Επανερχόμαστε σε εκείνο το προ μερικών εβδομάδων ευάρεστο και θεάρεστο θέαμα, όπου είδαμε επιτέλους σε αυτή την έρμη χώρα την Αστυνομία μαζί με τους πολίτες αδελφωμένους και ωσάν μια γροθιά να μάχεται για να επικρατήσει η τάξη και η ασφάλεια.
Εδώ πρέπει να ομολογήσουμε, ότι μας φάνηκε πολύ περίεργο όταν είδαμε την Αστυνομία να συνεργάζεται με τη Χρυσή Αυγή. Σε λίγο θα μας πουν ότι υπάρχουν και διεφθαρμένοι αστυνομικοί..
Αλλά αναγκαστήκαμε να πειστούμε γι αυτό, βλέποντας τις διάφορες σκηνές και φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν σε τηλεοράσεις, εφημερίδες και διαδίκτυο.
Μία από αυτές:
Μια άλλη που μας "ξένισε" επίσης ήταν αυτή που απεικόνιζε τη νεοφασιστοφιλοχουντική φυλλάδα "στΟκΟς" μέσα σε ένα περιπολικό:
Τα αδελφά σωματεία, Αστυνομία και η Χρυσή Αυγή, ωρύονταν βέβαια μέσω των στελεχών τους στα παραθύρια ότι δεν υπάρχει καμία συνεργασία μεταξύ τους, προσπαθώντας να μας βγάλουν όλους οπτικά ανάπηρους, κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως τις προάλλες οι ίδιοι πάλι αστυνομικοί προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι οι ζαρντινιέρες ξυλοφορτώνουν φοιτητές.
Ωρύονταν και εκείνος ο υπέρμαχος της "Λευκής Φυλής", εκείνος ο μαυριδερός γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής, ο Μιχαλολιάκος.
Πολύ εύστοχα, γράφει γι αυτόν τον Άριο μιγά ο Παντελής Βαλασόπουλος στο άρθρο του "Εδώ... Χρυσή Αυγή δεν ξημερώνει":
Ωρύονταν λοιπόν ο Μιχαλολιάκος όταν κατηγορήθηκε η Χρυσή Αυγή για τα μαχαιρώματα που υπέστησαν οι αντιεξουσιαστές, λέγοντας φυσικά πως αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με αυτά και ότι είναι κατά της βίας και διάφορα άλλα διασκεδαστικά.
Το ότι σχεδόν κάθε φορά που συγκεντρώνονται τα παιδοβούβαλα της Χρυσής Αυγής έχουμε μαχαιρώματα -όπως πχ πέρυσι (πάλι για τα Ίμια) όπου μαχαιρώθηκε ένας Πακιστανός- αυτά είναι μόνο ατυχείς συμπτώσεις.
Απλά για να τιμήσουν νεκρούς πηγαίνουν οι ειρηνικοί χρυσαυγίτες.
Για το αν βέβαια θα επιθυμούσε ποτέ κάποιος να "τιμηθεί" από νοσταλγούς του Χίτλερ, αυτό είναι άλλο ερώτημα.
Η φωτογραφία όμως που αφήνει πάρα πολλά να εννοηθούν και να κατανοηθούν, είναι αυτή που έπεσε στα χέρια μας σήμερα και ως τώρα δεν έτυχε να τη δούμε πουθενά.
Πρόκειται για άνδρα τον ΜΑΤ, που πάνω στο υπηρεσιακό του σακίδιο με τον αστυνομικό του εξοπλισμό, φέρει επιγραφή με το γνωστό χρυσαυγίτικο σλόγκαν "ΕΛΛΑΣ Ή ΤΕΦΡΑ".
[...]
Παραθέτουμε το ντοκιμαντέρ που έγινε για όλα αυτά τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας από την εκπομπή "Το κουτί της Πανδώρας" του Κώστα Βαξεβάνη.
Περιέχει πολλές αποκαλύψεις για τα συμβάντα εκείνης της μέρας, όπως και μια αναδρομή στο παρελθόν με πολλά από τα κατορθώματα των Ελλήνων αστυνομικών και των συνεργατών τους -πλέον- από τη Χρυσή Αυγή. Είναι μόνο 50 λεπτά και αξίζει να το δείτε.
Και εδώ ένα άλλο βίντεο, από τη Γερμανία, που δείχνει πως δρούν οι Aρχές σε κράτη όπου υπάρχει Πολιτισμός.
Τους φασίστες απλά τους πακετάρουν και τους μπουντρουμιάζουν δίχως δεύτερη κουβέντα.
Βέβαια, αν οι αστυνομικοί ήταν Έλληνες, δε χρειάζεται και πολύς κόπος για να σκεφτεί κανείς προς τα που θα έστρεφαν τα περίστροφα... το αίμα νερό δε γίνεται...
Θα σπεύσουν φυσικά πάλι κάποιοι "αντικειμενικοί" να εξισώσουν τους νεοναζί με τους αντιεξουσιαστές αποκαλώντας και τους 2 φασίστες. Η γνωστή καραμέλα.. Ειδικά όταν η λέξη "φασίστας" βγαίνει από το στόμα των πάσης φύσεως ακροδεξιών, έχει ιδιαίτερη πλάκα.
Την ίδια ακριβώς πλάκα, έχει επίσης όταν επικαλούνται ακροδεξιοί και ρατσιστές τη Δημοκρατία. Μετά τα επεισόδια, το σάιτ της Χρυσής Αυγής έβριθε από τον όρο "Δημοκρατία". Τέτοια δημοκρατική ευαισθησία ούτε ο περίφημος λόγος του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δεν είχε.
Πάνω σε αυτή την καραμέλα, μας άρεσε ιδιαίτερα ένα σχόλιο που άφησε ο συνιππότης funEL Knight στο τελευταίο άρθρο του Sky:
Διότι θα πρέπει κάποτε ορισμένοι "υπερδημοκράτες" (μόνο όταν πρόκειται φυσικά για υπεράσπιση φασιστών), να καταλάβουν ότι η Δημοκρατία ΔΕΝ είναι είναι εκτροφείο του φασισμού και του ρατσισμού.
Η Δημοκρατία δεν πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται.
.
Εδώ πρέπει να ομολογήσουμε, ότι μας φάνηκε πολύ περίεργο όταν είδαμε την Αστυνομία να συνεργάζεται με τη Χρυσή Αυγή. Σε λίγο θα μας πουν ότι υπάρχουν και διεφθαρμένοι αστυνομικοί..
Αλλά αναγκαστήκαμε να πειστούμε γι αυτό, βλέποντας τις διάφορες σκηνές και φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν σε τηλεοράσεις, εφημερίδες και διαδίκτυο.
Μία από αυτές:
Μια άλλη που μας "ξένισε" επίσης ήταν αυτή που απεικόνιζε τη νεοφασιστοφιλοχουντική φυλλάδα "στΟκΟς" μέσα σε ένα περιπολικό:
Τα αδελφά σωματεία, Αστυνομία και η Χρυσή Αυγή, ωρύονταν βέβαια μέσω των στελεχών τους στα παραθύρια ότι δεν υπάρχει καμία συνεργασία μεταξύ τους, προσπαθώντας να μας βγάλουν όλους οπτικά ανάπηρους, κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως τις προάλλες οι ίδιοι πάλι αστυνομικοί προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι οι ζαρντινιέρες ξυλοφορτώνουν φοιτητές.
Ωρύονταν και εκείνος ο υπέρμαχος της "Λευκής Φυλής", εκείνος ο μαυριδερός γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής, ο Μιχαλολιάκος.
Πολύ εύστοχα, γράφει γι αυτόν τον Άριο μιγά ο Παντελής Βαλασόπουλος στο άρθρο του "Εδώ... Χρυσή Αυγή δεν ξημερώνει":
"ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ τις ημέρες αυτές και τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής να μιλάει για τα επεισόδια, σκέφτηκα για άλλη μια φορά πόσο παράλογη και ηλίθια είναι η ιδεολογία της καθαρότητας της φυλής και του αίματος και γενικότερα ο εθνικισμός. Χοντρούλης, μελαχρινός, μου θύμισε έντονα έναν πολύ συμπαθητικό Τούρκο μπακάλη που ήξερα στο Νοεκέλν. Γνήσιος Αριος! Οσο Αριοι και ξανθοί ήταν ο Χίτλερ, ο Γκέμπελς με το... αθλητικό παράστημά του και ο Γκέρινγκ, το κορμί του οποίου θύμιζε... αρχαιοελληνικό άγαλμα. Τέτοια φυλετική καθαρότητα, από τους εμπνευστές μιας ιδεολογίας που εξόντωσε εκατομμύρια ανθρώπους."
Το ότι σχεδόν κάθε φορά που συγκεντρώνονται τα παιδοβούβαλα της Χρυσής Αυγής έχουμε μαχαιρώματα -όπως πχ πέρυσι (πάλι για τα Ίμια) όπου μαχαιρώθηκε ένας Πακιστανός- αυτά είναι μόνο ατυχείς συμπτώσεις.
Απλά για να τιμήσουν νεκρούς πηγαίνουν οι ειρηνικοί χρυσαυγίτες.
Για το αν βέβαια θα επιθυμούσε ποτέ κάποιος να "τιμηθεί" από νοσταλγούς του Χίτλερ, αυτό είναι άλλο ερώτημα.
Η φωτογραφία όμως που αφήνει πάρα πολλά να εννοηθούν και να κατανοηθούν, είναι αυτή που έπεσε στα χέρια μας σήμερα και ως τώρα δεν έτυχε να τη δούμε πουθενά.
Πρόκειται για άνδρα τον ΜΑΤ, που πάνω στο υπηρεσιακό του σακίδιο με τον αστυνομικό του εξοπλισμό, φέρει επιγραφή με το γνωστό χρυσαυγίτικο σλόγκαν "ΕΛΛΑΣ Ή ΤΕΦΡΑ".
[...]
Παραθέτουμε το ντοκιμαντέρ που έγινε για όλα αυτά τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας από την εκπομπή "Το κουτί της Πανδώρας" του Κώστα Βαξεβάνη.
Περιέχει πολλές αποκαλύψεις για τα συμβάντα εκείνης της μέρας, όπως και μια αναδρομή στο παρελθόν με πολλά από τα κατορθώματα των Ελλήνων αστυνομικών και των συνεργατών τους -πλέον- από τη Χρυσή Αυγή. Είναι μόνο 50 λεπτά και αξίζει να το δείτε.
Και εδώ ένα άλλο βίντεο, από τη Γερμανία, που δείχνει πως δρούν οι Aρχές σε κράτη όπου υπάρχει Πολιτισμός.
Τους φασίστες απλά τους πακετάρουν και τους μπουντρουμιάζουν δίχως δεύτερη κουβέντα.
Βέβαια, αν οι αστυνομικοί ήταν Έλληνες, δε χρειάζεται και πολύς κόπος για να σκεφτεί κανείς προς τα που θα έστρεφαν τα περίστροφα... το αίμα νερό δε γίνεται...
Θα σπεύσουν φυσικά πάλι κάποιοι "αντικειμενικοί" να εξισώσουν τους νεοναζί με τους αντιεξουσιαστές αποκαλώντας και τους 2 φασίστες. Η γνωστή καραμέλα.. Ειδικά όταν η λέξη "φασίστας" βγαίνει από το στόμα των πάσης φύσεως ακροδεξιών, έχει ιδιαίτερη πλάκα.
Την ίδια ακριβώς πλάκα, έχει επίσης όταν επικαλούνται ακροδεξιοί και ρατσιστές τη Δημοκρατία. Μετά τα επεισόδια, το σάιτ της Χρυσής Αυγής έβριθε από τον όρο "Δημοκρατία". Τέτοια δημοκρατική ευαισθησία ούτε ο περίφημος λόγος του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δεν είχε.
Πάνω σε αυτή την καραμέλα, μας άρεσε ιδιαίτερα ένα σχόλιο που άφησε ο συνιππότης funEL Knight στο τελευταίο άρθρο του Sky:
"...όχι δεν είναι καθόλου μα καθόλου έτσι!
Γιατί απλούστατα οι ακροαριστεροί έχουν ως στόχο την εξουσία και βιαιοπραγούν κυρίως κατά άψυχου υλικού (τράπεζες, αυτοκίνητα κτλ), ενώ οι ακροδεξιοί στοχεύουν μόνο στον άνθρωπο, βάσει εθνικότητας, φυλής, χρώματος, ερωτικών προτιμήσεων κτλ.
Κατάλαβες τώρα γιατί υπάρχει αυτή η συμπάθεια για τους ακροαριστερούς και η μεγάλη αντιπάθεια απέναντι στους ακροδεξιούς;
Προσωπικά, αν ήταν να διαλέξω, θα προτιμούσα να ζω σε μια γειτονιά ταραξιών ακροαριστερών, παρά σε μια μαχαιροβγάλτων ρατσιστών ακροδεξιών."
Διότι θα πρέπει κάποτε ορισμένοι "υπερδημοκράτες" (μόνο όταν πρόκειται φυσικά για υπεράσπιση φασιστών), να καταλάβουν ότι η Δημοκρατία ΔΕΝ είναι είναι εκτροφείο του φασισμού και του ρατσισμού.
Η Δημοκρατία δεν πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται.
.