"Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή"
(ανθέλληνας στοχαστής που με τις ιδέες του έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή φιλήσυχων πολιτών)
"Ή μεσαίωνα και ζωντανοί, ή αναγέννηση και πεθαμένοι"
(ήρωας πατριώτης πολιτικός με όραμά του τη δημοκρατία, την ισότητα και τη δικαιοσύνη)
Είναι πραγματικά να παλαβώνει κανείς, όταν βλέπει απλό κόσμο, ειδικά από χαμηλά κοινωνικά στρώματα, να χειροκροτεί το σφαγέα του, που υπόσχεται να κάνει τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του χειρότερη.
Το μυαλό σας ίσως τώρα πηγαίνει στους χειροκροτητές του ΓΑΠ, και θα’χετε απόλυτο δίκαιο. Αναφέρομαι όμως στους χειροκροτητές των ηγετών του Λά.Ο.Σ., των τάχαμου ιπποτών υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, αυτών που έχουν και την απαίτηση να λέμε το κόμμα τους ΛΑ.ό.Σ., και οι οποίοι πιστεύουν ότι ο αρχηγός τους θα φέρει «ρήξη και ανατροπή», και βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης για όλους τους Έλληνες. Διότι (μας λένε) το Λά.Ο.Σ. είναι μεταξύ άλλων το μόνο πραγματικά πατριωτικό κόμμα, που σέβεται τον Έλληνα εργαζόμενο (ειδικά), δε χαρίζεται στα ξένα συμφέροντα, και εμπνέεται από τα αρχαία ιδανικά, τότε που μια χούφτα απλοί πολίτες είχαν την «τρέλα» να αντισταθούν στη μεγαλύτερη και ανίκητη (μέχρι τότε) υπερδύναμη της εποχής.
Και μετά ξυπνήσανε; Πολύ αμφιβάλλω. Οι περισσότεροι καταβάλλουν προσπάθειες να συντονίζονται ανάλογα με το πώς αποφασίζει ο Καρατζαφέρης κάθε φορά να χτυπάει το ντέφι. Χρειάζεται όμως πραγματικά μεγάλη αυταπάρνηση να το κάνεις αυτό, όταν κάποιος (μέσα στις τόσες κολοτούμπες του) σε συκοφαντεί με ψέματα ανάλογα με αυτά που έλεγε για να επιτεθεί στους μετανάστες, και αγωνίζεται να σε υποδουλώσει οικονομικά, ακόμα και (κυρίως) σε ξένα αφεντικά. Ναι, ψηφοφόρε του Καρατζαφέρη, για σένα τα λέω.
Χαρακτηριστική είναι η επίθεση του Λά.Ο.Σ. εναντίων των δημοσίων υπαλλήλων. Ο «αστός» (όπως φιλάρεσκα αυτοαποκαλείται) Άδωνης Γεωργιάδης, ο Καρατζαφέρης και σία υιοθέτησαν και προπαγάνδιζαν από τα κανάλια το παραμύθι των υπερβολικά πολλών δημοσίων υπαλλήλων, που είναι πολύ πάνω από το μέσο όρο της Ε.Ε.
Ώστε η Ελλάδα, κατά Άδωνη, έχει πενταπλάσιους δημοσίους υπαλλήλους απ’ όσους χρειάζεται, και περισσότερους σε απόλυτο αριθμό [!] απ’ όσους έχει η Γαλλία.
Για άλλη μία φορά τα επίσημα στοιχεία αποδεικνύουν ότι ο Άδωνης λέει ψέματα. Τελικά, μόλις 768.000, κι από αυτούς οι μόνιμοι 625.738 (συμπεριλαμβάνονται σώματα ασφαλείας, στρατός και παπάδες, τους οποίους -υποθέτω- το λάος ούτε να τους ακουμπήσει δε σκέφτεται). Το εξαιρετικό ποστ του Zaphod από τους Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα καταρρίπτει με αποδείξεις όλες τις υπερβολές που ακούγονταν στο θέμα αυτό, και δείχνει ότι η Ελλάδα βρίσκεται σχετικά χαμηλά στην κατάταξη, σε σχέση με άλλες χώρες. Το ίδιο και το ποστ του "Αιρετικού" από το ιστολόγιο "Λες Μαλακίες" (ο τίτλος του είναι και στην περίπτωση αυτή το καλύτερο σχόλιο για τα ψέματα των αποπάνω).
Ψέματα λοιπόν για τον αριθμό των μεταναστών, ψέματα και για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων. Ο λόγος που δεν θέλουν τους πρώτους, όπως δείξαμε σε παλιότερη ανάρτηση, είναι τα ρατσιστικά τους κίνητρα. Τους λόγους όμως που επιθυμούν διακαώς συρρίκνωση του δημοσίου, θα τους δούμε στη συνέχεια.
Επιπλέον, διαρκώς φωνάζουν για το σπάταλο κράτος, τη στιγμή που ο Θ. Πλεύρης προτείνει (με το υπέροχο ύφος και ήθος του) για τιμωρία των Σκοπίων να κλείσουν οι Έλληνες επιχειρηματίες τα εργοστάσιά τους εκεί, και να αποζημιωθούν … από το ελληνικό κράτος! Καμαρώστε τον:
Το χειρότερο όλων όμως, είναι ότι τα παραπάνω είναι ασήμαντα σχόλια μπροστά στις κυνικές ομολογίες του προέδρου αμέσως πιο κάτω, για να διαπιστώσετε πόσο πολύ σέβεται ο Καρατζαφέρης τον Έλληνα εργαζόμενο, και τι όνειρα κάνει γι’ αυτόν και τα παιδιά του. Δώστε βάση ειδικά εσείς, υπερήφανοι Έλληνες εθνικισταράδες μου.
Από τις απίστευτες αυτές ομολογίες, θα σταθώ σε ορισμένες, χωρίς να υποβαθμίζω τη σημασία όσων άφησα απέξω:
Ο Καρατζαφέρης ξεκαθαρίζει από την αρχή ποιον υποστηρίζει και ποιον πολεμάει. Πρέπει να κάνουμε τη χώρα ελκυστική στα κεφάλαια του εξωτερικού. Κι αυτό θα το επιτύχουμε μόνο αν προκαλέσουμε … δυσκοίλια στον Έλληνα εργαζόμενο. Μεγάλα λόγια από μεγάλο πατριώτη.
Εδώ ταυτίζεται απόλυτα με το νεοφιλελεύθερο δόγμα, ανάγοντάς το σε «ρεαλισμό». Όχι απλά αποκλείει την πιθανότητα εναλλακτικού οικονομικού μοντέλου που θα αμβλύνει τις ανισότητες, αλλά υπερασπίζεται το υπάρχον χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, όπως θα δούμε και παρακάτω.
Βρε για δες! Ο Καρατζαφέρης αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο οι απολύσεις να κάνουν … καλό στον Έλληνα εργαζόμενο! Αυτή ήταν η απάντησή του στο «στραγγαλισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων». Φυσικά δε χρειάζεται και πολύ σκέψη για να καταλάβουμε ποιος ωφελείται από μια κοινωνία με υψηλή ανεργία, και ποια η διαπραγματευτική του ισχύ. Επ’ αυτού, ο μαιτρ της κολοτούμπας λέει παρακάτω:
Ο συνειδητά ψεύτης, λοιπόν, μιλάει για ελεύθερη διαπραγμάτευση επί ίσοις όροις (ένα ωραίο παραμύθι των θιασωτών της ελεύθερης οικονομίας). Κι έχει το θράσος να το υποστηρίζει, όταν μόλις πιο πάνω τάχθηκε εμμέσως υπέρ της αύξησης της ανεργίας, ώστε να μπορεί ο κεφαλαιούχος να βρει πρόσφορο έδαφος για να εκβιάζει κατά το δοκούν. Κι ο εργαζόμενος (ο Έλληνας εργαζόμενος, για να μην ξεχνιόμαστε εθνικισταράδες μου) να έχει την «ελευθερία» να επιλέξει ανάμεσα σε σκλαβιά για ένα κομμάτι ψωμί, ή θάνατο από την πείνα.
Όσον αφορά την ξανθοπούλεια προσωπική του ιστορία, είναι άλλο ένα τετριμμένο νεοφιλελεύθερο παραμύθι που όλο και λιγότερο φτουράει στις μέρες μας, μιας και η "υπέροχη" ελεύθερη οικονομία υπόσχεται σήμερα ένα πολύ χειρότερο μέλλον για την επόμενη γενιά, σε σχέση με την προηγούμενη. Από την άλλη, όταν ισχυρίζεται ότι τα κατάφερε μόνος του, άμα θέλουμε το πιστεύουμε. Αντιγράφω από παλαιότερο ποστ του Spy:
Για να μη θυμηθούμε τις ηθικές μεθόδους με τις οποίες έβγαζε λεφτά από τις βιντεοκασέτες του, καθώς και τα κολλητιλίκια του με την οικογένεια Μητσοτάκη. Αντιγράφω από το βιβλίο του Δ. Ψαρρά, "Το Κρυφό Χέρι του Καρατζαφέρη", εκδ. Αλεξάνδρεια, σελ. 57:
Να λοιπόν ένας τρόπος για να φτάσετε "μόνοι σας" στο "βάγκον-λι"!
Ειδικά τούτη τη φράση θα έπρεπε το Λά.Ο.Σ. να τη βάλει κάτω από το σήμα του. Αλλά ο Καρατζαφέρης «δεν το αποδέχεται» βέβαια (γι’ αυτό το είπε). Όταν όμως ο αμόρφωτος οπαδός φωνάζει «με όρθιο το κεφάλι, Βυζάντιο και πάλι» το μυαλό του φτάνει μέχρι αστραφτερούς αυτοκράτορες, επεκτατισμούς, σήμαντρα κλπ., κι ούτε που αναλογίζεται ότι για να υπάρξουν αυτά ο απλός λαός του μεσαίωνα έπρεπε να έχει τέρμα σκυφτό το κεφάλι, και να λέει κι ευχαριστώ. Πρόσω ολοταχώς για ένα νέο μεσαίωνα, λοιπόν! Η «αναγέννηση» θα μας οδηγήσει στο θάνατο!
Είναι τόσο κυνικές και απάνθρωπες οι δηλώσεις του, που δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω.
Φορολογικός παράδεισος. Αλήθεια, εάν ο Καρατζαφέρης ζητάει να μην πληρώνουν οι επιχειρηματίες (που θα ρθουν να επενδύσουν) φόρους, από πού θα βρεθούν λεφτά για τον αγαπημένο του στρατό, την αγαπημένη του αστυνομία, τους αγαπημένους του παπάδες (διότι όλα τ’ άλλα θα’χουν ξεπουληθεί εννοείται); Μα φυσικά από τον στυμμένο Έλληνα εργαζόμενο.
Εργασιακός παράδεισος. Παράδεισος για το πλούσιο αφεντικό φυσικά. Ο Καρατζαφέρης ευαγγελίζεται την κόλαση επί (ελληνικής) γης για τους εργαζόμενους (τους Έλληνες, μην ξεχνάμε), οι οποίοι θα δουλεύουν ίσα-ίσα για να επιβιώνουν, ώστε το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας τους να το καρπώνεται το αφεντικό και οι μανατζαραίοι (όχι απαραίτητα Έλληνες, μην το ξεχνάμε), και το υπόλοιπο για να συντηρούν τους καταπιεστές τους (πολιτικάντηδες και σώματα ασφαλείας), οι οποίοι θα φροντίζουν να μη σηκώσει ο λαός ποτέ κεφάλι.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι ο πρόεδρας αναπαράγει και το θατσερικό Τ.Ι.Ν.Α. (There Is No Alternative). Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μονόδρομος, νόμος της φύσης, εκ θεού εκπορευόμενος, δεν υπάρχει άλλη λύση, κι όποιος δεν τον αποδέχεται πεθαίνει. «Το κεφάλαιο είναι κεφάλαιο», που λέει κι ο ίδιος.
Αλλά η πιο ανατριχιαστική είναι η στάση του Καρατζαφέρη μετά το σχόλιο του Οικονομέα για την ανήλικη εργασία στην Ασία. Ο Καρατζαφέρης ούτε καν για τα προσχήματα δεν έκανε λόγο για στοιχειώδη μέτρα προστασίας. Αντ’ αυτού, ποια ήταν η απάντησή του; Δουλειά να’ναι, κι όπως να’ναι (και ποιος τα χέζει τα ανήλικα). Τούτος ο δημαγωγός, που στις ομιλίες του γλείφει το ακροατήριό του αποκαλώντας τους απογόνους φιλοσόφων, αυτοκρατόρων κλπ., τώρα τους παρουσιάζει σα ζητιάνους, πρόθυμους να υποστούν οτιδήποτε για μια θέση εργασίας. Και προσθέτει με προστυχιά τη ρητορική ερώτηση: «Εμείς λοιπόν να τους λέμε όχι, σου απαγορεύουμε τη δουλειά;».
Ο Καμπουράκης προσπάθησε να τον πιάσει στο φιλότιμο για να τον επαναφέρει στα συγκαλά του, αλλά ο Καρατζαφέρης ανένδοτος:
Πρώτον λοιπόν, ξεχάστε κάθε προστασία από το κράτος. Αν έχετε στον προσωπικό σας κύκλο ισχυρούς προστάτες ή/και φουσκωμένο πορτοφόλι, καλώς. Διαφορετικά λυπάμαι, χάσατε.
Δεύτερον, «τον καλό δεν τον διώχνει π-ο-τ-έ η επιχείρηση». Τι θέλει εδώ να πει ο ποιητής; Πολύ απλά ότι, εάν απολυθεί κάποιος, χωρίς να κλείσει η επιχείρηση, πάει να πει ότι δεν ήταν «καλός». Άρα κανείς άλλος δεν φταίει εκτός από τον ίδιο.
Ε συ Έλληνα άνεργε πατριώτη, ακούς τι σου λέει ο υπερπατριώτης πρόεδρος; Εσύ φταις που απολύθηκες, το ακούς; Ξέμαθες να δουλεύεις, παλιοτεμπελχανά. Αν ήσουνα καλός στη δουλειά σου, και πέντε μέρες να την κοπάναγες, θα έκανε τα στραβά μάτια το αφεντικό και θα την περνούσες κοτσάνι. Αλλά τέτοιος άχρηστος που είσαι, καλά να πάθεις τώρα. Και που’σαι: αυτά που σου λέω είναι λόγια από άνθρωπο που αγαπάει την πατρίδα, άρα σωστά. Αν έρθει ποτέ κανάς αριστερός και σου πει ότι δε φταις εσύ για την κατάστασή σου, σου αρχίσει τις αναλύσεις για τον καπιταλισμό και σου προτείνει να αντιδράσεις, σπάσ’του αν μπορείς το κεφάλι, του παλιοανθέλληνα. Και συνέχισε να ακούς εμβατήρια.
Ο κολοτούμπας εν δράσει. Μόλις πριν λίγα δευτερόλεπτα είπε ότι ο καλός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, το αφεντικό απολύει τους κακούς και τους καλούς τους έχει στα όπα-όπα. Και τώρα τι μας λέει; Ότι το αφεντικό δεν απολύει τους κακούς, αλλά βάζει τους καλούς να δουλεύουν για τους τεμπέληδες και τους πίνει το αίμα. Μας λέει δηλαδή ότι οι λόγοι που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα όσοι εργάτες δουλεύουν σαν τα σκυλιά, οφείλονται στους λιγότερο παραγωγικούς συναδέλφους τους! Παραδίνομαι!
Από τις παραπάνω δηλώσεις μπορούν να βγουν πολλά συμπεράσματα. Ωστόσο, θα σταθώ σε δύο.
Το πρώτο είναι ένα θέμα που λάμπει δια της απουσίας του: το μεταναστευτικό. Σε όλες τις δημόσιες ομιλίες τους οι λαοτιανοί μας ζαλίζουν για τους υπεράριθμους μετανάστες, που «μας κλέβουν τις δουλειές», πόσο η παρουσία τους επιδεινώνει την ελληνική οικονομία, και τι καλά που θα ζούσαμε άμα φεύγανε όλοι τους.
Να λοιπόν που με το παραπάνω βίντεο ο Καρατζαφέρης παραδέχεται άθελά του ότι οι μετανάστες δεν παίζουν σοβαρό ρόλο. Διότι τα όσα λέει εξακολουθούν να βγάζουν νόημα, ακόμα κι αν υποθέταμε ότι στην Ελλάδα δεν ζει ούτε ένας ξένος, ακόμα κι αν τους διώχναμε όλους. Με την (παρα)λογική του Καρατζαφέρη, οι μετανάστες με τα φτηνά μεροκάματα αποτελούν ίσα-ίσα αιτίες για να προσελκύσουν το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα. Ενώ ο λόγος που αυτό δεν έρχεται, είναι τάχα η τεμπελιά των Ελλήνων (και μετά οι λαοτιανοί βρίζουν τη Μέρκελ, όταν ο αρχηγός τους αναπαράγει τις ίδιες βλακείες).
Άλλος λοιπόν είναι ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός του, και μας το λέει απροκάλυπτα: τα εργασιακά δικαιώματα. Ναι, των Ελλήνων. Πρόκειται για την πιο χυδαία επίθεση ενάντια στους Έλληνες εργάτες και άνεργους, τους οποίους θέλει να απογυμνώσει από κάθε μέτρο προστασίας και να τους ρίξει βορά σ’ εκείνους που σήμερα βασανίζουν στα εργοστάσια-Νταχάου της Ασίας δυστυχισμένους ανθρώπους, ακόμη και παιδιά. Όταν ο Καρατζαφέρης ζητάει να γίνουμε «ανταγωνιστικοί» απέναντι στα ασιατικά στρατόπεδα εργασίας, τι καταλαβαίνετε;
Για ποιο λόγο όμως αυτός ο εν Χριστώ αδελφός πατριώτης να θέλει κάτι τέτοιο; Εδώ ερχόμαστε στο δεύτερο θέμα. Όταν λέει αυτά που λέει, σε ποιους απευθύνεται;
Προφανώς όχι στους οπαδούς του, τους οποίους τους φλομώνει με προγονικά μεγαλεία (που είναι και τσάμπα). Θα πρέπει να θεωρεί δεδομένη την έλλειψη ευφυΐας των οπαδών του, ώστε να μην ανησυχεί εάν τον άκουσαν. Γιατί, σου λέει, φωνάζω «ζήτω ο Μήτσος», με χειροκροτούνε. Φωνάζω «κάτω ο Μήτσος», πάλι με χειροκροτούνε. Θα τους πετάξω κι ένα «ζήτω η Ελλάς» και «ίτε παίδες του Σοφοκλή και του Αριστοτέλη» στο επόμενο συνέδριο, κι όλα μέλι-γάλα. Τώρα όμως άλλοι τον ενδιαφέρει να τον ακούσουν.
Διότι βλέπει ποιοι κάνουν κουμάντο σήμερα στην παγκόσμια οικονομία γενικότερα, και την ελληνική ειδικότερα. Σε αυτούς απευθύνεται, και αυτούς κολακεύει. Όπως στην αρχή της πολιτικής σταδιοδρομίας του έψαξε και βρήκε προστασία στην οικογένεια Μητσοτάκη, κάτι ανάλογο κάνει τώρα και με τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Στην ουσία λοιπόν τους λέει ότι, εάν τον στηρίξουνε, θα τους δώσει όλα όσα ονειρεύονταν τόσα χρόνια ενώ το ρημαδιασμένο κράτος πρόνοιας τους εμπόδιζε. Δεν είναι εκτός θέματος η παρατήρηση στο πόσο επιμένει τον τελευταίο καιρό για κυβέρνηση εθνικής (= φιλομνημονιακής) ενότητας. Θέλει να μείνει στο παιχνίδι για να αποδείξει πόσο καλές υπηρεσίες μπορεί να προσφέρει στο νεοφιλελευθερισμό, και σιγά-σιγά να εκτοπίσει τους άλλους, μέχρι το όνειρό του για κατάληψη της εξουσίας γίνει πραγματικότητα.
Ο «Ιός» είχε γράψει τον Απρίλιο του 2009 ένα αναλυτικότατο (και αποκαλυπτικότατο) άρθρο για τον προσανατολισμό του Καρατζαφέρη. Πολύ θα ήθελα να το αναδημοσιεύσω εδώ ολόκληρο, αλλά λόγω έκτασης θα περιοριστώ σε ένα τμήμα:
----------------------------------------------
Αλλά οι «δομικές αλλαγές» που εισηγείται ο κ. Καρατζαφέρης για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι πολύ σοβαρότερες:
1. Η κατάργηση της φορολογίας των επιχειρήσεων που επενδύουν.
«Στις ελάχιστες επενδύσεις που γίνονται, για να μη φύγουν και αυτές και γίνουν περισσότερες, όσα κέρδη επανεπενδύονται, μηδέν φορολογία. Οταν, λοιπόν, υπάρχει μία επιχείρηση που επενδύει όσα και αν κερδίζει στο σύνολό τους, δεν φορολογούνται. Οχι κλάσμα, κύριε πρωθυπουργέ. Γιατί όταν μπει κλάσμα, αρχίζει ο έφορος και κάνει το κουμάντο» (12/2/09).
2. Η νομιμοποίηση του μαύρου χρήματος των επιχειρηματιών.
«Ζητήστε να σας πουν πόσα χρήματα έχουν οι Ελληνες στο εξωτερικό. Θα τρομάξετε. Είμαστε η χώρα με τις μεγαλύτερες καταθέσεις στην Ελβετία. Κάποια απ' αυτά τα χρήματα μπορούν να έλθουν πίσω, κύριε πρωθυπουργέ. Νομιμοποιήστε τα. Πώς; Πείτε: νομιμοποιώ όλα αυτά τα χρήματα, δεν με ενδιαφέρει πώς τα έβγαλες έξω, αρκεί να πάρεις ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου» (12/2/09).
3. Η κατάργηση του «πόθεν έσχες».
«Καταργήστε για πέντε χρόνια το "πόθεν έσχες", καταργήστε για πέντε χρόνια ό,τι τεκμήριο υπάρχει. Αυτός που έχει χρήματα στο σεντούκι θα πάει να τα κάνει σπίτι και αν έχει πολλά, θα τα κάνει βίλα. Θα δουλέψει ο εκσκαφέας, ο οικοδόμος, θα δουλέψει ο μπογιατζής, θα δουλέψει ο σιδεράς, θα δουλέψει αυτός ο οποίος πουλάει κουζίνες, ψυγεία ή κουρτίνες, όλοι. Θα γυρίσει η αγορά. Βγάλτε τα μαύρα χρήματα από τα σεντούκια» (12/2/09).
4. Η θεσμοποίηση της παραοικονομίας σε όλα τα επίπεδα.
«Οσον αφορά την παραοικονομία, ξέρετε ότι υπάρχει ανάμεσά μας. Εγώ, αν ήμουν στη θέση σας, θα έκανα λίγο τα στραβά μάτια. Πρόσκαιρα θα έχανα κάποια έσοδα, στο τέλος όμως θα τα πάρω τα έσοδά μου. Θα τα πάρω από το έργο που θα κάνει, που θα χτίσει, που θα αγοράσει ένα ακίνητο. Ταυτόχρονα, όμως, ενισχύω την απασχόληση! Αποφεύγω έναν μεγάλο βραχνά. Γιατί εμένα δεν με ενδιαφέρει σε αυτήν τη φάση εκεί που πηγαίνει η ανεργία, ποια οικονομία μου δίνει μεροκάματα! Εγώ θέλω μεροκάματα τώρα» (12/2/09).
5. Το ξεπούλημα όλων των δημόσιων οργανισμών «εδώ και τώρα».
Ο κ. Καρατζαφέρης δεν αρκείται στην υποστήριξη των κυβερνητικών χειρισμών για την πώληση της Ολυμπιακής. Προτείνει -επί τη ευκαιρία- το ξεπούλημα και του ΟΣΕ: «Εχουμε μια αδερφή γεροντοκόρη πενήντα οκτώ ετών, κακοφτιαγμένη, στραπατσαρισμένη και έρχεται κάποιος και την παίρνει και μας δίνει και προίκα. Οχι να δώσουμε εμείς προίκα. Λοιπόν, μην χάσετε την ευκαιρία. Κοιτάξτε τι καλύτερο μπορείτε να δώσετε. Και κοντά στη γεροντοκόρη αδερφή, μπας και δώσετε και κανέναν γεροντοκόρο αδερφό, δηλαδή τον ΟΣΕ» (12/2/09).
6. Η θεοποίηση των ιδιωτικών επιχειρήσεων και της δράσης τους.
«Ξέρετε, κύριε υπουργέ», παρατηρεί στον κ. Αβραμόπουλο (18/2/09), «ότι εάν αναθέσετε σ' έναν ιδιωτικό φορέα όλες τις αξονικές, όλες τις μαγνητικές, όλα τα εγκεφαλογραφήματα, θα σας έρθει φθηνότερα κατά έν τρίτο απ' ό,τι κοστίζει σήμερα;».
7. Η δημιουργία ενός «παραδείσου» επενδυτών στην Ελλάδα.
Το οικονομικό όραμα του κ. Καρατζαφέρη είναι να δημιουργηθεί στην Ελλάδα ένα επενδυτικό «θαύμα», ανάλογο μ' εκείνο που προκάλεσε σε χώρες της Ασίας και της Ανατολικής Ευρώπης τα μικρά μεροκάματα και η απουσία εργατικής προστασίας.
Στις 22/1/09 ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ αποκαλύπτει στον αρμόδιο υπουργό ότι «δύο παγκόσμιες μονάδες, η Mitsubishi και η Hyundai, θέλουν καλύτερη πρόσβαση στην Ευρώπη. Το ξέρετε; Τα λαγωνικά σας το έχουν πιάσει αυτό; Εγώ θα πήγαινα αύριο το πρωί, κύριε υπουργέ, στην Ιαπωνία και θα έλεγα "ελάτε στην Ελλάδα και σας δίνω τα πάντα, ό,τι θέλετε, μέχρι και ασφαλιστική απαλλαγή τα πρώτα πέντε χρόνια. Ελάτε εδώ"». Με ιδιαίτερη επιμονή επανέφερε στη Βουλή το ίδιο αίτημα για χαριστική μεταχείριση των δύο συγκεκριμένων πολυεθνικών εταιρειών ο βουλευτής του ΛΑΟΣ και προσωπικός συνεργάτης του κ. Καρατζαφέρη Κωνσταντίνος Αϊβαλιώτης (28 και 29/1/09).
8. Η καταπάτηση δικαιωμάτων των εργαζομένων της χώρας.
Οπως κάθε συνεπής σκληρός νεοφιλελεύθερος, ο κ. Καρατζαφέρης θεωρεί εμπόδιο στην οικονομική ανάπτυξη τους αγώνες των εργαζομένων και, φυσικά, τον ίδιο τον συνδικαλισμό.
Δεν διστάζει, μάλιστα, να εκθειάσει από το βήμα της Βουλής το περιβόητο «άρθρο 4», δηλαδή τον αντεργατικό νόμο του 1983: «Είμαι απολύτως υπέρ του άρθρου 4 που είχε φέρει [το ΠΑΣΟΚ], που επιτέλους προσδιόριζε πώς γίνεται μία απεργία. Από τους εργαζόμενους οι μισοί συν ένας. Γιατί τώρα είναι χίλιοι οι εργαζόμενοι σε έναν τομέα, συνδικαλίζονται οι 100, ταμειακώς εντάξει είναι οι 60 και αποφασίζουν οι 31. Και οι άλλοι δεν θέλουν. Πάμε, λοιπόν, σε μία λογική επεξεργασία» (23/1/09).
Οσο για τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, «όλοι είμαστε υπέρ της ελευθερίας των διεκδικήσεων, όλοι είμαστε υπέρ των λαϊκών αγώνων. Δεν είμαστε όμως υπέρ των παρανομιών».
9. Με τραπεζίτη αρχηγό.
Και πώς θα γίνουν όλα αυτά που εισηγείται ο κ. Καρατζαφέρης; Μα είναι πολύ απλό. Πρέπει να αναλάβει την πρωθυπουργία ένας τραπεζίτης!
Απευθυνόμενος με επίκαιρη ερώτηση προς τον πρωθυπουργό σχετικά με την ανάγκη συναίνεσης για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης (20/2/09), ο κ. Καρατζαφέρης εισηγήθηκε την πρωθυπουργοποίηση του Λουκά Παπαδήμου, υποδιοικητή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και πρώην διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος:
«Αυτό το οποίο προτείνω εγώ και είναι συγκεκριμένο είναι να φωνάξουμε τον καλύτερο. Ποιος είναι ο καλύτερος σήμερα; Ποιος μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση; Πιστεύω και προτείνω -μπορεί να είναι άλλος, μπορεί κάποιος να προτείνει κάποιον άλλο- τον Λουκά Παπαδήμο. Να τον πάρουμε από υποδιοικητή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, να τον φέρουμε εδώ, να κάνουμε κυβέρνηση, να βάλετε εσείς τους υπουργούς σας, να βάλει το ΠΑΣΟΚ, να βάλουν και οι άλλοι από έναν και να στηρίξουμε όλοι μαζί μια προσπάθεια να βγούμε από την κρίση».
Δεν υπάρχει πιο κυνική ομολογία για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την έξοδο από την κρίση ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ από αυτή τη σαφή πρόταση.
Την ίδια ώρα που σε διεθνές επίπεδο θεωρούνται υπεύθυνοι για την κρίση οι ακραίοι κερδοσκοπικοί μηχανισμοί που στήθηκαν από τους τραπεζικούς γίγαντες και ενώ στην Ελλάδα η τραπεζική αγορά συνεχίζει να πετυχαίνει υψηλή κερδοφορία σε βάρος των χρηστών του τραπεζικού συστήματος, ακούγεται εξαιρετικά προκλητική μια τέτοια πρόταση. Βέβαια, είναι και δείγμα του πολιτικού πρωτογονισμού της ακροδεξιάς στην Ελλάδα, γιατί στην ίδια ομιλία του ο κ. Καρατζαφέρης εξήγησε ότι αν το πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν οικονομικό (όπως σήμερα) αλλά εθνικό, τότε καταλληλότερος για πρωθυπουργός θα ήταν ένας... στρατιωτικός.
---------------------------------------
Συνδυάστε τώρα το όνειρο του Καρατζαφέρη για μια Ελλάδα εργασιακού μεσαίωνα και οικονομικής τρομοκρατίας, με την αναμφισβήτητη αγάπη του Λά.Ο.Σ. για τα σώματα ασφαλείας, που θα βοηθήσουν (με τον τρόπο τους, φυσικά) στην επιβολή των παραπάνω .
Και αν χρειαστεί, για το καλό της «τάξης», θα σκοτώνουν και μερικούς αθώους.
Και με την εθνική-μπαρουφολογική διαπαιδαγώγηση του Βελόπουλου.
Και με την ιδεολογία του Κώστα Πλεύρη (ο οποίος, κατά δήλωση του ίδιου του Καρατζαφέρη, αποτελεί «ιδεολογικό υπόβαθρο» του Λά.Ο.Σ.).
Και με τα ανοίγματά του σε ναζιστές, χουντικούς και βασιλικούς.
Συνδυάστε τα και με τις ιδεοληψίες του για επέκταση των συνόρων σε ανατολή, βορρά, δύση και νότο.
Εάν τα παραπάνω αποτελούν το πρώτο σκέλος μιας εξίσωσης, στο δεύτερο προσωπικά βλέπω μία μονάχα απάντηση: η Ελλάδα είναι νεκρή.
Και καταντά εφιάλτης, αν σκεφτεί κανείς ότι το παραπάνω οικονομικό (και κατασταλτικό) πρόγραμμα εφαρμόζεται σε μεγάλο βαθμό αυτή τη στιγμή από μια ομάδα απατεώνων που έχουν το θράσος να αυτοαποκαλούνται «σοσιαλιστές». Πώς θα μπορούσαν λοιπόν να μην επαινέσουν τον ομοϊδεάτη τους:
Έτσι, έχει κάθε λόγο να κορδώνεται ο Καρατζαφέρης με το επιχείρημα ότι «το αυθεντικό είναι προτιμότερο από την απομίμηση». «Πατριωτική», λοιπόν, πολιτική = ακραίος νεοφιλελευθερισμός και ισχυρή καταστολή. Η συνταγή της επιτυχίας, η οποία εφαρμόστηκε πριν μερικές δεκαετίες και στη Χιλή, σε συνεργασία του πανάθλιου Πινοσέτ με τον γκουρού των νεοφιλελεύθερων Μίλτον Φρίντμαν (ο οποίος μια χαρά χαμοτριβόταν με το δικτάτορα). Κι αν αναρωτιέστε τι σχέση έχει ο Πινοσέτ με το Λά.Ο.Σ., ρωτήστε το Μάκη Βορίδη, τότε που κράδαινε αγέρωχα το τσεκούρι του και φώναζε με τη συμμορία του «Πινοσέτ, Πινοσέτ»!
Στην τελική, πάντως, δικαίωμά τους είναι να πιστεύουν σε όποια ιδεολογία θέλουν, ότι δεν υπάρχει άλλη λύση κλπ. κλπ. Αλλά δείξτε και λίγο συνέπεια!
Γιατί δεν γίνεται από τη μια να αυτοπλασσάρονται σαν τους αποκλειστικούς κληρονόμους του αρχαιοελληνικού ήθους, των Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες κ.ά. ωραία, όταν απέναντι στους σύγχρονους «Πέρσες» που μας απειλούν όχι απλώς κλάνουν πατάτες, αλλά είναι και οι πρώτοι που σπεύδουν να προσφέρουν «γη και ύδωρ», και να εγγυώνται ότι οι Έλληνες (οι Έλληνες!) θα είναι πειθήνια όργανα της βούλησης ζάμπλουτων κηφήνων, έτοιμα για υπερεκμετάλλευση. Αλλά μέχρι εκεί φτάνει η «ανδρεία» τους, να βλέπουν «Πέρσες» στους εξαθλιωμένους μετανάστες, και «Εφιάλτες» σε όσους αντιστέκονται σ’ αυτό που οι ίδιοι ονομάζουν «σωτηρία της πατρίδας».
Ο Εφιάλτης τουλάχιστον δεν έφτασε ποτέ στο σημείο να κατηγορήσει τους Σπαρτιάτες για «ανθελληνική στάση».
ΥΓ. Για να μην πεθάνουμε από την αηδία, κλείνω με ένα σύντομο ελπιδοφόρο βίντεο του R. Wolff. Ας υποθέσουμε ότι τα πράγματα είχαν αλλιώς:
Το μυαλό σας ίσως τώρα πηγαίνει στους χειροκροτητές του ΓΑΠ, και θα’χετε απόλυτο δίκαιο. Αναφέρομαι όμως στους χειροκροτητές των ηγετών του Λά.Ο.Σ., των τάχαμου ιπποτών υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, αυτών που έχουν και την απαίτηση να λέμε το κόμμα τους ΛΑ.ό.Σ., και οι οποίοι πιστεύουν ότι ο αρχηγός τους θα φέρει «ρήξη και ανατροπή», και βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης για όλους τους Έλληνες. Διότι (μας λένε) το Λά.Ο.Σ. είναι μεταξύ άλλων το μόνο πραγματικά πατριωτικό κόμμα, που σέβεται τον Έλληνα εργαζόμενο (ειδικά), δε χαρίζεται στα ξένα συμφέροντα, και εμπνέεται από τα αρχαία ιδανικά, τότε που μια χούφτα απλοί πολίτες είχαν την «τρέλα» να αντισταθούν στη μεγαλύτερη και ανίκητη (μέχρι τότε) υπερδύναμη της εποχής.
Και μετά ξυπνήσανε; Πολύ αμφιβάλλω. Οι περισσότεροι καταβάλλουν προσπάθειες να συντονίζονται ανάλογα με το πώς αποφασίζει ο Καρατζαφέρης κάθε φορά να χτυπάει το ντέφι. Χρειάζεται όμως πραγματικά μεγάλη αυταπάρνηση να το κάνεις αυτό, όταν κάποιος (μέσα στις τόσες κολοτούμπες του) σε συκοφαντεί με ψέματα ανάλογα με αυτά που έλεγε για να επιτεθεί στους μετανάστες, και αγωνίζεται να σε υποδουλώσει οικονομικά, ακόμα και (κυρίως) σε ξένα αφεντικά. Ναι, ψηφοφόρε του Καρατζαφέρη, για σένα τα λέω.
Χαρακτηριστική είναι η επίθεση του Λά.Ο.Σ. εναντίων των δημοσίων υπαλλήλων. Ο «αστός» (όπως φιλάρεσκα αυτοαποκαλείται) Άδωνης Γεωργιάδης, ο Καρατζαφέρης και σία υιοθέτησαν και προπαγάνδιζαν από τα κανάλια το παραμύθι των υπερβολικά πολλών δημοσίων υπαλλήλων, που είναι πολύ πάνω από το μέσο όρο της Ε.Ε.
Ώστε η Ελλάδα, κατά Άδωνη, έχει πενταπλάσιους δημοσίους υπαλλήλους απ’ όσους χρειάζεται, και περισσότερους σε απόλυτο αριθμό [!] απ’ όσους έχει η Γαλλία.
Για άλλη μία φορά τα επίσημα στοιχεία αποδεικνύουν ότι ο Άδωνης λέει ψέματα. Τελικά, μόλις 768.000, κι από αυτούς οι μόνιμοι 625.738 (συμπεριλαμβάνονται σώματα ασφαλείας, στρατός και παπάδες, τους οποίους -υποθέτω- το λάος ούτε να τους ακουμπήσει δε σκέφτεται). Το εξαιρετικό ποστ του Zaphod από τους Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα καταρρίπτει με αποδείξεις όλες τις υπερβολές που ακούγονταν στο θέμα αυτό, και δείχνει ότι η Ελλάδα βρίσκεται σχετικά χαμηλά στην κατάταξη, σε σχέση με άλλες χώρες. Το ίδιο και το ποστ του "Αιρετικού" από το ιστολόγιο "Λες Μαλακίες" (ο τίτλος του είναι και στην περίπτωση αυτή το καλύτερο σχόλιο για τα ψέματα των αποπάνω).
Ψέματα λοιπόν για τον αριθμό των μεταναστών, ψέματα και για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων. Ο λόγος που δεν θέλουν τους πρώτους, όπως δείξαμε σε παλιότερη ανάρτηση, είναι τα ρατσιστικά τους κίνητρα. Τους λόγους όμως που επιθυμούν διακαώς συρρίκνωση του δημοσίου, θα τους δούμε στη συνέχεια.
Επιπλέον, διαρκώς φωνάζουν για το σπάταλο κράτος, τη στιγμή που ο Θ. Πλεύρης προτείνει (με το υπέροχο ύφος και ήθος του) για τιμωρία των Σκοπίων να κλείσουν οι Έλληνες επιχειρηματίες τα εργοστάσιά τους εκεί, και να αποζημιωθούν … από το ελληνικό κράτος! Καμαρώστε τον:
Το χειρότερο όλων όμως, είναι ότι τα παραπάνω είναι ασήμαντα σχόλια μπροστά στις κυνικές ομολογίες του προέδρου αμέσως πιο κάτω, για να διαπιστώσετε πόσο πολύ σέβεται ο Καρατζαφέρης τον Έλληνα εργαζόμενο, και τι όνειρα κάνει γι’ αυτόν και τα παιδιά του. Δώστε βάση ειδικά εσείς, υπερήφανοι Έλληνες εθνικισταράδες μου.
Από τις απίστευτες αυτές ομολογίες, θα σταθώ σε ορισμένες, χωρίς να υποβαθμίζω τη σημασία όσων άφησα απέξω:
Καρατζαφέρης: Τώρα θα έρθει μια άλλη σειρά μέτρων […] προκειμένου να αρχίσουμε να ανεβαίνουμε.
Καμπουράκης: Ωχ!
Οικονομέας: Εννοείτε θετικότερα μέτρα.
Καρατζαφέρης: Δεν είμαι σίγουρος. […] Μέτρα για την ανάπτυξη. Για να φέρει ο άλλος τα λεφτά του εδώ, θα πρέπει να έχει μία σχετική εμπιστοσύνη και μία σχετική άνεση χειρισμού, διαφορετικά δε θα τα φέρει εδώ τα λεφτά του.
Καμπουράκης: Άρα αύξηση απολύσεων, ελαστικότερες μορφές εργασίας, απελευθέρωση επαγγελμάτων, ιδιωτικοποίηση… αυτά δεν είναι;
Καρατζαφέρης: Πιστεύω ο κύριος Καμπουράκης έχει δίκαιο. Θα πρέπει η κυβέρνηση να σκεφτεί τέτοια πράγματα που είναι δυσκοίλια [sic!] για το λαό.
Ο Καρατζαφέρης ξεκαθαρίζει από την αρχή ποιον υποστηρίζει και ποιον πολεμάει. Πρέπει να κάνουμε τη χώρα ελκυστική στα κεφάλαια του εξωτερικού. Κι αυτό θα το επιτύχουμε μόνο αν προκαλέσουμε … δυσκοίλια στον Έλληνα εργαζόμενο. Μεγάλα λόγια από μεγάλο πατριώτη.
Καρατζαφέρης: Για να γίνουν επενδύσεις, χρειάζεται ένα επενδυτικό κλίμα, το οποίο θα είναι δυσάρεστο. […] Δεν το λέει ο Καρατζαφέρης, το λέει η λογική των πραγμάτων.
Εδώ ταυτίζεται απόλυτα με το νεοφιλελεύθερο δόγμα, ανάγοντάς το σε «ρεαλισμό». Όχι απλά αποκλείει την πιθανότητα εναλλακτικού οικονομικού μοντέλου που θα αμβλύνει τις ανισότητες, αλλά υπερασπίζεται το υπάρχον χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, όπως θα δούμε και παρακάτω.
Οικονομέας: Άλλο οι κανόνες κι άλλο να στραγγαλίζεις τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Καρατζαφέρης: Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο για τον εργαζόμενο. Δεν είμαι σίγουρος ότι το άνοιγμα των απολύσεων θα κάνει κακό ή καλό.
Βρε για δες! Ο Καρατζαφέρης αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο οι απολύσεις να κάνουν … καλό στον Έλληνα εργαζόμενο! Αυτή ήταν η απάντησή του στο «στραγγαλισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων». Φυσικά δε χρειάζεται και πολύ σκέψη για να καταλάβουμε ποιος ωφελείται από μια κοινωνία με υψηλή ανεργία, και ποια η διαπραγματευτική του ισχύ. Επ’ αυτού, ο μαιτρ της κολοτούμπας λέει παρακάτω:
Καρατζαφέρης: Εγώ πιστεύω ότι η ελεύθερη διαβούλευση είναι το καλύτερο απ’ όλα. Ο καθένας πάει και διαπραγματεύεται. Ο Γ. Οικονομέας και ο Δ. Καμπουράκης με την εργοδοσία ήρθαν και κάναν μία συμφωνία μόνοι τους. Δεν καλύπτονται από τη γενική σύμβαση εργασίας, γιατί πιστεύουν στον εαυτό τους και πιστεύουν στο αποτέλεσμά τους.
[…]
Οικονομέας: Δηλάδή ο εργάτης που θα πάει στο εργοστάσιο να δουλέψει, ή η γραμματέας σ’ ένα γραφείο, ή η πωλήτρια σ’ ένα κατάστημα, πιστεύετε εσείς ότι έχει την παραμικρή ισχύ να διαπραγματευτεί κατά μόνας με τον εργοδότη;
Καρατζαφέρης: Βεβαίως, βεβαίως. Εγώ πάρα πολλές φορές Γιώργο στη ζωή μου, μπήκα στο κάρβουνο στην ατμομηχανή, αρκεί να προλάβω το τρένο, και σιγά-σιγά έφτασα στο βάγκον-λι. Θα ξεκινήσεις και θα πεις «ναι, έρχομαι μ’ όσα θέλεις. Σε τρεις μήνες θα σου δείξω ποιος είμαι, και θα με παρακαλάς να μείνω».
Ο συνειδητά ψεύτης, λοιπόν, μιλάει για ελεύθερη διαπραγμάτευση επί ίσοις όροις (ένα ωραίο παραμύθι των θιασωτών της ελεύθερης οικονομίας). Κι έχει το θράσος να το υποστηρίζει, όταν μόλις πιο πάνω τάχθηκε εμμέσως υπέρ της αύξησης της ανεργίας, ώστε να μπορεί ο κεφαλαιούχος να βρει πρόσφορο έδαφος για να εκβιάζει κατά το δοκούν. Κι ο εργαζόμενος (ο Έλληνας εργαζόμενος, για να μην ξεχνιόμαστε εθνικισταράδες μου) να έχει την «ελευθερία» να επιλέξει ανάμεσα σε σκλαβιά για ένα κομμάτι ψωμί, ή θάνατο από την πείνα.
Όσον αφορά την ξανθοπούλεια προσωπική του ιστορία, είναι άλλο ένα τετριμμένο νεοφιλελεύθερο παραμύθι που όλο και λιγότερο φτουράει στις μέρες μας, μιας και η "υπέροχη" ελεύθερη οικονομία υπόσχεται σήμερα ένα πολύ χειρότερο μέλλον για την επόμενη γενιά, σε σχέση με την προηγούμενη. Από την άλλη, όταν ισχυρίζεται ότι τα κατάφερε μόνος του, άμα θέλουμε το πιστεύουμε. Αντιγράφω από παλαιότερο ποστ του Spy:
Ήταν φιλοβασιλικός μέχρι το κόκκαλο και από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της επιστροφής του Κωνσταντίνου στο θρόνο. Αυτός ήταν και ο λόγος που στη μεταπολίτευση εξέδιδε την εφημερίδα/λιβανιστήρι του Κοκού "Το Στέμμα της Δημοκρατίας" σε πανελλήνια κυκλοφορία.
Το που βρήκε τα λεφτά ένας 27χρονος εκείνη την εποχή για να εκδώσει εφημερίδα πανελληνίου κυκλοφορίας, αυτό ίσως να μη το μάθουμε ποτέ. Οι απλές σκέψεις του κοινού νου, πάντως, οδηγούν προς την αυτονόητη κατεύθυνση.
Για να μη θυμηθούμε τις ηθικές μεθόδους με τις οποίες έβγαζε λεφτά από τις βιντεοκασέτες του, καθώς και τα κολλητιλίκια του με την οικογένεια Μητσοτάκη. Αντιγράφω από το βιβλίο του Δ. Ψαρρά, "Το Κρυφό Χέρι του Καρατζαφέρη", εκδ. Αλεξάνδρεια, σελ. 57:
Με κυνική ειλικρίνεια ο ίδιος ο Καρατζαφέρης θα αποδώσει σε μεταγενέστερη συνέντευξή του [σ.σ. στο Ν. Χατζηνικολάου, Real FM, 27.1.2008] την αρχή της πολιτικής του σταδιοδρομίας στη Μαρίκα Μητσοτάκη: "Το 1989 ο Μητσοτάκης για να με αποφύγει και να μη με βάλει στο ψηφοδέλτιο με καλεί και μου λέει 'Γιωργάκη, δε θα είσαι υποψήφιος'. Του λέω 'γιατί; εγώ έχω δουλέψει'. Και μου λέει 'δε βάζω στρατηγούς να φυλάνε σκοπιά'. Αλλά επειδή εγώ ήξερα άλλα μονοπάτια, λέω 'θα γίνω ο απαραίτητος και ο κολλητός της Μαρίκας'. Οπότε κολλητός στη Μαρίκα εγώ, και το '93 η Μαρίκα παίρνει τηλέφωνο τον Τζαννετάκη και του λέει 'το παιδί το έχεις βάλει μέσα; Βάλε το'. Κι έτσι μπήκα στο ψηφοδέλτιο".
Η στενή σχέση του με τον Μητσοτάκη βρίσκεται βέβαια στη βάση της επιτυχίας του Καρατζαφέρη. Ο τότε πρωθυπουργός τον επέλεξε μεταξύ λίγων στελεχών που τον συνόδευσαν σε μια από τις πιο προσωπικές στιγμές της προεκλογικής εκστρατείας του, όταν επισκέφτηκε το Καρπενήσι με τη Μαρίκα Μητσοτάκη και την Ντόρα Μπακογιάννη.
Να λοιπόν ένας τρόπος για να φτάσετε "μόνοι σας" στο "βάγκον-λι"!
Οικονομέας: Τώρα εσείς, κατά τη γνώμη μου και μ’ όλο το σεβασμό, έχετε βρει την ευκαιρία από την πίσω πόρτα να υπερασπίζεστε και να προσπαθείτε να επιβάλετε τις πιο ακραίες πολιτικές που υπάρχουνε. Ήδη έχουμε ένα μεσαίωνα, εάν τηρηθούνε αυτά που λέτε εσείς, δε θα υπάρξει μόνο κοινωνική αναταραχή, θα πεθάνει κόσμος απ’ την πείνα.
Καρατζαφέρης: Άρα λοιπόν έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε δύο για να πάω στο δικό σου λογικό, το οποίο δεν το αποδέχομαι βέβαια: ή μεσαίωνα και ζωντανοί, ή αναγέννηση και πεθαμένοι.
Ειδικά τούτη τη φράση θα έπρεπε το Λά.Ο.Σ. να τη βάλει κάτω από το σήμα του. Αλλά ο Καρατζαφέρης «δεν το αποδέχεται» βέβαια (γι’ αυτό το είπε). Όταν όμως ο αμόρφωτος οπαδός φωνάζει «με όρθιο το κεφάλι, Βυζάντιο και πάλι» το μυαλό του φτάνει μέχρι αστραφτερούς αυτοκράτορες, επεκτατισμούς, σήμαντρα κλπ., κι ούτε που αναλογίζεται ότι για να υπάρξουν αυτά ο απλός λαός του μεσαίωνα έπρεπε να έχει τέρμα σκυφτό το κεφάλι, και να λέει κι ευχαριστώ. Πρόσω ολοταχώς για ένα νέο μεσαίωνα, λοιπόν! Η «αναγέννηση» θα μας οδηγήσει στο θάνατο!
Καρατζαφέρης: Για να έρθει ένας επιχειρηματίας, και βάζω το χέρι μου στην καρδιά, εάν δεν του δώσουμε ένα φορολογικό και εργασιακό παράδεισο, δεν θα έρθει. Δεν μπορούμε να κάνουμε επιλογές. Μακάρι να’χαμε την δυνατότητα την οικονομική να κάνουμε επιλογή δυνατοτήτων προς τον εργαζόμενο. Δεν έχουμε.
Οικονομέας: Ο εργασιακός παράδεισος πρόεδρε μπορεί να οδηγήσει σε ακραίες καταστάσεις, όπως γίνεται σε άλλες χώρες όπου έχουνε πάει όλες οι εταιρίες, στην Ταϊβάν, στην Ταϊλάνδη, δεν ξέρω πού, στην Ινδία πριν από χρόνια συνάντησα παιδάκια 12 χρονών να δουλεύουνε από το πρωί μέχρι το βράδυ μέσα σε ανήλιαγα υπόγεια, για να παράγουν φτηνά και να τ’ αγοράζουμε εμείς.
Καρατζαφέρης: Αυτό που ζητάει ο Έλληνας, θέλει δουλειά. Δουλειά σου λέει. Δουλειά. Δώστε μου δουλειά. Έρχονται κάθε μέρα στο γραφείο και μου λένε δουλειά. Σκάλες, ό,τι είναι, δουλειά. Εμείς λοιπόν να τους λέμε όχι, σου απαγορεύουμε τη δουλειά; Όχι, να δώσουμε δουλειά. Από κει και πέρα ο καθένας, μέσα στο πλαίσιο που είναι, θα καλυτερέψει τη θέση του. Δουλειά. Μακάρι να μη χρειαζότανε αυτό. Μακάρι να λέγαμε ελάτε για επενδύσεις και να έρχονταν τρέχοντας. Δεν έρχονται. Θέλουν ένα πλαίσιο. Πιστεύω λοιπόν ότι είναι μονόδρομος να συμβούν αυτά, αν και δεν το επιθυμώ, αν και δεν το εύχομαι, αν και δεν το θέλω. Πολύ απλά είναι τα πράγματα.
Είναι τόσο κυνικές και απάνθρωπες οι δηλώσεις του, που δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω.
Φορολογικός παράδεισος. Αλήθεια, εάν ο Καρατζαφέρης ζητάει να μην πληρώνουν οι επιχειρηματίες (που θα ρθουν να επενδύσουν) φόρους, από πού θα βρεθούν λεφτά για τον αγαπημένο του στρατό, την αγαπημένη του αστυνομία, τους αγαπημένους του παπάδες (διότι όλα τ’ άλλα θα’χουν ξεπουληθεί εννοείται); Μα φυσικά από τον στυμμένο Έλληνα εργαζόμενο.
Εργασιακός παράδεισος. Παράδεισος για το πλούσιο αφεντικό φυσικά. Ο Καρατζαφέρης ευαγγελίζεται την κόλαση επί (ελληνικής) γης για τους εργαζόμενους (τους Έλληνες, μην ξεχνάμε), οι οποίοι θα δουλεύουν ίσα-ίσα για να επιβιώνουν, ώστε το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας τους να το καρπώνεται το αφεντικό και οι μανατζαραίοι (όχι απαραίτητα Έλληνες, μην το ξεχνάμε), και το υπόλοιπο για να συντηρούν τους καταπιεστές τους (πολιτικάντηδες και σώματα ασφαλείας), οι οποίοι θα φροντίζουν να μη σηκώσει ο λαός ποτέ κεφάλι.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι ο πρόεδρας αναπαράγει και το θατσερικό Τ.Ι.Ν.Α. (There Is No Alternative). Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μονόδρομος, νόμος της φύσης, εκ θεού εκπορευόμενος, δεν υπάρχει άλλη λύση, κι όποιος δεν τον αποδέχεται πεθαίνει. «Το κεφάλαιο είναι κεφάλαιο», που λέει κι ο ίδιος.
Αλλά η πιο ανατριχιαστική είναι η στάση του Καρατζαφέρη μετά το σχόλιο του Οικονομέα για την ανήλικη εργασία στην Ασία. Ο Καρατζαφέρης ούτε καν για τα προσχήματα δεν έκανε λόγο για στοιχειώδη μέτρα προστασίας. Αντ’ αυτού, ποια ήταν η απάντησή του; Δουλειά να’ναι, κι όπως να’ναι (και ποιος τα χέζει τα ανήλικα). Τούτος ο δημαγωγός, που στις ομιλίες του γλείφει το ακροατήριό του αποκαλώντας τους απογόνους φιλοσόφων, αυτοκρατόρων κλπ., τώρα τους παρουσιάζει σα ζητιάνους, πρόθυμους να υποστούν οτιδήποτε για μια θέση εργασίας. Και προσθέτει με προστυχιά τη ρητορική ερώτηση: «Εμείς λοιπόν να τους λέμε όχι, σου απαγορεύουμε τη δουλειά;».
Ο Καμπουράκης προσπάθησε να τον πιάσει στο φιλότιμο για να τον επαναφέρει στα συγκαλά του, αλλά ο Καρατζαφέρης ανένδοτος:
Καμπουράκης: Κύριε πρόεδρε, ο Έλληνας εργαζόμενος όμως, μπορεί να έχει κακά χούγια, μπορεί να έχει κακομάθει τα τελευταία χρόνια… θέλει και μια προστασία απ’ το κράτος ρε γαμώτο.
Καρατζαφέρης: Προστασία ο καθένας να έχει απ’ τον εαυτό του. Τον καλό δεν τον διώχνει η επιχείρηση. Τον καλό τον καλοπιάνει και του λέει πάρε τόσα κι άλλα τόσα. Να μάθει κι ο άλλος να γίνει καλός. Να βάζει λίγο παραπάνω δουλειά. Ακούστε με. Τον καλό δεν τον απολύεις π-ο-τ-έ, ό,τι και να σου κάνει. Και πέντε μέρες να σου την κοπανίσει, επειδή είναι καλός και σου αποδίδει, δεν τον διώχνεις. Εάν θέλουμε να μάθουμε το λαό να ξαναδουλέψει, να ξαναδουλέψει. Ξέχασε ο λαός να δουλεύει.
Πρώτον λοιπόν, ξεχάστε κάθε προστασία από το κράτος. Αν έχετε στον προσωπικό σας κύκλο ισχυρούς προστάτες ή/και φουσκωμένο πορτοφόλι, καλώς. Διαφορετικά λυπάμαι, χάσατε.
Δεύτερον, «τον καλό δεν τον διώχνει π-ο-τ-έ η επιχείρηση». Τι θέλει εδώ να πει ο ποιητής; Πολύ απλά ότι, εάν απολυθεί κάποιος, χωρίς να κλείσει η επιχείρηση, πάει να πει ότι δεν ήταν «καλός». Άρα κανείς άλλος δεν φταίει εκτός από τον ίδιο.
Ε συ Έλληνα άνεργε πατριώτη, ακούς τι σου λέει ο υπερπατριώτης πρόεδρος; Εσύ φταις που απολύθηκες, το ακούς; Ξέμαθες να δουλεύεις, παλιοτεμπελχανά. Αν ήσουνα καλός στη δουλειά σου, και πέντε μέρες να την κοπάναγες, θα έκανε τα στραβά μάτια το αφεντικό και θα την περνούσες κοτσάνι. Αλλά τέτοιος άχρηστος που είσαι, καλά να πάθεις τώρα. Και που’σαι: αυτά που σου λέω είναι λόγια από άνθρωπο που αγαπάει την πατρίδα, άρα σωστά. Αν έρθει ποτέ κανάς αριστερός και σου πει ότι δε φταις εσύ για την κατάστασή σου, σου αρχίσει τις αναλύσεις για τον καπιταλισμό και σου προτείνει να αντιδράσεις, σπάσ’του αν μπορείς το κεφάλι, του παλιοανθέλληνα. Και συνέχισε να ακούς εμβατήρια.
Οικονομέας: Εγώ ξέρω πάντως χιλιάδες ανθρώπους οι οποίοι πάνε στη φάμπρικα από τις 6 το πρωί στα εργοστάσια, και είναι πολύ καλοί και δουλεύουνε και σα σκλάβοι κάνουνε αυτό το οποίο τους ζητάνε, και στον ήλιο μοίρα δεν έχουνε ούτε θα’χουνε ποτέ.
Καρατζαφέρης: Γιατί κάποιοι άλλοι δε δουλεύουνε. Και αναγκάζονται αυτοί που δουλεύουνε τις 8 ώρες εντατικά, να ταΐζουν τους άλλους που δε δουλεύουνε. Αυτό είναι το πρόβλημα της οικονομίας.
Ο κολοτούμπας εν δράσει. Μόλις πριν λίγα δευτερόλεπτα είπε ότι ο καλός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, το αφεντικό απολύει τους κακούς και τους καλούς τους έχει στα όπα-όπα. Και τώρα τι μας λέει; Ότι το αφεντικό δεν απολύει τους κακούς, αλλά βάζει τους καλούς να δουλεύουν για τους τεμπέληδες και τους πίνει το αίμα. Μας λέει δηλαδή ότι οι λόγοι που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα όσοι εργάτες δουλεύουν σαν τα σκυλιά, οφείλονται στους λιγότερο παραγωγικούς συναδέλφους τους! Παραδίνομαι!
Από τις παραπάνω δηλώσεις μπορούν να βγουν πολλά συμπεράσματα. Ωστόσο, θα σταθώ σε δύο.
Το πρώτο είναι ένα θέμα που λάμπει δια της απουσίας του: το μεταναστευτικό. Σε όλες τις δημόσιες ομιλίες τους οι λαοτιανοί μας ζαλίζουν για τους υπεράριθμους μετανάστες, που «μας κλέβουν τις δουλειές», πόσο η παρουσία τους επιδεινώνει την ελληνική οικονομία, και τι καλά που θα ζούσαμε άμα φεύγανε όλοι τους.
Να λοιπόν που με το παραπάνω βίντεο ο Καρατζαφέρης παραδέχεται άθελά του ότι οι μετανάστες δεν παίζουν σοβαρό ρόλο. Διότι τα όσα λέει εξακολουθούν να βγάζουν νόημα, ακόμα κι αν υποθέταμε ότι στην Ελλάδα δεν ζει ούτε ένας ξένος, ακόμα κι αν τους διώχναμε όλους. Με την (παρα)λογική του Καρατζαφέρη, οι μετανάστες με τα φτηνά μεροκάματα αποτελούν ίσα-ίσα αιτίες για να προσελκύσουν το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα. Ενώ ο λόγος που αυτό δεν έρχεται, είναι τάχα η τεμπελιά των Ελλήνων (και μετά οι λαοτιανοί βρίζουν τη Μέρκελ, όταν ο αρχηγός τους αναπαράγει τις ίδιες βλακείες).
Άλλος λοιπόν είναι ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός του, και μας το λέει απροκάλυπτα: τα εργασιακά δικαιώματα. Ναι, των Ελλήνων. Πρόκειται για την πιο χυδαία επίθεση ενάντια στους Έλληνες εργάτες και άνεργους, τους οποίους θέλει να απογυμνώσει από κάθε μέτρο προστασίας και να τους ρίξει βορά σ’ εκείνους που σήμερα βασανίζουν στα εργοστάσια-Νταχάου της Ασίας δυστυχισμένους ανθρώπους, ακόμη και παιδιά. Όταν ο Καρατζαφέρης ζητάει να γίνουμε «ανταγωνιστικοί» απέναντι στα ασιατικά στρατόπεδα εργασίας, τι καταλαβαίνετε;
Για ποιο λόγο όμως αυτός ο εν Χριστώ αδελφός πατριώτης να θέλει κάτι τέτοιο; Εδώ ερχόμαστε στο δεύτερο θέμα. Όταν λέει αυτά που λέει, σε ποιους απευθύνεται;
Προφανώς όχι στους οπαδούς του, τους οποίους τους φλομώνει με προγονικά μεγαλεία (που είναι και τσάμπα). Θα πρέπει να θεωρεί δεδομένη την έλλειψη ευφυΐας των οπαδών του, ώστε να μην ανησυχεί εάν τον άκουσαν. Γιατί, σου λέει, φωνάζω «ζήτω ο Μήτσος», με χειροκροτούνε. Φωνάζω «κάτω ο Μήτσος», πάλι με χειροκροτούνε. Θα τους πετάξω κι ένα «ζήτω η Ελλάς» και «ίτε παίδες του Σοφοκλή και του Αριστοτέλη» στο επόμενο συνέδριο, κι όλα μέλι-γάλα. Τώρα όμως άλλοι τον ενδιαφέρει να τον ακούσουν.
Διότι βλέπει ποιοι κάνουν κουμάντο σήμερα στην παγκόσμια οικονομία γενικότερα, και την ελληνική ειδικότερα. Σε αυτούς απευθύνεται, και αυτούς κολακεύει. Όπως στην αρχή της πολιτικής σταδιοδρομίας του έψαξε και βρήκε προστασία στην οικογένεια Μητσοτάκη, κάτι ανάλογο κάνει τώρα και με τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Στην ουσία λοιπόν τους λέει ότι, εάν τον στηρίξουνε, θα τους δώσει όλα όσα ονειρεύονταν τόσα χρόνια ενώ το ρημαδιασμένο κράτος πρόνοιας τους εμπόδιζε. Δεν είναι εκτός θέματος η παρατήρηση στο πόσο επιμένει τον τελευταίο καιρό για κυβέρνηση εθνικής (= φιλομνημονιακής) ενότητας. Θέλει να μείνει στο παιχνίδι για να αποδείξει πόσο καλές υπηρεσίες μπορεί να προσφέρει στο νεοφιλελευθερισμό, και σιγά-σιγά να εκτοπίσει τους άλλους, μέχρι το όνειρό του για κατάληψη της εξουσίας γίνει πραγματικότητα.
Ο «Ιός» είχε γράψει τον Απρίλιο του 2009 ένα αναλυτικότατο (και αποκαλυπτικότατο) άρθρο για τον προσανατολισμό του Καρατζαφέρη. Πολύ θα ήθελα να το αναδημοσιεύσω εδώ ολόκληρο, αλλά λόγω έκτασης θα περιοριστώ σε ένα τμήμα:
----------------------------------------------
Αλλά οι «δομικές αλλαγές» που εισηγείται ο κ. Καρατζαφέρης για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι πολύ σοβαρότερες:
1. Η κατάργηση της φορολογίας των επιχειρήσεων που επενδύουν.
«Στις ελάχιστες επενδύσεις που γίνονται, για να μη φύγουν και αυτές και γίνουν περισσότερες, όσα κέρδη επανεπενδύονται, μηδέν φορολογία. Οταν, λοιπόν, υπάρχει μία επιχείρηση που επενδύει όσα και αν κερδίζει στο σύνολό τους, δεν φορολογούνται. Οχι κλάσμα, κύριε πρωθυπουργέ. Γιατί όταν μπει κλάσμα, αρχίζει ο έφορος και κάνει το κουμάντο» (12/2/09).
2. Η νομιμοποίηση του μαύρου χρήματος των επιχειρηματιών.
«Ζητήστε να σας πουν πόσα χρήματα έχουν οι Ελληνες στο εξωτερικό. Θα τρομάξετε. Είμαστε η χώρα με τις μεγαλύτερες καταθέσεις στην Ελβετία. Κάποια απ' αυτά τα χρήματα μπορούν να έλθουν πίσω, κύριε πρωθυπουργέ. Νομιμοποιήστε τα. Πώς; Πείτε: νομιμοποιώ όλα αυτά τα χρήματα, δεν με ενδιαφέρει πώς τα έβγαλες έξω, αρκεί να πάρεις ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου» (12/2/09).
3. Η κατάργηση του «πόθεν έσχες».
«Καταργήστε για πέντε χρόνια το "πόθεν έσχες", καταργήστε για πέντε χρόνια ό,τι τεκμήριο υπάρχει. Αυτός που έχει χρήματα στο σεντούκι θα πάει να τα κάνει σπίτι και αν έχει πολλά, θα τα κάνει βίλα. Θα δουλέψει ο εκσκαφέας, ο οικοδόμος, θα δουλέψει ο μπογιατζής, θα δουλέψει ο σιδεράς, θα δουλέψει αυτός ο οποίος πουλάει κουζίνες, ψυγεία ή κουρτίνες, όλοι. Θα γυρίσει η αγορά. Βγάλτε τα μαύρα χρήματα από τα σεντούκια» (12/2/09).
4. Η θεσμοποίηση της παραοικονομίας σε όλα τα επίπεδα.
«Οσον αφορά την παραοικονομία, ξέρετε ότι υπάρχει ανάμεσά μας. Εγώ, αν ήμουν στη θέση σας, θα έκανα λίγο τα στραβά μάτια. Πρόσκαιρα θα έχανα κάποια έσοδα, στο τέλος όμως θα τα πάρω τα έσοδά μου. Θα τα πάρω από το έργο που θα κάνει, που θα χτίσει, που θα αγοράσει ένα ακίνητο. Ταυτόχρονα, όμως, ενισχύω την απασχόληση! Αποφεύγω έναν μεγάλο βραχνά. Γιατί εμένα δεν με ενδιαφέρει σε αυτήν τη φάση εκεί που πηγαίνει η ανεργία, ποια οικονομία μου δίνει μεροκάματα! Εγώ θέλω μεροκάματα τώρα» (12/2/09).
5. Το ξεπούλημα όλων των δημόσιων οργανισμών «εδώ και τώρα».
Ο κ. Καρατζαφέρης δεν αρκείται στην υποστήριξη των κυβερνητικών χειρισμών για την πώληση της Ολυμπιακής. Προτείνει -επί τη ευκαιρία- το ξεπούλημα και του ΟΣΕ: «Εχουμε μια αδερφή γεροντοκόρη πενήντα οκτώ ετών, κακοφτιαγμένη, στραπατσαρισμένη και έρχεται κάποιος και την παίρνει και μας δίνει και προίκα. Οχι να δώσουμε εμείς προίκα. Λοιπόν, μην χάσετε την ευκαιρία. Κοιτάξτε τι καλύτερο μπορείτε να δώσετε. Και κοντά στη γεροντοκόρη αδερφή, μπας και δώσετε και κανέναν γεροντοκόρο αδερφό, δηλαδή τον ΟΣΕ» (12/2/09).
6. Η θεοποίηση των ιδιωτικών επιχειρήσεων και της δράσης τους.
«Ξέρετε, κύριε υπουργέ», παρατηρεί στον κ. Αβραμόπουλο (18/2/09), «ότι εάν αναθέσετε σ' έναν ιδιωτικό φορέα όλες τις αξονικές, όλες τις μαγνητικές, όλα τα εγκεφαλογραφήματα, θα σας έρθει φθηνότερα κατά έν τρίτο απ' ό,τι κοστίζει σήμερα;».
7. Η δημιουργία ενός «παραδείσου» επενδυτών στην Ελλάδα.
Το οικονομικό όραμα του κ. Καρατζαφέρη είναι να δημιουργηθεί στην Ελλάδα ένα επενδυτικό «θαύμα», ανάλογο μ' εκείνο που προκάλεσε σε χώρες της Ασίας και της Ανατολικής Ευρώπης τα μικρά μεροκάματα και η απουσία εργατικής προστασίας.
Στις 22/1/09 ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ αποκαλύπτει στον αρμόδιο υπουργό ότι «δύο παγκόσμιες μονάδες, η Mitsubishi και η Hyundai, θέλουν καλύτερη πρόσβαση στην Ευρώπη. Το ξέρετε; Τα λαγωνικά σας το έχουν πιάσει αυτό; Εγώ θα πήγαινα αύριο το πρωί, κύριε υπουργέ, στην Ιαπωνία και θα έλεγα "ελάτε στην Ελλάδα και σας δίνω τα πάντα, ό,τι θέλετε, μέχρι και ασφαλιστική απαλλαγή τα πρώτα πέντε χρόνια. Ελάτε εδώ"». Με ιδιαίτερη επιμονή επανέφερε στη Βουλή το ίδιο αίτημα για χαριστική μεταχείριση των δύο συγκεκριμένων πολυεθνικών εταιρειών ο βουλευτής του ΛΑΟΣ και προσωπικός συνεργάτης του κ. Καρατζαφέρη Κωνσταντίνος Αϊβαλιώτης (28 και 29/1/09).
8. Η καταπάτηση δικαιωμάτων των εργαζομένων της χώρας.
Οπως κάθε συνεπής σκληρός νεοφιλελεύθερος, ο κ. Καρατζαφέρης θεωρεί εμπόδιο στην οικονομική ανάπτυξη τους αγώνες των εργαζομένων και, φυσικά, τον ίδιο τον συνδικαλισμό.
Δεν διστάζει, μάλιστα, να εκθειάσει από το βήμα της Βουλής το περιβόητο «άρθρο 4», δηλαδή τον αντεργατικό νόμο του 1983: «Είμαι απολύτως υπέρ του άρθρου 4 που είχε φέρει [το ΠΑΣΟΚ], που επιτέλους προσδιόριζε πώς γίνεται μία απεργία. Από τους εργαζόμενους οι μισοί συν ένας. Γιατί τώρα είναι χίλιοι οι εργαζόμενοι σε έναν τομέα, συνδικαλίζονται οι 100, ταμειακώς εντάξει είναι οι 60 και αποφασίζουν οι 31. Και οι άλλοι δεν θέλουν. Πάμε, λοιπόν, σε μία λογική επεξεργασία» (23/1/09).
Οσο για τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, «όλοι είμαστε υπέρ της ελευθερίας των διεκδικήσεων, όλοι είμαστε υπέρ των λαϊκών αγώνων. Δεν είμαστε όμως υπέρ των παρανομιών».
9. Με τραπεζίτη αρχηγό.
Και πώς θα γίνουν όλα αυτά που εισηγείται ο κ. Καρατζαφέρης; Μα είναι πολύ απλό. Πρέπει να αναλάβει την πρωθυπουργία ένας τραπεζίτης!
Απευθυνόμενος με επίκαιρη ερώτηση προς τον πρωθυπουργό σχετικά με την ανάγκη συναίνεσης για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης (20/2/09), ο κ. Καρατζαφέρης εισηγήθηκε την πρωθυπουργοποίηση του Λουκά Παπαδήμου, υποδιοικητή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και πρώην διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος:
«Αυτό το οποίο προτείνω εγώ και είναι συγκεκριμένο είναι να φωνάξουμε τον καλύτερο. Ποιος είναι ο καλύτερος σήμερα; Ποιος μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση; Πιστεύω και προτείνω -μπορεί να είναι άλλος, μπορεί κάποιος να προτείνει κάποιον άλλο- τον Λουκά Παπαδήμο. Να τον πάρουμε από υποδιοικητή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, να τον φέρουμε εδώ, να κάνουμε κυβέρνηση, να βάλετε εσείς τους υπουργούς σας, να βάλει το ΠΑΣΟΚ, να βάλουν και οι άλλοι από έναν και να στηρίξουμε όλοι μαζί μια προσπάθεια να βγούμε από την κρίση».
Δεν υπάρχει πιο κυνική ομολογία για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την έξοδο από την κρίση ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ από αυτή τη σαφή πρόταση.
Την ίδια ώρα που σε διεθνές επίπεδο θεωρούνται υπεύθυνοι για την κρίση οι ακραίοι κερδοσκοπικοί μηχανισμοί που στήθηκαν από τους τραπεζικούς γίγαντες και ενώ στην Ελλάδα η τραπεζική αγορά συνεχίζει να πετυχαίνει υψηλή κερδοφορία σε βάρος των χρηστών του τραπεζικού συστήματος, ακούγεται εξαιρετικά προκλητική μια τέτοια πρόταση. Βέβαια, είναι και δείγμα του πολιτικού πρωτογονισμού της ακροδεξιάς στην Ελλάδα, γιατί στην ίδια ομιλία του ο κ. Καρατζαφέρης εξήγησε ότι αν το πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν οικονομικό (όπως σήμερα) αλλά εθνικό, τότε καταλληλότερος για πρωθυπουργός θα ήταν ένας... στρατιωτικός.
---------------------------------------
Συνδυάστε τώρα το όνειρο του Καρατζαφέρη για μια Ελλάδα εργασιακού μεσαίωνα και οικονομικής τρομοκρατίας, με την αναμφισβήτητη αγάπη του Λά.Ο.Σ. για τα σώματα ασφαλείας, που θα βοηθήσουν (με τον τρόπο τους, φυσικά) στην επιβολή των παραπάνω .
Και αν χρειαστεί, για το καλό της «τάξης», θα σκοτώνουν και μερικούς αθώους.
Και με την εθνική-μπαρουφολογική διαπαιδαγώγηση του Βελόπουλου.
Και με την ιδεολογία του Κώστα Πλεύρη (ο οποίος, κατά δήλωση του ίδιου του Καρατζαφέρη, αποτελεί «ιδεολογικό υπόβαθρο» του Λά.Ο.Σ.).
Και με τα ανοίγματά του σε ναζιστές, χουντικούς και βασιλικούς.
Συνδυάστε τα και με τις ιδεοληψίες του για επέκταση των συνόρων σε ανατολή, βορρά, δύση και νότο.
Εάν τα παραπάνω αποτελούν το πρώτο σκέλος μιας εξίσωσης, στο δεύτερο προσωπικά βλέπω μία μονάχα απάντηση: η Ελλάδα είναι νεκρή.
Και καταντά εφιάλτης, αν σκεφτεί κανείς ότι το παραπάνω οικονομικό (και κατασταλτικό) πρόγραμμα εφαρμόζεται σε μεγάλο βαθμό αυτή τη στιγμή από μια ομάδα απατεώνων που έχουν το θράσος να αυτοαποκαλούνται «σοσιαλιστές». Πώς θα μπορούσαν λοιπόν να μην επαινέσουν τον ομοϊδεάτη τους:
Έτσι, έχει κάθε λόγο να κορδώνεται ο Καρατζαφέρης με το επιχείρημα ότι «το αυθεντικό είναι προτιμότερο από την απομίμηση». «Πατριωτική», λοιπόν, πολιτική = ακραίος νεοφιλελευθερισμός και ισχυρή καταστολή. Η συνταγή της επιτυχίας, η οποία εφαρμόστηκε πριν μερικές δεκαετίες και στη Χιλή, σε συνεργασία του πανάθλιου Πινοσέτ με τον γκουρού των νεοφιλελεύθερων Μίλτον Φρίντμαν (ο οποίος μια χαρά χαμοτριβόταν με το δικτάτορα). Κι αν αναρωτιέστε τι σχέση έχει ο Πινοσέτ με το Λά.Ο.Σ., ρωτήστε το Μάκη Βορίδη, τότε που κράδαινε αγέρωχα το τσεκούρι του και φώναζε με τη συμμορία του «Πινοσέτ, Πινοσέτ»!
Στην τελική, πάντως, δικαίωμά τους είναι να πιστεύουν σε όποια ιδεολογία θέλουν, ότι δεν υπάρχει άλλη λύση κλπ. κλπ. Αλλά δείξτε και λίγο συνέπεια!
Γιατί δεν γίνεται από τη μια να αυτοπλασσάρονται σαν τους αποκλειστικούς κληρονόμους του αρχαιοελληνικού ήθους, των Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες κ.ά. ωραία, όταν απέναντι στους σύγχρονους «Πέρσες» που μας απειλούν όχι απλώς κλάνουν πατάτες, αλλά είναι και οι πρώτοι που σπεύδουν να προσφέρουν «γη και ύδωρ», και να εγγυώνται ότι οι Έλληνες (οι Έλληνες!) θα είναι πειθήνια όργανα της βούλησης ζάμπλουτων κηφήνων, έτοιμα για υπερεκμετάλλευση. Αλλά μέχρι εκεί φτάνει η «ανδρεία» τους, να βλέπουν «Πέρσες» στους εξαθλιωμένους μετανάστες, και «Εφιάλτες» σε όσους αντιστέκονται σ’ αυτό που οι ίδιοι ονομάζουν «σωτηρία της πατρίδας».
Ο Εφιάλτης τουλάχιστον δεν έφτασε ποτέ στο σημείο να κατηγορήσει τους Σπαρτιάτες για «ανθελληνική στάση».
ΥΓ. Για να μην πεθάνουμε από την αηδία, κλείνω με ένα σύντομο ελπιδοφόρο βίντεο του R. Wolff. Ας υποθέσουμε ότι τα πράγματα είχαν αλλιώς: