Ουδέν δίκαιον προκρίνειν ρώμην της αγαθής σοφίας
Επίγραμμα του Ξενοφάνη (2,13-14)
Εμοί γαρ ου φαίνεται, ο αν χρηστόν ή σώμα, τούτο τη αυτού αρετή σώμα παρέχειν ως οιον τε βέλτιστον
Δεν είναι το γερό και καλό σώμα που με την αξία του κάνει και την ψυχή καλή, αλλά το αντίθετο. Η καλή ψυχή είναι που με την αρετή της κάνει και το σώμα όσο γίνεται πιο καλό
«Πολιτεία 403d» - ΠΛΑΤΩΝ
Κακών γαρ όντων μυρίων καθ’ Ελλάδα
ουδέν κάκιον εστίν αθλητών γένους
οι πρώτα μεν ζην ούτε μανθανουσι ευ...
άνδρας χρη σοφούς τε καγαθούς
φύλλοις στέφεσθαι, όστις ηγείται πόλει
κάλλιστα σώφρων και δίκαιος ανήρ
όστις τε μύτθοις έργα απαλάσσει κακά
μάχας τ’ αφαιρών και στάσεις τοιάυτα γαρ
πόλει τε πάσει θ’ Έλλησιν καλά
Από τα χιλιάδες κακά στην Ελλάδα, δεν υπάρχει τίποτα το χειρότερο από το γένος των αθλητών. Δε γνωρίζουν ούτε μπορούν να ζουν σωστά Σοφούς και ικανούς ανθρώπους πρέπει να τiμούμε με στέφανον, ηγέτες σώφρωνες και δίκαιους, ανθρώπους που ο λόγος τους αποτρέπει διχόνοιες και εξεγέρσεις. Αυτά μόνο έχουν αξία για την πόλη και για όλους τους Έλληνες
«Αποσπάσματα Ευριπίδη Nauck Darmstadt 1951 p. 115-116»
τρυφάν ήρξε δ’ αθληταίς και της υπερ χρημάτων παρανομίας
Ο τρυφηλός βίος έγινε αιτία για να αρχίσουν να παρανομούν οι αθλητές για να αποκτήσουν χρήματα και να προβαίνουν σε αγοραπωλησίες της νίκης
Από τον Γυμναστικό του Φιλόστρατου
Στους παραπάνω αρχαίους συγγραφείς ο αείμνηστος και μοναδικός Κυριάκος Σιμόπουλος παραθέτει και το απόσπασμα από τον Ανάχαρσι του Λουκιανού (ή περί γυμνασίων) όπου ο συγγαφέας παρούσιάζει την εύλογη απορία του για το τι ευχαρίστηση προκύπτει βλέποντας ανθρώπους να παλεύουν σαν τα γουρούνια στη λάσπη, να χτυπιούνται, να τσακίζωνται μεταξύ τους, με λίγα λόγια να εξανδραποδίζονται.
Οι ολυμπιακοί αγώνες. Αγώνες λεροί, βρώμικοι, με το αίμα των θυμάτων τους να λεκιάζει ακόμα τον κατάλευκο μανδύα του μύθου τους. Ενός μύθου που αγνοεί ή παραβλέπει προκλητικά, τη σκοπιμότητα της ύπαρξης των αγώνων αυτών. Ποια είναι αυρή η σκοπιμότητα; Μα φυσικά η πολεμική προετοιμασία. Η επίδειξη της πολεμικής «αρετής¨των νέων υποψήφιων θυμάτων και των πόλεων τους.
Το «γαλήνιο τοπίο» της Ολυμπίας γινόταν θέατρο βασανιστηρίων και απάνθρωπων συμπεριφορών. Αθλητές κακοποιημένοι (ειδικά εκείνοι των αισχρών αθλημάτων όπως πυγμαχία – πάλη – παγκράτιο) με παραμορφώσεις και αναπηρίες πάλευαν να κρατηθούν στη ζωή κατά τη διάρκεια του «ευγενούς αγώνα». ,
Άλλοι, δούλοι (μετά την 5η Ολυπιάδα) προσπαθούσαν να τιθασεύσουν τα άλογα των αφεντικών (αθλητών εν προκειμένω) και να γλιτώσουν από τις θανατηφόρες πολλές φορές παρεμβάσεις των «συναγωνιζομένων»
Στα «σκιερά σημεία» εξωνημένοι ελλανοδίκες παραλαμβάνβουν τιςε αμοιβέςτους για την έκδοση της «σωστής απόφασης», εκεί πίσω από το άγαλμα του Όρκιου Δία.
Και πάνω από όλα αυτά τα ωραία, εξωνημένοι ποιητές, να υμνούν την ανδρεία και τις δεξιότητες «ολυμπιονικών τυρράνων» -λέγε με Πίνδαρο. Για να μείνουν αυτές οι ομορφιές στην Ιστορία και να έρθει μετά από 2700 χρόνια ο «κύριος» βαρώνος de Coubertin και να τους αναβιώσει με ξένα κόλλυβα, οραματιζόμενος το νέο κόσμο του, τον φτιαγμένο από δυνατούς λευκούς άνδρες. Όπως έγραφε «Μία κοινωνία εκλεκτή, λευκών και αρρένων»
Φέτος, η ολυμπιακή πανήγυρις, φιλοξενείται στο Πεκίνο. Την πρωτέυουσα μίας χώρας που για να εξασφαλίσει την απαιτούμενη προβολή της, ως «σύγχρονο κράτος» είχα ανάγκη να γτίνει διοργανώτρια. Γι’ αυτό άλλωστε επένδυσε, τόσο σε μεγαστάδια, σε δωράκια στους «αθάνατους» σε υποδομές αγνώστου χρονικού ορίζοντα (σαν κάτι να μου θυμίζει). Έπρεπε να λάμψει τόσο πολύ, για να μη φαίνονται οι παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η εγκληματικότητα, το δουλοκτητικό της παραγωγικό σύστημα. Οι αθάνατοι της το εξασφάλισαν
Όπως έπλυναν και έναν άλλο, το 1936 στους ολυμπιακούς του Βερολίνου. Τους ολυμπιακούς που ασπαγορεύτηκε η συμμετοχή σε Εβραίους αθλητές, αφού η ΔΟΕ υπάκουσε στα κελεύσματα του Αδόλφου.
Τότε ήταν ο Coubertin, o de Ballet – Latour, ο A. Brundage, o M. Kollanin, όλοι αριστοκράτες, φέροντες τίτλους ευγενείας, κατ’ επίφασιν λάτρεις του «Ολυμπιακού Ιδεώδους», σήμερα ο πολύς Δόκτωρ, ο Αντενάρχης, ο μυστικοπράκτορας και χαφιές Κορεάτης Un και πιο παλιά το κάθαρμα και τσιράκι του Φράνκο, ο Σάμαρανκ.
Η σήψη και η αρρώστια, είναι εγγενείς στη ΔΟΕ. Το ψάρι πάντα από το κεφάλι βρωμάει. Οι ντόπες και τα μαντζούνια δεν είναι τίποτα παραπάνω από απεικόνιση της διαφθοράς και της έλλειψης ήθους που υπάρχει.
Ας δούμε λίγο από κοντά τα άνθη της ΔΟΕ, για να καταλάβουμε πως λειτουργέι το σύστημα κατασκευής αλητών του στίβου, από τους μεγάλους αλήτες των σαλονιών.
Πρώτος πρόεδρος (προ ολυμπιακών αγώνων 1894-1896 φυσικά) ήταν ο Δ. Βικέλας. Επί τιμή θα τον λέγαμε σήμερα, αφού ετέθη πρόεδρος από την παρακίνηση του δεύτερου προέδρου και «αναβιωτή» των ολυμπιακών αγώνων de Coubertin. Ο ρομαντισμός του Βικέλα σε συνδυασμό με τον πρότερο βίο του σε Ινσταμπούλ, Λονδίνο, Παρίσι που τόσες δημόσιες σχέσεις του είχε αποδώσει, τον οροθέτησε ως πρώτο πρόεδρο της εταιρίας της αρπαχτής.
Δεύτερος βέβαια, από το 1896 οπότε άρχισαν οι αγώνες, ήταν ο πολύς P.de Coubertin. Αυτός που δήλωνε ρατσιστής, σωβινιστής και που ήθελε το νέο κόσμο της υπερέχουσας ευκής φυλής με ηγέτη βέβαια τη Γαλλία. Όχι όμως τη Γαλλία του Διαφωτισμού και των λαϊκών διεκφικήσεων. Την αριστοκρατική Γαλλία. Ενδεικτική ήταν και η σύνθεση της ΔΟΕ την οποία δημιούργησε. Από τα 10 μέλη, τα 7 ήταν αριστοκράτες, βασιλιάδες, πρίγκηπες και τα 3 ήταν μεγιστάνες του πλούτου. (Σε αυτούς συγκαταλεγόταν και ο Δ. Βικέλας).
Δεν δίστασε δε, κατόπιν της προεδρίας του και επί προεδρίας του de Baillet Latour, να είναι από τους πρώτους υποστηρικτές του Χίτλερ, στην πρόταση του να γίνουν στο Βερολίνο οι αγώνες του 36, κομμένοι και ραμμένοι στα ήθη του ναζιστυικού του οράματος. Κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε, όλοι συμφώνησαν. Αντιδράσεις χωρών όπως η Σουηδία, η Δανία και εν μέρει η ΕΣΣΔ, πέρασαν δίχως να αφήσουν ίχνη. Φρόντισαν οι αθάνατοι, υπό την καθοδήγηση του σοφού de Coubertin. Του βαρώνου των ολυμπιακών.
Το 1925 ορίζεται ο 3ος πρόεδρος ο Henri de Baillet-Latour. Ο άνθρωπος που χειροκρότησε τον Χίτλερ στο θεωρείο του ανάμεσα στους Γκαίμπελς Γκαίριγκ. Ο άνθρωπος που αλληλογραφούσε με τον Γκαίμπελς και έπλεκε εγκώμια στο καθεστώς των ναζί. Αυτός που πέταξε έξω αθλητές από τους ολυμπιακούς του 36 (ακόμα και θεατές εκτόπισε) γιατί πιθανόν είχαν εβραϊκή καταγωγή. Αυτός ήταν ο 3ος κατά σειρά αναβιωτής του αρχείου «ολυμπιακού πνεύματος»
Ο Sigfrid Edström σουηδός αντοπρόεδρος της ΔΟΕ μέχρι το 1942, αναλαμβάνει μετά. Ο διευθύνων σύμβουλος της ASEA (σαν Σουηδική Siemens κάτι) βρίσκεται στη μέση ενός παιχνιδιού συναλλαγής με τους ναζί, αφού τα εργοστάσια της εταιρείας του, παρήγαγαν εξοπλισμό γι’ αυτούς.
Ο επόμενος πρόεδρος της παρτεούλας των «αθανάτων» προέκυψε, παίρνοντας τη θέση του Ernest Lee Jahnke, ο οποίος ως μέλος της ΔΟΕ παρότρυνε τους αθλητές να μποϋκοτάρουν εκείνους τους ολυμπιακούς προβολής των ναζιστικών ιδεωδών. Ήταν ο Avery Brundage, βαθύπλουτος Αμερικάνος, ο οποίος για να γίνει μέλος της ΔΟΕ στήριξε την άρνηση του boycottage των ολυμπιακών του Βερολίνου.
Ο Michael Morris, 3rd Baron Killanin, ακολούθησε μέχρι το 1980. Πλούσιος ευγενής, λόρδος και μέλος της βουλής των Λόρδων ατην πατριδα του. Ιρλανδός τη καταγωγή, αντιμετώπισε τις επικρίσεις για την οικονομική αποτυχία των ολυμπιακών του Μόντρεαλ το 76, το μποϋκοταζ στη Μόσχα το ’80. Βλέπετε ολυμπιακοί με προβλήματα είναι η απέχθεια της ΔΟΕ, αφού δεν φέρνουν τα αναμενόμενα κέρδη στην εταιρεία.
Το 1970 ο Juan Antonio Samaranch είναι μέλος της ΔΟΕ. Το 1974 έγινε αντιπρόεδρος και το 1980 πρόεδρος. Ο πρώην υπουργός αθλητισμού του Φράνκο, αρχίζει μία διαδικασία, ανάπτυξης σχέσεων με τους οικονομικούς κολοσσούς, αναζητώντας χορηγούς (της ΔΟΕ όχι των αγώνων) και εμπορευματοποιεί, το σήμα τη φλόγα και ότι αναφέρεται στους αγώνες. Διατεινόταν πως η ΔΟΕ αναζητεί στις υποψήφιες διοργανώτριες χώρες τους δεσμού πολιτισμού – αθλήτισμού, όταν και οι πέτρες ξέρουν πως ο αθλητισμός διατηρεί δεσούς μόνο με τις κερδοφόρες μεγάλες επιχειρήσεις (με τις φαρμακοβιομηχανίες συμπεριλαμβανόμενες).
Ποτέ δεν απέκρυψε την περηφάνεια του για τις δουλικές υπηρεσίες του στο καθεστώς του Φράνκο.
Ακόμα και όταν του προσκομίσανε φωτογραφίες που τον έδειχναν να χαιρετάει με υψωμένο το δεξί χέρι τον τύραννο, αυτός καμάρωνε.
Ακόμα και όταν του προσκομίσανε φωτογραφίες που τον έδειχναν να χαιρετάει με υψωμένο το δεξί χέρι τον τύραννο, αυτός καμάρωνε.
Όταν το 1975 ο Φράνκο είχε πεθάνει, στη Βαρκελώνη διαδηλώσεις πάνω από 100.000 ανθρώπων, απαιτούσαν «Σάμαρανκ εξαφανίσου – fot e camp” Ο λαγός Σάμαρανκ βέβαια έσπευσε να ακολουθήσει την παραίνεση του λαού της πόλης που γεννήθηκε και έζησε (και ταλαιπώρησε)
Κάθε τόσο δήλωνε: «Διακηρύσσω την υπακοή μου στον πρίκηπα της Ισπανίας και την απόλυτη υποταγή μου στον Φράνκο». Τι ανθρωπάριο τούτο έγινε επίτιμος διδάκτορας της Σορβόνης. Μοίραζε και δεχόταν μετάλλια, τίτλους τιμής, αμοιβές.
Στην παρέα του ήταν και ο Un Yong Kim, ο υποστηρικτής του καθεστώτος του δικτάτορα της Κορέας, μέλος των μυστικών υπηρεσιών του. Στην ίδια παρέα και ο Primo Nebiolo που όλοι θυμό,αστε το 89 τις καταχρήσεις και τις λοιπές ατιμίες που αποδεδειγμένα του αποδόθηκαν. Ο εισαγγελέας στη δίκη του τον έκρινε ένοχο και πρότεινε φυλάκιση 30 μηνών (επιεικέστατα) και ο δικαστής τον αθώωσε. Τα καθαρά και μακριά χέρια της ΔΟΕ....
Από το 2001 και δώθε το κουμάντο της παρεούλας της Λωζάνης το ασκεί ο Jacques Rogge. Ο δόκτωρας, που μας στήριξε (με το αζημίωτο όπως αποκαλύπτεται σιγά σιγά). Ο ορθοπεδικός κος Rogge, δε δίστασε να αρνηθεί το μποϋκοτάρισμα της Κίνας, στην περίπτωση της ανάμιξης της στην αιματοχυσία του Νταρφούρ (αποχώρηση Spielberg), αλλά και στην παγκόσμια γνωτή κατάσταση με τα ανθρώπινα δικαιώματα εντός της χώρας.
Να τι είναι η ΔΟΕ λοιπόν. Το πλυντήριο των μιαρών καθεστώτων. Η σύγχρονη εφασρμογή του άρτος και θεάματα (manem e circences) με καθαρά κερδοσκοπικό χαρακτήρα, για τη ΔΟΕ και για τις μεγαλοεπιχειρήσεις που τη συνοδεύουν. Θυμηθείτε: Βερολίνο 1936, Αποκλεισμός των ηττημένων το 1948 (και ήταν και φίλοι τους), Μεξικό δικτατορία και ολυμπιακοί το 1968, Σεούλ (κορεάτικη δικτατορία) 1988, Ατλάντα 1996 (όπου οι αρχές απομάκρυνανα τους μαύρους πολίτες της μακριά από την πόλη και τον ολυμπιακό δακτύλιο), Κίνα 2008.
Το 2000 η Κίνα και η Αυστραλία ήταν οι διεκδικητές της διοργάνωσης. Η Αυστραλία προσέφερε στους "αθάνατους" δωρεάν πτήσεις για 20.000 άτομα. Το Πεκίνο υποσχέθηκε στον Σάμαρανκ gottgleiche - θεϊκή υποδοχή και υποσχέθηκε ελευθερία επενδύσεων στην Κίνα για όλες τις πολυεθνικές, στο πλαίσιο του οικονομικού μετασχηματισμού της χώρας. Τελικά έγινε η μοιρασιά με πρ'ωτη προτεραιότητα την "ολυμπιακή οικογένεια και την εξυπηρέτηση της¨. Η κϊνα έπρεπε να κάνει λίγη υπομονή...
Η καλύτερη και αποκαλυπτικότερη πρόταση έπεσε στο Μονακό από το μέλος της ΔΟΕ Bobscott, ο οποίος πρότεινε να βγαίνουν οι ολυμπιακοί φανερά πια στο σφυρί. Δημοπρασία και ο πλειοδότης λαμβάνει...
Προσθέστε και τη γκαιμπελικής έμπνευσης τελετή της "αφής τη ιεράς φλόγας" η οποία ατταβιστικά ΄έχει εισχωρήσει στο κύτταρο κάθε ιθαγενούς της ¨πραγματικά μικράς πλην -κατ' επιφαση- τίμιας" χώρας μας συγχέοντας την ιστορία με την προπαγάνδα.
Μέσα σε όλα αυτά τα δεινά προστίθεται και το ντόπινγκ, ως διαχρονικός ιστός που διατρέχει τον «ολυμπιονίκη» τον «πρωταθλητή» κατά τις επιθυμίες των αθανάτων όλων των εποχών.Η κατασκευή του υπερανθρώπου στο όνομα του κέρδους, πάνω σε σώματα αφελών και βλακών που αγνοούν πως τον αθλητή τον χτίζεις πάνω σε μία γερή ψυχή και ένα καθαρό πνεύμα.
Καταργήστε τους ολυμπιακούς αγώνες σήμερα. Αρνηθείτε τον εξανδραποδισμό του ανθρώπου και τη μετατροπή του σε εμπόρευμα από τους πιο στυγνούς εμπόρους. Τους εμπόρους των εθνών.
_____________________________
Παλιά σχόλια (81)