Σύνταγμα της ΕλλάδοςΆρθρο 1
1. Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Ήταν μια ωραία και επιτυχημένη παράσταση. Η συναυλία ξεκίνησε με ένα σύντομο βίντεο όπου ο καλλιτέχνης σε slow motion λέει δυο λόγια για την καινούρια του καλλιτεχνική δουλειά, ενώ τα πλήθη σε βακχική μέθη παραληρούν απ’ έξω αδημονώντας να κάνει την εμφάνισή του. Τελικά το σόου ξεπέρασε κάθε προσδοκία, ώστε όλοι οι θεατές να πουν χαλάλι τα λεφτά που δώσανε (και θα δώσουνε). Στο τέλος ο καλλιτέχνης έκανε και ανκόρ, παρέα με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος.
«Πάμε»:
Δεν ξέρω πώς θα το πάρετε, αλλά έκατσα και το είδα όλο. ΟΛΟ. Δεν έχω ιδέα ποιος διάολος μέσα μου με σαδιστική χαρά με καθήλωνε και με υποχρέωνε να ακούω τη μία ατάκα μετά την άλλη. Διότι η ΚΑΘΕ ατάκα αξίζει, γεμίζει το είναι σου βρε αδερφέ. Όχι φυσικά τότε που ειπώθηκε, αλλά τώρα.
Και ήρθαν μετά τα χαμπέρια από τις «αγορές», τις εκ Θεού εκπορευόμενες (και ως εκ τούτου υπεράνω πάσης αμφισβήτησης), και στις 22 Μαρτίου, μετά την πρώτη δέσμη μέτρων (υπέρ πατρίδος πάντα), ο ηγέτης μας μεταξύ άλλων δήλωσε:
Και ήρθαν μετά τα χαμπέρια από τις «αγορές», τις εκ Θεού εκπορευόμενες (και ως εκ τούτου υπεράνω πάσης αμφισβήτησης), και στις 22 Μαρτίου, μετά την πρώτη δέσμη μέτρων (υπέρ πατρίδος πάντα), ο ηγέτης μας μεταξύ άλλων δήλωσε:
Ναι οι θυσίες θα πιάσουν τόπο. Αυτό το εγγυόμαστε, ως κίνημα ως κυβέρνηση. Ήδη πιάνουν τόπο. Ήδη ανακτά η Ελλάδα και αξιοπιστία, και αξιοπρέπεια. […] Ναι ήδη η Ελλάδα ορίζει σήμερα το μέλλον της, μέσα σε μια δύσκολη θύελλα. [*κλικ*]
Τις ίδιες παρλαπίπες επανέλαβε λίγες μέρες μετά και ο υφυπουργός οικονομικών:
Και στις 31/3/2010:
Γελάσατε; Χρειάζεται να υπενθυμίσω κάτι από τις αμέσως επόμενες μέρες που «απέδειξαν» πόσο μέσα πέσαν οι πολιτικάντηδές μας;
Κλίκατις 1.
Κλίκατις 2.
Κλίκατις 3.
Κλίκατις 4.
Ο πρωθυπουργός μας πάντως συνέχισε μ’ ένα παλιό αλλά διαχρονικό ανέκδοτο:
Το κλασικό παραμυθάκι που έχει παλιώσει πλέον, να τάζεις προεκλογικά λαγούς με πετραχήλια (ποιος θυμάται σήμερα τη "συμμετοχική δημοκρατία" και την "πράσινη ανάπτυξη";), κι όταν τελικά εκλεγείς να λες σόρυ, δεν ήξερα δε φανταζόμουν, έπεσα από τα σύννεφα μιλάμε, βρε τους ψευταράδες τους προηγούμενους, πάρτε το μπούλο τώρα και ξεχάστε αυτά που σας έταζα πριν. Από την άλλη βέβαια, κι εσείς μην υπερβάλλετε και ζητάτε να μπουν οι φταίχτες φυλακή. Οι φυλακές μας είναι για τους κλεφτοκοτάδες, όχι τους μεγαλοκομπιναδόρους.
Από πότε όμως δημοκρατία σημαίνει «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται»;
Γέλασα πολύ πάντως εκεί που ο ΓΑΠ μάγκεψε, και πούλησε τη μαγκιά του στους κερδοσκόπους.
Η διαφορά δυστυχώς είναι ότι η μαγκιά που πουλάει ο Γιωργάκης είναι τσάμπα. Των κερδοσκόπων πάλι, όχι.
Το ότι οι άνθρωποι είναι θεατρίνοι, και μάλιστα κάκιστοι, φαίνεται από τις δηλώσεις και την επιχειρηματολογία τους, στο πριν και το μετά των εκλογών.
Η χώρα μας δεν έχει ανάγκη από άλλα μέτρα, τα μέτρα που έχουμε πάρει μπορούν να οδηγήσουν σε μείωση του ελλείμματος μεγαλύτερη και από 4 ποσοστιαίες μονάδες, εκείνο το οποίο μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι η εκτέλεση του προϋπολογισμού κατά τους δύο πρώτους μήνες είναι πάρα πάρα πολύ καλή σε σχέση με το αντίστοιχο δίμηνο του 2009 […] περιμένουμε ακόμα μεγάλη αποκλιμάκωση των επιτοκίων η οποία θα έρθει καθώς θα βγαίνουν και τα πρώτα αποτελέσματα μετά από το τρίμηνο ή το τετράμηνο και θα φαίνεται ότι όντως η Ελλάδα πετυχαίνει την εφαρμογή των μέτρων και διασφαλίζει ότι σιγά σιγά θα προχωρήσει στην υλοποίηση του στόχου για μείωση του ελλείμματος κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες.
Και στις 31/3/2010:
Ο υπουργός Οικονομικών απέκλεισε το ενδεχόμενο προσφυγής στο ΔΝΤ:
"Είναι ακατανόητο γιατί συγχέεται ό,τι υποστηρίζει ένας οργανισμός στην Ουάσιγκτον. Το ΔΝΤ είναι ένας ανεξάρτητος οργανισμός που έχει τους δικούς του κανόνες και αυτά που δήλωσε ο επικεφαλής Στρος Καν είναι το προφανές।. Η πραγματική διάσταση δεν έχει σχέση με το θόρυβο. Η πραγματική διάσταση είναι ότι η Ελλάδα χρειαζόταν την απόφαση που ελήφθη για ευρωπαϊκή στήριξη".
Γελάσατε; Χρειάζεται να υπενθυμίσω κάτι από τις αμέσως επόμενες μέρες που «απέδειξαν» πόσο μέσα πέσαν οι πολιτικάντηδές μας;
Κλίκατις 1.
Κλίκατις 2.
Κλίκατις 3.
Κλίκατις 4.
Ο πρωθυπουργός μας πάντως συνέχισε μ’ ένα παλιό αλλά διαχρονικό ανέκδοτο:
Συντρόφισσες και σύντροφοι, όταν κληθήκαμε πριν πέντε μήνες να αναλάβουμε τη διακυβέρνηση της χώρας, ουδείς από μας μπορούσε να φανταστεί τι μας περίμενε. Γνωρίζαμε ότι είχαμε βαθιά προβλήματα. […] Δεν είχα όμως ποτέ διανοηθεί ότι η χώρα μας βρισκόταν τόσο εκτεθειμένη, τόσο ευάλωτη, τόσο απροστάτευτη. Δεν είχα ποτέ διανοηθεί ότι η χώρα που μπήκε στην ΟΝΕ με το σπαθί της [σ.σ. κλικ στο «σπαθί» ] […] θα αντιμετώπιζε τόσο βαθιά καχυποψία, ανυποληψία, ακόμα και χλεύη εταίρων, ακόμα και φίλων. Νομίζω ότι κανένας λογικός άνθρωπος δε θα μπορούσε να διανοηθεί με πόση ανευθυνότητα, με πόση εγκληματική αμέλεια, με πόση ελαφρότητα οι κυβερνήσεις της ΝΔ διαχειρίστηκαν επί πέντε χρόνια τη χώρα. [*κλικ*]
Το κλασικό παραμυθάκι που έχει παλιώσει πλέον, να τάζεις προεκλογικά λαγούς με πετραχήλια (ποιος θυμάται σήμερα τη "συμμετοχική δημοκρατία" και την "πράσινη ανάπτυξη";), κι όταν τελικά εκλεγείς να λες σόρυ, δεν ήξερα δε φανταζόμουν, έπεσα από τα σύννεφα μιλάμε, βρε τους ψευταράδες τους προηγούμενους, πάρτε το μπούλο τώρα και ξεχάστε αυτά που σας έταζα πριν. Από την άλλη βέβαια, κι εσείς μην υπερβάλλετε και ζητάτε να μπουν οι φταίχτες φυλακή. Οι φυλακές μας είναι για τους κλεφτοκοτάδες, όχι τους μεγαλοκομπιναδόρους.
Από πότε όμως δημοκρατία σημαίνει «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται»;
Γέλασα πολύ πάντως εκεί που ο ΓΑΠ μάγκεψε, και πούλησε τη μαγκιά του στους κερδοσκόπους.
Η εμπειρία μας μάς έχει δείξει ότι στον κόσμο της παγκόσμιας αγοράς χρειάζεται και το όπλο πάνω στο τραπέζι. Το όπλο πάνω στο τραπέζι, ώστε να μας αφήσουν ήσυχους οι κερδοσκόποι [κλαπ κλαπ κλαπ][*κλικ*].
Η διαφορά δυστυχώς είναι ότι η μαγκιά που πουλάει ο Γιωργάκης είναι τσάμπα. Των κερδοσκόπων πάλι, όχι.
Το ότι οι άνθρωποι είναι θεατρίνοι, και μάλιστα κάκιστοι, φαίνεται από τις δηλώσεις και την επιχειρηματολογία τους, στο πριν και το μετά των εκλογών.
Σε αυτά προσθέστε και κάτι ακόμα. Μας δασκαλεύουν ότι για το "καλό της πατρίδας" θα πρέπει να βάλουν πλάτες όλοι, γι' αυτό και τα μέτρα τους θα είναι δίκαια. Ας μην αναφερθούμε στους Έλληνες μεγιστάνες και την εκκλησία, εδώ μιλάμε για τους φτωχούς και μεσαίους "όλους". Ποιοι εξαιρούνται; Μα τα σώματα ασφαλείας φυσικά. Για ποιο λόγο τους εξαιρούν οι σοσιαλισταράδες μας; Προφανώς επειδή καταλαβαίνουν ότι "ισχύς τους η αγάπη του λαού".
Για να μην αναφερθούμε καν στο "πατριωτικό" πα"σο"κ, το οποίο στέλνει τα παιδιά της Ελλάδος παιδιά να πέσουν υπέρ πίστεως και πατρίδας στο ακριτικό Αφγανιστάν (ελληνικό άλλωστε ήδη από την εποχή του Μεγαλέκου). Για την παγκόσμια ειρήνη και τη δημοκρατία, φυσικά.
Ας δούμε τώρα εν συντομία ποιο ήταν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας από την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ το 2002, έως το 2009.
Πηγές:
http://www.mof-glk.gr/ekdoseis/dhmosio_xreos.htm
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=528342
Το 2002 λοιπόν, το δημόσιο χρέος ήταν περίπου 165,38 δις ευρώ.
Από το 2002 έως και το 2009 η Ελλάδα πλήρωσε σε τοκοχρεολύσια 253,56 δις ευρώ, κι άλλα 110 δις περίπου σε βραχυπρόθεσμους τίτλους.
Και το 2009, το χρέος έφτασε τα 288,54 δις ευρώ.
Ωραία πράγματα, έτσι; Ειδικά όταν πρέπει να δανείζεσαι από τους παλιούς δανειστές σου για να τους πληρώσεις αυτά που τους χρώσταγες. Με τόκο φυσικά (για τον κόπο τους).
Για να μην αναφερθούμε καν στο "πατριωτικό" πα"σο"κ, το οποίο στέλνει τα παιδιά της Ελλάδος παιδιά να πέσουν υπέρ πίστεως και πατρίδας στο ακριτικό Αφγανιστάν (ελληνικό άλλωστε ήδη από την εποχή του Μεγαλέκου). Για την παγκόσμια ειρήνη και τη δημοκρατία, φυσικά.
Ας δούμε τώρα εν συντομία ποιο ήταν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας από την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ το 2002, έως το 2009.
Πηγές:
http://www.mof-glk.gr/ekdoseis/dhmosio_xreos.htm
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=528342
Το 2002 λοιπόν, το δημόσιο χρέος ήταν περίπου 165,38 δις ευρώ.
Από το 2002 έως και το 2009 η Ελλάδα πλήρωσε σε τοκοχρεολύσια 253,56 δις ευρώ, κι άλλα 110 δις περίπου σε βραχυπρόθεσμους τίτλους.
Και το 2009, το χρέος έφτασε τα 288,54 δις ευρώ.
Ωραία πράγματα, έτσι; Ειδικά όταν πρέπει να δανείζεσαι από τους παλιούς δανειστές σου για να τους πληρώσεις αυτά που τους χρώσταγες. Με τόκο φυσικά (για τον κόπο τους).
Ας περάσω τώρα και στα δυσάρεστα.
Όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι ο δικομματισμός, όπως τον ξέραμε μέχρι σήμερα, βαίνει προς το τέλος του. Τα δύο μεγάλα κόμματα, που στηρίχθηκαν κυρίως στις πελατειακές σχέσεις, θα δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να ακολουθούν τις παλιές καλές τακτικές εξαγοράς των ψήφων τους.
Επιπλέον, η οικονομική κρίση θα συνεπιφέρει και πολιτική κρίση. Η ψευδαίσθηση του δημοκρατικού πολιτεύματος καθίσταται πλέον περιττή. Για τα νέα δεδομένα, χρειάζεται πλέον ένας νέος ηγέτης. Άλλωστε, κάποια από τα χαρακτηριστικά αυτού του νέου ηγέτη βλέπουμε ήδη να υιοθετούν οι «σοσιαλΗστές» μας.
Προσπαθήστε να μπείτε λίγο στη θέση όλων αυτών των τοκογλύφων, των οικονομικών μεγαλοπαραγόντων, των δυνατών εν ολίγοις, και σκεφτείτε: αντικειμενικά, ποιες ιδιότητες θα πρέπει να πληροί αυτός ο νέος ηγέτης, ώστε να είναι το δικό τους μούτρο και να δουλεύει για τα συμφέροντά τους;
Ο ηγέτης αυτός λοιπόν, θα πρέπει καταρχήν να μην αμφισβητεί το κεφάλαιο και τον τρόπο που αυτό λειτουργεί. Μότο του θα πρέπει να είναι «το κεφάλαιο είναι κεφάλαιο» κι αυτό δεν αλλάζει, πάει και τελείωσε.
Θα πρέπει να εξαπολύσει μια ολοκληρωτική επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων, και να τους υποτάξει πλήρως και άνευ όρων στην εργοδοσία. Κανένας συνδικαλισμός, καμία συλλογική σύμβαση εργασίας. Ο κάθε υποψήφιος δούλος θα πρέπει να διαπραγματεύεται μόνος του απέναντι στο σφαγέα την τιμή του τομαριού του.
Θα πρέπει να είναι ορκισμένος εχθρός του δημοσίου τομέα, να χρησιμοποιεί πλαστά στοιχεία για να τον καταγγείλει, και να επιθυμεί την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συρρίκνωσή του. Από την επίθεση δεν θα γλυτώσει φυσικά ούτε η παιδεία, την οποία και θα πρέπει να τσακίσει με δραματική μείωση του έμψυχου δυναμικού της. Το κέρδος θα είναι διπλό: από τη μια, μεταφορά χρημάτων από την παιδεία στους τοκογλύφους-αφεντικά, κι από την άλλη υποβάθμιση του πνευματικού επιπέδου της κοινωνίας, ιδανική συνθήκη για κάθε απολυταρχία.
Θα πρέπει να θέλει τη μετατροπή της χώρας σε φορολογικό παράδεισο, αποδεσμεύοντας το μεγάλο κεφάλαιο από «ενοχλητικές» δεσμεύσεις, και παράλληλα να θέλει τους εργαζόμενους-υπηκόους του «ανταγωνιστικούς» απέναντι στους αντίστοιχους σκλάβους της Ασίας. Δηλαδή, εξοντωτικές ώρες εργασίας με αμοιβή που να εξασφαλίζει απλά την επιβίωσή τους. Κι όποιος δεν εντάσσεται σ’ αυτόν τον εργασιακό μεσαίωνα να στιγματίζεται ως τεμπέλης.
Θα πρέπει να διακατέχεται από λατρεία των σωμάτων ασφαλείας και κάθε παρακρατικής οργάνωσης που θα του είναι πιστοί, εξασφαλίζοντας την πλήρη ασυλία τους ώστε να πατάσσουν με όση αγριότητα επιθυμούν κάθε πιθανή αντίδραση, και να ελέγχει έτσι με το φόβο τους σκλάβους του.
Ο νέος ηγέτης θα πρέπει επίσης να έχει το ταλέντο να αποπροσανατολίζει και να κατευθύνει την οργή του κόσμου για τη δυστυχία του σε κάποια αδύναμη μερίδα του πληθυσμού, που να ξεχωρίζει εύκολα, υποδεικνύοντας αυτή ως υπαίτια για τα προβλήματα, και προστατεύοντας με αυτόν τον τρόπο τα αφεντικά του, τα οποία θα μένουν στο απυρόβλητο.
Και τέλος τούτο: ο νέος ηγέτης θα πρέπει με οργουελική γλώσσα να βαφτίσει το συμφέρον των αφεντικών του ως «εθνικό συμφέρον», «σωτηρία της πατρίδας», «κοινό καλό» κλπ κλπ. Το όφελος θα είναι διπλό: Πρώτον, θα μπορεί να ξεγελάσει ομάδες αφελών και απαίδευτων, οι οποίοι ακολουθώντας τις επιταγές του ηγέτη τους να νομίζουν ότι ωφελούν την πατρίδα. Και δεύτερον, να μπορεί να στιγματίσει ως «εθνοπροδότες» όσους αντιταχθούν στα σχέδιά του, ώστε να φαντάζει δικαιολογημένη η κοινωνική (ή και φυσική) εξόντωσή τους.
Και το εύλογο ερώτημα που θα έθετε κάποιος είναι: μα είναι δυνατόν να βρεθούν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι υπάρχει τέτοιο κάθαρμα ανάμεσά μας, το οποίο να συγκεντρώνει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά, μηδενός εξαιρουμένου;
Τι λέτε, ξέρετε κανέναν τέτοιο; Εμείς πάντως, αν τον βρούμε, υποσχόμαστε να του κάνουμε αφιέρωμα σε μελλοντική ανάρτηση. ;-)
Επαναλαμβάνω όμως πάλι, ως τροφή για σκέψη: τα παραπάνω χαρακτηριστικά του νέου ηγέτη, είναι αντικειμενικά τα ιδανικά για το μεγάλο κεφάλαιο. Και ο νοών νοείτω.
Αν νομίζετε ότι οι συνθήκες δεν είναι ακόμα ώριμες, κι ότι ευτυχώς είναι νωρίς να ανησυχούμε για κάτι τέτοιο, δείτε ενδεικτικά τρία «σημεία των καιρών»:
Πρώτον, την ρητορική του ΓΑΠ, με την όλο και συχνότερη ταύτιση των ληστρικών μέτρων με έννοιες όπως «σωτηρία της πατρίδας», και άλλα βολικά "τοτέμ".
Δεύτερον, τον κατά «σοσιαλισταρά» Πάγκαλο χαρακτηρισμό των όσων αντιδρούν στα νέα μέτρα ως «τραμπούκοι».
Και τρίτον, το εμετικό σχόλιο του Τ. Τέλλογλου (οι υπογραμμίσεις δικές μου):
Χμμμμ, ποιον να έχει στο μυαλό του ο αδέκαστος και δημοκράτης μεγαλοδημοσιογράφος;
Εμείς πάλι, τι μπορούμε να κάνουμε;
Εν αρχή ην η γνώση. Ανταλλάσουμε μεταξύ μας όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για τη σημερινή κατάσταση, ενημερωνόμαστε και ενημερώνουμε. Παρακάτω παραθέτω μερικούς συνδέσμους σε βίντεο και ιστοσελίδες που θεωρώ ενδιαφέρουσες. Ζητώ συγγνώμη, λόγω περιορισμένου χώρου (μην τραβήξω κι άλλο τη σεντονιάδα), για όποιο αξιόλογο υλικό αφήνω απ’ έξω. Μπορείτε να συνεισφέρετε εσείς στα σχόλια.
Καταρχήν, 4 ενδιαφέροντα βίντεο με τον Max Kaiser, τα 3 πρώτα με ελληνικούς υπότιτλους από τον Omadeon:
Max Keiser on the Greek Crisis
Max Keiser on the Greek Crisis 2
Max Keiser answers Greek poll, warns against IMF
Greece, Gold and Financial Terrorism - Freedomain Radio Interviews Max Keiser
(χωρίς υπότιτλους. Αξίζει να ακούσετε για τον παραλληλισμό των οικονομικών τρομοκρατών με τους φονταμενταλιστές)
Ο ρόλος των ΜΜΕ στην οικ. κρίση (ρ/φ εκπομπή Χατζηστεφάνου)
(αλήτες ρουφιάνοι δημοσιοκάφροι)
Και μερικά (λίγο ή πολύ γνωστά) ντοκυμαντέρ:
Argentina's Economic Collapse
(κάποιες στιγμές ηταν σα να βλέπω το πρόσφατο παρελθόν και μέλλον της Ελλάδας, μη σας πω και συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα. Οι Αργεντίνοι είναι αδέρφια μας :) )
Zeitgeist Addendum
Το γνωστό ντοκυμαντέρ του Peter Joseph. Παρακάτω δίνω τους συνδέσμους και από 4 ομιλίες του:
1) The Zeitgeist Movement: Orientation Presentation
2)Where are we now?
3)Where are we going?
4)Social Pathology
(Για το Venus Project κρατάω και μία πισινή, ή μάλλον πολλές, για λόγους που μπορούμε να συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή. Κατά τ' άλλα, η παρουσίαση και ερμηνεία της σημερινής κατάστασης είναι νομίζω αρκετά διαφωτιστική)
Συνεχίζω με μερικά άλλα πολύ ενδιαφέροντα:
Money As Debt (ελλ. υπότιτλοι).
Money as Debt II: Promises Unleashed
(χωρίς υπότιτλους, ας κάνει κάποιος την παλικαριά να το μεταφράσει :Ρ)
The Corporation (ελλ. υπότιτλοι)
(Ανάλυση του τρόπου λειτουργίας των πολυεθνικών, και οι ομοιότητές τους με ένα ψυχοπαθή)
Story of Stuff (ελλ. υπότιτλοι)
(μια σύντομη παρουσίαση που εξηγεί με απλό τρόπο τον κύκλο των υλικών αγαθών, από την παραγωγή ως το πέταμα ή την ανακύκλωση)
The Money Masters (ελλ. υπότιτλοι)
(εξαιρετικό ντοκυμαντέρ που παρουσιάζει την ιστορία του χρήματος, με έμφαση στο αμερικανικό δολλάριο)
The Money Fix
(ντοκυμαντέρ που αναλύει τη σημερινή μορφή χρήματος, και προτείνει εναλλακτικές λύσεις)
Monetary Growth
(αναλύει το αφύσικο της οικονομικής ανάπτυξης)
Crisis of Credit
(σύντομη παρουσίαση που εξηγεί την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος)
Κλείνω, προτείνοντας μερικές ιστοσελίδες και άρθρα.
Και ξεκινάω με τον Επίκουρο: http://www.epicurus2day.gr/
Συνιστώ σε όλους ανεπιφύλακτα να αφιερώσετε λίγο από το χρόνο σας και να τον επισκεφτείτε. Ο άνθρωπος έχει ρίξει απίστευτη δουλειά, αναλύοντας πολλές πτυχές του οικονομικού συστήματος, και παραθέτοντας ένα κάρο επίσημα στοιχεία. Αν και το κάθε άρθρο του είναι κι ένα διαμάντι, θα παραθέσω εδώ 2-3 ενδεικτικά:
Αναρωτιέται κανείς;
(άρθρο που εξηγεί την κατάσταση στην ελλ. οικονομία, συνδέοντάς τη με την αμερικανική).
"Game(s) Over"
(ξανά ανάλυση αμερικανικής και ελληνικής οικονομίας. αξίζει να διαβάσετε εδώ και τα παραμύθια των πολιτικάντιδών μας για τον προϋπολογισμό)
ΕΕ - ΕΚΤ 0-1 (τελικό)
(άρθρο που αναλύει το ρόλο και τις λειτουργίες τις Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας)
Συνεχίζω με το ιστολόγιο του Omadeon, από τον οποίο άλλωστε βρήκα και τα πιο πάνω βίντεο με τον Max Kaiser, και στο οποίο θα βρείτε πολλές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες, αλλά και πολλούς-πολλούς συνδέσμους (ρίχνετε μια ματιά και στα σχόλια του ιστολογίου του).
Και κλείνω με την ιστοσελίδα http://techiechan.com. Ενδεικτικά άρθρα:
TEOTWAYKI
(εξηγεί τα πιθανά σενάρια στάσης πληρωμών και εξόδου της χώρας από το ευρώ)
Γυμνός: Το έγκλημα της Τράπεζας της Ελλάδος σε ταλιράκια.
Ζητώ ξανά συγγνώμη για όσα παρέλειψα να αναφέρω, αλλά κάπου πρέπει να βάλω φρένο. Για ό,τι άλλο, ρίχτε τον οβολό σας στα σχόλια.
Επιπλέον, η οικονομική κρίση θα συνεπιφέρει και πολιτική κρίση. Η ψευδαίσθηση του δημοκρατικού πολιτεύματος καθίσταται πλέον περιττή. Για τα νέα δεδομένα, χρειάζεται πλέον ένας νέος ηγέτης. Άλλωστε, κάποια από τα χαρακτηριστικά αυτού του νέου ηγέτη βλέπουμε ήδη να υιοθετούν οι «σοσιαλΗστές» μας.
Προσπαθήστε να μπείτε λίγο στη θέση όλων αυτών των τοκογλύφων, των οικονομικών μεγαλοπαραγόντων, των δυνατών εν ολίγοις, και σκεφτείτε: αντικειμενικά, ποιες ιδιότητες θα πρέπει να πληροί αυτός ο νέος ηγέτης, ώστε να είναι το δικό τους μούτρο και να δουλεύει για τα συμφέροντά τους;
Ο ηγέτης αυτός λοιπόν, θα πρέπει καταρχήν να μην αμφισβητεί το κεφάλαιο και τον τρόπο που αυτό λειτουργεί. Μότο του θα πρέπει να είναι «το κεφάλαιο είναι κεφάλαιο» κι αυτό δεν αλλάζει, πάει και τελείωσε.
Θα πρέπει να εξαπολύσει μια ολοκληρωτική επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων, και να τους υποτάξει πλήρως και άνευ όρων στην εργοδοσία. Κανένας συνδικαλισμός, καμία συλλογική σύμβαση εργασίας. Ο κάθε υποψήφιος δούλος θα πρέπει να διαπραγματεύεται μόνος του απέναντι στο σφαγέα την τιμή του τομαριού του.
Θα πρέπει να είναι ορκισμένος εχθρός του δημοσίου τομέα, να χρησιμοποιεί πλαστά στοιχεία για να τον καταγγείλει, και να επιθυμεί την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συρρίκνωσή του. Από την επίθεση δεν θα γλυτώσει φυσικά ούτε η παιδεία, την οποία και θα πρέπει να τσακίσει με δραματική μείωση του έμψυχου δυναμικού της. Το κέρδος θα είναι διπλό: από τη μια, μεταφορά χρημάτων από την παιδεία στους τοκογλύφους-αφεντικά, κι από την άλλη υποβάθμιση του πνευματικού επιπέδου της κοινωνίας, ιδανική συνθήκη για κάθε απολυταρχία.
Θα πρέπει να θέλει τη μετατροπή της χώρας σε φορολογικό παράδεισο, αποδεσμεύοντας το μεγάλο κεφάλαιο από «ενοχλητικές» δεσμεύσεις, και παράλληλα να θέλει τους εργαζόμενους-υπηκόους του «ανταγωνιστικούς» απέναντι στους αντίστοιχους σκλάβους της Ασίας. Δηλαδή, εξοντωτικές ώρες εργασίας με αμοιβή που να εξασφαλίζει απλά την επιβίωσή τους. Κι όποιος δεν εντάσσεται σ’ αυτόν τον εργασιακό μεσαίωνα να στιγματίζεται ως τεμπέλης.
Θα πρέπει να διακατέχεται από λατρεία των σωμάτων ασφαλείας και κάθε παρακρατικής οργάνωσης που θα του είναι πιστοί, εξασφαλίζοντας την πλήρη ασυλία τους ώστε να πατάσσουν με όση αγριότητα επιθυμούν κάθε πιθανή αντίδραση, και να ελέγχει έτσι με το φόβο τους σκλάβους του.
Ο νέος ηγέτης θα πρέπει επίσης να έχει το ταλέντο να αποπροσανατολίζει και να κατευθύνει την οργή του κόσμου για τη δυστυχία του σε κάποια αδύναμη μερίδα του πληθυσμού, που να ξεχωρίζει εύκολα, υποδεικνύοντας αυτή ως υπαίτια για τα προβλήματα, και προστατεύοντας με αυτόν τον τρόπο τα αφεντικά του, τα οποία θα μένουν στο απυρόβλητο.
Και τέλος τούτο: ο νέος ηγέτης θα πρέπει με οργουελική γλώσσα να βαφτίσει το συμφέρον των αφεντικών του ως «εθνικό συμφέρον», «σωτηρία της πατρίδας», «κοινό καλό» κλπ κλπ. Το όφελος θα είναι διπλό: Πρώτον, θα μπορεί να ξεγελάσει ομάδες αφελών και απαίδευτων, οι οποίοι ακολουθώντας τις επιταγές του ηγέτη τους να νομίζουν ότι ωφελούν την πατρίδα. Και δεύτερον, να μπορεί να στιγματίσει ως «εθνοπροδότες» όσους αντιταχθούν στα σχέδιά του, ώστε να φαντάζει δικαιολογημένη η κοινωνική (ή και φυσική) εξόντωσή τους.
Και το εύλογο ερώτημα που θα έθετε κάποιος είναι: μα είναι δυνατόν να βρεθούν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι υπάρχει τέτοιο κάθαρμα ανάμεσά μας, το οποίο να συγκεντρώνει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά, μηδενός εξαιρουμένου;
Τι λέτε, ξέρετε κανέναν τέτοιο; Εμείς πάντως, αν τον βρούμε, υποσχόμαστε να του κάνουμε αφιέρωμα σε μελλοντική ανάρτηση. ;-)
Επαναλαμβάνω όμως πάλι, ως τροφή για σκέψη: τα παραπάνω χαρακτηριστικά του νέου ηγέτη, είναι αντικειμενικά τα ιδανικά για το μεγάλο κεφάλαιο. Και ο νοών νοείτω.
Αν νομίζετε ότι οι συνθήκες δεν είναι ακόμα ώριμες, κι ότι ευτυχώς είναι νωρίς να ανησυχούμε για κάτι τέτοιο, δείτε ενδεικτικά τρία «σημεία των καιρών»:
Πρώτον, την ρητορική του ΓΑΠ, με την όλο και συχνότερη ταύτιση των ληστρικών μέτρων με έννοιες όπως «σωτηρία της πατρίδας», και άλλα βολικά "τοτέμ".
Δεύτερον, τον κατά «σοσιαλισταρά» Πάγκαλο χαρακτηρισμό των όσων αντιδρούν στα νέα μέτρα ως «τραμπούκοι».
Και τρίτον, το εμετικό σχόλιο του Τ. Τέλλογλου (οι υπογραμμίσεις δικές μου):
Κατ αρχήν γράφω "βασικό κορμό" το ΠΑΣΟΚ , άρα δεν θα είναι μόνο ΠΑΣΟΚ .Το ΠΑΣΟΚ ψηφίστηκε τον Οκτώβριο για να εφαρμόσει μία άλλη πολιτική από αυτή που τώρα χρειάζεται ο τόπος .Το ΠΑΣΟΚ δεν διαθέτει δημοκρατική νομιμοποίηση για τα μέτρα που θα ανακοινωθούν τα επόμενα 24ωρα [σ.σ.: ως εδώ σωστός]. Να κάνουμε εκλογές; Δέν είμαστε αυτόχειρες. Άρα τι μένει; Μία κυβέρνηση σαν και εκείνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή τον Ιούλιο του 1974 , από όλους τους πολικούς χώρους .Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να έχει έκτακτες εξουσίες ,για να το πω πιο απλά η χώρα είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης χωρίς δικτατορία αλλά ορισμένα άρθρα του συντάγματος πρέπει να βγουν "εκτός" η να ερμηνευτούν ανάλογα. Εκδηλώσεις σαν κι εκείνες του ΠΑΜΕ στον Πειραιά πρέπει να δίνεται η δυνατότητα κηρύσσονται αμέσως παράνομες με διαδικασίες αυτοφώρου , πρέπει να περιοριστεί το δικαίωμα της απεργίας αλλά και της διαμαρτυρίας σε ευαίσθητους τομείς(πχ πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας ,απεργία εκπαιδευτικών μέσα στις εξετάσεις )Στο Βέλγιο πριν μερικά χρόνια μία τέτοια κυβέρνηση σιναπισμού προχώρησε σε αναστολή ορισμένων συνταγματικών διατάξεων για ένα διάστημα . Ο κ Παπανδρέου είναι ακατάλληλος για να ηγηθεί μιας τέτοιας κυβέρνησης "εθνικής ανάγκης", μπορεί να είναι αντιπρόεδρος της και υπουργός των Εξωτερικών αλλά επικεφαλής πρέπει να είναι κάποιος που να μην διστάζει μπροστά σε όποιο κόστος . Η μόνη προϋπόθεση που θέτει η κοινωνία είναι να μοιραστεί το βάρος δίκαια.
Χμμμμ, ποιον να έχει στο μυαλό του ο αδέκαστος και δημοκράτης μεγαλοδημοσιογράφος;
Εμείς πάλι, τι μπορούμε να κάνουμε;
Εν αρχή ην η γνώση. Ανταλλάσουμε μεταξύ μας όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για τη σημερινή κατάσταση, ενημερωνόμαστε και ενημερώνουμε. Παρακάτω παραθέτω μερικούς συνδέσμους σε βίντεο και ιστοσελίδες που θεωρώ ενδιαφέρουσες. Ζητώ συγγνώμη, λόγω περιορισμένου χώρου (μην τραβήξω κι άλλο τη σεντονιάδα), για όποιο αξιόλογο υλικό αφήνω απ’ έξω. Μπορείτε να συνεισφέρετε εσείς στα σχόλια.
Καταρχήν, 4 ενδιαφέροντα βίντεο με τον Max Kaiser, τα 3 πρώτα με ελληνικούς υπότιτλους από τον Omadeon:
Max Keiser on the Greek Crisis
Max Keiser on the Greek Crisis 2
Max Keiser answers Greek poll, warns against IMF
Greece, Gold and Financial Terrorism - Freedomain Radio Interviews Max Keiser
(χωρίς υπότιτλους. Αξίζει να ακούσετε για τον παραλληλισμό των οικονομικών τρομοκρατών με τους φονταμενταλιστές)
Ο ρόλος των ΜΜΕ στην οικ. κρίση (ρ/φ εκπομπή Χατζηστεφάνου)
(αλήτες ρουφιάνοι δημοσιοκάφροι)
Και μερικά (λίγο ή πολύ γνωστά) ντοκυμαντέρ:
Argentina's Economic Collapse
(κάποιες στιγμές ηταν σα να βλέπω το πρόσφατο παρελθόν και μέλλον της Ελλάδας, μη σας πω και συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα. Οι Αργεντίνοι είναι αδέρφια μας :) )
Zeitgeist Addendum
Το γνωστό ντοκυμαντέρ του Peter Joseph. Παρακάτω δίνω τους συνδέσμους και από 4 ομιλίες του:
1) The Zeitgeist Movement: Orientation Presentation
2)Where are we now?
3)Where are we going?
4)Social Pathology
(Για το Venus Project κρατάω και μία πισινή, ή μάλλον πολλές, για λόγους που μπορούμε να συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή. Κατά τ' άλλα, η παρουσίαση και ερμηνεία της σημερινής κατάστασης είναι νομίζω αρκετά διαφωτιστική)
Συνεχίζω με μερικά άλλα πολύ ενδιαφέροντα:
Money As Debt (ελλ. υπότιτλοι).
Money as Debt II: Promises Unleashed
(χωρίς υπότιτλους, ας κάνει κάποιος την παλικαριά να το μεταφράσει :Ρ)
The Corporation (ελλ. υπότιτλοι)
(Ανάλυση του τρόπου λειτουργίας των πολυεθνικών, και οι ομοιότητές τους με ένα ψυχοπαθή)
Story of Stuff (ελλ. υπότιτλοι)
(μια σύντομη παρουσίαση που εξηγεί με απλό τρόπο τον κύκλο των υλικών αγαθών, από την παραγωγή ως το πέταμα ή την ανακύκλωση)
The Money Masters (ελλ. υπότιτλοι)
(εξαιρετικό ντοκυμαντέρ που παρουσιάζει την ιστορία του χρήματος, με έμφαση στο αμερικανικό δολλάριο)
The Money Fix
(ντοκυμαντέρ που αναλύει τη σημερινή μορφή χρήματος, και προτείνει εναλλακτικές λύσεις)
Monetary Growth
(αναλύει το αφύσικο της οικονομικής ανάπτυξης)
Crisis of Credit
(σύντομη παρουσίαση που εξηγεί την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος)
Κλείνω, προτείνοντας μερικές ιστοσελίδες και άρθρα.
Και ξεκινάω με τον Επίκουρο: http://www.epicurus2day.gr/
Συνιστώ σε όλους ανεπιφύλακτα να αφιερώσετε λίγο από το χρόνο σας και να τον επισκεφτείτε. Ο άνθρωπος έχει ρίξει απίστευτη δουλειά, αναλύοντας πολλές πτυχές του οικονομικού συστήματος, και παραθέτοντας ένα κάρο επίσημα στοιχεία. Αν και το κάθε άρθρο του είναι κι ένα διαμάντι, θα παραθέσω εδώ 2-3 ενδεικτικά:
Αναρωτιέται κανείς;
(άρθρο που εξηγεί την κατάσταση στην ελλ. οικονομία, συνδέοντάς τη με την αμερικανική).
"Game(s) Over"
(ξανά ανάλυση αμερικανικής και ελληνικής οικονομίας. αξίζει να διαβάσετε εδώ και τα παραμύθια των πολιτικάντιδών μας για τον προϋπολογισμό)
ΕΕ - ΕΚΤ 0-1 (τελικό)
(άρθρο που αναλύει το ρόλο και τις λειτουργίες τις Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας)
Συνεχίζω με το ιστολόγιο του Omadeon, από τον οποίο άλλωστε βρήκα και τα πιο πάνω βίντεο με τον Max Kaiser, και στο οποίο θα βρείτε πολλές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες, αλλά και πολλούς-πολλούς συνδέσμους (ρίχνετε μια ματιά και στα σχόλια του ιστολογίου του).
Και κλείνω με την ιστοσελίδα http://techiechan.com. Ενδεικτικά άρθρα:
TEOTWAYKI
(εξηγεί τα πιθανά σενάρια στάσης πληρωμών και εξόδου της χώρας από το ευρώ)
Γυμνός: Το έγκλημα της Τράπεζας της Ελλάδος σε ταλιράκια.
Ζητώ ξανά συγγνώμη για όσα παρέλειψα να αναφέρω, αλλά κάπου πρέπει να βάλω φρένο. Για ό,τι άλλο, ρίχτε τον οβολό σας στα σχόλια.