Πέρα από την προεκλογική στήριξη που ήρθε να προσφέρει η Άνγκελα Μέρκελ στην ελληνική κυβέρνηση εν όψει των ευρωεκλογών -κάπως έτσι στήριζε παλαιότερα και η Θάτσερ τον Πινοσέτ- βλέποντας τα πλάνα στη ΔΤ, αυτό που έβγαζε μάτι ήταν η δουλοπρέπεια που εξέπεμπε ο Αντώνης Σαμαράς δίπλα της. Δουλοπρέπεια που ήταν εμφανής στη στάση του, στη συμπεριφορά του, σε όλο του το «body language» γενικότερα. Από την ώρα που η Μέρκελ κατέβηκε από το αεροπλάνο μέχρι τη στιγμή που μπήκαν στην πολυτελή BMW, ο Έλληνας πρωθυπουργός φάνταζε σαν ένα από κείνα τα μικρά χαριτωμένα σκυλάκια που έχουν μέρες να δουν το αφεντικό τους και σε κάθε βήμα του χοροπηδούν χαρούμενα τριγύρω του.
Η πρώτη στάση της εξοχότατης με τον τοπικό φύλαρχο ήταν στο ξενοδοχείο Χίλτον, για να συναντηθεί και να συζητήσει εκεί με επιχειρηματίες (η ερώτηση για τον αν συναντηθούν και με άνεργους και εξαθλιομένους πολίτες αργότερα, απορρίπτεται ως λαϊκίστικη).
Στην αίθουσα συνάντησης του Χίλτον ο Αντώνης Σαμαράς μόνο πρωθυπουργό χώρας δεν θύμιζε. Γιατί ένας οικοδεσπότης πρωθυπουργός όταν συστήνει στον φιλοξενούμενό του ένα τρίτο πρόσωπο -επιχειρηματία στην προκειμένη περίπτωση- στέκεται συνήθως δίπλα του ή μισό βήμα μπροστά για να κάνει την κλασική χειρονομία λέγοντας φερ' ειπείν «κυρία καγκελάριε, από δω ο κύριος τάδε». Αυτό στη αίθουσα του Χίλτον δεν υπήρχε. Αν παρακολουθούσε την όλη σκηνή κάποιος αδαής, που δεν γνώριζε κανένα από τα πρόσωπα, θα έλεγε ότι ο Σαμαράς είναι μέλος της κουστωδίας των υπαλλήλων που συνόδευαν τη Γερμανίδα καγκελάριο. Η Μέρκελ, με αρχηγικό προβάδισμα, έκανε το γύρο της αίθουσας χαιρετώντας έναν-έναν τους επιχειρηματίες και ο Σαμαράς ακολουθούσε στο κατόπι της σαν παρανυφάκι. Όμως, για κακή τύχη του Σαμαρά, η Άνγκελα Μέρκελ δεν φορούσε νυφικό και έτσι ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν είχε τίποτα να κρατήσει για να φανεί χρήσιμος. Αρκέστηκε απλά στο να γελάει πρόθυμα ξωπίσω της κάθε φορά που έπεφτε κάποιο αβροπρεπές αστειάκι στις σύντομες συνομιλίες της με τους επιχειρηματίες.
φωτογραφίες από EUROKINISI
Το μαρτύριο του Σαμαρά τέλειωσε όταν τελείωσε και ο γύρος της Μέρκελ στην αίθουσα και έκατσαν επιτέλους για να ξεκινήσει η συζήτηση. Γιατί στο πάνελ, καθισμένος δίπλα της, φάνταζε πάλι σαν κάποιο σημαντικό πρόσωπο. Η συζήτηση ξεκίνησε με δύο σύντομους χαιρετισμούς και, αμέσως μετά, όταν ήρθε η ώρα για να μιλήσουν οι επιχειρηματίες, ο Σαμαράς έδιωξε τους δημοσιογράφους και τις κάμερες. Γιατί, όσο να 'ναι, δεν είναι και ιδιαίτερα επικοινωνιακό να ακούγονται δημοσίως «αναπτυξιακά» αιτήματα για επιπλέον μειώσεις μισθών ή για καταργήσεις κατώτατων μισθών κ.α.