Πατριωτισμός: εύφλεκτο σκουπίδι έτοιμο να ανάψει
τον πυρσό κάθε φιλόδοξου που επιχειρεί να φωτίσει το όνομα του
(Αυταναπαύτου Μητροπολίτου Αυτοχθονίας και Πάσης Αμφιβολίας:
Λεξικόν της Απανθρωπίας, επιμέλεια Ζωσιμάς Σουμελίδης τω μοχθηρίω έτος 2000)
Όταν ξεκίνησε η όλη ιστορία με την αποσπασματική παρουσίαση αλλά και την επιπλέον αλλοίωση των αποσπασμάτων από το συλλογικό έργο "Τι ειν' η πατρίδα μας", το λεγόμενο και λερναίο κείμενο του "κατηγορητηρίου" αγνώστου πατρός γνώρισε μεγάλες πιένες. Κόντεψε (αν και μπορεί να το ξεπέρασε) να ξεπεράσει σε διάδοση το άλλο λερναίο με το Hellenic Quest. Η πατρότητα του κειμένου αποδόθηκε σε ανώνυμο σχολιογράφο του Ρεσάλτο, σε ανώνυμη ή ψευδώνυμη δημοσίευση σε forum, αλλά και στον γνωστό αγαπητό γελοιογράφο και σχολιαστή Στάθη. Θεωρούμε αστείο να αναζητούμε τον πατέρα ενός κακοπροαίρετου και ψευδούς κειμένου (όπως και αποδείχθηκε επανειλημμένως) αποφεύγοντας έτσι τη σπατάλη χρονου και δυνάμεων για μία κραυγαλέα κακοήθεια ακροδεξιών και ανεγκέφαλων φανατικών.
Ειδικά για τον γνωστό για το ήθος του και την πορεία του τόσα χρόνια από τον Ριζοσπάστη μέχρι σήμερα στην Ελευθεροτυπία, χωρίς να το σκεφτεί κανείς και συλλήβδην απορρίπτει έναν ισχυρισμό που να τον θέλει συντάκτη μίας σιχαμένης απάτης. Όμως....
Το Σάββατο 16/1/2010 και στην επιφυλλίδα του "ναυτίλου", ο Στάθης σημείωνε πως
"..Τούτων ούτως εχόντων, αναρωτιέμαι τι γύρευε ο Κατσαντώνης (δεδομένου ότι δεν εγνώριζε πως είναι Ελληνας) στα Φάρσαλα, αυτός ένας επινοημένος..."
ευθυγραμμιζόμενος με το λερναίο και ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΨΕΥΔΕΣ κατηγορητήριο κατά της Θάλειας Δραγώνα.
Μα θα ήταν ποτέ δυνατόν; Ένας σοβαρός συντάκτης, λάτρης (ελπίζουμε ακόμα) της αλήθειας να επικαλείται (έστω και για την ειρωνική του διατύπωση) μία κακοήθεια του χειρίστου τύπου;
Ας δούμε και λίγο παρακάτω. Εκεί που η ειρωνεία (;) του Στάθη μεταμορφώνεται σε διπλό πέλεκυ, που πλήττει τόσο προς τα αριστερά (ΣΥ.ΡΙΖ.Α.), όσο και προς τα ακροδεξιά (Λάος), αναφέροντας πως
"...βρέθηκε επιτέλους ο κοινός τόπος, το τίμιο ξύλο, η ιερά σινδόνη που μπόρεσε να τους τυλίξει όλους σε ένα ψήφισμα ενότητας: υπέρ της κυρίας Δραγώνα! Θαύμα-θαύμα!" για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
και πως
"...πρέπει να παραδεχθώ, όσον κι αν μου είναι θλιβερά κωμικό, ότι ακόμα κι αν δεν είχε ιδρυθεί ο ΛΑΟΣ, θα έπρεπε να έχει εφευρεθεί, διότι άλλο καλύτερο ελιξίριο για την αποβλάκωση της Αριστεράς δεν θα μπορούσε να 'χει επινοήσει η άρχουσα τάξη και η νεοταξίτικη σκέψη."
Όμως αγαπητέ μας Στάθη, η Αριστερά με τα εγγενή της προβλήματα που την ταλανίζουν είναι μία ολόκληρη πολιτική. Με ιστορία και έργο. Με θυσίες και με αγώνες πραγματικούς που ξέρεις καλά.
Δε γίνεται, είναι unfair πολιτικά (αν σου αρέσει η έκφραση) να την αντιπαραθέτεις με το διαφημιστικό μόρφωμα, το τηλεοπτικό υποπροϊόν, της ακροδεξιάς φωλιάς (του διαχειμάζοντος ερπετού;)
Ανατρέξαμε στο αρχείο της αρθρογραφίας του αγαπητού μας Στάθη, αλλά και σε αναδημοσιεύσεις του, όπως αυτή που κάναμε και στο Jungle Report τον Ιούνιο του 2007.
Η αγάπη για την αλήθεια είναι πέρα από σύνορα και εθνικισμούς, όπως λέει ο αγαπητότατος Στάθης στις 27/6/2007
"Εχοντας τα ματάκια τους στις παρειές τους δεν σχηματίζουν έναν ενίαιο ορίζοντα μπροστά τους, αλλά βλέπουν πάντα δυο κόσμους χωριστά. Συνεπώς ενώ βλέπουν, φερ' ειπείν, εθνικισμό στους Σέρβους δεν βλέπουν στους Βόσνιους.
Αυτό όμως είναι αδύνατον να τα τρελάνει, διότι ως πρώην ερπετά, έχουν μικρόν εγκέφαλο, ο οποίος δεν καταδέχεται να ασχολείται με δύσκολες και σύνθετες σκέψεις...εκτός κι αν αφορούν σε πολλές θέσεις εργασίας (ή τάχα μου εργασίας, αργομισθίες και λοιπά σπορ των τζέντελμεν). Σε αυτά τα θέματα τα παπαγαλάκια είναι αητοί, γεράκια, κοράκια, τσακάλια. Βεβαίως όπως κάθε ζώον έτσι και τα παπαγαλάκια έχουν τα ελαττώματά τους, είναι κουφά -δεν ακούνε τι λένε κι έτσι νομίζουν ότι δεν έχουν ακούσει και οι άλλοι τι έλεγαν. Ομως αυτό δεν το κάνουν από παχυδερμισμό, αλλά αντιθέτως από υπερβολική ευαισθησία στο φως -κινούνται πάντα στη σκιά, στο σκοτάδι στα πέι ρολς, στα σικάτα νυχτερινά κέντρα και τα άφτερ. Τα παπαγαλάκια είναι πολύ παρεξηγημένα, προσφέρουν υπηρεσίες στην πατρίδα, πάνε με όλες τις εξουσίες, ποτέ δεν ξυλεύονται, αν πρώτα δεν πέσει η δρυς στην οποίαν φωλιάζουν, α! τα παπαγαλάκια είναι πολύ παρεξηγημένα... "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/06/2007
Για το επίκαιρο ζήτημα (που δεν θα έπρεπε να είναι καν ζήτημα) πριν από 2,5 χρόνια
"Τα παιδιά των μεταναστών κανακεύει το ελληνικό κράτος με τσάμπα βόλτες στα λεωφορεία και τα τρόλεϋ (την ημέρα της «γιορτής τους») - τι γελοιότητες! Τι υποκρισία! αλλά και τι αθλιότης.Είναι το ίδιο ελληνικό κράτος που, όταν αυτά τα ίδια παιδιά των προσφύγων, γίνουν 18 χρονών, έχει προνοήσει να τα αφήνει χωρίς «χαρτιά» - ξεκρέμαστα, πολίτες χωρίς πατρίδα (πλην της μητρικής τους, εκείνης των γονέων τους) και πάντως όχι αυτής που γεννήθηκαν, της Ελλάδας, αυτής στην οποίαν μεγαλώνουν, μορφώνονται και αγαπούν, παρ' όσα αυτή η δεύτερη πατρίδα τους, περισσότερον ως μητριά παρά ως μάνα κάνει (και κυρίως δεν κάνει).
Αλλά έτσι πορευόμαστε· στα ήσσονα, τα εύκολα, τα επικοινωνιακά και τα πιασάρικα πρώτοι, στα ουσιώδη, τα χρήσιμα και τα αναγκαία έσχατοι (και πονηροί)..."
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 21/06/2007
Στάθη μας, αυτά που γράφεις είναι αυτά που αντιπαλεύει αυτό που "...αν δεν υπήρχε έπρεπε να εφευρεθεί" το οποίο ζητάει και δημοψήφισμα λες και μπαίνουν σε δημοψήφισμα η πραγματικότητα και η ανθρωπιά.
Τι έλεγες όμως για τον ..."εφευρέτη" του και πρόεδρο του;
"Τι είναι ο κ. Καρατζαφέρης;
Μην είν' κομμουνιστής; άμα λάχει είναι και μπολσεβίκος! Πρωτοσπαθάριος κομιτατζής της ΝιΚαΒεΝτέ και βάλε!
Μην είν' ο κυρ Καρατζαφέρης η πατρίδα μας; τα ψηλά βουνά; ο βοριάς που τα αρνάκια παγώνει;
Ολα κι απ' όλα είναι ο κ. Καρατζαφέρης μας, ό,τι τραβάει η ψυχή μας, ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές, το παιδί του μαγαζιού για όλες τις δουλειές.
Ο κ. Καρατζαφέρης είναι ο μαγικός καθρέφτης του ίδιου του του εαυτού. «Καθρέφτη-καθρεφτάκο μου, ξέρεις κανέναν πιο Καρατζαφέρη από μένα;»!
*****
Ο κ. Καρατζαφέρης αν του πεις «άσπρο», θα σου πει «μαύρο». Είναι ικανός με τα ίδια επιχειρήματα και το ίδιο πάθος να υποστηρίξει δύο τελείως διαφορετικές θέσεις
μία τη μία μέρα
άλλη την άλλη ή και τις δύο μαζί ταυτοχρόνως.
Ο αρχηγός του ΛΑΟΣ είναι ο πιο ρευστός χυλός κι πιο ευσχημάτιστος ζελές του πολιτικού συστήματος: σε όποιο σχήμα τον ρίξεις, αυτό το σχήμα παίρνει, κύβος, ρόμβος, σφαίρα, κώνος, κόλουρος κώνος - ένα σακί πίτουρα που περιμένει τη μυλωνού να κάτσει πάνω του, για να γίνει γλυπτό.
Αποπαίδι του συστήματος ο κ. Καρατζαφέρης και, όταν το καλούν οι καιροί, πολύφερνος νύφη, είναι ένας πολύ «χρήσιμος» παράγων."
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 21/06/2007
Με τη θλίψη που νιωθουμε κι εμείς, βλέποντας πως μας κάνεις να αναζητήσουμε και πάλι "τι είναι ο Στάθης;", ερώτημα που το είχαμε απαντήσει εδώ και χρόνια διαβάζοντας σε, θαυμάζοντας σε. Νομίζοντας πως έδινε ένα ξεκάθαρο και τίμιο λόγο, έναν ΑΡΙΣΤΕΡΟ λόγο που πάνω από όλα βάζει τη δικαιοσύνη, την αλήθεια την τιμιότητα και θέτει σε δεύτερη μοίρα φαντασιακές (πραγματικές αλλά φαντασιακές) έννοιες που έτρεφαν τα κλωσσόπουλα στα εκκολαπτήρια της μαύρης δεξιάς.
Προς τι η μεταστροφή; Για την υπεράσπιση μίας όψιμης "ελληνικότητας"; ενός σάπιου "πατριωτισμού";
Έτυχε την επόμενη μέρα από τη δημοσίευση σου στον ναυτίλο της 16ης Ιανουαρίου, να δημοσιευτεί η επιφυλλίδα του Αλέκου Φασιανού στο "Βήμα της Κυριακής" της 17ης Ιανουαρίου2010 .
Γράφει ο εικαστικός:
" Αλλά, κυρίως, κάνουν το μεγάλο λάθος να ταυτίζουν τη διατήρηση της ελληνικότητας με τη μίμηση του παρελθόντος. Κι αυτό είναι ένα έγκλημα, που γεννά τέρατα. Η μίμηση του παρελθόντος, του αρχαίου, του βυζαντινού ή όποιου άλλου, είναι κάτι κακό και επικίνδυνο που κλείνει τη σκέψη μας, μας στερεί κάθε δυνατότητα να ανανεώσουμε κι εμείς την ελληνική ταυτότητα και να την παραδώσουμε ανανεωμένη στους επόμενους. Το παρελθόν μάς βοηθά όταν μαθαίνουμε από αυτό, όχι όταν το αντιγράφουμε. "
Ετσι και η έννοια της πατρίδας και η αγάπη γι' αυτήν. Όταν δεν αποτελεί παρά μόνο μία μίμηση των "πατριωτικών ιδεωδών" του 19ου και του 20ου αιώνα, όταν αποκόπτεται από την αλήθεια, μας στερεί κάθε δυνατότητα να ανανεώσουμε να αναβιώσουμε την ελληνική μας ταυτότητα και να αγαπήσουμε την πατρίδα με την οποία μας συνδέει.
Αυτή την πατρίδα που ακόμα μας πληγώνει.
Στάθη μας, ο πατριωτισμός είναι η αληθινή αγάπη προς την αλήθεια και πιστοί στον ποιητή, εμείς οι ανένταχτοι αριστεροί θα εξακολουθήσουμε να θεωρούμε εθνικόν το αληθές και αριστερό, το τίμιο
1. Εικαστικό:Ερωτόκριτος και Αρετούσα, Θεόφιλος. Εικαστικό που συνόδευσε το άρθρο του Αλέκου Φασιανού στο Βήμα της 17ης Ιανουαρίου 2010
2. Αναφορές
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=121669 Στάθης 16/1/2010