Ζούμε σε ένα κλίμα παραλογισμού και διαστροφής. Από τη μια έχουμε ένα άψυχο αφηρημένο οικονομικό μοντέλο, το οποίο λειτουργεί με συγκεκριμένους στόχους και κανόνες. Από την άλλη, έχουμε τον πραγματικό κόσμο, με τους πραγματικούς ανθρώπους, τη ζωή τους, τα όνειρά τους κλπ. Έρχεται λοιπόν μία στιγμή και συνειδητοποιούμε ότι τα δύο αυτά σκέλη είναι μεταξύ τους ασύμβατα. Για να επιβιώσει το ένα, θα πρέπει να πεθάνει το άλλο.
Το λογικό σε αυτή την περίπτωση θα ήταν να στείλουμε στο διάολο το πρώτο (που στο κάτω-κάτω είναι άψυχο και δεν πρόκειται να πονέσει), προκειμένου να σώσουμε το δεύτερο (που αποτελείται από πολλά-πολλά έμψυχα όντα). Κι όμως εδώ έχουμε ένα κίνημα αντι-διαφωτισμού που λέει ότι πρέπει να σώσουμε το πρώτο πάσει θυσία, και βιώνουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει αυτό το «πάσει θυσία». Για να δοθεί μια εξήγηση σ’ αυτόν τον εμφανή παραλογισμό, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι κάποιοι πιστεύουν (ή γνωρίζουν) ότι δεν ανήκουν στο δεύτερο σκέλος, κι ότι ο θάνατος (ή έστω η εξαθλίωση) των άλλων είναι προς όφελός τους. Και (το χειρότερο όλων) σημαίνει ότι εμείς οι υπόλοιποι αντιλαμβανόμαστε αυτό το σύστημα σαν Θεό ή αιώνιο νόμο της φύσης, ώστε να μας φαίνεται αδιανόητη η πιθανότητα αντικατάστασής του.
Ερχόμαστε τώρα στο διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος. Τι μας έλεγε τις προάλλες; Έκανε μεταξύ άλλων προτάσεις να μειωθεί ο αριθμός των δασκάλων, των γιατρών, και να κλείσουν τα ΚΑΠΗ.
Επιπλέον, ο κύριος Προβόπουλος αποδείχτηκε εξαιρετικά ευαίσθητος στα θέματα φοροδιαφυγής, προτείνοντας μέτρα για την καταπολέμησή της, ώστε να αυξηθούν τα έσοδα από τους φόρους. Κρατήστε το αυτό, θα μας χρειαστεί παρακάτω.
Το ερώτημα που τίθεται είναι: Ανήκει ο κύριος Προβόπουλος στο σύνολο των ανθρώπων που θίγονται από αυτά τα μέτρα; Η απάντηση φυσικά είναι όχι. Και ο λόγος απλούστατος: διότι είναι πλούσιος. Για την ακρίβεια, είναι από τους καλύτερα αμειβόμενους τραπεζίτες του κόσμου. Όταν λοιπόν προτείνει κάποια «αναγκαία» μέτρα, μιλάει (φυσικότατα) εκ του ασφαλούς.
[Μιας κι έχουμε πήξει στους συμβολισμούς σε αυτόν το τόπο, ο κ. Προβόπουλος αποφάσισε να μειώσει την αμοιβή του κατά 20%. Έτσι, σύμφωνα με τα στοιχεία που βγαίνουν στη δημοσιότητα, πλέον θα λαμβάνει μόλις κάτι παραπάνω από 370.000 $ το χρόνο, δηλαδή μόλις τα διπλάσια από τον πρόεδρο της FED. Αυτά να βλέπουν οι συνταξιούχοι, και να μη διαμαρτύρονται για τις περικοπές.]
Το σημαντικότερο όμως ερώτημα είναι: με ποια ιδιότητα ο κύριος αυτός δίνει συμβουλές για την ποιότητα ζωής πολλών άλλων, συμβουλές που (απ’ όσο φαίνεται) λαμβάνονται σοβαρά υπόψη και εφαρμόζονται; Σπούδασε ιατρική για να γνωρίζει τις ανάγκες των ανθρώπων σε θέματα υγείας; Σπούδασε παιδαγωγική για να κρίνει τις ανάγκες των μαθητών; Τίποτα από τα παραπάνω. Η περίπτωσή του όμως είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα πως μια μερίδα ανθρώπων που ελέγχει το χρηματοπιστωτικό τομέα, ελέγχει τη ζωή των υπολοίπων ανθρώπων, όχι όμως και το αντίστροφο (ακόμα).
Για να κατανοήσουμε τη στάση του, θα πρέπει να δούμε το θεσμικό του ρόλο. Διατελεί διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος αυτής της τράπεζας; Στην επίσημη ιστοσελίδα της δίνονται κάποιες απαντήσεις:
http://www.bankofgreece.gr/Pages/el/Bank/default.aspx
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι οι αποφάσεις που παίρνει είναι καθοριστικές για οτιδήποτε στη χώρα μας σχετίζεται με χρήμα. Δηλαδή για τα πάντα. Για την ακρίβεια, τον ρόλο αυτόν τον παίζει πλέον η ΕΚΤ, της οποίας η ΤτΕ αποτελεί μέλος, και κατά κάποιο τρόπο «επίσημο αντιπρόσωπο» στη χώρα μας.
Για το ρόλο της ΕΚΤ αξίζει να διαβάσετε ένα εξαιρετικό άρθρο του Επίκουρου. Ας μείνουμε όμως στη δική μας.
Θα περίμενε κανείς ότι εφόσον ο ρόλος της είναι καθοριστικός για τη χώρα μας, η τράπεζα αυτή «ανήκει στους Έλληνες». Αυτό άλλωστε σημαίνει το Τράπεζα «της Ελλάδος», σωστά;
ΛΑΘΟΣ! Υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ με τη γενική κτητική, με το ποιος ανήκει σε ποιον. Σίγουρα πάντως δεν είναι η Ελλάδα αυτή που κατέχει την τράπεζα. Η τράπεζα αυτή είναι μία ανώνυμη εταιρεία, που ανήκει σε ιδιώτες. Αρκεί να ρίξουμε μερικές ματιές στο επίσημο καταστατικό της, για να μάθουμε πολλά και ενδιαφέροντα. Άλλοι περισσότερο γνώστες θα εφιστούσαν την προσοχή σε περισσότερα. Εγώ θα σταθώ σε ορισμένα σημεία.
Το πρώτο-πρώτο άρθρο της είναι σαφέστατο:
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά για να εξασφαλίσει τον ιδιωτικό της χαρακτήρα ξεκαθαρίζει στο Άρθρο 8 ότι το σύνολο των μετοχών της που κατέχει το δημόσιο δεν επιτρέπεται να ξεπερνά το 35%!
Κατά πόσο όμως η «δημοκρατία» μας μπορεί να επηρεάζει τις αποφάσεις αυτής της τράπεζας; Η απάντηση δίνεται στο Άρθρο 5Α: καθόλου!
Πρόκειται για όρο που ισχύει και για την ΕΚΤ. Αυτό σημαίνει, σύμφωνα με το πικρό σχόλιο του Επίκουρου (στο άρθρο που σας παρέπεμψα) «μην του μιλάτε του παιδιού».
Ας δούμε όμως τώρα τι ρόλο παίζουν ο Διοικητής, οι Υποδιοικητές και οι Σύμβουλοι αυτής της τράπεζας. Άρθρο 22:
Στόχος λοιπόν των παραπάνω είναι «να προάγωσι τα συμφέροντα της Τραπέζης υπό πάσαν έποψιν». Σε περίπτωση που κάποιος αφελής πιστεύει ακόμα ότι ο ρόλος της ΤτΕ είναι να βοηθάει και τη χώρα στις δύσκολες στιγμές, το Άρθρο 46 φροντίζει να τον βγάλει από την πλάνη:
Όμορφος κόσμος, ηθικός. Αυτή τη στιγμή το κράτος δίνει εγγυήσεις δισεκατομμυρίων για χάρη των τραπεζών, εγγυήσεις που αν (λέμε, αν) κάτι πάει στραβά θα πληρώσουν τα κορόιδα φυσικά, με κλείσιμο των σχολείων, των νοσοκομείων και των ΚΑΠΗ. Πώς είναι δυνατόν να περιμένουμε την ίδια μεγαλοψυχία από την τράπεζα «της Ελλάδος» προς το δημόσιο, εφόσον τέτοιες λύσεις μάλλον δεν «προάγωσι τα συμφέροντα της Τραπέζης»;
Στο Άρθρο 22 όμως παρατηρούμε και κάτι άλλο ενδιαφέρον: σαφή δέσμευση για εχεμύθεια. Φαίνεται να έχουν μεγάλη εμμονή με αυτόν τον όρο, διότι τον επαναλαμβάνουν.
Άρθρο 35Α:
Άρθρο 38:
Γκλάσνοστ! που θα’λεγε κι ο Γκόρμπι. Πώς να μην πέφτουμε μετά από τα σύννεφα, όταν κατηγορούν το διοικητή της ότι τάχα προσπαθεί να εξαπατήσει τη Βουλή με πλαστά στοιχεία, προκειμένου να αποκρύψει ύποπτες ενέργειες της τράπεζας.
Τελικά, κατά πόσον μπορεί το Κράτος να ελέγχει τις αποφάσεις της ΤτΕ; Υπάρχει εδώ ένα ενδιαφέρον παραθυράκι, στο Άρθρο 47:
Ο υπουργός οικονομικών λοιπόν, μπορεί να διορίσει έναν επίτροπο, ο οποίος με τη σειρά του μπορεί να βάλει veto στις αποφάσεις της τράπεζας. Για το αν ο επίτροπος αυτός θα υπερασπιστεί (με το περιορισμένο αυτό, έστω, δικαίωμα) το «λαϊκό συμφέρον», θα πρέπει να υποθέσουμε ότι είναι ως προς τούτο τουλάχιστον αξιόπιστος. Και η αξιοπιστία του, εξαρτάται αποκλειστικά από την κρίση του υπουργού οικονομίας που θα τον διορίσει.
Δηλαδή πριν, από αυτόν:
Και τώρα, από αυτόν:
Το αμέσως επόμενο άρθρο (Άρθρο 48) ξεκαθαρίζει ότι κανείς άλλος εκπρόσωπος του δημοσίου δεν πρέπει να μπλέκεται στα πόδια τους, αλλά ακόμα κι ο επίτροπος θα πρέπει να τηρεί κι εκείνος αυστηρή εχεμύθεια (μα τι μανία με την εχεμύθεια εκεί μέσα βρε παιδιά, φοβάστε μήπως μάθει τίποτα η γυναίκα σας;).
Περνάμε τώρα στα καλύτερα. Στο κεφάλαιο με τίτλο «ειδικά προνόμια της Τραπέζης».
Όπως εξηγεί ο Καζάκης στο βίντεο που παραθέτω παρακάτω, αυτό σημαίνει ότι, σε αντίθεση με τις άλλες ανώνυμες εταιρείες, η ΤτΕ διατηρεί το προνόμιο να αποκρύπτει τους ιδιοκτήτες της. Θεωρίες συνομωσίας με τη σφραγίδα της Τράπεζας «της Ελλάδος».
Και τώρα, φίλε αναγνώστη, θέλω να θυμηθείς αυτό που σου ζήτησα πριν: τις καλοκάγαθες συμβουλές του κ. Προβόπουλου για πάταξη της φοροδιαφυγής, και την ανάγκη να παρθούν μέτρα ενίσχυσης μέσω της φορολόγησης. Πώς θα μπορούσε η τράπεζα την οποία διοικεί να μη δίνει το καλό παράδειγμα.
Άρθρο 73:
Και όσοι θα πείτε ότι τουλάχιστον κάτι πληρώνει, αυτά που αναφέρει εντός αγκυλών, διαβάστε και τη σχετική παραπομπή 2:
Αυτά που λέτε. Δημοκρατία, αξιοκρατία, ισότητα και άλλα τέτοια που αναφέρονται στα σχολικά βιβλία της έκθεσης.
Περνάω τώρα στα βίντεο. Δεν ισχυρίζομαι ότι συμφωνώ με όλα όσα λένε ή ότι είμαι σε θέση να τα κρίνω στην κάθε τους λεπτομέρεια. Τα βρίσκω όμως ενδιαφέροντα, το ίδιο ελπίζω κι εσείς.
Πρώτα, η συνέντευξη του Καζάκη.
Δεύτερον, ένα ημίωρο βίντεο με τίτλο «Το αμερικάνικο όνειρο». Οι τράπεζες «για αρχάριους», με απλά λόγια και πολύ χιούμορ.
[UPDATE 30/3/2011: Τελικά η ιστορία με αυτό το καρτούν ίσως βρωμάει. Διαβάστε το σχόλιο του "prosexte" στο παρόν ποστ, καθώς κι ένα σχετικό άρθρο-κριτική. Οποιεσδήποτε περαιτέρω κριτικές-πληροφορίες-αντίλογοι, ευπρόσδεκτες και επιθυμητές στα σχόλια, παρακαλώ μόνο να είναι τεκμηριωμένες.]
Για περισσότερες πληροφορίες, οι δημιουργοί παραπέμπουν σε σχετική ιστοσελίδα.
http://www.theamericandreamfilm.com
Και τρίτον, το ντοκιμαντέρ του Chris Martenson με τίτλο «The Crash Course».
http://www.youtube.com/user/ChrisMartensondotcom#g/c/7E8A774DA8435EEB
UPDATE:
Από το "Crash Course", βάζω εδώ δύο αποσπάσματα που αφορούν το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Το πρώτο με ελληνικούς υπότιτλους, το δεύτερο με αγγλικούς.
Το λογικό σε αυτή την περίπτωση θα ήταν να στείλουμε στο διάολο το πρώτο (που στο κάτω-κάτω είναι άψυχο και δεν πρόκειται να πονέσει), προκειμένου να σώσουμε το δεύτερο (που αποτελείται από πολλά-πολλά έμψυχα όντα). Κι όμως εδώ έχουμε ένα κίνημα αντι-διαφωτισμού που λέει ότι πρέπει να σώσουμε το πρώτο πάσει θυσία, και βιώνουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει αυτό το «πάσει θυσία». Για να δοθεί μια εξήγηση σ’ αυτόν τον εμφανή παραλογισμό, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι κάποιοι πιστεύουν (ή γνωρίζουν) ότι δεν ανήκουν στο δεύτερο σκέλος, κι ότι ο θάνατος (ή έστω η εξαθλίωση) των άλλων είναι προς όφελός τους. Και (το χειρότερο όλων) σημαίνει ότι εμείς οι υπόλοιποι αντιλαμβανόμαστε αυτό το σύστημα σαν Θεό ή αιώνιο νόμο της φύσης, ώστε να μας φαίνεται αδιανόητη η πιθανότητα αντικατάστασής του.
Ερχόμαστε τώρα στο διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος. Τι μας έλεγε τις προάλλες; Έκανε μεταξύ άλλων προτάσεις να μειωθεί ο αριθμός των δασκάλων, των γιατρών, και να κλείσουν τα ΚΑΠΗ.
Επιπλέον, ο κύριος Προβόπουλος αποδείχτηκε εξαιρετικά ευαίσθητος στα θέματα φοροδιαφυγής, προτείνοντας μέτρα για την καταπολέμησή της, ώστε να αυξηθούν τα έσοδα από τους φόρους. Κρατήστε το αυτό, θα μας χρειαστεί παρακάτω.
Το ερώτημα που τίθεται είναι: Ανήκει ο κύριος Προβόπουλος στο σύνολο των ανθρώπων που θίγονται από αυτά τα μέτρα; Η απάντηση φυσικά είναι όχι. Και ο λόγος απλούστατος: διότι είναι πλούσιος. Για την ακρίβεια, είναι από τους καλύτερα αμειβόμενους τραπεζίτες του κόσμου. Όταν λοιπόν προτείνει κάποια «αναγκαία» μέτρα, μιλάει (φυσικότατα) εκ του ασφαλούς.
[Μιας κι έχουμε πήξει στους συμβολισμούς σε αυτόν το τόπο, ο κ. Προβόπουλος αποφάσισε να μειώσει την αμοιβή του κατά 20%. Έτσι, σύμφωνα με τα στοιχεία που βγαίνουν στη δημοσιότητα, πλέον θα λαμβάνει μόλις κάτι παραπάνω από 370.000 $ το χρόνο, δηλαδή μόλις τα διπλάσια από τον πρόεδρο της FED. Αυτά να βλέπουν οι συνταξιούχοι, και να μη διαμαρτύρονται για τις περικοπές.]
Το σημαντικότερο όμως ερώτημα είναι: με ποια ιδιότητα ο κύριος αυτός δίνει συμβουλές για την ποιότητα ζωής πολλών άλλων, συμβουλές που (απ’ όσο φαίνεται) λαμβάνονται σοβαρά υπόψη και εφαρμόζονται; Σπούδασε ιατρική για να γνωρίζει τις ανάγκες των ανθρώπων σε θέματα υγείας; Σπούδασε παιδαγωγική για να κρίνει τις ανάγκες των μαθητών; Τίποτα από τα παραπάνω. Η περίπτωσή του όμως είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα πως μια μερίδα ανθρώπων που ελέγχει το χρηματοπιστωτικό τομέα, ελέγχει τη ζωή των υπολοίπων ανθρώπων, όχι όμως και το αντίστροφο (ακόμα).
Για να κατανοήσουμε τη στάση του, θα πρέπει να δούμε το θεσμικό του ρόλο. Διατελεί διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος αυτής της τράπεζας; Στην επίσημη ιστοσελίδα της δίνονται κάποιες απαντήσεις:
http://www.bankofgreece.gr/Pages/el/Bank/default.aspx
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι οι αποφάσεις που παίρνει είναι καθοριστικές για οτιδήποτε στη χώρα μας σχετίζεται με χρήμα. Δηλαδή για τα πάντα. Για την ακρίβεια, τον ρόλο αυτόν τον παίζει πλέον η ΕΚΤ, της οποίας η ΤτΕ αποτελεί μέλος, και κατά κάποιο τρόπο «επίσημο αντιπρόσωπο» στη χώρα μας.
Για το ρόλο της ΕΚΤ αξίζει να διαβάσετε ένα εξαιρετικό άρθρο του Επίκουρου. Ας μείνουμε όμως στη δική μας.
Θα περίμενε κανείς ότι εφόσον ο ρόλος της είναι καθοριστικός για τη χώρα μας, η τράπεζα αυτή «ανήκει στους Έλληνες». Αυτό άλλωστε σημαίνει το Τράπεζα «της Ελλάδος», σωστά;
ΛΑΘΟΣ! Υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ με τη γενική κτητική, με το ποιος ανήκει σε ποιον. Σίγουρα πάντως δεν είναι η Ελλάδα αυτή που κατέχει την τράπεζα. Η τράπεζα αυτή είναι μία ανώνυμη εταιρεία, που ανήκει σε ιδιώτες. Αρκεί να ρίξουμε μερικές ματιές στο επίσημο καταστατικό της, για να μάθουμε πολλά και ενδιαφέροντα. Άλλοι περισσότερο γνώστες θα εφιστούσαν την προσοχή σε περισσότερα. Εγώ θα σταθώ σε ορισμένα σημεία.
Το πρώτο-πρώτο άρθρο της είναι σαφέστατο:
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά για να εξασφαλίσει τον ιδιωτικό της χαρακτήρα ξεκαθαρίζει στο Άρθρο 8 ότι το σύνολο των μετοχών της που κατέχει το δημόσιο δεν επιτρέπεται να ξεπερνά το 35%!
Κατά πόσο όμως η «δημοκρατία» μας μπορεί να επηρεάζει τις αποφάσεις αυτής της τράπεζας; Η απάντηση δίνεται στο Άρθρο 5Α: καθόλου!
Πρόκειται για όρο που ισχύει και για την ΕΚΤ. Αυτό σημαίνει, σύμφωνα με το πικρό σχόλιο του Επίκουρου (στο άρθρο που σας παρέπεμψα) «μην του μιλάτε του παιδιού».
Ας δούμε όμως τώρα τι ρόλο παίζουν ο Διοικητής, οι Υποδιοικητές και οι Σύμβουλοι αυτής της τράπεζας. Άρθρο 22:
Στόχος λοιπόν των παραπάνω είναι «να προάγωσι τα συμφέροντα της Τραπέζης υπό πάσαν έποψιν». Σε περίπτωση που κάποιος αφελής πιστεύει ακόμα ότι ο ρόλος της ΤτΕ είναι να βοηθάει και τη χώρα στις δύσκολες στιγμές, το Άρθρο 46 φροντίζει να τον βγάλει από την πλάνη:
Όμορφος κόσμος, ηθικός. Αυτή τη στιγμή το κράτος δίνει εγγυήσεις δισεκατομμυρίων για χάρη των τραπεζών, εγγυήσεις που αν (λέμε, αν) κάτι πάει στραβά θα πληρώσουν τα κορόιδα φυσικά, με κλείσιμο των σχολείων, των νοσοκομείων και των ΚΑΠΗ. Πώς είναι δυνατόν να περιμένουμε την ίδια μεγαλοψυχία από την τράπεζα «της Ελλάδος» προς το δημόσιο, εφόσον τέτοιες λύσεις μάλλον δεν «προάγωσι τα συμφέροντα της Τραπέζης»;
Στο Άρθρο 22 όμως παρατηρούμε και κάτι άλλο ενδιαφέρον: σαφή δέσμευση για εχεμύθεια. Φαίνεται να έχουν μεγάλη εμμονή με αυτόν τον όρο, διότι τον επαναλαμβάνουν.
Άρθρο 35Α:
Άρθρο 38:
Γκλάσνοστ! που θα’λεγε κι ο Γκόρμπι. Πώς να μην πέφτουμε μετά από τα σύννεφα, όταν κατηγορούν το διοικητή της ότι τάχα προσπαθεί να εξαπατήσει τη Βουλή με πλαστά στοιχεία, προκειμένου να αποκρύψει ύποπτες ενέργειες της τράπεζας.
Τελικά, κατά πόσον μπορεί το Κράτος να ελέγχει τις αποφάσεις της ΤτΕ; Υπάρχει εδώ ένα ενδιαφέρον παραθυράκι, στο Άρθρο 47:
Ο υπουργός οικονομικών λοιπόν, μπορεί να διορίσει έναν επίτροπο, ο οποίος με τη σειρά του μπορεί να βάλει veto στις αποφάσεις της τράπεζας. Για το αν ο επίτροπος αυτός θα υπερασπιστεί (με το περιορισμένο αυτό, έστω, δικαίωμα) το «λαϊκό συμφέρον», θα πρέπει να υποθέσουμε ότι είναι ως προς τούτο τουλάχιστον αξιόπιστος. Και η αξιοπιστία του, εξαρτάται αποκλειστικά από την κρίση του υπουργού οικονομίας που θα τον διορίσει.
Δηλαδή πριν, από αυτόν:
Και τώρα, από αυτόν:
Το αμέσως επόμενο άρθρο (Άρθρο 48) ξεκαθαρίζει ότι κανείς άλλος εκπρόσωπος του δημοσίου δεν πρέπει να μπλέκεται στα πόδια τους, αλλά ακόμα κι ο επίτροπος θα πρέπει να τηρεί κι εκείνος αυστηρή εχεμύθεια (μα τι μανία με την εχεμύθεια εκεί μέσα βρε παιδιά, φοβάστε μήπως μάθει τίποτα η γυναίκα σας;).
Περνάμε τώρα στα καλύτερα. Στο κεφάλαιο με τίτλο «ειδικά προνόμια της Τραπέζης».
Όπως εξηγεί ο Καζάκης στο βίντεο που παραθέτω παρακάτω, αυτό σημαίνει ότι, σε αντίθεση με τις άλλες ανώνυμες εταιρείες, η ΤτΕ διατηρεί το προνόμιο να αποκρύπτει τους ιδιοκτήτες της. Θεωρίες συνομωσίας με τη σφραγίδα της Τράπεζας «της Ελλάδος».
Και τώρα, φίλε αναγνώστη, θέλω να θυμηθείς αυτό που σου ζήτησα πριν: τις καλοκάγαθες συμβουλές του κ. Προβόπουλου για πάταξη της φοροδιαφυγής, και την ανάγκη να παρθούν μέτρα ενίσχυσης μέσω της φορολόγησης. Πώς θα μπορούσε η τράπεζα την οποία διοικεί να μη δίνει το καλό παράδειγμα.
Άρθρο 73:
Και όσοι θα πείτε ότι τουλάχιστον κάτι πληρώνει, αυτά που αναφέρει εντός αγκυλών, διαβάστε και τη σχετική παραπομπή 2:
Αυτά που λέτε. Δημοκρατία, αξιοκρατία, ισότητα και άλλα τέτοια που αναφέρονται στα σχολικά βιβλία της έκθεσης.
Περνάω τώρα στα βίντεο. Δεν ισχυρίζομαι ότι συμφωνώ με όλα όσα λένε ή ότι είμαι σε θέση να τα κρίνω στην κάθε τους λεπτομέρεια. Τα βρίσκω όμως ενδιαφέροντα, το ίδιο ελπίζω κι εσείς.
Πρώτα, η συνέντευξη του Καζάκη.
Δεύτερον, ένα ημίωρο βίντεο με τίτλο «Το αμερικάνικο όνειρο». Οι τράπεζες «για αρχάριους», με απλά λόγια και πολύ χιούμορ.
[UPDATE 30/3/2011: Τελικά η ιστορία με αυτό το καρτούν ίσως βρωμάει. Διαβάστε το σχόλιο του "prosexte" στο παρόν ποστ, καθώς κι ένα σχετικό άρθρο-κριτική. Οποιεσδήποτε περαιτέρω κριτικές-πληροφορίες-αντίλογοι, ευπρόσδεκτες και επιθυμητές στα σχόλια, παρακαλώ μόνο να είναι τεκμηριωμένες.]
Για περισσότερες πληροφορίες, οι δημιουργοί παραπέμπουν σε σχετική ιστοσελίδα.
http://www.theamericandreamfilm.com
Και τρίτον, το ντοκιμαντέρ του Chris Martenson με τίτλο «The Crash Course».
http://www.youtube.com/user/ChrisMartensondotcom#g/c/7E8A774DA8435EEB
UPDATE:
Από το "Crash Course", βάζω εδώ δύο αποσπάσματα που αφορούν το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Το πρώτο με ελληνικούς υπότιτλους, το δεύτερο με αγγλικούς.