Τώρα πια καταλαβαίνω γιατί κάθε τόσο σπάνε και καίνε το βιβλιοπωλείο του Γεωργιάδη.Τώρα πια καταλαβαίνω πως στην Ελλάδα του δήθεν καπιταλισμού όπου δεν υπάρχουν καν τα βασικά προσχήματα για τους Πολίτες το γκρέμισμα και η καταστροφή μοιάζουν να είναι πράξεις φωτός και ελπίδας.
Τώρα πια, περισσότερο από ποτέ, αντιλαμβάνομαι πως η ελπίδα για διαλεκτικές και διαλόγους με την «άλλη πλευρά» ήταν απλώς μία ψευδαίσθηση που πήγασε ίσως και από την κούραση από την διαρκή για χρόνια ολόκληρα αντιπαράθεση.
Τώρα πια, είναι ορατό και ξεκάθαρο πως είναι «εμείς κι αυτοί».
Το «εμείς» δεν περιέχει ούτε καμία σπουδαιότητα ούτε κάποια έπαρση. Περιέχει μόνο τα αυτονόητα. Δηλαδή την προσπάθεια κατανόησης του τι πραγματικά συμβαίνει. Και το «αυτοί» περιέχει όλο αυτό το συνονθύλευμα που ξεκινάει από την ακροδεξιά εμετική συμμορία του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής και φτάνει στα εξίσου εμετικά γλυφτρόνια της εκάστοτε εξουσίας, τους ποικίλους Πρετεντέρηδες , έτσι όπως πού ωραία τους ζωγράφισε και ο Γιώργος Βότσης στο χτεσινό του άρθρο στην Ελευθεροτυπία.
Τα κοράκια και οι πτωματολάγνοι της δεξιάς , οι διάφοροι περί τον ΛΑΟΣ έχουν χιμήξει αυτές τις μέρες στο διαδίκτυο επιχειρώντας με τον κλασικά βορβορώδη τρόπο τους να συμψηφίσουν την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου με τους τραυματισμούς ή και τον θάνατο των ένστολων σε διάφορες περιστάσεις.
Και ενώ ασφαλώς και κάθε θάνατος είναι θλιβερός και ενίοτε προκαλεί τη συμπάθεια και τη στεναχώρια, ταυτόχρονα οι εν λόγω πράττουν όχι απλά πονηρά αλλά χυδαία.
Γιατί, χρησιμοποιούν τον θάνατο ενός αστυνομικού για να μειώσουν και να αποψιλώσουν τη σημασία της δολοφονίας του Αλέξη.
Και επιχειρούν, όπως πάντα να δημιουργήσουν μία τεχνητή συναισθηματική πλάνη , παραμερίζοντας τα αυτονόητα: Πως ο αστυνομικός από την ώρα που βάζει τη στολή του, είναι εκτεθειμένος στον κίνδυνο. Και βέβαια, συνειδητά ή ασυνείδητα στα μάτια των τρίτων , της κοινωνίας , εκπροσωπεί την εκ των άνω εκπορευόμενη βία.
Εν χορδές και οργάνοις λοιπόν τα ακροδεξιά κατακάθια κάνοντας χρήση του κυνισμού με τον οποίον έτσι και αλλιώς διακρίνονται, εκμεταλλεύονται άγρια τα πάντα. Ακόμα και τον τραγικό θάνατο αστυνομικών για να αποπροσανατολίσουν.
Δεν έχει υπάρξει, εδώ και πάμπολλα χρόνια, ωραιότερη εικόνα από αυτή των νεαρών παιδιών που πάνε και στέκονται μπροστά στα πάνοπλά ΜΑΤ που μοιάζουν σα να έχουν βγει από τα Star Wars και τους μιλάνε αδιάκοπα. Με τις ώρες. Μία πιτσιρίκα, κάπου στα 16, προχθές, επί 70 λεπτά της ώρας μετρημένα είχε σταθεί σε απόσταση εκατοστών από τη μούρη του μπάτσου και του έλεγε : Γιατί; Γιατί τον σκοτώσατε; Θα σκοτώσεις και μένα; Νιώθεις δυνατός με την πανοπλία; Ε; ε; ε; Ξαφνικά, φύτρωσε ένας άλλος μπάτσος από πίσω, τη βούτηξε από τα μαλλιά και την πέταξε πέρα. Ενδιαφέρον είναι πως ο πρώτος συνέχισε να είναι απόλυτα ακίνητος σαν κεραυνοβολημένος.
Η εικόνα όμως δεν είναι ωραία ως εικόνα. Είναι καταπληκτική γιατί δείχνει το τσαγανό των υπέροχων παιδιών μπροστά στους «πραίτορες» του Πολύδωρα. Και ήταν ο Μητσοτάκης που ξεκίνησε το κακό κάποτε, όταν τους είπε την περίφημη φράση «εσείς είστε το κράτος» καταστρατηγώντας κάθε έννοια λογικής.
Αυτή τη στιγμή, όσο κι αν φανεί περίεργο θέλω να στείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον θείο του σημερινού ανίκανου μπούλη. Και αυτό, γιατί είμαι πέρα ως πέρα βέβαιος, πως αν η Ελλάδα δεν ήταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση τότε ναι, ενδεχομένως να είχε βγει ο στρατός και τα τανκς όπως απελπισμένα και υστερικά ζητούσαν αυτές τις μέρες κάποια καθάρματα, κάποιοι βαθύτατα και κλινικά ανώμαλοι.
Οι μαθητές, δεν το βάζουν κάτω. Προσωπικά θα τους έλεγα (αν θέλουν) να αφήσουν τις πέτρες κάτω και να πιάσουν: κλούβια και βρωμερά αυγά, γιαούρτια, μπουγέλα στο κόκκινο του αίματος , μπουγέλα στο μαύρο του φασισμού, ξινισμένα γιαούρτια αλλά και πολλά ζαρζαβατικά, ντομάτες κυρίως που έχουν ζουμιά.
Να βαδίσουν, στο δρόμο των….αρχαίων ελλήνων που στο θέατρο αν η παράσταση ήταν κακή, άδειαζαν τα καλάθια με τα αυγά και τα ζαρζαβατικά στο θίασο.
Και εδώ, δεν έχουμε να κάνουμε με κακή παράσταση αλλά με τρισάθλια. Έχουμε να κάνουμε με μια τρισάθλια παράσταση που συνεχίζεται απτόητη 20 τόσα χρόνια με το θίασο να εναλλάσσεται και ο κάθε επόμενος να είναι χειρότερος από τον προηγούμενο.
Οι εκδηλώσεις οργής, δεν πρέπει να σταματήσουν. Πρέπει να συνεχιστούν όσο γίνεται περισσότερο. Που θα οδηγήσουν;
Απλά για να είμαστε ρεαλιστές: Ο επόμενος θίασος που θα έρθει να κυβερνήσει, πρέπει να έρθει τρομοκρατημένος. Χεσμένος πάνω του. Να ξέρει πως με την παραμικρή κατάχρηση εξουσίας θα γίνει «χαμός στο ίσωμα». Και, να εφαρμόσει μία στοιχειωδώς προσχηματική πολιτική. Πράγμα που σημαίνει κατ’ αρχάς να αρχίσει να λειτουργεί στοιχειωδώς η Δημοκρατία στη χώρα, όπως λειτουργεί αλλού εδώ και δεκαετίες.
Ο θίασος πρέπει να τρομοκρατηθεί. Η ακροδεξιά πρέπει να λουφάξει. Ενδιαφέρον πως σε κάποιες μετρήσεις το ΛΑΟΣ αντί να κερδίζει από τη συγκυρία δείχνει να χάνει. Ίσως, είναι αυτό που έγραψα στην αρχή. Καταλαβαίνουμε όλο και περισσότερο πως είμαστε όχι απλώς απέναντι, αλλά στα χαρακώματα. Και οι αστεϊσμοί και οι χαριτωμενιές τελείωσαν. «Αξιοπρεπής» και «ευγενής» ακροδεξιός δεν υπάρχει. Οπαδός ή φίλος ή μέλος του ΛΑΟΣ είναι απέναντι.
Γιατί όλο αυτό το σκυλολόι, όλες αυτές τις μέρες επικαλείται διαρκώς την «έννομη τάξη» και πενθεί για τον «θάνατο του εμποράκου».
Φτύστε τους τόσο, ώστε να πνιγούν στο σάλιο μας.
Θα πρόσθετα «μην αφήσετε τίποτα όρθιο» αλλά, είναι ψευδεπίγραφο. Πολύ πριν σπάσουν 10, 100 ή και 10.000 βιτρίνες, η ίδια η εξουσία η ίδια βρωμερή συμμορία που κυβερνάει την Ελλάδα, τα είχε διαλύσει όλα. Για ποιες καταστροφές μιλάνε;
Καλές γιορτές, με τη θαλπωρή του φλεγόμενου χριστουγεννιάτικου δέντρου του Συντάγματος. Το ωραιότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο που είδαμε ποτέ. Ολόφωτο και μαγιακοφσκικό, με την κάψα της αλληλεγγύης και της εξεγερμένης ανθρώπινης συνείδησης.
*Theres a killer on the road (από το Riders on the Storm των Doors )
** είχα πολύ, παρά πολύ καιρό να γράψω στο Jungle. Ελάχιστος ο χρόνος αλλά και κάποιοι προβληματισμοί για το κατά πόσο αξίζει κανείς να ασχολείται επίμονα με σκουπίδια (ΛΑΟΣ). Όμως, η πραγματικότητα επιβάλλει την ουσία.
Shy.
_____________________________
Παλιά σχόλια (112)