ΕΝΟΤΗΤΑ 1 1983 Μετά από τη τριπλή δικτατορία Βιντέλα, Βιόλα, Γκαλτιέρι, η κυβέρνηση του Ραούλ Αλφονσίν (1983) ανέλαβε δράσεις για - την αποκατάσταση των διωγμένων, -καθιέρωση του πολιτικού ελέγχου στις ένοπλες δυνάμεις και -την εδραίωση των δημοκρατικών θεσμών. Τα μέλη των τριών δικτατοριών δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε ισόβια. Η κληρονομιά ήταν βαριά, το χρέος είχε μεγεθυνθεί. Επιπλέον το ιδιωτικό χρέος των δικτατόρων απέναντι στους ιδιώτες δανειστές και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η κυβέρνηση Αλφονσίν το δέχεται ως δημόσιο παρά την εισήγηση του επιτελείου του των οικονομικών. . Αποτέλεσμα ήταν να αυξηθεί το ήδη αυξημένο δημόσιο χρέος της χώρας. Έτσι προτεραιότητα δόθηκε στην εξυπηρέτηση του δημόσιου (εξωτερικού) χρέους έναντι του εσωτερικού. Με τις συνθήκες αυτές και κάτω από καθεστώς αδιαφάνειας, Κι επιπλέον μετά τη νομισματική κρίση του 1989 που πενταπλασίασε τις τιμές, η κυβέρνηση Αλφονσίν, πέντε μήνες πριν ολοκληρώσει τη θητεία της παραιτήθηκε.. Βίοι Παράλληλοι. Ελλάδα Η χώρα που θα επιζήσει χωρίς κατοίκους ή αλλιώς "Υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;"
ΕΝΟΤΗΤΑ 2  1990 Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Κάρλος Μένεμ ξεκίνησε τις διαδικασίες ιδιωτικοποιήσεων και ζήτησε τη συνδρομή του οικονομολόγου Ντομίνγκο Καβάγιο, ο οποίος επέβαλε σταθερή ισοτιμία πέσο-δολαρίου το 1991 και υιοθέτησε μακροπρόθεσμες πολιτικές αγοράς, καταργώντας τον προστατευτισμό και επιχειρηματικούς κανονισμούς, επιταχύνοντας τις ιδιωτικοποιήσεις. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις συνέβαλαν σε σημαντικές αυξήσεις των επενδύσεων και της ανάπτυξης με σταθερές τιμές για το μεγαλύτερο διάστημα της δεκαετίας του '90.  Οι πληρωμές των εξωτερικών χρεών έφτασαν σε πρωτόγνωρα επίπεδα, ενώ η φοροδιαφυγή και η διαφυγή κεφαλαίων συνέβαλαν σε μία κρίση ισοζυγίου πληρωμών, που έθεσε την οικονομία σε καταστολή από το 1975 ως το 1990. Για την αντιμετώπιση της κατάστασης, ο οικονομολόγος Ντομίνγκο Καβάγιο (D. Cavallo) υποτίμησε το πέσο σε σχέση με το δολάριο το 1991 και μείωσε τις χρηματικές παροχές. Το οικονομικό επιτελείο του προώθησε την απελευθέρωση του εμπορίου, την άρση του προστατευτισμού και τις ιδιωτικοποιήσεις. Πέσο-δολάριο Η κυβέρνηση του περονιστή προέδρου Κ. Μένεμ, σε συνεργασία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και προκειμένου να αντιμετωπίσει την έκρηξη του υπερπληθωρισμού, ο οποίος ξεπέρναγε το 100% σε ετήσια βάση, συνέδεσε το αργεντίνικο νόμισμα, πέσο, με το δολάριο με σταθερή ισοτιμία ένα προς ένα. Η σύνδεση του νομίσματος βασίστηκε στην εγγύηση των υπό κυκλοφορία πέσος από τα αποθέματα της Κεντρικής Τράπεζας σε δολάρια. Το μέτρο αυτό είχε απόλυτη επιτυχία στην αντιμετώπιση του πληθωρισμού, ο οποίος έπεσε δραματικά από περισσότερο από 3.000% το 1989 σε 0,2% το 1996, οδήγησε όμως στη δολαριοποίηση της οικονομίας και στην απεμπόληση της νομισματικής πολιτικής της χώρας, η οποία στην πράξη, από το σημείο αυτό και έπειτα ήταν δέσμια της αμερικανικής νομισματικής πολιτικής. Ο πληθωρισμός έπεσε και το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 1/3 μέσα σε τέσσερα χρόνια. Η σταθερή αξία του πέσο όμως μπορούσε να διατηρηθεί μόνο με τη χρήση δολαρίων στην εγχώρια αγορά, γεγονός που οδήγησε στην αύξηση του εξωτερικού χρέους. Οι εξωτερικές δυσμενείς συνθήκες και η αδυναμία του συστήματος ακύρωσαν τυχόν θετικά αποτελέσματα, προκαλώντας τη σταδιακή υποβάθμιση της οικονομίας από το 1995 μέχρι την τελικής της κατάρρευση το 2001. Η πολιτική του σκληρού δολαρίου (σαν το άκαμπτο ευρώ που θέλει η Γερμανία), η άνοδος των αμερικανικών επιτοκίων, και η υποτίμηση του βραζιλιάνικου ρεάλ το 1999 ανέτρεψαν τη μακροοικονομική σταθερότητα της Αργεντινής, η οποία μέχρι το 1998 αποτελούσε το υπόδειγμα της αποτελεσματικότητας των οικονομικά ορθόδοξων οδηγιών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Η ανατίμηση του πέσο, η ισοτιμία του οποίου αναγκαστικά ακολουθούσε αυτή του δολαρίου στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και η υποτίμηση του ρεάλ, έπνιξαν τον εξαγωγικό τομέα της Αργεντινή, βυθίζοντας τη χώρα σε ύφεση.
Επίσης για να ρίξει περισσότερη στάχτη στα μάτια των αποχαυνωμένων Ελλήνων που περίμεναν μία κουβέντα του για να βγάλουν έναν στεναγμό ανακούφισης αφού δήθεν «γλιτώσαμε την πτώχευση» ΕΝΟΤΗΤΑ 3 Το 1998 όμως, μία σειρά διεθνών κρίσεων στην οικονομία και η υπερεκτίμηση του πέσο προκάλεσαν σταδιακά μία εγχώρια οικονομική κρίση. Η αίσθηση της σταθερότητας και ευημερίας που επικρατούσε υποχώρησε γρήγορα και με το τέλος της θητείας του το 1999, ο Μένεμ δεν ήταν καθόλου δημοφιλής . Στις 07 Ιουνίου 2001 ο πρώην πρόεδρος Κάρλος Μένεμ τέθηκε σε κατ΄ οίκον περιορισμό, όπως επιβεβαίωσε εκπρόσωπος του γερουσιαστή αδερφού του. Την εντολή για τη σύλληψή του έδωσε δικαστήριο που ερευνά υπόθεση παράνομης πώλησης όπλων κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ο 70χρονος, τότε Μένεμ δεν οδηγήθηκε στη φυλακή, λόγω της ηλικίας του, όμως θα τελεί σε κατ΄ οίκον περιορισμό μέχρι τη διεξαγωγή της δίκης. Ο Μένεμ, ο οποίος διατέλεσε πρόεδρος της Αργεντινής από το 1989 έως το 1999, αντιμετωπίζει κατηγορίες για «παράνομες διασυνδέσεις» και πώληση όπλων στην Κροατία, κατά τη διάρκεια του πολέμου από το 1991 έως το 1993, και στο Εκουαδόρ το 1995. Παρόμοιες κατηγορίες αντιμετωπίζουν τρεις πρώην υπουργοί και ο πρώην αρχηγός του στρατού. Ο διάδοχος πρόεδρος Φερνάντο ντε λα Ρούα κληρονόμησε μειωμένη ανταγωνιστικότητα στις εξαγωγές, καθώς και χρόνια ελλείμματα. Ο κυβερνών συνασπισμός επανέφερε τον Καβάγιο στο Υπουργείο Οικονομικών, γεγονός που ερμηνεύτηκε ως μία κίνηση πανικού από τις αγορές παραγώγων. Ο Καβάγιο αναγκάστηκε να λάβει μέτρα για τα διαφυγόντα κεφάλαια και να αντιμετωπίσει την κρίση με πάγωμα των λογαριασμών. Η λαϊκή δυσφορία εντάθηκε και στις 20 Δεκεμβρίου του 2001, η Αργεντινή μπήκε στη χειρότερη θεσμική και οικονομική της κρίση από το 1890. Βίαιες διαδηλώσεις και συγκρούσεις με τις αρχές οδήγησαν σε τραυματισμούς και θανάτους. Το χαοτικό κλίμα που εντεινόταν και οι φωνές διαμαρτυρίας οδήγησαν τελικά στην παραίτηση του πρόεδρου ντε λα Ρούα. 19/07/2001 Ο κίνδυνος της κατάρρευσης υπό το βάρος του υπέρογκου χρέους της, που αντιπροσωπεύει το ένα πέμπτο των ομολόγων των αναδυόμενων αγορών είναι ορατός. Η Αργεντινή βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Οι αποδόσεις των ομολόγων υπερβαίνουν το 20%. Οι δανειστές αναμένουν την κατάρρευση. Η επιστροφή του Νομίνγκο Kαβάγιο στο υπουργείο Οικονομικών, δηλαδή του αρχιτέκτονα των πετυχημένων μεταρρυθμίσεων στις αρχές της δεκαετίας του '90, δεν έχει συνοδευτεί μέχρι στιγμής από την προσδοκώμενη επιτυχία και βέβαια δεν έχει τονώσει την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών και των αγορών. Ο Kαβάγιο θέλει να να τονώσει την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών, αλλά και να μειώσει χρέος, με συνταγή ΔΝΤ. Δεν υπάρχουν αποτελέσματα και η οικονομία της χώρας εξακολουθεί να παραπαίει. (Το δίδυμο Άμποτ - Κοστέλλο δηλ. Παπακωνσταντίνου - Κατσέλη λένε πως θα τα καταφέρουμε, εκτελώντας την οδηγία του αρχηγού της Χούντας να κοροϊδεύουν τα κορόιδα) Η κυβέρνηση του Μπουένος Αϊρες εμφανίζεται προβληματισμένη αποφασισμένη να προσπαθήσει για την ανάκαμψη της οικονομίας, αδιαφορώντας αυτή τη φορά για το πολιτικό κόστος. Η ανεργία είναι στο 30% και το ετήσιο εισόδημα των μισών μισθωτών είναι λιγότερο από 500 πέσος ($320) . Η φτώχεια επηρεάζει το 37% του πληθυσμού. Δεν υπάρχει στην ιστορία της χώρας προηγούμενο κοινωνικής καταστροφής τέτοιου μεγέθους Το σύμφωνο σταθερότητας απετέλεσε για την Ελλάδα ότι και το δέσιμο πέσο – δολαρίου για την Αργεντινή, που αναφέρουμε δίπλα.  Παρά την αποτυχία στην ΕΑΣ, μπαίνουν τα θεμέλια και προϊδεάζεται το «κοινό» για τις αποκρατικοποιήσεις που θα φέρουν οι εκσυγχρονιστές. 1999
Ο Σημίτης τελικά τα «καταφέρνει». Κλειδώνει την ισοτιμία δραχμής – ευρώ στα 340,75. Πανηγυρίζει ενώ ξέρει (;) πως έχει απεμπολήσει ένα πολύτιμο εργαλείο δημοσιονομικής σταθερότητας. Αλλά είπαμε. Γίναμε Ευρώπη. ΕΝΟΤΗΤΑ 4 20/12/01 η αρχή της ανάκαμψης (για την Αργεντινή λέμε) Σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης βρίσκεται η Αργεντινή μετά τις βίαιες διαδηλώσεις. Oι υπουργοί της κυβέρνησης υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους στον πρόεδρο ενώ το υπουργείο Οικονομικών παραδόθηκε στις φλόγες. Ήδη, ο Παπακωνσταντίνου της Αργεντινής, Ντομίνγκο Καβάγιο, υπέβαλε την παραίτηση του, την οποία έκανε αποδεκτή ο Ντε λα Ρούα,. O πρόεδρος της Αργεντινής έχει ήδη κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, ενώ 10.000 πολίτες του Μπουένος Αϊρες διαδήλωναν μαζικά στους δρόμους της πρωτεύουσας Διαδηλωτές εκτόξευσαν βόμβες μολότοφ με αποτέλεσμα πολλά γραφεία να τυλιχτούν στις φλόγες. Η αστυνομία χρησιμοποίησε δακρυγόνα για να διαλύσει το συγκεντρωμένο πλήθος στην Plaza de Mayo (Πλατεία Μαΐου). Ο πρόεδρος της Αργεντινής, Φερνάντο ντε λα Ρούα, παραιτήθηκε από το αξίωμα του μετά από την άρνηση των Περονιστών να συμμετάσχουν σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Όπως είχε δηλώσει νωρίτερα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο Φερνάντο ντε λα Ρούα θα υπέβαλε την παραίτησή του εάν η αντιπολίτευση απέρριπτε την προσφορά του να συμμετάσχει στο σχηματισμό του κυβερνητικού συνασπισμού. «Εάν η αντιπολίτευση (το κόμμα των Περονιστών) πει όχι, ο πρόεδρος θα αποχωρήσει», είχε τονίσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Χουάν Πάμπλο Μπαϊλάκ. Όσο για τον «υπερυπουργό» Οικονομίας, Ντομίνγκο Καβάγιο, μετά την υποβολή της παραίτησής τους ζητά από τις Αρχές να προστατέψουν τόσο τον ίδιο όσο και την οικογένειά του, ενώ ένας δικαστής τού απαγόρευσε την έξοδο από τη χώρα. Συγνώμη ζήτησε από τους συμπατριώτες του ο τέως υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής, Ντομίνγκο Καβάγιο, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Clarin. Ο άλλοτε ισχυρός άνδρας της χώρας υποστηρίζει ακόμα ότι ο τέως πρόεδρος Φερνάντο ντε λα Ρούα υπονομεύθηκε από το ίδιο του το κόμμα. «Πάντοτε ζητώ συγγνώμη. Ασφαλώς όταν κάποιος προσπαθεί να λύσει προβλήματα κάνει λάθη. Γίνονται λάθη που δημιουργούν προβλήματα στους ανθρώπους» αναφέρει χαρακτηριστικά ο τέως υπουργός, ενώ σχολιάζοντας τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στο πρόσωπό του, σχολιάζει: «Ο κόσμος κουράστηκε από μια κατάσταση πολύ σοβαρή και στο πρόσωπό μου συγκεντρώθηκε όλη του η οργή. Αλλωστε, ήμουν ο αρμόδιος υπουργός επί οικονομικών θεμάτων. Το καταλαβαίνω και δεν ενοχλούμαι καθόλου». Ο Διεθνής Νταβατζής Τσαντίστηκε Από την ειδησεογραφία των ημερών «Αναφερόμενος στη στάση του Διεθούς Νομισματικού Ταμείου και στο γεγονός ότι αρνήθηκε να αποδεσμεύσει βοήθεια ύψους 1,3 δισ. δολαρίων, ο Καβάγιο υποστηρίζει ότι η Συμμαχία που στήριξε τον Φερνάντο ντε λα Ρούα ουσιαστικά υπονόμευσε τις τροποποιήσεις στον προϋπολογισμό, την ώρα που ακόμα και οι Περονιστές είχαν συμφωνήσει. «Η άρνηση του ΔΝΤ ήταν επομένως αναμενόμενη». «Ήταν προφανές ότι η Συμμαχία δεν στήριξε όσο έπρεπε τον πρόεδρο και ασφαλώς δεν στήριξε καθόλου εμένα» κατέληξε. Σχετικά με την οικονομική κατάσταση που επικρατεί, ο Ντομίνγκο Καβάγιο τάσσεται κατά της υποτίμησης του νομίσματος καθώς και της άρσης του καθεστώτος συναλλαγματικής ισοτιμίας του πέσο με το δολάριο. 22 άνθρωποι πέφτουν νεκροί 250 τραυματίζονται Και είναι μόνο οι πρώτες μέρες . Το άλλο με τον Τοτό: Αφού οδηγήθηκε η χώρα στην καταστροφη και το χάος, οι διεθνείς απατεώνες με περισσό θράσος δηλώνανε: «ο Οργανισμός είναι έτοιμος να συνεργαστεί με τον νέο υπουργό Οικονομικών της Αργεντινής, για να επιτευχθεί ένα συγκροτημένο οικονομικό πρόγραμμα», Για την παραπάνω από ενδεχόμενη ευθύνη του ΔΝΤ για την κατάσταση που αντιμετώπισε η χώρα, ούτε λόγος. Μπράβο! Στο μεταξύ ο Ντε Λα Ρούα, ήταν ήδη …Πουλόπουλος Και οι διεθνείς Οίκοι (της ανοχής των λαών) Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης του χρέους προχώρησαν σε αλλεπάλληλες υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας, χαρακτηρίζοντας «σκουπίδια» τους τίτλους του δημοσίου..( Ότι κάνανε και στην Ελλάδα όχι 15 χρόνια μετά την εφαρμογή των ιδεών ΔΝΤ αλλά μόλις λίγων εβδομάδων) Οι λόγοι της χρεωκοπίας (αλλιώς στερνή μου γνώση) Βέβαια από το αποτέλεσμα φάνηκε πως ο λόγος της χρεοκοπίας δεν ήταν το ύψος του χρέους αλλά το γεγονός ότι η πολιτική ιδιωτικοποιήσεων και ξεπουλήματος κατέστρεψε το μεγαλύτερο παραγωγικό κομμάτι της οικονομίας στον βωμό της χρηματιστηριακής επέκτασης, με αποτέλεσμα το χρέος να μειωθεί ως ποσοστό του AEΠ, αλλά το AEΠ να πέφτει με τέτοιους ρυθμούς που να μη μπορεί να «αναπαράγει» την οικονομία και έτσι να εξυπηρετεί το χρέος. Με λίγα λόγια, ο λόγος της χρεωκοπίας ήταν το βάθος της ύφεσης. Η Αργεντινή χρεοκόπησε στο δημόσιο χρέος της, ύψους 144 δισ. δολαρίων τον Δεκέμβριο του 2001. Η χρεοκοπία αυτή ήταν η μεγαλύτερη κρατική χρεοκοπία μέχρι σήμερα και λόγω του μεγάλου αριθμού ομολόγων, τις διάφορες δικαιοδοσίες στις οποίες αυτά είχαν εκδοθεί και την ανομοιογένεια και τον μεγάλο αριθμό επενδυτών,κυρίως μικροεπενδυτές από την Ευρώπη και την Ιαπωνία, οι διαδικασίες αναδιαπραγμάτευσης ακόμα και σήμερα εξελίσσονται. Η τελική διευθέτηση του χρέους Η τελική προσφορά, όπως την ονόμασε ο υπουργός Οικονομικών κ. Λαβάνια, κλείνει τη μεγαλύτερη κρατική χρεοκοπία στην ιστορία ύψους 144 δισ. δολαρίων μετά ένα θρίλερ τριών ετών. Οι διεθνείς επενδυτές καλούνται να δεχθούν «25% του κεφαλαίου τους, ή τίποτα», καθώς το σχέδιο της Αργεντινής προβλέπει τη «συγχώρεση» των τριών τετάρτων του χρέους. Η χρεοκοπία της Αργεντινής ανέδειξε στο μέγιστο βαθμό την απουσία ενός διεθνούς νομικού πλαισίου, το οποίο να προστατεύει τους πιστωτές χωρών, αντίστοιχα με τους πιστωτές χρεοκοπημένων εταιρειών, ενώ παράλληλα αποτελεί μια στρέβλωση των κανόνων της αγοράς, καθώς η επενδυτική κοινότητα καλείται να καλύψει τα λάθη στη διαχείριση και τη διαφθορά, τα οποία οδήγησαν την περισσότερο ευρωπαϊκή από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής στο οικονομικό αδιέξοδο. Και η αναδιαπαγμάτευση, θα συνεχιστεί αλλά η χώρα έχει ανακάμψει ΕΝΟΤΗΤΑ 4 Ο Μένεμ και ο ΚαηΜένεμ 2009 Λεφτά Υπάρχουν! Με το γελοίο αυτό σύνθημα, που την υποκρισία που έκρυβαν οι δύο αυτές λέξεις, αποκάλυψε (άθελα του;) ο Προβόπουλος της ΤτΕ, ο ΓΑΠ αναλαμβάνει πρωθυπουργός της χώρας τον Οκτώβρη του 2009. Σαν να είχε διδαχτεί απευθείας από τον Μένεμ την τέχνη της προδοσίας. Όπως και ο νοτιαμερικάνος πρωτομάστορας, ξεγέλασε μία ολόκληρη χώρα, όπως έκοψε τις φαβορίτες του από τη μία μέρα στην άλλη, δίνοντας τη σημειολογία της αλλαγής πλεύσης, τώρα που ήταν αρχηγός, έτσι και ο ελάχιστος ΓΑΠ, βάζοντας τα δεκανίκια του να επαναλαμβάνουν μονότονα πως «δεν περίμεναν τέτοια κατάσταση στην οικονομία» έδωσε επιτυχώς εξετάσεις στην αδιαντροπιά, στην αγυρτεία και τη φτηνή μικροπολιτική. 2010 Ιανουάριος Όχι Δε θα σας πάμε στο ΔΝΤ. ΘΑ τα καταφέρουμε μόνοι. Έτσι έλεγε το «παιδί της αλλαγής» το Γενάρη. Τα ίδια φώναζε και το «κολλητήρι της Κοζάνης» που ζει δόξα Μιρικόγκου εν Αθήναις. Υπολόγιζαν όμως χωρίς τη Γερμανία. Όχι. Δε μιλάμε για δανεικά. Ή τουλάχιστον δε μιλάμε ακόμα για δανεικά. Η πικρή αλήθεια είναι πως ο μηχανισμός της ίδιας της Ευρωζώνης είναι ένας μηχανισμός που γεννήθηκε για να διατηρεί (και να μεγεθύνει) τα πλεονάσματα του πυρήνα της (Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία) μέσω των εππειμμάτων της περιφέρειας της (των γνωστών piigs. Κάθε σμίκρυνση του ελλείμματος μας θα σήμαινε μείωση των πλεονασμάτων του πυρήνα. Τς τς τς. Αυθάδεια. Μπροστά στον κίνδυνο μείωσης των γερμανικών πλεονασμάτων, τι αξία έχει η ζωή των χαμένων pigs; Και επειδή δε μπορεί να βάλει ο πυρήνας τα λεφτά (ή τουλάχιστον όλα για να μη ρισκάρει περισσότερο) καλεί και το ΔΝΤ για να πάρει λεφτά ο πυρήνας και να τα πληρώσει η περιφέρεια. Και ποιος είναι ο οδηγός; Ο ΓΑΠ που ποτέ του δερν είπε καμία αλήθεια. Αντίθετα σαν πνευματικό τέκνο του Μένεμ, πήρε και αυτός διδακτορικό δτην προδοσία του λαού. Μαζί με τον Μιριγκόγκο του. |
Πηγές για την Ελληνική πορεία
-http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=174727
-http://tvxs.gr/webtv/video/εισήγηση-στη-συζήτηση-για-το-χρέος-κ-λαπαβίτσας
-2010 Κρίση Ευρωζώνης –Συλλογικό (Νόβολι Αθήνα 2010) |
Πηγές |
-http://news.in.gr/world/article/?aid=349717
-http://news.in.gr/world/article/?aid=349717