Τις προάλλες ήρθε ένας επισκέπτης στα σχόλια, κι ενώ σε γενικές γραμμές συμφωνούσε ότι ο Πλεύρης πάμπολλες φορές λέει βλακείες και διαστρεβλώνει τις πηγές, μας προκαλούσε να αμφισβητήσουμε τα στοιχεία που δίνει στο σαβουροπόνημα "Εβραίοι, Όλη η Αλήθεια" για το Ολοκαύτωμα, θεωρώντας τα μάλλον σοβαρά και αξιόπιστα.
Μεταξύ άλλων μας είπε:
Επειδή για όποιον έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με το θέμα ξέρει ότι οι λέξεις «Πλεύρης» και «αξιοπιστία» είναι εξ’ ορισμού ασύμβατες, είπα να μπω στον κόπο να βρω και γι’ αυτό το θέμα ένα παράδειγμα που να αποδεικνύει τα αυτονόητα. Τελικά, αντί να του στείλω την απάντηση σε προσωπικό μέιλ (όπως μας ζήτησε), σκέφτηκα να τη μοιραστώ και μαζί με σας. Είναι ένα τυπικό δείγμα του πώς λειτουργεί η πλεύρια "έρευνα", παραχάραξη και διαστρέβλωση της αλήθειας.
Πάμε λοιπόν στο κεφάλαιο του Ολοκαυτώματος, το οποίο ξεκινάει από τη σελίδα 1003., να δούμε ποια είναι αυτά τα "βιβλία αντιπάλων" που χρησιμοποιεί. Στο ερώτημα πόσοι τελικά Εβραίοι σκοτώθηκαν στο Άουσβιτς από τους ναζί, ο Πλεύρης δίνει διάφορους αριθμούς από διάφορες πηγές, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι κανείς δεν ξέρει. Συγκεκριμένα, γράφει (Β' έκδοση, σελ. 1012-3):
Μα τι ψαγμένος (λέω κι εγώ) είναι αυτός ο Μπλεύρης, πού τις βρήκε όλες αυτές τις πηγές και τις διάβασε;
Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με το Μπλεύρη πάντα, όσον αφορά το Άουσβιτς υπάρχουν και Εβραίοι/ φιλοεβραίοι συγγραφείς, οι οποίοι δίνουν ένα μικρό κλάσμα μόνο από τους αριθμούς που ξέρουμε. Οι χειρότεροι από τις ξένες πηγές φαίνεται να είναι οι Ρος / Τζέκελ, οι οποίοι κατεβάζουν τον αριθμό των θυμάτων μόλις στους 300.000.
Ξεκινάμε λοιπόν (λόγω πείρας) με την υπόθεση: ο Πλεύρης παραποιεί το νόημα των πηγών του. Και ψάχνουμε να δούμε αν ισχύει και σ’ αυτή την περίπτωση.
Αναζητούμε το συγγραφέα που δίνει το μικρότερο αριθμό θυμάτων, τον Έμπερχαρντ Τζέκελ. Μαθαίνουμε για αρχή μια δήλωσή του από την monde-diplomatique:
Τι διάολο! Ψάχνουμε πληροφορίες για τον εν λόγω συγγραφέα:
http://en.wikipedia.org/wiki/Eberhard_J%C3%A4ckel
Βλέπουμε λοιπόν έναν ιστορικό να υποστηρίζει ότι το σχέδιο της «Τελικής Λύσης» προετοιμαζόταν από πολύ νωρίς, να επιτίθεται σε αρνητές του Ολοκαυτώματος, και αναρωτιόμαστε: είναι δυνατόν να δίνει αυτός το (εξωφρενικά) μικρότερο νούμερο;
Απάντηση: Όχι βέβαια! Με λίγο ψάξιμο βρίσκουμε ποια είναι η μία από τις δύο πραγματικές πηγές του Πλεύρη. Δεν είναι φυσικά το βιβλίο των Ρος/Τζέκελ (αυτό προφανώς ούτε που το διάβασε, άλλωστε και στο τέλος του βιβλίου, στη βιβλιογραφία, "ξεχνάει" να το αναφέρει). Πηγή του Μπλεύρη (όπως θα αποδείξουμε παρακάτω) είναι το βιβλίο του Roger Garaudy, με τίτλο: The Mythical Foundations of Israeli Policy.
Διαβάζουμε στη Wikipedia, ότι πρόκειται για έναν Γάλλο συγγραφέα, πρώην κομμουνιστή, ο οποίος μεταστράφηκε στο Ισλάμ, και οι θέσεις του χαρακτηρίζονται από τον αντισιωνισμό και την άρνηση του Ολοκαυτώματος.
Πώς ξέρουμε ότι το βιβλίο αυτό είναι η βασική πηγή του Πλεύρη; Πρώτον, διότι το πνεύμα του κειμένου και η σειρά των αριθμών / πηγών είναι στα περισσότερα σημεία ίδια. Και δεύτερον, διότι, όπως θα δούμε, ο Πλεύρης φαίνεται να αντιγράφει και ένα (καίριας σημασίας) λάθος του Γκαρωντύ.
Πάμε στη σελίδα 136 του βιβλίου του Garaudy.
Αντιγράφω:
[Ακολουθεί παράθεση από ένα άρθρο της Le Monde, July 23, 1990, το οποίο εκτιμά τον αριθμό των θυμάτων (στο Άουσβιτς μόνο) μεταξύ 950.000 και 1.200.000. Και συνεχίζει στις σελ. 137-8:]
Το παραπάνω απόσπασμα δείχνει πέραν πάσης αμφιβολίας σε ποιον κυρίως βασίζεται ο Πλεύρης, χωρίς φυσικά να αναφέρει την πηγή του, αλλά λέει: «Συνοπτικώς παραθέτω από καθαρώς εβραϊκάς πηγάς». Προφανώς θεωρεί τους αναγνώστες του (που θα τον πάρουν στα σοβαρά) μπετόβλακες που θα αναφωνήσουν: «πσσσς, μα τι ψάξιμο έριξε αυτός ο Πλεύρης, μιλάμε για ακάματο ερευνητή».
Ναι αλλά, θα πει κάποιος καλοπροαίρετος, υπάρχουν και άλλες 4-5 ξενόγλωσσες πηγές που δεν τις αναφέρει ο Γκαρωντύ, άρα θα πρέπει να τις έψαξε ο ίδιος ο Πλεύρης, σωστά;
Λάθος! Η δεύτερη (και βασικότερη) πηγή του Πλεύρη είναι ένας άλλος αρνητής του Ολοκαυτώματος, ο Robert Faurisson, ο οποίος δίνει ανάλογη λίστα, αλλά πιο εμπλουτισμένη. Εδώ θα βρείτε και τα υπόλοιπα στοιχεία από την "έρευνα" του Πλεύρη (που λείπουν στο Γκαρωντύ). Ο Πλεύρης, τα μόνα που βρήκε μόνος του, ήταν τα δύο ελληνικά άρθρα (και ίσως και το βιβλίο του Kogon).
Για την ακρίβεια, ο Πλεύρης φαίνεται να αντέγραψε αποκλειστικά τον Faurisson (χωρίς φυσικά να αναφέρει την πηγή του). Του χρειάστηκε όμως και ο Γκαρωντύ, όχι απλά για να τον αντιγράψει, αλλά και να τον διαστρεβλώσει με τον πιο ανόητο τρόπο σε ένα σημείο! Διότι, όπως είδατε, τα νούμερα που αναφέρει ο Garaudy διακρίνονται σε αυτά που αφορούν το Άουσβιτς, και αυτά που αφορούν το Majdanek. Αλλά ο Πλεύρης το παρουσίασε σαν να ήταν και το χαμηλότερο νούμερο για το Άουσβιτς!
Το χαμηλότερο νούμερο από ξένες πηγές που αναφέρει ο Πλεύρης για το σύνολο των θυμάτων στο Άουσβιτς είναι το 300.000 του Τζέκελ. Όταν ο Τζέκελ έλεγε (κατά τον Γκαρωντύ) ότι 300.000 σκοτώθηκαν μόνο στο στρατόπεδο Majdanek!!! Πάλι καλά που δεν έβαλε το νούμερο των 50.000. Θα σκέφτηκε, φαίνεται, ότι έτσι θα έμπαινε το μικρόβιο της αμφιβολίας ακόμα και στον πιο βλάκα αναγνώστη του.
Για τον αριθμό των Ρος/Τζέκελ ο Garaudy λέει 300.000, ψάχνοντας όμως, διαπίστωσα ότι όλοι οι άλλοι αναθεωρητές, όταν παραπέμπουν στην ίδια σελίδα διαβάζουν 360.000! Οπως π.χ. οι Graf και Mattogno (βλ. σελ. 91), αλλά και αυτός εδώ . Το νούμερο 300.000 απαντάνται μόνο στον Garaudy και -τι σύμπτωση!- στον Πλεύρη.
Η "αξιοπιστία" του Garaudy φαίνεται κι απ' το ότι γράφει λάθος τον τίτλο του βιβλίου: "Der Tod ist ein Meister im Dritten Reich", ενώ το σωστό είναι: "Der Tod ist ein Meister aus Deutschland".
Το βιβλίο αυτό δυστυχώς δεν το βρήκα ολόκληρο. Αυτό που μπορούσα όμως να κάνω, ήταν να ψάξω με λέξεις-κλειδιά αποσπάσματα μέσα από το βιβλίο, μια υπηρεσία της google. Η αναζήτηση με τον αριθμό "360000" δεν έδωσε κανένα αποτέλεσμα. Αντίθετα, η αναζήτηση με τον αριθμό "300000" έδωσε μονάχα δύο, κι όπως φαίνεται από τα σχετικά αποσπάσματα αναφέρεται σε Εβραίους που βρίσκονταν σε συγκεκριμένο τόπο, όχι που σκοτώθηκαν.
Η αναζήτηση με τον αριθμό "50000" δείχνει ότι πιθανόν όλοι οι παραπάνω αναθεωρητές παραποιούν την πηγή τους. Στο τρίτο απόσπασμα που εμφανίζεται, σελ. 199, φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι Ρος/Τζέκελ γράφουν πως στο Majanek σκοτώθηκαν περίπου 50.000 Εβραιοι. Διατηρώ ωστόσο μία μικρή επιφύλαξη, στην περίπτωση που τα αποτελέσματα στη μηχανή αναζήτησης του συγκεκριμένου βιβλίου είναι ελλιπή, κι εφόσον δεν έχω μπροστά μου την επίμαχη σελίδα 217.
Για την ιστορία, η επίσημη σελίδα του μουσείου του Majdanek μιλάει για 80.000 θύματα, εκ των οποίων 60.000 Εβραίοι. Η ιστοσελίδα του Μουσείου του Άουσβιτς αναφέρεται στη δυσκολία προσδιορισμού του ακριβούς αριθμού των θυμάτων στο Majanek. Στην ίδια ιστοσελίδα διαβάζουμε ότι ο αριθμός των 360.000 δίνεται από τρεις διαφορετικές εγκυκλοπαίδειες, και όλες τους παραπεμπουν σε στοιχεία του Lukaszkiewicz. Τα ονόματα Ρος/Τζέκελ δεν αναφέρονται πουθενά.
Αυτό πάντως που είναι ξεκάθαρο, είναι η παραποίηση των πηγών από τον Πλεύρη, όπου κρατάει το νούμερο και αλλάζει... το στρατόπεδο συγκέντρωσης! Θα ήταν σαν να έπαιρνα αυτό το άρθρο του tvxs για τη σφαγή των Καλαβρύτων, όπου μιλάει για 677 θύματα, και να ισχυριζόμουν ότι... σύμφωνα με το tvxs στον πόλεμο και την κατοχή σκοτώθηκαν μόνο 677 Έλληνες!
Αλλά ας δούμε τώρα το αποκορύφωμα του πλεύριου γκαιμπελισμού, το χαμηλότερο νούμερο που δίνει στη λίστα, δηλαδή τα 96.000 (συνολικά) θύματα Εβραίων στο Άουσβιτς, με πηγή του την εφημερίδα "Το Βήμα" της 8/5/2005. Δεν αργούμε να εντοπίσουμε το συγκεκριμένο άρθρο, που είναι αυτό (*κλικ*).
Τι διαπιστώνουμε; Ότι ο Πλεύρης έκοψε με νάζι ένα μηδενικό! Το αυθεντικό κείμενο γράφει:
Κι ο Πλέυρης το'κανε:
Δεν χρειάστηκε κόπος να καταλάβω από την αρχή ότι παραχαράσσει το κείμενο, διότι ο χαζούλης, όταν παρέπεμπε στο άρθρο, έβαλε εντός εισαγωγικών το δικό του ύφος ομιλίας (την ζωήν τους). Και φυσικά απέφυγε να αναφέρει το όνομα του συγγραφέα, προφανώς για να μην τον πάρει ο τελευταίος χαμπάρι και τον κάνει ρεζίλι.
Έτσι λοιπόν, δεν μπορούμε παρά να αναφωνήσουμε με τον Άδωνη:
Μεταξύ άλλων μας είπε:
Γιατί σε αυτά τα άλλα του βιβλία, έχει στοιχεία για αυτά που λέει. Πολλές φορές αυτά τα στοιχεία είναι βιβλία "αντιπάλων" (αριστερών κτλ..). Πολύ θα ήθελα να δω να τον διαψεύδετε!
Επειδή για όποιον έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με το θέμα ξέρει ότι οι λέξεις «Πλεύρης» και «αξιοπιστία» είναι εξ’ ορισμού ασύμβατες, είπα να μπω στον κόπο να βρω και γι’ αυτό το θέμα ένα παράδειγμα που να αποδεικνύει τα αυτονόητα. Τελικά, αντί να του στείλω την απάντηση σε προσωπικό μέιλ (όπως μας ζήτησε), σκέφτηκα να τη μοιραστώ και μαζί με σας. Είναι ένα τυπικό δείγμα του πώς λειτουργεί η πλεύρια "έρευνα", παραχάραξη και διαστρέβλωση της αλήθειας.
Πάμε λοιπόν στο κεφάλαιο του Ολοκαυτώματος, το οποίο ξεκινάει από τη σελίδα 1003., να δούμε ποια είναι αυτά τα "βιβλία αντιπάλων" που χρησιμοποιεί. Στο ερώτημα πόσοι τελικά Εβραίοι σκοτώθηκαν στο Άουσβιτς από τους ναζί, ο Πλεύρης δίνει διάφορους αριθμούς από διάφορες πηγές, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι κανείς δεν ξέρει. Συγκεκριμένα, γράφει (Β' έκδοση, σελ. 1012-3):
Μα τι ψαγμένος (λέω κι εγώ) είναι αυτός ο Μπλεύρης, πού τις βρήκε όλες αυτές τις πηγές και τις διάβασε;
Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με το Μπλεύρη πάντα, όσον αφορά το Άουσβιτς υπάρχουν και Εβραίοι/ φιλοεβραίοι συγγραφείς, οι οποίοι δίνουν ένα μικρό κλάσμα μόνο από τους αριθμούς που ξέρουμε. Οι χειρότεροι από τις ξένες πηγές φαίνεται να είναι οι Ρος / Τζέκελ, οι οποίοι κατεβάζουν τον αριθμό των θυμάτων μόλις στους 300.000.
Ξεκινάμε λοιπόν (λόγω πείρας) με την υπόθεση: ο Πλεύρης παραποιεί το νόημα των πηγών του. Και ψάχνουμε να δούμε αν ισχύει και σ’ αυτή την περίπτωση.
Αναζητούμε το συγγραφέα που δίνει το μικρότερο αριθμό θυμάτων, τον Έμπερχαρντ Τζέκελ. Μαθαίνουμε για αρχή μια δήλωσή του από την monde-diplomatique:
Η γενοκτονία από τους ναζί -ας το επαναλάβουμε- δεν έχει προηγούμενο, γιατί, όπως έγραφε ο ιστορικός Έμπερχαρντ Τζέκελ, « ποτέ άλλοτε στο παρελθόν ένα κράτος δεν αποφάσισε και ανακοίνωσε, με το κύρος του ανώτατου υπευθύνου του, ότι μια ορισμένη ανθρώπινη ομάδα έπρεπε να εξοντωθεί, αν είναι δυνατόν στο σύνολό της (...), απόφαση που το ίδιο το κράτος, στη συνέχεια, εφάρμοσε με όλα τα μέσα που είχε στη διάθεσή του ».
Τι διάολο! Ψάχνουμε πληροφορίες για τον εν λόγω συγγραφέα:
http://en.wikipedia.org/wiki/Eberhard_J%C3%A4ckel
Βλέπουμε λοιπόν έναν ιστορικό να υποστηρίζει ότι το σχέδιο της «Τελικής Λύσης» προετοιμαζόταν από πολύ νωρίς, να επιτίθεται σε αρνητές του Ολοκαυτώματος, και αναρωτιόμαστε: είναι δυνατόν να δίνει αυτός το (εξωφρενικά) μικρότερο νούμερο;
Απάντηση: Όχι βέβαια! Με λίγο ψάξιμο βρίσκουμε ποια είναι η μία από τις δύο πραγματικές πηγές του Πλεύρη. Δεν είναι φυσικά το βιβλίο των Ρος/Τζέκελ (αυτό προφανώς ούτε που το διάβασε, άλλωστε και στο τέλος του βιβλίου, στη βιβλιογραφία, "ξεχνάει" να το αναφέρει). Πηγή του Μπλεύρη (όπως θα αποδείξουμε παρακάτω) είναι το βιβλίο του Roger Garaudy, με τίτλο: The Mythical Foundations of Israeli Policy.
Διαβάζουμε στη Wikipedia, ότι πρόκειται για έναν Γάλλο συγγραφέα, πρώην κομμουνιστή, ο οποίος μεταστράφηκε στο Ισλάμ, και οι θέσεις του χαρακτηρίζονται από τον αντισιωνισμό και την άρνηση του Ολοκαυτώματος.
Πώς ξέρουμε ότι το βιβλίο αυτό είναι η βασική πηγή του Πλεύρη; Πρώτον, διότι το πνεύμα του κειμένου και η σειρά των αριθμών / πηγών είναι στα περισσότερα σημεία ίδια. Και δεύτερον, διότι, όπως θα δούμε, ο Πλεύρης φαίνεται να αντιγράφει και ένα (καίριας σημασίας) λάθος του Γκαρωντύ.
Πάμε στη σελίδα 136 του βιβλίου του Garaudy.
Αντιγράφω:
[T]here has never been a golden number for non-Jewish victims, unlike the figure of six million which has been sacralized, although it has proved necessary to bring down constantly the number of only one category of victims, whose unjust sufferings cannot be denied.
For the Auschwitz-Birkenau camp alone [σ.σ. η υπογράμμιση δική μου]:
•9 million said, in 1995, Alain Resnais’s film Nuit et Brouillard, a very beautiful and moving film otherwise.
•8 million, according to Les Documents pour server a l’histoire de la guerre, Camps de Concentration, Office Francais d’ edition, 1945, p. 7.
•4 million according to the Soviet report which the Nuremberg Tribunal regarded as “authentic proof” by virtue of article 21 of its statutes which stipulated: “The documents and official reports of the Commissions of Enquiry of the Allied Governments have the value of authentic evidence”. The same article 21 proclaimed: “This tribunal will not require proof of facts of common knowledge to be provided. Those will be held as established”.
•2 million, according to the historian Leon Poliakov in his Breviaire de la Haine, Calmann Levy, 1974, p. 498.
•1,250,000 according to the historian Paul Hilberg in La destruction des Juifs d’ Europe, English publisher: Holmes and Mayer, 1985, p. 895.
[Ακολουθεί παράθεση από ένα άρθρο της Le Monde, July 23, 1990, το οποίο εκτιμά τον αριθμό των θυμάτων (στο Άουσβιτς μόνο) μεταξύ 950.000 και 1.200.000. Και συνεχίζει στις σελ. 137-8:]
This series of estimates concerns the Auschwitz camp only. The same sort of demonstration could be made for other camps.
For instance, how many dead were there at Majdaneck? [σ.σ. η υπογράμμιση δική μου]
•1,500,000 according to Levy Dawidowicz in The War against the Jews, Penguin Books, 1987, p. 191.
• 300,000 according to Lea Rosch and Eberhard Jaeckel in Der Tod ist ein Meister im Dritten Reich, Ed. Hoffman und Campe, 1991, p. 217. [σ.σ. η υπογράμμιση δική μου]
•50,000 according to Raul Hilberg (op. cit.).
Το παραπάνω απόσπασμα δείχνει πέραν πάσης αμφιβολίας σε ποιον κυρίως βασίζεται ο Πλεύρης, χωρίς φυσικά να αναφέρει την πηγή του, αλλά λέει: «Συνοπτικώς παραθέτω από καθαρώς εβραϊκάς πηγάς». Προφανώς θεωρεί τους αναγνώστες του (που θα τον πάρουν στα σοβαρά) μπετόβλακες που θα αναφωνήσουν: «πσσσς, μα τι ψάξιμο έριξε αυτός ο Πλεύρης, μιλάμε για ακάματο ερευνητή».
Ναι αλλά, θα πει κάποιος καλοπροαίρετος, υπάρχουν και άλλες 4-5 ξενόγλωσσες πηγές που δεν τις αναφέρει ο Γκαρωντύ, άρα θα πρέπει να τις έψαξε ο ίδιος ο Πλεύρης, σωστά;
Λάθος! Η δεύτερη (και βασικότερη) πηγή του Πλεύρη είναι ένας άλλος αρνητής του Ολοκαυτώματος, ο Robert Faurisson, ο οποίος δίνει ανάλογη λίστα, αλλά πιο εμπλουτισμένη. Εδώ θα βρείτε και τα υπόλοιπα στοιχεία από την "έρευνα" του Πλεύρη (που λείπουν στο Γκαρωντύ). Ο Πλεύρης, τα μόνα που βρήκε μόνος του, ήταν τα δύο ελληνικά άρθρα (και ίσως και το βιβλίο του Kogon).
Για την ακρίβεια, ο Πλεύρης φαίνεται να αντέγραψε αποκλειστικά τον Faurisson (χωρίς φυσικά να αναφέρει την πηγή του). Του χρειάστηκε όμως και ο Γκαρωντύ, όχι απλά για να τον αντιγράψει, αλλά και να τον διαστρεβλώσει με τον πιο ανόητο τρόπο σε ένα σημείο! Διότι, όπως είδατε, τα νούμερα που αναφέρει ο Garaudy διακρίνονται σε αυτά που αφορούν το Άουσβιτς, και αυτά που αφορούν το Majdanek. Αλλά ο Πλεύρης το παρουσίασε σαν να ήταν και το χαμηλότερο νούμερο για το Άουσβιτς!
Το χαμηλότερο νούμερο από ξένες πηγές που αναφέρει ο Πλεύρης για το σύνολο των θυμάτων στο Άουσβιτς είναι το 300.000 του Τζέκελ. Όταν ο Τζέκελ έλεγε (κατά τον Γκαρωντύ) ότι 300.000 σκοτώθηκαν μόνο στο στρατόπεδο Majdanek!!! Πάλι καλά που δεν έβαλε το νούμερο των 50.000. Θα σκέφτηκε, φαίνεται, ότι έτσι θα έμπαινε το μικρόβιο της αμφιβολίας ακόμα και στον πιο βλάκα αναγνώστη του.
Για τον αριθμό των Ρος/Τζέκελ ο Garaudy λέει 300.000, ψάχνοντας όμως, διαπίστωσα ότι όλοι οι άλλοι αναθεωρητές, όταν παραπέμπουν στην ίδια σελίδα διαβάζουν 360.000! Οπως π.χ. οι Graf και Mattogno (βλ. σελ. 91), αλλά και αυτός εδώ . Το νούμερο 300.000 απαντάνται μόνο στον Garaudy και -τι σύμπτωση!- στον Πλεύρη.
Η "αξιοπιστία" του Garaudy φαίνεται κι απ' το ότι γράφει λάθος τον τίτλο του βιβλίου: "Der Tod ist ein Meister im Dritten Reich", ενώ το σωστό είναι: "Der Tod ist ein Meister aus Deutschland".
Το βιβλίο αυτό δυστυχώς δεν το βρήκα ολόκληρο. Αυτό που μπορούσα όμως να κάνω, ήταν να ψάξω με λέξεις-κλειδιά αποσπάσματα μέσα από το βιβλίο, μια υπηρεσία της google. Η αναζήτηση με τον αριθμό "360000" δεν έδωσε κανένα αποτέλεσμα. Αντίθετα, η αναζήτηση με τον αριθμό "300000" έδωσε μονάχα δύο, κι όπως φαίνεται από τα σχετικά αποσπάσματα αναφέρεται σε Εβραίους που βρίσκονταν σε συγκεκριμένο τόπο, όχι που σκοτώθηκαν.
Η αναζήτηση με τον αριθμό "50000" δείχνει ότι πιθανόν όλοι οι παραπάνω αναθεωρητές παραποιούν την πηγή τους. Στο τρίτο απόσπασμα που εμφανίζεται, σελ. 199, φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι Ρος/Τζέκελ γράφουν πως στο Majanek σκοτώθηκαν περίπου 50.000 Εβραιοι. Διατηρώ ωστόσο μία μικρή επιφύλαξη, στην περίπτωση που τα αποτελέσματα στη μηχανή αναζήτησης του συγκεκριμένου βιβλίου είναι ελλιπή, κι εφόσον δεν έχω μπροστά μου την επίμαχη σελίδα 217.
Για την ιστορία, η επίσημη σελίδα του μουσείου του Majdanek μιλάει για 80.000 θύματα, εκ των οποίων 60.000 Εβραίοι. Η ιστοσελίδα του Μουσείου του Άουσβιτς αναφέρεται στη δυσκολία προσδιορισμού του ακριβούς αριθμού των θυμάτων στο Majanek. Στην ίδια ιστοσελίδα διαβάζουμε ότι ο αριθμός των 360.000 δίνεται από τρεις διαφορετικές εγκυκλοπαίδειες, και όλες τους παραπεμπουν σε στοιχεία του Lukaszkiewicz. Τα ονόματα Ρος/Τζέκελ δεν αναφέρονται πουθενά.
Αυτό πάντως που είναι ξεκάθαρο, είναι η παραποίηση των πηγών από τον Πλεύρη, όπου κρατάει το νούμερο και αλλάζει... το στρατόπεδο συγκέντρωσης! Θα ήταν σαν να έπαιρνα αυτό το άρθρο του tvxs για τη σφαγή των Καλαβρύτων, όπου μιλάει για 677 θύματα, και να ισχυριζόμουν ότι... σύμφωνα με το tvxs στον πόλεμο και την κατοχή σκοτώθηκαν μόνο 677 Έλληνες!
Αλλά ας δούμε τώρα το αποκορύφωμα του πλεύριου γκαιμπελισμού, το χαμηλότερο νούμερο που δίνει στη λίστα, δηλαδή τα 96.000 (συνολικά) θύματα Εβραίων στο Άουσβιτς, με πηγή του την εφημερίδα "Το Βήμα" της 8/5/2005. Δεν αργούμε να εντοπίσουμε το συγκεκριμένο άρθρο, που είναι αυτό (*κλικ*).
Τι διαπιστώνουμε; Ότι ο Πλεύρης έκοψε με νάζι ένα μηδενικό! Το αυθεντικό κείμενο γράφει:
Ως προς το στρατόπεδο στο οποίο έχασαν τη ζωή τους 960.000 Εβραίοι [...]
Κι ο Πλέυρης το'κανε:
[...] κατά το "Βήμα" (8-5-2005) "96.000 Εβραίοι έχασαν την ζωήν τους στο Άουσβιτς" δηλαδή ο καθένας γράφει ότι θέλει.
Δεν χρειάστηκε κόπος να καταλάβω από την αρχή ότι παραχαράσσει το κείμενο, διότι ο χαζούλης, όταν παρέπεμπε στο άρθρο, έβαλε εντός εισαγωγικών το δικό του ύφος ομιλίας (την ζωήν τους). Και φυσικά απέφυγε να αναφέρει το όνομα του συγγραφέα, προφανώς για να μην τον πάρει ο τελευταίος χαμπάρι και τον κάνει ρεζίλι.
Έτσι λοιπόν, δεν μπορούμε παρά να αναφωνήσουμε με τον Άδωνη:
Η αμφισβήτηση του αριθμού των θυμάτων του Ολοκαυτώματος από τους αρνητές του, βασίζεται σε μια γελοία στρατηγική: ψάχνουν όσο το δυνατόν περισσότερες αναφορές με διαφορετικά νούμερα (και ενίοτε, όπως είδαμε, τα κατασκευάζουν), και τα πετάν όλα μαζί, για να δημιουργήσουν σύγχηση και σχετικισμό. Προκείται για καθαρά αντεπιστημονική τακτική, η οποία παραθέτει διαφορετικές αναφορές σα να'ναι ισοδύναμες, σα να'χουν την ίδια αξία.
Η δυσκολία να βρεθεί ο ακριβής αριθμός των θυμάτων βασίζεται σε πολλούς παράγοντες, και απαιτεί κοπιαστική και υπεύθυνη δουλειά. Δυστυχώς, ένας από τους λόγους που βρίσκουν πάτημα οι αρνητές, φαίνεται να είναι η καπήλευση ενός ιστορικού γεγονότος από μια "βιομηχανία" που έχει στηθεί για την εξυπηρέτηση πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Ο Norman Finkelstein, γόνος Εβραίων αιχμαλώτων στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, στο βιβλίο του "Η Βιομηχανία του Ολοκαυτώματος" (εκδ. του 21ου) γράφει (σελ. 116):
Παρ' όλη τη φασαρία, δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι αρνητές του Ολοκαυτώματος ασκούν στις ΗΠΑ μεγαλύτερη επιρροή από όση ασκούν εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η Γη είναι επίπεδη. Με δεδομένες τις ανοησίες που ανακινεί καθημερινά η βιομηχανία του Ολοκαυτώματος, το ερώτημα είναι γιατί υπάρχουν μόνο τόσο λίγοι σκεπτικιστές.
Πιο κάτω (σελ. 132):
Η μεταπολεμική κυβέρνηση της Γερμανίας έδινε αποζημειώσεις στους Εβραίους που υπέμειναν τη δοκιμασία των γκέτο ή των στρατοπέδων. Πολλοί Εβραίοι χάλκεψαν το παρελθόν τους προκείμένου να πληρούν αυτή την προϋπόθεση. "Εάν όσοι υποστηρίζουν ότι είναι επιζήσαντες, είναι πράγματι", συνήθιζε να διαμαρτύρεται η μητέρα μου, "τότε, ποιους σκότωσε ο Χίτλερ;"
Και πιο κάτω (σελ. 197-8):
Καθώς η βιομηχανία του Ολοκαυτώματος παίζει με τους αριθμούς για να υποστηρίξει τις απαιτήσεις της για αποζημιώσεις, οι αντισημίτες, γεμάτοι ικανοποίηση, χλευάζουν τους "Εβραίους ψεύτες" που "σκυλεύουν" ακόμα και τους νεκρούς τους. Παίζοντας με αυτούς τους αριθμούς τα μέλη της βιομηχανίας του Ολοκαυτώματος, έστω και ακούσια, βγάζουν καθαρό το ναζισμό. Ο Raul Hilberg, η μεγαλύτερη αυθεντία σχετικά με το Ολοκαύτωμα, υπολογίζει τον αριθμό των δολοφονημένων Εβραίων σε 5,1 εκατομμύρια. Και όμως, αν ζουν σήμερα [σ.σ. 2000] 135.000 Εβραίοι πρώην σκλάβοι-εργάτες [σ.σ. όπως ισχυρίζονται τα μέλη της "βιομηχανίας"], περίπου 600.000 πρέπει να επέζησαν του πολέμου, δηλαδή τουλάχιστον μισό εκατομμύριο περισσότεροι από τους συνήθεις υπολογισμούς. Ύστερα, θα έπρεπε κανείς να αφαιρέσει αυτό το μισό εκατομμύριο από τα 5,1 εκ. εκείνων που σκοτώθηκαν. Όχι μόνον ο αριθμός των "6 εκατομμυρίων" γίνεται πιο αναξιόπιστος, αλλά οι αριθμοί που δίνει η βιομηχανία του Ολοκαυτώματος προσεγγίζει εκείνους των αρνητών του Ολοκαυτώματος.
Η επιστημονική έρευνα, λοιπόν, μοιάζει να βρίσκεται ανάμεσα στη Σκύλλα αυτών που αρνούνται το Ολοκαύτωμα, και τη Χάρυβδη αυτών που το καπηλεύονται. Παρολαυτά, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από τα δύο, κι όποιος ενδιαφέρεται για την αλήθεια δεν έχει παρά να μελετήσει το έργο ερευνητών που δίνουν εξαντλητικές και έγκυρες πηγές, και αποδεικνύονται αξιόπιστοι από τον τρόπο με τον οποίο τις χειρίζονται.
Ο Michael Shermer, στο υπέροχο βιβλίο του "Γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν σε παράξενα πράγματα", Π.Ε.Κ. (το οποίο προτείνω ανεπιφύλακτα για ανάγνωση) αφιερώνει ολόκληρο κεφάλαιο για τους αρνητές του Ολοκαυτώματος, και δίνει πολλές απαντήσεις για τις τακτικές τους και τις "αντικειμενικές πηγές" του Πλεύρη.
Για τον αριθμό των νεκρών Εβραίων (συνολικά), ο Shermer γράφει (σελ. 199):
Ο αριθμός των 5 με 6 εκατομμυρίων νεκρών είναι μια γενική αλλά καλά τεκμηριωμένη εκτίμηση. Οι εκτιμήσεις αυτές προκύπτουν παραβάλλοντας τους αριθμούς των Εβραίων που κατοικούσαν επίσημα στην Ευρώπη, εκείνων που μεταφέρθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκείνων που απελευθερώθηκαν από τα στρατόπεδα αυτά, εκείνων που σκοτώθηκαν από τη δράση των Einzatzgruppen και εκείνων που επέζησαν του πολέμου. Είναι ένας αριθμός που προκύπτει από την απλή μελέτη δημογραφικών και πληθυσμιακών δεδομένων.Και πιο κάτω αναφέρει (σελ. 260):
Το γεγονός ότι οι εκτιμήσεις ποικίλουν είναι κάτι που προσθέτει αξιοπιστία στους υπολογισμούς. Δηλαδή θα ήταν πολύ πιθανότερο να είχαν "μαγειρευτεί" οι αριθμοί, αν όλες οι εκτιμήσεις ήταν ακριβώς ίδιες. Το γεγονός ότι οι εκτιμήσεις διαφέρουν, πλην όμως όλες κυμαίνονται μέσα σε ένα λογικό εύρος απόκλισης, σημαίνει ότι στο Ολοκαύτωμα όντως έχασαν τη ζωή τους περίπου 5 με 6 εκ. Εβραίοι.
Στο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου θα βρείτε πληθώρα μαρτυριών που αποδεικνύουν ότι και σχέδιο υπήρχε για την γενοκτονία των Εβραίων από την ανώτερη ηγεσία των ναζί, και τέθηκε σε εφαρμογή. Ακόμα και ο Ίρβινγκ (τον οποίο ο Πλεύρης έχει σε ιδιαίτερη εκτίμηση) παραδέχτηκε σε ένα σημείο ότι ο Χίμλερ υποστήριξε τη σφαγή ακόμη και γυναικόπαιδων (σελ. 243).
Παρακάτω σας μεταφέρω από το βιβλίο (σελ. 261) τον πίνακα με τα θύματα ανά χώρα.
Για το ρόλο του Garaudy, διαβάστε ένα παλιότερο άρθρο του Omadeon: http://omadeon.wordpress.com/2009/07/11/holocaust-denial-and-other-net-memes
Κι εδώ, πάλι από τον Omadeon, ένα κατατοπιστικό άρθρο-απάντηση στους αρνητές του Ολοκαυτώματος, με τους σχετικούς συνδέσμους:
http://omadeon.wordpress.com/2009/12/27/evidence-against-holocaust-deniers
Ωστόσο, το θέμα αυτού του άρθρου δεν ήταν να ανοίξουμε κουβέντα για το Ολοκαύτωμα (αν και δε θα μπορούσα να αποφύγω κάποιες βασικές αναφορές). Ήταν να αποδείξουμε με ένα ακόμη παράδειγμα ότι ο Πλεύρης ούτε φιλόπονος ερευνητής είναι, ούτε σοβαρός. Πήρε κάποια βιβλία ιδεολογικών του συμμάχων του εξωτερικού, αντέγραψε τη δουλειά τους, και μας το σέρβιρε σαν δική του έρευνα. Και, το σπουδαιότερο, διαστρέβλωσε το περιεχόμενο των πηγών του.
Στους οπαδούς του Πλεύρη, λοιπόν, θα θέσω το απλό ερώτημα: Εάν κάποιος πιστεύει ότι το δίκαιο και η αλήθεια είναι με το μέρος του, για ποιο λόγο αισθάνεται την ανάγκη να "πειράξει" τις πηγές, και να βγάλει τα δικά του (και εν γνώσει του ψευδή) συμπεράσματα;
;)
ΥΓ. Ο Πλεύρης έχει τάξει 1.000.000 ευρώ σε όποιον αποδείξει ότι λέει κάτι διαφορετικό από τις πηγές του. Ελπίζουμε να μη φανεί απέναντί μας "αναθεωρητής" και σ' αυτό το νούμερο. Από τόσους και τόσους "τα παίρνουμε", θα είναι μεγάλη μας χαρά να προστεθεί κι ο Πλεύρης στη λίστα των χορηγών μας. Είμεθα απολύτως βέβαιοι, ως Άνδρας που είναι, ότι θα τιμήσει και αυτή τη φορά τα παντελόνια του και θα κρατήσει το λόγο του. Ας παραδειγματιστεί και από τους "συναδέλφους" του στο εξωτερικό:
Το 1980, η υπόσχεση του IHR [σ.σ. Ινστιτούτο για την Ιστορική Αναθεώρηση] να πληρώσει 50.000 δολάρια σε όποιον έφερνε αποδείξεις ότι κάποιοι Εβραίοι είχαν πράγματι εξοντωθεί με αέρια στο Άουσβιτς βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας. Όταν ο Μελ Μερμελστάιν ανταποκρίθηκε στην πρόκληση αυτή, οι τίτλοι των εφημερίδων και αργότερα ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ περιέγραψαν την παραλαβή του βραβείου και τα επιπλέον 40.000 δολάρια που του δόθηκαν για όσα "είχε προσωπικά υποστεί".
[πηγή: M. Shermer, οπ.π., σελ. 201]
Διαβάστε επίσης: Το άρθρο για τον πιο φανατικό αναγνώστη του πατσαβουροβιβλίου.