Πριν λίγη ώρα κοινοποιήθηκαν στην ιστοσελίδα του Ιού δύο άρθρα τα οποία, κατά τη διατύπωση τους, "δεν χώρεσαν" στην ύλη της Ελευθεροτυπίας.Το πρώτο άρθρο αφορά το πανεπιστημιακό άσυλο με τίτλο Οι "ικέτες" της Αθήνας και του Παρισιού - Το γαλλικό προηγούμενο με την απεργία πείνας 300 μεταναστών σε χώρο ασύλου όπου παρατίθεται σε αντιδιαστολή με την ελληνική επικαιρότητα το ιστορικό της κατάληψης της εκκλησίας Σεν Μπερνάρ από μετανάστες στο Παρίσι κατά τον Ιούνιο του 1996, ένα θέμα που συμπληρώνει τα σχετικά κείμενα του Παντελή Μπουκάλα και του Νίκου Σαραντάκου με κάποιες αποκαλυπτικές διαπιστώσεις.
Το δεύτερο άρθρο είναι μια εκτενής ανάλυση για τη δημοσιογραφική υπερπροβολή του Βασίλειου Μαρκεζίνη και του Μίκη Θεοδωράκη στα ΜΜΕ. Και ως συνήθως, όλη αυτή η προβολή ανιχνεύεται με πολιτικά κριτήρια και ο Ψαρράς εντοπίζει τις κοινές συνισταμένες μεταξύ των δύο ανδρών και τον πολιτικό παρονομαστή που τους συνδέει αποκαλύπτοντας το βαθύτερο σχέδιο που εξυφαίνεται. Τίτλος Ο Σπίθας και το Παιδί Φάντασμα την εποχή του Μνημονίου - Η πολιτική δραστηριοποίηση Μίκη Θεοδωράκη και Βασιλείου Μαρκεζίνη.
Πάντοτε περιμένουμε με αγωνία το επόμενο άρθρο κάθε μέλους του Ιού στην Ελευθεροτυπία αλλά ποτέ δεν μπορεί να καλύψει το κενό που άφησε η κατάργηση της ιστορικής στήλης. Ευχόμαστε κι ελπίζουμε πάντα να τους ξαναδούμε ενωμένους κάτω από οποιοδήποτε πρότζεκτ θα τους καλύπτει δημοσιογραφικά.