 |
| Φιέστα χρεοκοπίας (foto από το http://www.info-war.gr) |
Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα,
Ήθελα αν μπορούσα να καλέσω όλα τα ανδράρια και γύναια που εδώ και 4-5 χρόνια μας κουνάνε το δάχτυλο και μας απειλούν (μεταφέροντας μας τις εντολές των αφεντικών τους) με χρεοκοπία, να εξηγήσουν την αντίδραση του λαού, μίας χώρας που (ξανα-)χρεοκόπησε. Όταν αντικρύσαμε όλοι τις φωτογραφίες των πανηγυριστών της χρεοκοπίας τους, αμέσως κάναμε τους συνειρμούς μας. Θυμηθήκαμε κάτι γλίνες με παράξενα ονόματα (Πορδοσάλτε, Περδεντέρης κλπ) που ίδρωναν κάτω από τον τηλεοπτικό προβολέα, να πείσουν για την "Αποκαλυπτική" διάσταση της επικείμενης -διαρκώς- χρεοκοπίας μας. Ξαφνικά βλέπουμε έναν λαό που η χώρα του χρεοκόπησε δεύτερη φορά σε 12 χρόνια, να το γλεντάει. Να το χαίρεται.
Η αντίδραση αυτή, γεννάει ερωτηματικά στο κεφάλι μας, αγωνία στους κρατούντες και τελικά φορτώνει με άπειρη δουλειά προπαγάνδας τος ανωτέρω αναφερθέντες πληρωμένους κονδυλοφόρους και άριστους χειριστές της γλώσσας (όχι ως εργαλείο λόγου αλλά ως μέσο γλειψίματος αφεντικών και εξουσίας). Πράγματι, ήδη έχουν ξεκινήσει να εκτοξεύουν πυραύλους ανοησίας και παραπληροφόρησης, διηπειρωτικού βεληνεκούς. Κακομοίρηδες. Η χρεοκοπία της Αργεντινής χάλασε την εικόνα στα αφεντικά τους και τις διακοπές, στις οποίες οι κονδυλοφόροι, μάλλον ήδη θα βρίσκονταν.
Αναζητώντας τους λόγους της λαϊκής χαράς που ξεπερνά ακόμα και η χαρά της πρόκρισης στον τελικό του Mundial της Βραζιλίας αλλά και καλύπτει την πίκρα για τον χαμένο τελικό που ακολούθησε, εντοπίσαμε αρκετά χρήσιμα συμπεράσματα που θα μπορούσαν να γίνουν και ζητούμενα για μία χώρα σαν την Ελλάδα.
Γράφει στο iskra.gr ο Ανδ. Ζαφείρης πως "Τα νεοφιλελεύθερα μέσα μιλούν για χρεοκοπία αποσιωπώντας το γεγονός ότι σε επίπεδο πραγματικής οικονομίας δεν πρόκειται να υπάρξουν συνέπειες στην οικονομία της χώρας. Και δε πρόκειται να υπάρξουν συνέπειες γιατί έχουν ήδη αντιμετωπιστεί σε πολιτικο-οικονομικό επίπεδο.
Οι συμφωνίες που υπέγραψε η Αργεντινή με τη Κίνα, πριν από 3 εβδομάδες, για την τόνωση των συναλλαγματικών αποθεμάτων ύψους 11 δις εξασφαλίζει την αποφυγή της προσφυγής στις αγορές. Παράλληλα υπογράφηκαν πάνω από 20 διμερείς συμφωνίες με τη Κίνα (ανάμεσά του και η κατασκευή υδροηλεκτρικών εργοστασίων ύψους 4,7 δις) αλλά και με τη Ρωσία, ενώ προχωρούν οι διαδικασίες σύνδεσης με την ομάδα BRICKS.". Δηλαδή η χρεοκοπία που διατείνονται χαιρέκακα οι υπηρέτες των vulture funds (κεφάλαια - γύπες), όχι μόνο δεν οδήγησε σε απομόνωση τη χώρα αλλά την βρίσκει με ισχυρή διεθνή παρουσία και συμφωνίες μεγάλου οικονομικού ενδιαφέροντος. (Τώρα το κατά πόσο η ένταξη στα BRCKS εξυπηρετεί λαϊκή ανάγκη, η απάντηση είναι, όσο και η ένταξη της στο νεοφιλελεύθερο οικονομικό πλαίσιο)
Επιπλέον, οι Αργεντίνοι γνωρίζουν και βιώνουν τη διαφορά μεταξύ των δύο χρεοκοπιών τους. Η πρώτη χρεοκοπία με τις εικόνες των διαλυμένων καταστημάτων και τραπεζών, της πείνας και της εξαθλίωσης συνέβη εντός του νεοφιλελεύθερου πλαισίου και με τις οδηγίες των αποτυχημένων αχρείων του ΔΝΤ ενώ η δεύτερη εκτός του πλαισίου της βαρβαρότητας. Τις διαφορές μας της εξηγούν τόσο ο Ανδ. Ζαφείρης του Iskra όσο και ο Γ. Βαρουφάκης στο protagon.gr.
Για το κράτος της Αργεντινής -γράφει ο Γ. Βαρουφάκης- δεν σημαίνει πολλά. Έτσι κι αλλιώς, η Αργεντινή δεν δανείζεται από τις διεθνείς χρηματαγορές από το 2001. Αν και θα ήθελε να επιστρέψει σε αυτές, και το σημερινό αδιέξοδο αναβάλλει αυτή την «επιστροφή», δεν θα αλλάξει κάτι στα δημοσιονομικά του αργεντίνικου κράτους, το οποίο 13 χρόνια τώρα έχει μάθει να επιβιώνει εκτός αγορών. Αν υπάρξει αρνητικός αντίκτυπος, αυτός θα αφορά ιδιωτικές αργεντίνικες εταιρείες που ίσως αναγκαστούν να πληρώνουν υψηλότερο επιτόκιο για χρήματα που δανείζονται στο εξωτερικό, λόγω της κακής ψυχολογίας που δημιουργεί όλη αυτή η «υπόθεση». Σε μια περίοδο που προδιαγράφεται όλο και πιο δύσκολη για την Λατινική Αμερική, κάτι τέτοιο δεν βοηθά το σύνολο της αργεντίνικης οικονομίας. Άρα η χρεοκοπία αυτή τη φορά μοιάζει λίγο "στα χαρτιά".
Αντίθετα, η χρεοκοπία εντός του νεοφιλελεύθερου πλαισίου όπου ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Παπανδρέου, ο D. Cavallo ανακοίνωνε στον λαό πως «Νικήσαμε όλους εκείνους που στοιχημάτιζαν εναντίον μας . Λύσαμε τις πιο επείγουσες ανάγκες μας και τώρα προχωρούμε μπροστά για το πιο σημαντικό: ανάπτυξη στην οικονομία» ήταν εκείνη που οδήγησε στην εξαθλίωση, αλλά ήταν εκείνη την οποία προέκριναν τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης του. Αντίθετα με τη χθεσινή χρεοκοπία της Αργεντινής, εκείνη που είχε συντελεστεί εντός του νεοφιλελεύθερου πλαισίο είχε τα εξής χαρακτηριστικά:
1. Η χώρα χρεοκόπησε όταν ήταν εν μέσω της απόπειρας «προσαρμογής» της στις επιταγές του ΔΝΤ και των δανειστών της, είχε συνδέσει το νόμισμά της με το δολάριο, η ανεργία είχε φτάσει στο 16%, η πτώση του λαϊκού εισοδήματος κατά 20% – 30% και η ύφεση 14,7%
2. Η χώρα ήταν ενταγμένη σε μια οικονομική και πολιτική ένωση, τη Mercosur.
Ούτε στάση πληρωμών είχε κηρύξει, ούτε το νόμισμά της είχε ακόμη αποσυνδέσει από τη σταθερή ισοτιμία του με το δολάριο, ούτε τη μονομερή διαγραφή χρέους της κατά 75% είχε αρχίσει. Και όμως την χρεοκόπησαν. Αλλά τότε ακολούθησε μία δεκαετία, μακριά από τις "αγορές" που οδήγησε σε ακμή που ενδεικτικά αναφέρουμε τον διπλασιασμό του ΑΕΠ της σε 11 χρόνια και την μείωση της ανεργίας στο 6,4 % (η Γερμανία έχει 7,5) τον Ιανουάριο του 2014 και peak 7,2% σήμερα. (βλ. πίνακες παρακάτω).
Όλα πήγαν καλύτερα για την Αργεντινή όσο απείχε από αγορές και περίεργους "επενδυτές". Όλα εκτός από τον λογιστικό έλεγχο του παλιού χρέους και κάτω από αυτή την αμέλεια, έδρασαν τα vulture funds που σήμερα φωνάζουν -και δια στόματος ΜΜΕ- για τη χρεοκοπία της χώρας (δηλαδή την άρνηση της χώρα να πληρώσει αυτούς, την λιδια ώρα πληρώνει όσους είναι εντάξει στους όρους συνεργασίας)
Τα όρνια (vultures και vulture funds*) εκβίαζαν μία χώρα, χρησιμοποιώντας νομοθετικά κενά μίας άλλης χώρας που παρανόμως ήταν η χώρα που επέβαλε το δικό της δίκαιο σε λεόντειες συμφωνίες μεταξύ κρατών και κερδοσκόπων. Το να αρνηθεί μία κυβέρνηση να πληρώσει αυτές τις ανήθικες και παράνομες αξιώσεις, την καθιστά αντικειμενικά σοβαρή και προπάντων, λαοφιλή. Τα επιτεύγματα μίας αξιοπρεπούς κυβέρνησης φαίνονται και στους πίνακες που πήραμε από το TRADINGECONOMICS.COM και από το άρθρο του Γ. Βαρουφάκη που προαναφέραμε
Μία κυβέρνηση έχει ανάγκη την εμπιστοσύνη και την αγάπη του λαού, περισσότερο από τα χάδια από τα νύχια των ορνέων. Τα όρνεα αυτά, έχουν και κάτι άλλα όρνεα - υπηρέτες, τα οποία ασκούν διοίκηση (αναλαμβάνουν κυβερνητικούς θώκους εκμεταλλευόμενοι μικρότερα όρνια) προκειμένου να εξυπηρετήσουν τη βουλιμία των αφεντικών τους.
Στην Ελλάδα, τα όρνια αυτά τα ξέρουμε, τα βλέπουμε καθημερινά στις κόκκινες από το αίμα οθόνες μας, τα ακούμε να κρώζουν με τις πότε κουτσαβάκικες και πότε τσιριχτές απαίσιες φωνές τους, Με φωνές που κρώζουν υποδεικνύοντας ως λαϊκιστή όποιον τους καταγγέλλει για εξυπηρέτηση άνομων συμφερόντων. Με τις ίδιες φωνές που καμαρώνουν για την υποδοχή "επενδυτών" όπως ονομάζουν τα μασκαρεμένα vulture funds που καταφθάνουν καλεσμένα από τους υπηρέτες τους, να αγοράσουν και την τελευταία γωνιά της χώρας. Να την αγοράσουν, να αισχροκερδίσουν για 2-3 χρόνια και μετά να την παρατήσουν μαζί με τη ζημιά που θα έχουν επιφέρει πάνω στις πλάτες των παιδιών μας.
Σε κάθε περίπτωση μην περιμένετε τα ΜΜΕ να ενημερώσουν για το τι ακριβώς γίνεται στην Αργεντινή, από που ξεκινάει και που βρίσκεται. Για το τι σημαίνει η χθεσινή χρεοκοπία της χώρας, για το ρόλο των vulture funds για το πόσο γελοιοποίησε η αξιοπρεπής στάση της Αργεντινής, την κυβέρνηση μαριονέτα της Ελλάδας, για το πόσο τελικά φοβισμένους θέλουν να μας κρατάνε για να μας ελέγχουν απόλυτα, να μη γίνει το "ατύχημα" που τρέμουν, αυτοί και τα αφεντικά τους.
Ο Γιάννης Βαρουφάκης, στον επίλογο του άρθρου του, κάνει μία πρόβλεψη που στην ουσία στοιχηματίζει σε "σιγουράκι". Γράφει: "Στο πλαίσιο του κάκιστης ποιότητας δημόσιου διαλόγου στην Ελλάδα, ακούω να φωνάζουν κάποιοι: «Είδατε τι θα γινόταν το 2010 αν κάναμε στάση πληρωμών; Αργεντινή θα γινόμασταν. Θα μας έτρεχαν τα «αρπακτικά ταμεία» στα δικαστήρια της Ν. Υόρκης».
Πρόκειται είτε για άγνοια είτε για ηθελημένη γελοιότητα: Τα ελληνικά κρατικά ομόλογα το 2010 ήταν, ως επί το πλείστον, γραμμένα σε όρους ελληνικού Δικαίου και, ως εκ τούτου, τα αμερικανικά και βρετανικά δικαστήρια δεν θα δεχόντουσαν να συζητήσουν καν αγωγές από «αρπακτικά ταμεία», τα οποία θα έπρεπε να καταφύγουν στα ελληνικά δικαστήρια (όπου βέβαια δεν θα είχαν καμιά τύχη). Η τραγωδία μας ήταν ότι δεν κάναμε το 2010 στάση πληρωμών και δεν προκαλέσαμε την αναδιάρθρωση του χρέους μας πριν λάβουμε νέα δάνεια. Ακόμα χειρότερα, όταν ήρθε η αναδιάρθρωση του 2012 (το PSI), με δική μας πρωτοβουλία, τα νέα ομόλογα που εκδώσαμε (προς ανταλλαγή με τα παλιά) εκδόθηκαν σε όρους βρετανικού δικαίου. Άρα, μόνο από το 2012 και μετά γίναμε και εμείς υποχείρια των «αρπακτικών ταμείων», ευτυχώς μόνο όσον αφορά το 10% του χρέους μας – καθώς το υπόλοιπο είναι στα χέρια της τρόικας και, συνεπώς, εκτός του πεδίου δόξας των «αρπακτικών». Το ζητούμενο είναι, εδώ που φτάσαμε, μια αναδιάρθρωση όχι μόνο των χρεών αυτών αλλά και, παράλληλα, των τεραστίων, εν δυνάμει, ζημιών των τραπεζών «μας». Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Ναι. Ευτυχώς -για εσένα- Αργεντινή, δεν είσαι Ελλάδα. Έμαθες να δαγκώνεις τον λύκο πριν σε δαγκώσει αυτός.
____________________________________________________
*vulture funds: Πρόκειται για hedge funds τα οποία, όλον τον καιρό που γίνονταν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ τραπεζών και κυβέρνησης, αγόραζαν κάποια από τα παλιά ομόλογα της Αργεντινής, σε τιμές λιγότερες από το 5% της ονομαστικής τους αξίας (π.χ. $2 ή $3 για ένα ομόλογο αξίας $100 ή και $1000), με σκοπό να τορπιλίσουν τις διαπραγματεύσεις, πηγαίνοντας σε δικαστήριο της Νέας Υόρκης (καθώς τα ομόλογα αυτά ήταν «γραμμένα» σε όρους του Δικαίου των ΗΠΑ) και απαιτώντας από το δικαστήριο να εκδόσει απαγόρευση αποπληρωμής των μεγάλων τραπεζών (στο πλαίσιο της συμφωνίας των τελευταίων με την Αργεντινή για μερική αποπληρωμή των χρεών της τελευταίας) αν πρώτα δεν εισπράξουν οι ίδιοι το 100% της αξίας των ομολόγων που είχαν αγοράσει.(ό.π.)