Ένας χρόνος πέρασε από τη στυγερή δολοφονία του 34χρονου αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Ένας χρόνος τόσο πυκνών γεγονότων και ραγδαίων εξελίξεων, που τον κάνουν να μοιάζει με δεκαετία. Κι όμως. Το αίμα του Παύλου, του αγαπημένου μας Killah P, είναι ακόμα νωπό. Όπως και η μνήμη του.

Η Μαύρη Νύχτα στο Κερατσίνι

Ήταν μεσάνυχτα της 17ης προς 18η Σεπτέμβρη του 2013, όταν περιπολικό της ΕΛ.ΑΣ. δέχτηκε κλήση (στις 23:57:42) ότι μια ομάδα 50 ατόμων με ρόπαλα στα χέρια βρίσκεται στη λεωφόρο Π. Τσαλδάρη στο Κερατσίνι, στο ύψος της οδού Ιφιγένειας. Οι αστυνομικοί της ΔΙΑΣ που μετέβησαν εκεί, έπεσαν σε μια μάζωξη 30-40 ατόμων, με καμιά 15αριά από αυτά να κατευθύνονται στην Τσαλδάρη μέσω της Κεφαλληνίας.

Φτάνοντας στην Τσαλδάρη αντίκρυσαν τον Παύλο Φύσσα που μόλις είχε δεχτεί μαχαιριές στο στήθος και στην κοιλιακή χώρα. Ο Παύλος διατηρούσε ακόμα τις αισθήσεις του όταν κατέφθασαν οι αστυνομικοί. Με όσες δυνάμεις διέθετε, τους υπέδειξε τον δράστη της επίθεσης, Γιώργο Ρουπακιά, ο οποίος ετοιμαζόταν να διαφύγει με το αυτοκίνητό του. Κάπου εκεί, μεταξύ οχήματος και πεζοδρομίου, βρέθηκε το ματωμένο μαχαίρι. Ακολούθησε η σύλληψη του δράστη.

Λίγα λεπτά αργότερα και πριν προλάβει να έρθει το ασθενοφόρο, ο Παύλος ξεψύχησε στο πεζοδρόμιο, στα χέρια της αγαπημένης του.

Νωρίτερα, ο 34χρονος άντρας μαζί με την κοπέλα του και άλλους φίλους του, βρισκόταν σε καφετέρια της περιοχής όπου παρακολουθούσαν ποδόσφαιρο. Δίπλα τους όμως ήταν και μια άλλη παρέα 2-3 ατόμων του "εθνικιστικού" χώρου. Ανάμεσά τους κάποια στιγμή ξέσπασε διαπληκτισμός. Οι δεύτεροι κάλεσαν απ' τα κινητά τους για να έρθουν και άλλοι.

Κανείς δεν υποψιαζόταν μέχρι εκείνη τη στιγμή την κόλαση που θα ακολουθούσε.

Οι πληροφορίες που έδιναν τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης μέχρι και την επομένη της δολοφονίας ήταν σκόπιμα συγκεχυμένες και παραπλανητικές. Κάποιοι μεγαλοδημοσιογράφοι συσκότιζαν ακόμη περισσότερο κάνοντας λόγο για συμπλοκή που προήλθε από διαπληκτισμό λόγω του ποδοσφαίρου.

Θα μπορούσε να είναι έτσι σε ένα παράλληλο σύμπαν. Όμως η συμπλοκή που κατέληξε στο θάνατο του 34χρονου έμελλε να στιγματίσει για τις επόμενες μέρες, εβδομάδες και μήνες την πολιτική επικαιρότητα της χώρας και να απασχολήσει την διεθνή ειδησεογραφία.

Η αρχή του τέλους (;)

Οι σταγόνες από το αίμα του Παύλου Φύσσα ξεχείλισαν όχι μόνο το ποτήρι, αλλά ένα υδραγωγείο ολόκληρο δεκάδων ετών ατιμωρησίας, ανοχής, ακόμα και κρυφής συνεργασίας μεταξύ του κράτους και του νεοναζιστικού εξαμβλώματος της Χρυσής Αυγής. Μιας άλλοτε μυστικιστικής σέχτας που ορκιζόταν πίστη στον Αδόλφο Χίτλερ και τα σύμβολα του εθνικοσοσιαλισμού, η οποία μετά από χρόνια αιματηρών επιθέσεων, προπαγάνδας, στρατολόγησης, εκμετάλλευσης της κρατικής ολιγωρίας, συμπόρευσης με το παρακράτος, εκβιασμών και μεθόδων που θυμίζουν δράση μαφίας, είχε καταφέρει να απλώσει τα πλοκάμια της στην ήδη δηλητηριασμένη πολιτική και κοινωνική ζωή.


Ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα Γιώργος Ρουπακιάς ανάμεσα σε συναγωνιστές του από την τοπική οργάνωση της νεοναζιστικής συμμορίας στη Νίκαια.

Όπως αποκαλύφθηκε από την καταγραφή των τηλεφωνημάτων που έγιναν μετά τη δολοφονία στο Κερατσίνι, ο Ρουπακιάς ήταν ο τελευταίος κρίκος μιας μακράς οργανωτικής αλυσίδας με κάθετη ιεραρχική δομή, που έφτανε μέχρι τα ανώτατα κλιμάκια της ναζιστικής οργάνωσης, καταλήγοντας στον ίδιο τον ιδρυτή και φύρερ της γκρούπας Νίκο Μιχαλολιάκο.

Καθώς το κουβάρι άρχισε να ξεδιπλώνεται, τα στοιχεία για τον τρόπο δράσης των ταγμάτων εφόδου ήταν τόσο πολυάριθμα και συντριπτικά, που δεν άφηναν κανένα περιθώριο σε σκέψεις ότι οι διώξεις της ηγεσίας της Χ.Α. δήθεν οφείλονται σε έναν δήθεν ξαφνικό αντιφασιστικό οίστρο της ακροδεξιάς κυβέρνησης.

Μήνες πολλούς κρατούσε η μπόχα της Χρυσής Αυγής. Εκατοντάδες περιστατικά ρατσιστικών επιθέσεων, μαχαιρωμάτων σε μετανάστες, εκφοβισμών, απειλών, καλλιέργειας εμφυλιοπολεμικού κλίματος και πρωτόγνωρων χυδαιοτήτων βγαλμένων από τα πιο δυσώδη έγκατα του υποκόσμου, μονοπωλούσαν καθημερινά την επικαιρότητα. Τη χρυσαυγίτικη μπόχα συνόδευε η ξεθυμασμένη μιντιακή κολώνια: η αβάσταχτη ελαφρότητα των πρωινάδικων και ορισμένων λαχανοφυλλάδων της πλάκας, που είχαν αναλάβει εργολαβικά τον εξωραϊσμό της συμμορίας προβάλλοντάς την σαν κάτι μεταξύ συλλόγου προσκόπων και κλαμπ γυμνασμένων τηλεπερσόνων.

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα (του πρώτου Έλληνα νεκρού από τη δράση της οργάνωσης, αφού είχε προηγηθεί η δολοφονία του Πακιστανού μετανάστη Σαχτζάντ Λουκμάν) ήρθε να βάλει ένα τέλος στο γκροτέσκο σκηνικό του λαϊφστάιλ ναζισμού. Από εκείνη τη νύχτα κανείς, ούτε ένας από τους πρώην και νυν πρόθυμους διαφημιστές του και υποστηρικτές του δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνωρίζει ποιους προβάλλει, ποιος υποστηρίζει και ποιους οπλίζει με την ψήφο του. Κάθε Θέμος, Μάκης, Σπίνος, Μελέτη κ.ο.κ. ας μη νίπτει τα χέρια του από το αίμα, κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει το προϊόν που πουλάει.

Το αντιφασιστικό κίνημα που τις επόμενες μέρες βγήκε δυναμικά στους δρόμους, οι δεκάδες κινήσεις, συλλογικότητες που τους προηγούμενους μήνες βρίσκονταν διάσπαρτες από τον αντιεξουσιαστικό χώρο μέχρι την κοινοβουλευτική Αριστερά, αλλά και μεμονωμένα άτομα από υγιή κομμάτια της Δεξιάς, μέχρι και από τις τάξεις των θρησκευομένων, ασφαλώς έπαιξαν τεράστιο ρόλο στην πίεση του κρατικού μηχανισμού να επιτρέψει επιτέλους στη δικαστική εξουσία να πράξει ανεμπόδιστη τη δουλειά της.

Η αρχή του τέλους για την εξάρθρωση της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής είχε ξεκινήσει.

Δυστυχώς, για να γίνει το αυτονόητο, ένας νέος άνθρωπος έχασε βάναυσα τη ζωή του.

«Ποτέ στη ζωή μου δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι θα έχανα έτσι τον Παύλο. Πίστευα ότι αυτό έχει τελειώσει. Πίστευα ότι ο φασισμός είχε τελειώσει με τον πατέρα μου. Ποιος θα του έλεγε ότι το 2013 θα έχανε το εγγόνι του από τους φασίστες που πολέμησε εκείνος σαν φαντάρος».

Μάγδα Φύσσα, Έθνος της Κυριακής 14/9/2014.

Killah P: ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας

Ποιος ήταν όμως αυτός ο νέος άνθρωπος, ο μελαχρινός άντρας με το λεβέντικο παρουσιαστικό, που δολοφονήθηκε προβάλλοντας αντίσταση στους μαχαιροβγάλτες, σε μια προσπάθεια να δώσει χρόνο στους φίλους του να διαφύγουν;

Ασφαλώς ο 34χρονος που χωρίς τη θέλησή του έγινε σύμβολο για χιλιάδες αντιφασίστες και αντιφασίστριες στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο, δεν ήταν τυχαία στοχευμένος από τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής.

Προερχόμενος από λαϊκή οικογένεια, εγγονός αντιστασιακού κατά των Ναζί, γιος εργάτη της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης του Περάματος και μεταλλεργάτης ο ίδιος από τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσής του, ο Παύλος ήταν ευρύτερα γνωστός από τα τραγούδια του, ως καλλιτέχνης της ραπ μουσικής.

Με το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο Killah P ("Killah Past-Δολοφόνος του παρελθόντος" σύμφωνα με τον ίδιο) είχε συμμετάσχει σε δισκογραφικές και μη-δισκογραφικές παραγωγές και είχε κάνει αρκετές λάιβ εμφανίσεις σε Αθήνα και περιφέρεια.

Μέσα από τους στίχους των τραγουδιών του εξέφραζε τις ιδεολογικές του ανησυχίες, μιλώντας για την κρατική βία, τον φασισμό, τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τις λαϊκές γειτονιές του Πειραιά, τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, αλλά και του διαδηλωτή της Γένοβας Κάρλο Τζουλιάνι.

Ήταν πολιτικοποιημένος και όχι κομματικοποιημένος. Πάνω απ' όλα όμως ήταν ανθρωπιστής. Και βαθιά αντιφασίστας. Όπως οφείλει αδιαπραγμάτευτα να είναι κάθε άνθρωπος που αγαπάει τη ζωή και τον συν-άνθρωπο.

Η κηδεία του Παύλου έγινε στις 19 Σεπτεμβρίου στο νεκροταφείο Σχιστού. Όταν το φέρετρο με το άψυχο σώμα του βγήκε από την εκκλησία, ακούγονταν αντιφασιστικά συνθήματα, αναβιώνοντας στιγμιότυπα από τη σύγχρονης ελληνική, και όχι μόνο, ιστορία. Συγκινητικές ήταν και οι στιγμές κατά την ώρα της ταφής, όταν οι παρευρισκόμενοι (συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, αλλά και άγνωστοι στον αδικοσκοτωμένο Παύλο όσο ζούσε) τραγουδούσαν στίχους των τραγουδιών του:

Έτσι απλά σταματάς μια ζωή και χωρίς το γιατί
οπού και αν πας κοιτά να 'σαι καλά κοιτά να το χαρείς
δεν σε ξεχνώ με μια ανάμνηση ζω στου μυαλού το κενό
γέλιο λαμπρό που έχω μέσα στην καρδιά θα είσαι πάντα εδώ
ήταν πρωί ο ήλιος είχε χαθεί δακρυσμένος κι αυτός
να 'σαι καλά και από εκεί πάνω ψηλά τραβά μια τελευταία γκαζιά.

Ένα τραγούδι για εσένα και πάμε
ήμαστε εδώ η παλιά σου παρέα το τραγουδάμε
όχι από θλίψη δεν σε λυπάμαι,
καλέ μου φίλε το έγραψα για να σε θυμάμαι
ένα τραγούδι για σένα οι φίλοι στο χαρίζουν
είσαι εδώ για μας τα πάντα γύρω σε θυμίζουν
δεν αλλάξανε πολλά εδώ κάτω ακόμα
μονάχα οι Κυριακές μου αλλάξανε χρώμα...

Ένα χρόνο μετά...

http://www.jodigraphics.net/?p=5148

Σήμερα, 18 Σεπτεμβρίου 2014, θα πραγματοποιηθεί παναττική αντιφασιστική συγκέντρωση και συλλαλητήριο με σημείο εκκίνησης το σημείο που ο Παύλος Φύσσας έπεσε αιμόφυρτος (Π. Τσαλδάρη) με κατεύθυνση τον Κορυδαλλό. Νωρίτερα, στο ίδιο σημείο θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου για τον 34χρονο μουσικό.

Ανάλογες εκδηλώσεις έχουν προγραμματιστεί και σε πολλές άλλες πόλεις σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Στις 19 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθεί μεγάλη συναυλία στο Σύνταγμα, με συμμετοχή περισσότερων από 30 καλλιτεχνών από διαφορετικούς χώρους της μουσικής. Μεταξύ άλλων, θα τραγουδήσουν οι Γιάννης Χαρούλης, Υπόγεια Ρεύματα, Μπάμπης Στόκας, Δημήτρης Πουλικάκος, Last Drive και Γιάννης Γιοκαρίνης.

Ο Killah P μέσα από τα τραγούδια του

Ως επίλογο σε αυτό το μικρό αφιέρωμα μνήμης για τον Παύλο Φύσσα, επιλέξαμε να ξανακούσουμε μερικά από τα τραγούδια του. Τα τραγούδια του Killah P θα μας θυμίζουν για πάντα τόσο εκείνον, όσο και τις ιδέες που πρέσβευε και για τις οποίες δολοφονήθηκε.