελίχθηκαν τελείως διαφορετικά. Στην ~ είναι πολύ ευχαριστημένος. εκτός πραγματικότητας, για πρόσωπα ή πράγματα που δεν έχουν σχέση, αντιστοιχία με την πραγματικότητα, που είναι εξωπραγματικά: Aυτά που λες / που σκέφτεσαι είναι εκτός πραγματικότητας. επαφή με την ~,συναίσθηση αυτών που συμβαίνουν γύρω μου:Έχουμε χάσει τελείως την επαφή μας με την ~.
[λόγ. πραγματικ(ός) -ότης > -ότητα μτφρδ. γαλλ. réalité]
αλήθεια η [alíθxa] Ο25α γεν. πληθ. αληθειών [aliθión] λόγ. γεν. καιαληθείας : I1α.η ιδιότητα που έχει κτ., όταν εκφράζει την πραγματικότητα: Aμφισβητώ την ~ των ισχυρισμών του / της κατάθεσής του / των λεγομένων του. Θα ελέγξω την ~ της πληροφορίας. β1. αυτό που είναι σύμφωνο με ό,τι πραγματικά υπάρχει ή γίνεται. ANT ψέμα:Λέω την ~. Θέλω να μάθω όλη την ~ / την καθαρή ~. Είπε τη μισή ~,αποσιώπησε όσα δεν τον συνέφεραν. Aυτά που είπε δεν ήταν ~, αληθινά.Είναι ~ ότι θα φύγεις; Kρύβω / αποσιωπώ / αποκαλύπτω / φέρνω στο φως την ~. Θα λάμψει η ~, θα αποδειχθεί, χωρίς καμιά αμφισβήτηση. (σε όρκο) ορκίζομαι να πω την ~ και μόνο την ~. || (μτφ.): Ίχνος αλήθειας / κόκκος αληθείας, για κτ. εντελώς αναληθές:
Τα τελευταία 35 χρόνια σίγουρα η γλώσσα έχει προοδεύσει. Άλλωστε είναι μία ζωντανή γλώσσα και σαν τέτοια, προσαρμόζεται στα ήθη και στους κανόνες των καιρών. Εδώ έχουμε μία τρανταζτή απόδειξη πως η επικοινωνία της διοίκησης με τους διοικούμενους της χώρας, γίνεται στη νέα αυτή μορφή γλώσσας που άλλα λέει ο ένας και άλλα καταλαβαίνει ο άλλος, εκτός εάν η διοίκηση λέει τη δική της βολική αλήθεια για να φτιάξει αντίστοιχα τη δική της πραγματικότητα.
Τα μηνύματα που έχουμε λάβει και έχουμε αποθηκεύσει στη δεξαμενή των εντυπώσεων μας, μας λένε πως είμαστε σε ένα αδιέξοδο και η μόνη έξοδος είναι ένας μονόδρομος και μόνο αυτός. Εκείνος του στοργικού, προστατευτικού διεθνούς νομισματικού ταμείου. Μόνο που με τον αξιωματικό ορισμό του σαν μονόδρομο, δεν μπήκαμε καν στον «πειρασμό» να αναζητήσουμε άλλους σοβαρούς δρόμους διπλής κατεύθυνσης (ενίοτε και με πολλές λωρίδες κυκλοφορίας και με προστατευτικό διάζωμα).
Επιλέγουμε και αποθησαυρίζουμε κάποιες προτασεις που έχουν ακουστεί ή γραφτεί με κριτήριο τη σοβαρότητα τους και την καθολικότητα τους ως προς την αντιμετώπιση του προβλήματος, δίνοντας έτσι ένα δείγμα του «μύθου του μονόδρομου» που για το ζευγαράκι Λάος – Πα.Σο.Κ. .αποτελεί την πατριδομετρική απόδειξη, τη βάση, την «Κάλπικη Λίρα» του όψιμου έρωτα τους και που ο φτερωτός θεός ΜΜΕρωτας, στο τιμόνι οδηγεί στη δεξίωση των αρραβώνων τους[1].
Πρώτα όμως θα έπρεπε να σκιαγραφήσουμε το πλαίσιο μέσα στο οποίο συμβαίνουν όσα συμβαίνουν από τον Οκτώβριο του 2009 στο Ελλαδιστάν μας.
Η Ελλάδα υπερδανείστηκε και αυτό είναι γεγονός. Άλλα δάνεια τα πήρε για να τα κάνει μεγάλα έργα (η «εθνική συμμετοχή» στα συγχρηματοδοτούμενα έργα ή και στα απλά δημόσια έργα, στα ολυμπιακά έργα κλπ) και άλλα τα πήρε για να αναχρηματοδοτήσει απλά δάνεια που είχε λάβει 30 χρόνια πριν. Καλώς έκανε και τα πήρε, όπως τα πήρε και όπως τα παίρνουν όλες οι χώρες που «ανήκουν εις την δύσιν». Αυτό έκανε πάντα. Και το έκανε σε καιρούς που η Πολιτική προηγείτο της Οικονομίας ή αλλιώς η Οικονομία αποτελούσε απλά ένα εργαλείο για την άσκηση Πολιτικής.
Οι πιο «μάγκες» είχαν και άλλα εργαλεία που συνήθως ήταν και αποτελεσματικότερα από εκείνο της οικονομίας.
Αυτό όμως άλλαξε. Ακόμα και στον τόπο μας, παρότι μέχρι πριν λίγες δεκαετίες είμασταν κυρίως παραγωγοί γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, ανακαλύψαμε τις χάρες του νεοφιλελευθερισμού και του ευαγγελίου του. Του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αργότερα είδαμε πως άλλοι το είχαν ανακαλύψει νωρίτερα και μας έβαζαν από κάτω αλλά ήταν ακόμα νωρίς.
Zούσαμε με τα δανεικά ψίχουλα και αυτοθαυμαζόμασταν στον εθνικό παραμορφωτικό καθρέφτη μας, εκείνον που κορνίζα έχει τη Μεγάλη Ιδέα και φόντο έχει την Αγια Σοφιά και την Πόλη και αποκαλούσαμε «Κασσάνδρες», «Μίζερους», «Σοβιετοκινούμενους» και «Ανθέλληνες» τους ανθρώπους που άρθρωναν αριστερό λόγο και προειδοποιούσαν για τους στόχους της «ελεύθερης οικονομίας» και της ανευ όρων ευρωπαϊκής –οικονομικής αποκλειστικά- ψευτοενοποίησης.
Ειδικά η εκσυγχρονιστική λάμψη της εποχής Σημίτη, είχε θέσει την Αριστερά στο περιθώριο, σχεδόν στο χρονοντούλαπο του μακαρίτη μπαμπά του σημερινού επιτρόπου.
Ποτέ δεν κατάλαβε κανένας σε αυτόν τον τόπο τι σημαίνει νεοφιλελευθερισμός. Ας πάρουμε την επιστημονική και λιτή περιγραφή του Luciano Gallino που δίνει στην εισήγησή του στην εκδήλωση «Εβδομάδες της πολιτικής», την οποία οργάνωσε το Πανεπιστήμιο του Τορίνο τον περασμένο Φεβρουάριο και αναδημοσιεύει ο Θ. Γιαλκέτσης στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία.
Πρώτα πρώτα να ξεκαθαρίσουμε πως ο νεοφιλελευθερισμός, ουδεμία σχέση έχει με τον παραδοσιακό φιλελευθερισμό, ούτε είναι εξέλιξη του. Ο παραδοσιακός είναι γενική κοινωνική και πολιτική θεωρία πρώτα και κατόπιν αναπτύσσει τις οικονομικές του προεκτάσεις.
Ο νεοφιλελευθερισμός, υπερπηδά κάθε πολιτική διαδικασία και σκέψη και ο ρυθμιστικός κανόνας της πολιτικής ζωής είναι μόνο η Οικονομία.
Κρατάμε τα βασικά τα οποία ισχύουν και για τη χώρα μας, αφού οι κοινωνικές καταβολές της θεωρίας δε μας αφορούν (το 17ο αιώνα ανήκαμε ακόμα στην Οθωμανική αυτοκρατορία και η αντίδρασή μας ήταν η επανάσταση δύο αιώνες μετά, με τα όπλα και όχι με τις μετοχές)
Στην οικονομία λοιπόν σύμφωνα με τη θεωρία του νεοφιλελευθερισμού, η οικονομική πολιτική οφείλει να βασίζεται σε μερικά αξιώματα και στην πίστη σε τρεις τέλειες διαδικασίες. Στην ουσία, όχι να βασίζεται αλλά, να είναι η πίστη στις τρεις τέλειες διαδικασίες του νεοφιλελευθερισμού.
Τα αξιώματα καθορίζουν ότι η διαρκής αύξηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), για τουλάχιστον 2-3 μονάδες τον χρόνο, είναι αναγκαία ακόμα και για τις κοινωνίες που έχουν πετύχει ένα ικανοποιητικό επίπεδο ευημερίας, με σκοπό να συνεχίζουν να εξασφαλίζουν ένα τέτοιο επίπεδο.
Γι' αυτόν τον σκοπό, είναι επομένως αναγκαία μια ανάλογη ετήσια αύξηση της κατανάλωσης, που επιτυγχάνεται με την παραγωγή αναγκών μέσω των εμπορευμάτων και των μέσων μαζικής επικοινωνίας.
Οι τρεις διαδικασίες, των οποίων η ύπαρξη και οι ευεργετικές επιπτώσεις δεν επιδέχονται αμφισβήτηση [από τους οπαδούς του νεοφιλελευθερισμού], δηλαδή τα δόγματα του νεοφιλελεύθερου, είναι
1) οι αγορές αυτορρυθμίζονται·
2) το κεφάλαιο συγκεντρώνεται εκεί όπου η απόδοσή του είναι η μέγιστη·
3) οι κίνδυνοι (όποιοι και αν είναι: της αφερεγγυότητας, της πτώσης των τιμών, της διακύμανσης των επιτοκίων κ.λπ.) είναι ολοκληρωτικά υπολογίσιμοι.
Αν λοιπόν θεωρήσουμε πως το κεφάλαιο σαν «αίμα της Γης», ρέει προς τον τόπο της μεγαλύτερης απόδοσης και οι κίνδυνοι ενεντίον του δε γνωρίζουν όρια είτε γεωγραφικά είτε ηθικά (οολοκληρωτικός λογισμός κινδύνου) και με την ελευθερία των τραπεζών να αυτορρυθμίζονται, τότε μάλλον πρέπει να περιμένουμε την ολοένα επιδεινούμενη κατάσταση μας. Απλά η θεωρία λέει, πως αργά ή γρήγορα θα χρεοκοπήσουμε.
- Η κατασκευή του ανθρώπου του μέλλοντος (αφιερωμένο στην Άννα Δ.)
Ο νεοφιλελευθερισμός περιλαμαβάνει και μια πλήρη θεωρία της εκπαίδευσης.
Ο μοναδικός και τελικός σκοπός της εκπαίδευσης σε κάθε βαθμίδα και σε κάθε τομέα της, όπως τον καθορίζει αυτή η θεωρία, έγκειται στο να προσδώσει στο άτομο εκείνες τις επαγγελματικές γνώσεις που θα το καταστήσουν παραγωγικά απασχολήσιμο.
Προσοχή. Όχι χρήσιμο, αλλά απασχολήσιμο. Όχι παιδεία αλλά εκπαίδευση.
...........................................
- Και ποιος θα αναλάβει να εγκαταστήσει, να "σετάρει" τις απαραίτητες διαδικασίες;
Ο νεοφιλελευθερισμός ενσωματώνει μιαν αντίθετη θεωρία για τα δημόσια αγαθά. Για κάθε αγαθό (η παιδεία δεν είναι μήπως ένα τέτοιο αγαθό;) το οποίο το άτομο και η κοινότητα χρειάζονται για τους σκοπούς της συμβίωσης και της κοινωνικής προστασίας, η νεοφιλελεύθερη θεωρία υποστηρίζει ότι είναι πιο αποτελεσματικό και επομένως αναγκαίο να παράγεται με ιδιωτικά μέσα.
Μη μου πείτε τίποτα για την παιδεία γιατί άλλωστε και η Ακαδημία του Πλάτωνα, ιδιώτης την είχε φτιάξει (ο Πλάτωνας)
Η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία, εξορισμού, δεν αναγνωρίζει ούτε και έχει στην πραγματικότητα κανένα σύνορο. Σε αυτό ακριβώς οφείλει την αποτελεσματικότητα της συμβολής της στην αναδιοργάνωση του κόσμου από οικονομική, πολιτική και πολιτιστική άποψη μέσα σε μόλις τριάντα χρόνια.
Η πολιτική, οικονομική και πολιτιστική αναδιοργάνωση του κόσμου, που πραγματοποιήθηκε από τον νεοφιλελευθερισμό, είναι η βαθύτερη αιτία της οικονομικής κρίσης των πρώτων χρόνων του 21ου αιώνα καθώς και της κρίσης που άρχισε το 2007. Ο νεοφιλελευθερισμός ευθύνεται για τα πελώρια κόστη που έπληξαν από το προηγούμενο διάστημα τα τέσσερα πέμπτα του παγκόσμιου πληθυσμού και τον πλανήτη, καθώς και για το μεγάλο ανθρώπινο τίμημα που η τελευταία οικονομική κρίση θα φορτώσει για πολλά χρόνια πάνω στα πιο αδύναμα στρώματα του πληθυσμού τόσο στις αναπτυσσόμενες όσο και στις αναπτυγμένες χώρες. Αυτό το σύνολο αιτών και αποτελεσμάτων σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής μάς οδηγεί να ορίσουμε την παρούσα κρίση ως μια κρίση πολιτισμού, ως μια γενική κρίση του πολιτισμού στον κόσμο
Luciano Galino
ΣτSky Τι αστείο αλλά και πόσο προσδιοριστικό για τις ικανότητες και την παιδεία του ανδρός. Ο εθνικά υπερηφανος, εθνικιστής είναι το δεκανίκι μίας οικονομικής ελίτ που δε θέλει κανένα σύνορο στις αγορές της.
Αφού κάναμε μία σκιαγράφηση του πλαισίου που συμβαίνουν σήμερα οι κρίσεις, ας δούμε και ας πάμε λίγο πιο βαθιά στην ανίχνευση των αιτίων γιατί το απλοϊκό εκείνο του ΓΑΠ και των συνεταίρων του Καρατζαφεροντοραίων, πως «τα φάγανε τα λεφτά τα λαμόγια και οι ημέτεροι» δεν κολλάει.
Φάγανε τα λαμόγια (επιχειρηματίες λέγονται με το savoir vivre του Ζαμπούνη), φάγανε και οι πελάτες των κυβερνητικών γραφείων, αλλά υπάρχει πρόβλημα κλίμακας. Δεν κολλάνε τα μεγέθη ρε γαμώτο.
Για να συμβουλευτούμε τους πιο ειδικούς:
Οι αληθινοί γνώστες της κατάστασης και ουσιαστικοί Κήνσορες και Θεράποντες (για να δανειστώ τον U. Eco) ζητάνε την παλινόρθωση της Πολιτικής και την ανακατάληψη του χώρου που έχει κατακτήσει η Οικονομία σαν μόνος ρυθμιστικός κανόνας της ζωής στον πλανήτη.
«What the crisis really demonstrates, however, is the dangers of putting yourself in a policy straitjacket. When they joined the euro, the governments of Greece , Portugal and Spain
And when crisis strikes, governments need to be able to act. That’s what the architects of the euro forgot — and the rest of us need to remember.»
Το παραπάνω απόσπασμα από το άρθρο του P.Krugman -του φίλου του ΓΑΠ- καταλογίζει ευθύνη στον πολιτικό χειρισμό της σύστασης της ΟΝΕ και την αποστέρηση της δυνατότητας αντίδρασης από τις κυβερνήσεις κατά την κρίση.
Αλλά το όραμα της (δήθεν) ενοποίησης θάμπωνε τον νεόπλουτο Έλληνα, Ισπανό, Πορτογάλο. Οι άλλοι συνέταιροι «αρχιτέκτονες» θα διαπιστώσουν πολύ σύντομα πόσο θα τους λείψει η Πολιτική.
- και η αιώνια συνωμοσία
Μήπως όμως κάποιοι ενώ το ήξεραν (αφού δεν ήταν και τόσο νεόπλουτοι) τους βόλευε, οπότε μάλλον χρησιμοποίησαν την Ε.Ε. και την ΟΝΕ για να τροφοδοτήσουν με πελατεία το καινούργιο μαγαζί τους;
Για παράδειγμα (και μόνο ως υπόθεση εργασίας αφού δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί) διαβάζουμεστην ΑΥΓΗ της Κτριακής και στη συνέντευξη του Κ. Βεργοπουλου στον Νίκο Φίλη :
....................................
Κ.Β.:.... Η Γερμανία μετατρέπεται από βιομηχανική σε πιστώτρια χώρα. Τη νοιάζει το κουπόνι!»
Ν.Φ: «Οι Γερμανοί δεν βλέπουν ότι τα πλεονάσματά τους οφείλονται στους πελάτες με σταθερή ισοτιμία μέσα στην Ευρωζώνη; Γιατί θέλουν να καταστρέψουν αυτό το σύστημα;»
Κ.Β.: «Γιατί οι ίδιοι ποντάρουν πια στο γεγονός ότι κρατάνε τα πλεονάσματά τους σε χρηματοπιστωτική μορφή και δεν τα επενδύουν. Αυτό είναι η μεγάλη αιτία της ύφεσης στην Ευρώπη. Δηλαδή, κρατάνε σε χρήμα και δεν τον ρίχνουνε στην οικονομία. Μετατρέπονται σε πιστώτρια χώρα, που διαθέτει πάνω από ένα τρισεκατομμύριο πλεονάσματα και τα χρησιμοποιούν πιστωτικά. Συμπεριφέρονται ως τραπεζίτες περισσότερο παρά ως βιομήχανοι. Επικρατεί δηλαδή στη γερμανική πολιτική η πολιτική των τραπεζών και δεν τους νοιάζουν αν χάνουν αγορές. Και χάνουν αγορές! Κι ας ανεβαίνει το ευρώ, αρκεί να κερδίζουν σε τόκους!
Γιατί οι ίδιοι ποντάρουν πια στο γεγονός ότι κρατάνε τα πλεονάσματά τους σε χρηματοπιστωτική μορφή και δεν τα επενδύουν. Αυτό είναι η μεγάλη αιτία της ύφεσης στην Ευρώπη. Δηλαδή, κρατάνε σε χρήμα και δεν τον ρίχνουνε στην οικονομία. Μετατρέπονται σε πιστώτρια χώρα, που διαθέτει πάνω από ένα τρισεκατομμύριο πλεονάσματα και τα χρησιμοποιούν πιστωτικά. Συμπεριφέρονται ως τραπεζίτες περισσότερο παρά ως βιομήχανοι. Επικρατεί δηλαδή στη γερμανική πολιτική η πολιτική των τραπεζών και δεν τους νοιάζουν αν χάνουν αγορές. Και χάνουν αγορές! Κι ας ανεβαίνει το ευρώ, αρκεί να κερδίζουν σε τόκους!
.............................
Και ο λόγος που εντοπίζει ο καθηγητής, είναι απλός. «Όταν είσαι μία γερασμένη χώρα,......»
Νομίζω πως η ανάλυση προχώρησε σε πιο βαθιά νερά, σε σχέση με τα ρηχά που βολεύονται να πλατσουριζουν οι τρεις καμπαλέρος του υβριδίου των ΓΑΠοκαρατζαφεροντοραίων.
Πόσο άραγε παραπάνω μπορεί να ακουστεί, να βαρύνει ο λόγος του Κ. Βεργόπουλου σε σχέση με τις κραυγές του υβριδίου;
- Οι άλλοι δρόμοι
Κανείς δε λέει πως είναι ευκολότεροι οι εναλλακτικοί δρόμοι εξόδου. Τουλάχιστον από τον «ενδεδειγμένο» ως μονόδρομο. Αλλά τελικά αποφασίζει κανείς όταν ξέρει και όχι όταν τον πείθουν, πως το σφαγείο του μηχανισμού τηρεί όλους υος κανόνες υγιεινής και είναι το μόνο ενδεδειγμένο «δια την περίπτωσιν σας».
Δυστυχώς στην Ελλάδα κανείς δε θέλει να ψάξει παραπάνω απ’ όσο φτάνει το βλέμμα του.
Ας πάρουμε τώρα την πρόταση του Τάκη Φωτόπουλου από το
Θα σταθούμε μόνο στα συμπεράσματα του πολιτικού επιστήμονα και στις προτάσεις του αφού πρέπει κα να αποφύγουμε τη σεντονοποίηση του ποστ. Όποιος ενδιαφέρεται (και καλά θα κάνετε όλοι και όλες να τα διαβάσετε, μπορείτε να τα βρείτε είτε στα λινκς που δίνουμε είτε ζητώντας το στο . http://www.inclusivedemocracy.org
Γράφει λοιπόν ο πολιτικός επιστήμονας:
Το μεγαλύτερο όμως έγκλημα της κοινοβουλευτικής Χούντας (στSky: ο συνεταιρισμός ΓΑΠ – Καρατζαφύρερ – Ντόρας) είναι η κατάφωρη διαστρέβλωση της αλήθειας, χωρίς να δίνεται καν η δυνατότητα από τα ΜΜΕ, και ιδιαίτερα τα κρατικά, για οποιονδήποτε πραγματικό διάλογο - κάτι που ούτε η Θάτσερ τόλμησε όταν ισχυριζόταν ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση».
Ετσι, ο πρωθυπουργός και τα παπαγαλάκια του (στα οποία παραδόξως φαίνεται ανήκει και η ανταποκρίτρια της εφημερίδας στο Λονδίνο, αν κρίνουμε από τις αχαρακτήριστες συνεντεύξεις που έδωσε στα βρετανικά ΜΜΕ) επαναλαμβάνουν συνεχώς το ασύστολο ψέμα ότι δήθεν τα κτηνώδη μέτρα του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης είναι «μονόδρομος» και ότι η εναλλακτική πορεία θα ήταν «καταστροφή, μεγαλύτερος πόνος για όλους».
Ο πρωθυπουργός της κοινοβουλευτικής Χούντας δεν δίστασε μάλιστα να δηλώσει στη Βουλή ότι «δεν έχει ακούσει εναλλακτική λύση», πράγμα που υποδηλώνει είτε ασχετοσύνη είτε απόπειρα περαιτέρω εξαπάτησης. ...
Οι εναλλακτικές προτάσεις του Τάκη Φωτόπουλου
Ακόμη και τώρα όμως το έγκλημα αυτό των ελίτ θα μπορούσε να σταματήσει, μέσα από αγώνα, με επικεφαλής τους αποδιοπομπαίους τράγους του συστήματος στον δημόσιο τομέα, με στόχο τη γενική απεργία διαρκείας που θα παρέλυε τον κρατικό μηχανισμό, και με αιτήματα:
α) άμεση έξοδο από το ευρώ,
β) υποτίμηση δραχμής,
γ) μετατροπή όλου του χρέους σε δραχμές,
δ) επαναδιαπραγμάτευση του χρέους για δραστική περικοπή και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής,
ε) αυστηροί έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίου,
στ) κοινωνικοποίηση τραπεζών,
ζ) άγρια φορολόγηση (ύστερα από καταγραφή) κινητής και ακίνητης μεγάλης περιουσίας.
Η εναλλακτική αυτή λύση βέβαια δεν σημαίνει, όπως τρομοκρατούν οι ελίτ τον λαό, ότι θα σταματούσε το Κράτος να πληρώνει μισθούς και συντάξεις!
Απλώς θα σταματούσε να πληρώνει τα δισεκατομμύρια που χρωστά στους πιστωτές, μέχρι να πληρώσουν οι ντόπιες και ξένες ελίτ το χρέος, ενώ συγχρόνως θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για αυτοδύναμη ανάπτυξη που θα καταργούσε την ανάγκη δανεισμού από τους καρχαρίες των αγορών...
Αντίθετα, η εντατικοποίηση της κοινωνικής πάλης και ο αγώνας για αυτοοργάνωση πέρα από τις ελίτ και τα ελεγχόμενα από αυτές συνδικάτα κ.λπ. μπορεί ν' ανατρέψει αυτή τη διαδικασία και να οδηγήσει στην άμεση μονομερή έξοδο από την ΟΝΕ και την Ε.Ε., η οποία θα πρέπει να συνοδευθεί από ένα ολοκληρωμένο «πακέτο» μέτρων που θα στοχεύει στην πραγματική φορολογική σύλληψη των ντόπιων ελίτ και στον παράλληλο εξαναγκασμό των ξένων ελίτ -που έχουν σημαντικό μέρος της ευθύνης για την έκρηξη του χρέους- να θυσιάσουν σημαντικό τμήμα του κεφαλαίου τους και να δεχτούν τη μακροπρόθεσμη αποπληρωμή με χαμηλά επιτόκια.
Δεδομένου (είπαμε πως λειτουργεί ο νεοφιλελευθερισμός στον πλανήτη) πως το δίλημμα δεν είναι αν θα πτωχεύσουμε ή όχι αλλά, το άν θα πτωχεύσουμε κάτω από όρους που θα βάλουμε εμείς για να μην οδηγηθύμε σε ακραίες εκδηλώσεις και στέρηση βασικών αγαθών, και γνωρίζοντας το πόσο ενδιαφέρονται οι διοικούντες για την τύχη του λαού, μάλλον θα διαλέξουμε την οδό που οδηγεί στο πεζοδρόμιο (άσχετα με το τι λένε και γράφουν οι διάφοροι τσομπάνηδες του ΣΚΑΪ, του MEGA, του ANT1 και της δημόσιας τηλεόρασης και άλλων ΜΜΕ). Γιατί όλοι στυο κάτω κάτω δουλεύουν για να μη χάσουν οι πιστωτές μας και όχι εμείς.
Για την ενημέρωση για περαιτέρω λεπτομέρειες των διαφόρων ενδεχομένων, μπορείτε να επισκεφτείτε το
όπου ο Γιάνης Τόλιος αναλύει λεπτομερώς ότι θα ήθελε να μάθει όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται.
Για μία φορά, ας αποφασίσουμε εμείς για τη ζωή μας, ενημερωμένοι και αποφασισμένοι. Μην απεμπολούμε το δικαίωμα μας να αποφασίζουμε και εμείς για εμάς για τον τόπο και για το μέλλον μας.
Υπάρχουν εναλλακτικές. Δεν υπάρχουν μονόδρομοι.
Σημείωση 1: Η κατασκευασμένη πραγματικότητα περιγράφεται θαυμάσια από την ομάδα του Ιού στο:
Σημείωση 2: Η ξεβράκωτη "αλήθεια" που θέλει να μας εμφυσήσει το υβρίδιο ΓΑΠοκαρατζαφεροντόρας, δίνεται από την ίδια άξια ομάδα, εδώ:
Σημείωση 3: Επίσης ο αντίλογος http://techiechan.com/?p=273
Σημείωση 4: Το βίντεο
Απορία: ... πως είπατε; η ΝΔ; τι είναι αυτό το νουδού; ποιος; ο Σαμαράς; ποιος είναι αυτός;
_____________________________________________