___________________________________________
Η απάντηση που μας έδωσε -για το προηγούμενο σχετικό μας άρθρο- ο Άδωνης Γεωργιάδης είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον. Όχι γιατί έδωσε κανά σοβαρό επιχείρημα, αλλά γιατί παρέδωσε πολύτιμα μαθήματα για το πώς λειτουργεί η τηλεοπτική προπαγάνδα, και το πώς "φιλτράρει" ένας εθνικιστικός εγκέφαλος αυτά που διαβάζει.Ας δούμε ένα προς ένα τα επιχειρήματα του Άδωνη.
Ωπ! Μας πετάει το πρώτο patriot η κα Θ. Δραγώνα, η οποία λέει οι Τούρκοι μαθητές είναι πιο προοδευτικοί από τους Έλληνες. Πιο προοδευτικοί οι Τούρκοι, κοιτάνε και προς το μέλλον, ενώ οι Έλληνες με τα σχολικά τους βιβλία είναι προσκολλημένοι στο παρελθόν.
Σχόλιο δικό μου: Το «patriot» της Δραγώνα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα πορίσματα της έρευνας σε Έλληνες και Τούρκους μαθητές. Αλλά είπαμε: όταν η επιστήμη έρχεται σε σύγκρουση με το «εθνικό συμφέρον», τόσο το χειρότερο για την επιστήμη.
[διαβάζει το σχετικό κείμενο, σελ. 333]
Δηλαδή εδώ, ούτε λίγο ούτε πολύ, η κα Θ. Δραγώνα μας λέει ότι τα ελληνόπουλα είναι αναχρονιστικά, γι’ αυτό φταίνε τα σχολικά βιβλία, το οποίο υπονοεί ότι πρέπει φυσικά να αλλάξουν αυτά τα βιβλία γιατί είναι κακά βιβλία, είναι αναχρονιστικά βιβλία, ότι πρέπει να αφαιρεθεί η χρήση του όρου Ελληνισμός, η οποία ως χρήση του όρου μας κάνει να φανταζόμαστε κάτι το οποίο είναι νέο, ως κάτι που είναι αιώνιο.
Σχ. Δικό μου: Ο Άδωνης βάζει στο στόμα της Δραγώνα τη φράση «τα ελληνόπουλα είναι αναχρονιστικά», για να δημιουργείται η εντύπωση ότι προσβάλλει τα ελληνόπουλά μας (κάτι που θα του χρειαστεί όπως θα δούμε και παρακάτω), όταν η ίδια μας λέει πώς κατανοούν το παρελθόν (κι όχι τι είναι τα ίδια), σύμφωνα πάντα με τα αποτελέσματα της έρευνας. Η φράση «πρέπει να αφαιρεθεί η χρήση του όρου Ελληνισμός» είναι καθαρό ψέμα, και όπως φάνηκε από την ανάγνωση ούτε καν υπονοείται, απλά ασκείται κριτική στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται ο όρος.
[διαβάζει σελ. 334]
Σχόλιο Άδωνη: Θέλετε να το ξαναδείτε λίγο εδώ, που σας έλεγα για την Οθ. Αυτοκρατορία; Έως την οθωμανική «κατοχή», και το «κατοχή» είναι σε εισαγωγικά. Δηλαδή ότι δεν υπήρξε πραγματική κατοχή, ότι φαντασιωνόμαστε την κατοχή. Και μάλιστα αυτό διαβάζεται (επαναλαμβάνω) και στην Τουρκία. Πώς το βλέπετε αυτό για την κυρία που έχει μπει ειδική γραμματέας στο Υπ. Παιδείας;
Σχόλιο δικό μου: Η Δραγώνα πράττει άριστα που το βάζει σε εισαγωγικά, κι αυτό διότι η έννοια της «κατοχής» έχει πολύ συγκεκριμένη σημασία (σχέση ενός κράτους με ένα άλλο) και δεν ταιριάζει με την έννοια της αυτοκρατορίας. Στην αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή δεχτούμε τον όρο «κατοχή» από τα ρωμαϊκά χρόνια, τότε θα πρέπει να υποθέσουμε ότι το ελληνικό έθνος-κράτος (;) ήταν ελεύθερο με την αυτοκρατορία του Μ. Αλεξάνδρου (το γιατί κάποιες ελληνικές πόλεις προσπάθησαν τότε να ανεξαρτητοποιηθούν παραμένει μυστήριο, αφού ήταν «ελεύθεροι»), πέρασε υπό ρωμαϊκή «κατοχή», μετά «απελευθερώθηκε» τους πρωτοβυζαντινούς χρόνους παρόλο που δεν έγινε κανένας απελευθερωτικός αγώνας (μυστήριο πάλι που οι «ελεύθεροι» Έλληνες μετά θέλαν να αποκαλούνται με το όνομα των κατακτητών, Ρωμαίοι/Ρωμιοί), ξαναπερνάει σε «κατοχή» με την οθωμανική αυτοκρατορία, και «τελικά» απελευθερώνεται το 1821, μ’ ένα σύντομο διάλειμμα γερμανικής κατοχής το 1941-45!
Αν πάλι κάποιος θέλει να γράψει ιστορική μελέτη και όχι προπαγάνδα, οφείλει να είναι προσεκτικός με τους όρους που χρησιμοποιεί.
[διαβάζει σελ. 337]
Ο Άδωνης διαβάζει: «Η ελληνική αρχαιότητα άρα μετατρέπεται σε γιγάντια ιδεολογική παγίδα». Και σχολιάζει: Μας παγιδεύει η ελληνική αρχαιότητα.
Θέλει δηλαδή ο Άδωνης να περάσει ύπουλα την εντύπωση πως η Δραγώνα καταφέρεται ενάντια στην αρχαία Ελλάδα, κι αυτό το πετυχαίνει με την τετριμμένη μέθοδο του αποκομμένου αποσπάσματος . Θα πρέπει κάποιος βέβαια να διαβάσει ολόκληρη τη σελίδα 337 του βιβλίου (καθώς και την προηγούμενη και την επόμενη), για να καταλάβει τι λέει η συγγραφέας. Μιλάει δηλαδή για ένα ρατσιστικό ευρωπαϊκό στερεότυπο, που θεωρεί ανώτερο τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, που έλκει την καταγωγή του από την αρχαία Ελλάδα, και κατώτερους όλους τους άλλους, μεταξύ των οποίων και χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όπως η σημερινή Ελλάδα. Η προσκόλληση λοιπόν στο παρελθόν και η περιφρόνηση του παρόντος, στην ουσία αποδέχεται και επιδοκιμάζει αυτό το στερεότυπο.
Η Δραγώνα φυσικά και δεν περιφρονεί τη σημασία του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, επισημαίνει όμως τους κινδύνους που απορρέουν στην προσκόλληση σε αυτό, ειδικά όταν γίνεται εις βάρος της νεώτερης ελληνικής κουλτούρας. Μεταξύ άλλων γράφει:
« [σελ. 337] Ο επίσημος λόγος για το έθνος, παγιδευμένος στο στερεότυπο, αρνείται τη σύγχρονη ελληνική κουλτούρα και τη χρησιμοποιεί σαν οθόνη όπου προβάλλει τις υψηλού κύρους αξίες της αρχαιότητας. […] Η αξιολογική ταξινόμηση λαών και πολιτισμών που περιέχεται στον εθνικό μύθο καταστρέφει [σελ. 338] τις θετικές σχέσεις των νέων γενεών με την αρχαιοελληνική κουλτούρα και τα προϊόντα της».Θα πρέπει να διαβάσει κάποιος όλο το άρθρο για να καταλάβει ότι η συγγραφέας δεν καταφέρεται κατά της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς, αλλά ασκεί κριτική στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται σήμερα για να ερμηνευτεί το παρόν, εις βάρος πολλές φορές της νεώτερης ελληνικής κουλτούρας.
Αυτά, για να καταλάβει κανείς ακόμα καλύτερα την «πατριωτική ερμηνεία» του Άδωνη.
Πάμε και στο επόμενο:
Το ότι η γνώση για την Οθωμανική και νεώτερη τουρκική ιστορία μπορεί να συμβάλλει περισσότερο στην κατανόηση και της ελληνικής ιστορίας και του ελληνικού πολιτισμού, αυτό δεν περνάει φαίνεται από το μυαλό του Άδωνη.
Προσέξτε όμως γκαιμπελισμό. Επαναλαμβάνει το παραπάνω κουτσουρεμένο χωρίο για την ελληνική αρχαιότητα, το χτυπάει στο μπλέντερ με το χωρίο για την Οθ. Αυτοκρατορία, γαρνίρει με την απόρριψη της οθωμανικής «κατοχής», και ιδού: η Δραγώνα μεταμορφώθηκε σε μια ανθελληνίδα, που (έτσι γενικά κι αόριστα) θεωρεί κακή τη διδασκαλία της αρχαίας Ελλάδας, και καλή τη διδασκαλία της τουρκικής ιστορίας.
Μία άλλη γκαιμπελική μέθοδος του Άδωνη είναι η σταδιακή παραμόρφωση. Στο συγκεκριμένο απόσπασμα είπε:
Μαζί με όλες τις αναπόδεικτες μπαρούφες που ξεστομίζει, χρησιμοποιεί λέξεις-κλειδιά από φράσεις που διάβασε παραπάνω, για να περάσει την εντύπωση ότι η ερμηνεία του στηρίζεται σε ντοκουμέντα.
Έτσι, τη φράση της Δραγώνα «τα ελληνόπουλα κατανοούν αναχρονιστικά το παρελθόν» (σελ. 333), πρώτα την ερμήνευσε ως «τα ελληνόπουλα είναι αναχρονιστικά», και τώρα που πέρασε λίγη ώρα και η βραχύχρονη μνήμη των τηλε-οπαδών εξασθένισε το κάνει «είναι αναχρονιστικό και κακό να νομίζουμε ότι είμαστε Έλληνες».
Η γκαιμπελική μέθοδος σταδιακής παραχάραξης αυτών που διαβάζει, γίνεται πιο φανερή στο παρακάτω απόσπασμα.
Πάμε τώρα να ελέγξουμε βήμα-βήμα τον τρόπο με τον οποίο ο Άδωνης (παρ)ερμηνεύει αυτά που διαβάζει. Πρώτα θα βάζω το αυθεντικό απόσπασμα του κειμένου, μετά το σχόλιο του Άδωνη, και μετά το δικό μου.
1) Κείμενο: «Ωστόσο, τη ρητά και έντονα αντιπολεμική θέση του βιβλίου έμμεσα ναρκοθετεί πρώτα-πρώτα ο ύμνος στην ελληνική επανάσταση, που είναι ύμνος στην ανδρεία και τον ηρωισμό».
1) Σχόλιο Άδωνη: Τι κρίμα αυτό το καλό βιβλίο, το φιλειρηνικό, το οποίο το μολύνανε βάζοντας μέσα την ελληνική επανάσταση!
1) Σχόλιο δικό μου: Η Φραγκουδάκη θεωρεί ασύμβατο το αντιπολεμικό μήνυμα με ταυτόχρονους ύμνους στην ανδρεία και τον ηρωισμό, όπως για παράδειγμα ο ύμνος στην ελληνική επανάσταση. Το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με αυτό είναι άλλο θέμα. Αυτό που έχει σημασία είναι ο τρόπος που αμέσως μετά το ερμηνεύει ο Άδωνης.
Έτσι, το ρήμα «ναρκοθετεί» της Φραγκουδάκη, ο Άδωνης το ερμηνεύει ως «μολύνει», και τον ύμνο στην ελληνική επανάσταση το κάνει «ελληνική επανάσταση» σκέτα.
Και ιδού: Η Φραγκουδάκη μεταμορφώθηκε σε κάποια που πιστεύει ότι η ελληνική επανάσταση μολύνει το βιβλίο της Ιστορίας.
2) Κείμενο: «Αυτό ενισχύεται από το συναισθηματικά φορτισμένο ύφος του κειμένου και την έξαρση που συνοδεύει την αναφορά σε ηρωικές στιγμές της επανάστασης, όπως π.χ. η έξοδος του Μεσολογγίου, όπου αναδεικνύεται ο ηρωισμός, χωρίς να τοποθετείται στις συγκεκριμένες ιστορικές διαστάσεις που κάνουν τη θυσία κατανοητή, έτσι η θυσία είναι απλώς συνέπεια της μεγάλης αρετής, της ανδρείας. Η ανδρεία σαν μεγάλη εθνική αρετή συνοδεύει ως ερμηνευτικό σχόλιο τη συμμετοχή σε όλους τους πολέμους που πήραν μέρος οι Έλληνες, χωρίς την ιστορική κάθε φορά ερμηνεία της, και μάλιστα καμιά φορά με διατύπωση που αποκλείει την ερμηνεία, όπως η ανδρεία στο αλβανικό μέτωπο που ονομάζεται «ελληνικό θαύμα». (σελ. 366)
2) Σχόλιο Άδωνη: Δηλαδή την ενοχλεί όπου μιλάμε για το θαύμα του 1940, δεν το θέλει η κυρία Φραγκουδάκη. […] Τι μας λέει εδώ η κυρία Φραγκουδάκη; Ότι τι κρίμα, είχαμε ένα καλό φιλειρηνικό βιβλίο, αλλά αυτό το μολύναμε, γιατί βάλαμε μέσα την ελληνική επανάσταση, την έξοδο του Μεσολογγίου, το έπος του ’40, πράγματα τα οποία αντιφάσκουν με το σύγχρονο φιλειρηνικό μήνυμα της προτεραιότητας που έχει η ανθρώπινη ζωή.
2) Σχόλιο δικό μου: Τη Φραγκουδάκη δεν την «ενοχλεί» η αναφορά στη μάχη του ’40, αλλά, όπως φαίνεται και από το κείμενο, ασκεί κριτική στην ερμηνεία της. Επιζητεί την ιστορική ερμηνεία των ελληνικών πολέμων και εξεγέρσεων, κι όχι την απλούστευση σε «ελληνικό θαύμα και ηρωισμό». Θαυμάζουμε τον Άδωνη εδώ να «μεταμορφώνει» τη Φραγκουδάκη σε κάποια που ζητά την αποσιώπηση των συγκεκριμένων ιστορικών γεγονότων.
3) Κείμενο: «Η ρητή και σαφής φιλειρηνική πρόθεση του βιβλίου αντιφάσκει ακόμα και με το γεγονός ότι για τους πολέμους των Ελλήνων μόνο εκείνοι που οδήγησαν σε ήττες εμφανίζονται να έχουν και αρνητικές συνέπειες. Καμιά φράση σχετική με αρνητικές επιπτώσεις δεν υπάρχει π.χ. για τους νικηφόρους βαλκανικούς πολέμους»
3) Σχόλιο Άδωνη: Δηλαδή ενοχλείται η κυρία Φραγκουδάκη για το βιβλίο Γγ, για δύο πράγματα: γιατί έχει αναφορά στην ελληνική επανάσταση, στην έξοδο του Μεσολογγίου, στο έπος του ’40, και άρα εξυμνεί την ελληνική ανδρεία, πράγμα που όπως σημειώνει, είναι σε αντίθεση με το φιλειρηνικό μήνυμα, και δύο, γιατί δε μας λέει το βιβλίο τις αρνητικές συνέπειες των βαλκανικών πολέμων, όπου υπενθυμίζω εγώ, είναι οι πόλεμοι από τους οποίους απελευθερώθηκε η Μακεδονία, η Θράκη, η Ήπειρος, τα μεγάλα νησιά του Αιγαίου, ενώθηκε η Κρήτη κλπ. Δεν αρέσει στην κα Φραγκουδάκη. Αφού θέλουμε να βάλουμε τους βαλκανικούς πολέμους κατά Δραγώνα-Φραγκουδάκη στο βιβλίο, πρέπει να βάλουμε και τις αρνητικές συνέπειες των βαλκανικών πολέμων. Ποιες είναι οι αρνητικές συνέπειες; Τις λένε σε άλλες σελίδες του βιβλίου.
3) Σχόλιο δικό μου: Παρατηρείστε αντιστροφή νοήματος του Άδωνη: Κατά Άδωνη, η Φραγκουδάκη ενοχλείται που το σχολικό βιβλίο έχει αναφορά στην ελ. Επανάσταση και έξοδο του Μεσολογγίου και έπος του ’40, και ΑΡΑ εξυμνεί την ελληνική ανδρεία. Δηλαδή για τον Άδωνη η «ελληνική ανδρεία» είναι κάτι το δεδομένο όταν μιλάμε για τα παραπάνω γεγονότα, όταν η έρμη η Φραγκουδάκη λέει ότι αυτό ακριβώς είναι που τίθεται υπό εξέταση, και δε λέει βέβαια ότι δεν πρέπει να αναφερόμαστε στις παραπάνω μάχες.
Κι όσον αφορά για τις "ανύπαρκτες" αρνητικές επιπτώσεις των βαλκανικών πολέμων: Επιπτώσεις όπως π.χ. το ξεσπίτωμα «αλλοεθνών» είναι φαίνεται για τον Άδωνη θετικές όταν τα κάνουν οι Έλληνες σε άλλους, και αρνητικές μόνον όταν τα κάνουν οι άλλοι σε Έλληνες.
Σχόλιο Άδωνη: Τι λέει η κυρία Δραγώνα με την κυρία Φραγκουδάκη; Λένε ότι πρέπει να εισάγουμε στο σχολείο έναν άλλο τρόπο για να αντιλαμβανόμαστε την εθνική ταυτότητα. Όχι αυτόν το μυθώδη τρόπο του ρομαντικού εθνικισμού του 19ου αιώνα, που είναι αυτό που έχουμε μάθει εμείς, που είναι η αγάπη του Κολοκοτρώνη, η ελληνική Επανάσταση, που είναι ξέρω γω οι βαλκανικοί πόλεμοι, που είναι οι παρελάσεις, που είναι οι εθνικές επέτειοι, αλλά θέλουν να έχουν μια άλλη εθνική ταυτότητα, ώστε να μην την υπερασπίζονται κατά Δραγώνα αμυντικά και να μην τους ενοχλεί το δικαίωμα στη διαφορά. Τι καταλαβαίνετε εσείς απ’ αυτό; Πάντως όχι κάτι καλό.
Σχόλιο δικό μου: Άλλο ένα καταπληκτικό επιχείρημα του Άδωνη, που αντί να υποστηρίξει με επιχειρήματα ότι τα όσα γράφει το βιβλίο είναι λάθος, κι ότι ίσως ο ρομαντικός εθνικισμός είναι τελικά η πιο ορθή ερμηνεία της ιστορίας, λέει ότι αυτό που καταλαβαίνουμε δεν είναι κάτι καλό! Και φυσικά, στην έννοια του ρομαντικού εθνικισμού, εισάγει λάθρα την αγάπη του Κολοκοτρώνη, την ελ. Επανάσταση και τους βαλκανικούς πολέμους (έτσι γενικά), για να πείσει τους αφελείς με το απλοϊκό σχήμα:
Εθνικός ρομαντισμός = κακό (κατά Δραγώνα)
Εθνικός ρομαντισμός = αγάπη Κολοκοτρώνη, Ελ. Επανάσταση κλπ.
ΆΡΑ:
αγάπη Κολοκοτρώνη, Ελ. Επανάσταση κλπ. = κακό (κατά Δραγώνα).
ΆΡΑ: ανθελληνίδα η Δραγώνα (που έλεγε και η ανακοίνωση της ΝΕ.Ο.Σ., άρα καλά τα γράφαν).
Σχόλιο Άδωνη: Όταν λοιπόν γράφει η κυρία Δραγώνα «και κατασκευάζει ως πραγματική την εθνική ταυτότητα» θεωρεί την εθνική ταυτότητα πραγματική ή μούσι; Μούσι. Όταν λοιπόν εγώ λέω στην τηλεόραση κύριοι του jungle-report, η κυρία δεν πιστεύει ότι είμαστε Έλληνες κι ότι μας κάναν Έλληνες, εγώ λέω ψέματα, κι είμαι ο Άδωνης Γεωργιάδης ο ψεύτης; Και δεν ντρέπεστε;
Σχόλιο δικό μου: Ναι αυτό λέμε, και δεν ντρεπόμαστε, διότι κι απ’ όλα όσα διαβάσατε το συμπέρασμα δεν στέκει. Η έννοια του «Έλληνα» δεν είναι κάτι αιώνιο και αμετάβλητο, αλλά σαν ιστορικός που είστε γνωρίζετε (;) ότι μεταβάλλεται μέσα στο χρόνο, κι αποκτά διαρκώς διαφορετικές ερμηνείες και σημασίες. Στον Όμηρο «Έλληνες» ονομάζονταν οι κάτοικοι μιας συγκεκριμένης περιοχής στη Θεσσαλία. Στον Ισοκράτη «Έλληνες» ονομάζονται όσοι μετέχουν της αθηναϊκής παιδείας (διαφωνείτε;). Στα βυζαντινά χρόνια η λέξη «Έλληνας» ήταν σχεδόν βρισιά. Ακόμα κι ο Γεννάδιος, τελευταίος πατριάρχης της βυζαντινής αυτοκρατορίας και πρώτος της οθωμανικής έλεγε «Ουκ αν ποτε φαίην Έλλην είναι». Η σύνδεση των νεοελλήνων με την αρχαιότητα γίνεται συνείδηση των πολλών στα χρόνια του νεοελληνικού Διαφωτισμού (και δε φαντάζεστε πόσο ενόχλησε αυτό την εκκλησία τότε), και σήμερα φτάσαμε να μας κάνει κήρυγμα ο Άνθιμος για το τι θα πει Έλληνας.
Επομένως, η έννοια του «Έλληνα» είναι κάτι υπό διαμόρφωση, και σε καμία περίπτωση κάτι αιώνιο και αμετάβλητο. Το ότι δε συμφωνεί κάποιος με τον ορισμό που ΕΣΕΙΣ δίνετε στη λέξη «Έλληνας», δε σημαίνει αναγκαστικά κι ότι τον απορρίπτει εξ’ ολοκλήρου. Ούτε βέβαια είναι «προδότης» όταν τον υποβάλλει σε κριτική εξέταση.
Αλήθεια, ποιος είναι ο «σωστός» και «διαχρονικός» ορισμός του Έλληνα; Αν πιστεύετε ότι ο ορισμός είναι αιώνιος και αμετάβλητος, θα πρέπει να προσέξετε να περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και τους κατά γενική ομολογία Έλληνες, όπως: τον Ηράκλειτο, τον Περικλή, τον Πλάτωνα, το Μεγαλέξανδρο, τον Επίκτητο, το Λουκιανό, τον Πορφύριο, τον Κέλσο, την Υπατία, τον Άγιο Κωνσταντίνο, το Μάρκο Μπότσαρη, τον Καΐρη, τον Καβάφη, το Βαμβακάρη, τον Καζαντζάκη, το Λιακόπουλο, το Βελόπουλο κλπ.
Σχόλιο Άδωνη: Εγώ τώρα για να κάνω το ρεζουμέ, που ‘χουν κάνει οι συγγραφείς του άρθρου, λέει ότι τα βιβλία που γράφτηκαν για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, δεν είναι πραγματικά και δεν είναι ιστορικά. Αλλά τι είναι; Είναι υπηρετική ιστοριογραφία, όχι ιστορία, υπηρετική ιστοριογραφία είναι όλα αυτά τα βιβλία που έχουνε βγει για να μιλήσουνε για τον ελληνισμό της Μακεδονίας, η οποία υπηρετική ιστοριογραφία είχε ως αποτέλεσμα να έχει ο ελληνικός λαός αυτή τη στάση στα εθνικά θέματα και να μην αποδέχεται το διαφορετικό. Ποιος είναι ο διαφορετικός ρε παιδιά εδώ για το θέμα της Μακεδονίας; Τα Σκόπια. Δηλαδή μας λέει η κυρία Αβδελά εδώ, αλλά με επιμελήτρια την κυρία Δραγώνα στη σελ. 71, ότι όλα τα βιβλία που ‘χετε διαβάσει για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, είναι όλα υπηρετική ιστοριογραφία, και δυστυχώς, δεν έχουν μεγάλη κυκλοφορία αυτά που παρουσιάζουν εναλλακτικά την ιστορία μας. Το «εναλλακτικό» καταλάβατε τι είναι, έτσι, δεν χρειάζεται να το πω, τύπου Ιού, jungle-report και τα λοιπά.
Σχόλιο δικό μου: Προσέξτε από το παραπάνω κομμάτι τι απαλά γλιστράει στην παρερμηνεία: εναλλακτικό = διαφορετικό = Σκόπια. Και φυσικά φορείς αυτής της «εναλλακτικής» αφήγησης χρίσθηκαν και οι αφεντιές μας (με όλες τις αναγκαίες «αποδείξεις» βεβαίως-βεβαίως).
Φυσικά η Αβδελά δεν εννοεί αυτό που της προσάπτει ο Άδωνης. Παρατηρεί ότι πρώτον, «το ενδιαφέρον του ελληνικού κοινού δεν είναι τόσο ενδιαφέρον για την ιστορική διερεύνηση, αλλά μάλλον αναζήτηση για την επιβεβαίωση δεδομένων σχημάτων αναφορικά με το παρελθόν». Λέει δηλαδή ότι διαβάζουν αυτό που από πριν θέλουν ν’ ακούσουν, κι όχι ότι πραγματικά ενδιαφέρονται για την ιστορική έρευνα. Και δεύτερον, όταν μιλάει για «εναλλακτικές αφηγήσεις», δίνει παραπομπή στο τέλος της σελίδας αναφερόμενη σε αντίστοιχες συζητήσεις γάλλων συναδέλφων για το τι σημαίνει «γαλλικότητα» (Frenchness).
Εδώ ο Άδωνης είναι σκέτη απόλαυση, αν και προς στιγμή ανησύχησα μην πάθει τίποτα. Έχει πλάκα πάντως που του κάνει εντύπωση όταν διαβάζει για «την τεράστια δύναμη, την έκταση και το κύρος της οθωμανικής αυτοκρατορίας». Αν αμφισβητεί το πρώτο (την τεράστια δύναμη), έχει αναλογιστεί τι θα σήμαινε το αντίθετο; Θα σήμαινε μεταξύ άλλων κι ότι η Πόλη έπεσε κι οι Έλληνες ήταν τόσους αιώνες υπόδουλοι από κάτι αδύναμους ρεμπεσκέδες! Καθόλου τιμητικό για τους Έλληνες, δε νομίζετε; Αν αμφισβητεί το δεύτερο (την έκταση), ας ξεδιπλώσει έναν σχετικό ιστορικό χάρτη. Κι αν αμφισβητεί το τρίτο (το κύρος), ας θυμηθεί ποιανού το μέρος πήρανε οι περισσότερες ευρωπαϊκές δυνάμεις τα πρώτα χρόνια της Επανάστασης, και γιατί.
Κορυφαίο σχόλιο και τούτο: «Είχανε πολιτισμό, γράμματα και τέχνες οι Οθωμανοί, θα τρελαθώ».
Μα φυσικά και δεν είχαν τίποτα απ’ όλα αυτά, ως γνωστόν συνεννοούνταν με άναρθρες κραυγές, κοιμόσαντο στα δέντρα, τρώγανε βελανίδια και πίνανε χριστιανικό αίμα. Να φανταστείς ούτε τι θα πει διπλωματία, μουσική και ποίηση δεν ξέρανε. Μα τι ιστορική μόρφωση έχει αυτός ο Άδωνης πια!
Και φυσικά ωρύεται που η Δραγώνα επισημαίνει ότι στα σχολικά βιβλία δεν γίνονται αναφορές στον πολιτισμό των Νεότουρκων, επειδή οι Νεότουρκοι έσφαξαν τους Έλληνες και τους Αρμένιους του Πόντου. Πώς μπορεί λοιπόν να είχαν σχέση με πολιτισμό; Εγώ πάλι «ακούω» τον «Άδωνη» της Τουρκίας, σε μια ανάλογη εκπομπή, να φωνάζει: Πώς γίνεται αυτοί που εισβάλαν στη χώρα μας, κάψαν ολόκληρα χωριά και σφάξαν γυναικόπαιδα, να έχουν πολιτισμό; Και τα αντίστοιχα τουρκικά πρόβατα να σκέφτονται «καλά τα λέει».
Περιττό να προσθέσω το γκαιμπελισμό του, όταν υπονοεί ότι η Δραγώνα, μιλώντας για τουρκικό πολιτισμό, είχε στο μυαλό της τάχα τους «πεταλωτές παππούδων».
Σχόλιο Άδωνη: Θα έπρεπε για την κυρία Δραγώνα να γράφουν ότι έχουν επιδράσει θετικά.
Η απάντηση «αλλού θετικά, αλλού αρνητικά» είναι άγνωστη για τον Άδωνη, λες και ο κόσμος είναι μόνο άσπρο-μαύρο.
[Πάμε λοιπόν τώρα σελίδα 87 για να τρελαθείτε]: Τα σχολικά εγχειρίδια ιστορίας, γλώσσας και γεωγραφίας αναδεικνύουν το ίδιο θέμα εκτενώς. Το μεγαλειώδες παρελθόν [αυτό το θεωρεί αρνητικό η κα Δραγώνα, έτσι; Δηλαδή όλη την ελληνική αρχαιότητα, κι ότι ήμασταν σπουδαίοι κι ο πολιτισμός μας είναι ο καλύτερος κλπ αυτό το θεωρεί κακό]. Το μεγαλειώδες παρελθόν, σε συνάρτηση με την αδιάσπαστη τρισχιλιετή συνέχεια [όλα αυτά είναι αρνητικά για την κα Δραγώνα] και τη σημαντική χρήση του όρου «ελληνισμός» [καλά, αυτό το είδαμε πόσο την ενοχλεί κι ότι θέλει να καταργηθεί] ως αχρονικής έννοιας, συνιστούν τον πυρήνα της ανωτερότητας του εθνικού εαυτού μέσα στο χρόνο. [Και κρατηθείτε τώρα μην πέσετε από την καρέκλα, ποια κυρία έχει γίνει ειδική γραμματεύς του Υπ. Παιδείας…] «Ο Παρθενώνας […] προβάλλει πέρα από τον τόπο και το χρόνο, σύμβολο του δυτικού πολιτισμού», μας λέει το βιβλίο της ιστορίας της πρώτης γυμνασίου. [Σχολιάζει η κα Δραγώνα]: Πρόκειται για την εξιδανικευμένη ταυτότητα του παρελθόντος, που παραμένει σταθερή έξω από το χώρο και το χρόνο. [Δηλαδή δεν είναι πραγματικότητα, δεν είναι πράγματι ο Παρθενώνας δηλαδή σύμβολο του δυτικού πολιτισμού πέρα από τον τόπο και το χρόνο, αλλά μείς νομίζουμε έχοντάς το εξιδανικεύσει, ότι είναι έτσι. Και ρωτώ την ελληνική πολιτεία ρε παιδιά, αφού δεν πιστεύει η ελληνική πολιτεία ότι αυτό είναι αλήθεια, γιατί κάθεται και ξοδεύει τόσα λεφτά για να φτιάξει το μουσείο Ακροπόλεως κι έκανε παράτες {?} και εγκαίνια κι έφερε τους ηγέτες όλου του κόσμου και μας είπε όλα αυτά, αφού η ελληνική πολιτεία διά της τοποθετήσεως Δραγώνα πιστεύει ότι όταν ομιλούμε ότι ο Παρθενώνας είναι παγκόσμιο σύμβολο πολιτισμού πέρα από τον τόπο και το χρόνο, ότι αυτό είναι μια εξιδανικευμένη αντίληψη του παρελθόντος;]
Παρά την υπερπατριωτική (και άρα "αληθινή") ερμηνεία του Άδωνη παραπάνω, μας άφησε με την απορία σε ποιο σημείο του "περίφημου" βιβλίου της έλεγε η Δραγώνα ότι "η ελληνική επανάσταση του 1821 ήταν ένα εθνικιστικό παραλήρημα, το οποίο χάλασε την αρμονική συμβίωση των λαών της οθωμανικής αυτοκρατορίας".
Επίσης μας "απογοήτευσε", διότι στην αρχή της εκπομπής μάς έταζε συγκλονιστικές αποκαλύψεις, όπως η παρακάτω:
Ωστόσο, όλη η παραπάνω ανάλυση που αποδεικνύει το προφανές, ότι ο κος Γεωργιάδης γκαιμπελίζει, είναι κατά τη γνώμη μου δευτερεύουσα. Το πιο σοβαρό της υπόθεσης είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν ό,τι δεν ταιριάζει με τις ιδέες τους.
Η πιο σημαντική διαπίστωση είναι ότι τέτοιου είδους άνθρωποι είναι και άσχετοι, και εχθρικοί απέναντι στην επιστημονική μέθοδο. Εντός της επιστημονικής κοινότητας υπάρχει (και πρέπει να υπάρχει) διαρκής διάλογος, νέες αναζητήσεις, νέες προτάσεις, στέρεη επιχειρηματολογία, και φυσικά σεβασμός στους κανόνες της λογικής. Η έννοια του "λάθους" είναι απολύτως οικεία. Επιπλέον, όταν κάποιος θέλει να αντικρούσει μία θεωρία, ψάχνει να βρει σημεία που δεν αποδεικνύονται, που περιέχουν αντιφάσεις, που δεν επαληθεύονται κλπ. Το να αναγνωρίσει ένας επιστήμονας τυχόν λάθη του, ή να τα διορθώσει, είναι κάτι το αυτονόητο. Οι υποστηριχτές αντίθετων θεωριών είναι συνεργάτες, δεν είναι αντίπαλοι.
Κι έρχονται οι γνώριμοί μας εθνικιστές, και σαν τους χείριστους τραμπούκους εισβάλλουν σε πεδία έρευνας με τα οποία πολλές φορές αποδεικνύονται άσχετοι, πλαστογραφούν και διαστρεβλώνουν νοήματα, κάνουν θόρυβο, και , το χειρότερο απ' όλα, απειλούν.
Καμαρώστε ήθος και λογική ανηλίκου του εθνικού μας ρήτορα: πετούσε τόσο καιρό αστήριχτες συκοφαντίες, κι όταν η Δραγώνα έκανε το αυτονόητο, βγήκε δηλαδή να υπερασπιστεί τις θέσεις της, ο Άδωνης το ερμήνευσε σαν "οπισθωχώρηση", και άρα νίκη των ιδεών του!
Θαυμάστε με ποια "επιχειρήματα" ο Άδωνης αντιμετωπίζει τους ιδεολογικούς του αντιπάλους, πόσο πολύ τους σέβεται , και τι ελευθερία του λόγου ευαγγελίζεται:
Το νου σας θολοκουλτουριαραίοι, ο Άδωνης σας παρακολουθεί!
Τέλος, να πούμε δυο λογάκια και για το "επιχείρημα" που ο Γεωργιάδης το'χει κάνει καραμέλα:
2/6 [7:12-7:47]
Για να δούμε τι ακριβώς λέει το άρθρο 16, παρ. 2:
"Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες."Πρώτον, τι σημαίνει θρησκευτική συνείδηση; Εάν σημαίνει να έχουν οι πολίτες άποψη για το τι σημαίνει θρησκεία, και να ακολουθούν (ή να μην ακολουθούν) όποιο δόγμα επιθυμούν, πού το πρόβλημα;
Εάν όμως σημαίνει υποχρεωτική κατήχηση στο ελληνορθόδοξο δόγμα, τότε η παράγραφος αυτή αντιφάσκει τόσο με τον εαυτό της ("ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες"), όσο και με το άρθρο 13, παρ. 1 που λέει:
"Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. Η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός."Όσο για τον όρο "εθνική συνείδηση", ο όρος μπορεί να γίνει "λάστιχο" ανάλογα με τα γούστα του οποιουδήποτε. Θα θέλαμε βέβαια πολύ να μάθουμε, για ποιο λόγο είναι σωστό αυτό που αντιλαμβάνεται ο Άδωνης ως "εθνική", κι όποιος δεν συμφωνεί μαζί του παραβιάζει το Σύνταγμα!
Κι επειδή επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως, ας θυμηθούμε ξανά τι καταλαβαίνει ο Άδωνης ως εθνικό συμφέρον:
"Όμως μία υπάλληλος και μάλιστα ανωτάτη του ΥΠ.ΠΟ ακόμη και αν ήταν απολύτως επιβεβαιωμένη επιστημονικά η μή ελληνική τους καταγωγή […] ακόμη όμως και αν βρίσκαμε πάνω σε έναν Μινωίτη Αστυνομική ταυτότητα με άλλη καταγωγή, πάλι μία υπάλληλος του ΥΠ.ΠΟ θα έπρεπε να επιμένει στην ελληνικότητά τους, διότι αυτό συμφέρει την Ελλάδα, άρα και την Υπηρεσία την οποία υπηρετεί."Κι επειδή πάλι έχει πολύ πλάκα να ακούμε τον κο Γεωργιάδη να μας κάνει κήρυγμα πίστης και υπακοής στο ελληνικό Σύνταγμα, ας θυμηθούμε και μια άλλη του παράγραφο:
Πηγή: http://img707.imageshack.us/img707/5106/adwnisyperdiastrevl.jpg
Άρθρο 2, παρ. 2:Φυσικά ο κος Γεωργιάδης, όπως και ο Πρόεδρός του, σέβεται τόσο πολύ το Σύνταγμα, που είχε κάποτε δηλώσει:
"Η Ελλάδα, ακολουθώντας τους γενικά αναγνωρισμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου, επιδιώκει την εμπέδωση της ειρήνης, της δικαιοσύνης, καθώς και την ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των λαών και των κρατών."
Διαδήλωση λοιπόν όλοι για να παραιτηθούν από βουλευτές και οι δύο.
(βάσει της δικής τους "λογικής" όλα αυτά εννοείται)
Αλλά η πηγή έμπνευσης της πολιτικής του γραμμής είναι σίγουρα το άρθρο 5, παρ. 2:
"Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Εξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο. Απαγορεύεται η έκδοση αλλοδαπού που διώκεται για τη δράση του υπέρ της ελευθερίας."Αυτά που λέτε, για τον κύριο που επιμένει στην υπακοή του Συντάγματος.
Και για να κλείσουμε με το θέμα "Δραγώνα":
Το αν είναι κατάλληλη για τη θέση της, όσον αφορά την επιστημονική της επάρκεια δεν είμαστε αρμόδιοι να το κρίνουμε εμείς, αλλά οι συνάδελφοί της, ενώ όσον αφορά την πολιτική της επάρκεια θα κριθεί από το έργο της.
Εμείς αναδείξαμε (με όλες τις αναγκαίες αποδείξεις) μια άδικη κατασυκοφάντηση στο πρόσωπό της, και ότι αυτά που της προσάπτουν είναι αστήριχτα και παραπλανητικά. Εάν κάποιος καταφέρει να ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ με λογικά επιχειρήματα ότι η συγκεκριμένη κυρία είναι ανεπαρκής ή επικίνδυνη, πολύ ευχαρίστως να το δεχτούμε.
Για την ώρα όμως, το μόνο που αποδείχτηκε είναι το πόσο επιστημονικά ανεπαρκή και πολιτικά επικίνδυνα είναι κάποια από τα στελέχη του ΛάΟΣ.
ΥΓ: Ολόκληρη τη σχετική εκπομπή του κ. Γεωργιάδη μπορείτε να τη δείτε εδώ http://www.youtube.com/view...