Φαίνεται ότι όλες αυτές οι αποκαλύψεις για το ακροδεξιό ποιόν της σαμαρικής Νέας Δημοκρατίας ξύπνησαν στο Μάκη Βορίδη τον παλιό καλό του φιλοχουντικό εαυτό.
Το παραλήρημα ξεκινάει με το ότι..
«..η Δεξιά δεν είχε ποτέ σχέση με φασιστικές και ναζιστικές ιδέες [...] πάντα πολεμούσε και μάτωνε εναντίων αυτών των ιδεών»
Η εξής δήλωση προκαλεί ασφαλώς γέλιο ακόμα και στην κρυφή κάμερα του Κασιδιάρη, γιατί στην Ιστορία δεν θα βρεθεί κανείς άλλος που να στηρίζει, να προωθεί και να υιοθετεί τόσο ένθερμα και πρόθυμα φασιστικές και ναζιστικές ιδέες όσο η Δεξιά. Το αποδεικνύει άλλωστε και η ιστορία του ίδιου του Μάκη Βορίδη, ο οποίος στη νιότη του «πολεμούσε και μάτωνε» από τη θέση του προέδρου της νεολαίας της χουντικής ΕΠΕΝ και μετέπειτα, ως πρόεδρος του εθνικιστικού «Ελληνικού Μετώπου», εκτελούσε επί σειρά ετών χρέη θεσμικού σφουγγοκωλάριου του Λεπέν στην Ελλάδα. Πάντα «εναντίον του φασισμού» εννοείται.
Συνεχίζει το παραλήρημα λέγοντας:
«..και μόλις τελείωσαν οι παππούδες μας και οι προπάτορές μας τη μάχη εκεί, σ' εκείνα τα βουνά, εναντίον των φασιστών, εναντίον των ναζιστών, μόλις τελείωσαν εκείνη τη μάχη, ξεκίνησαν την αμέσως επόμενη μάχη υπέρ του έθνους και της ελευθερίας, τη μάχη εναντίον του κομμουνισμού, του άλλου ολοκληρωτισμού»
Εδώ προφανώς η ένταση του ανθρώπινου ξεσπάσματος και η συνολική του σύγχυση συντέλεσαν στο να τα κάνει και πάλι λίγο σαλάτα στο μυαλό του. Γιατί το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ, που ήταν στα βουνά και μάχονταν κατά των ναζί και των φασιστών, δεν ήταν δεξιοί, όπως νομίζει ο Μάκης Βορίδης, και άρα ούτε παππούδες ούτε προπάτορές του.
Οι παππούδες και οι προπάτορες του Μάκη Βορίδη δεν ήταν στα βουνά. Ήταν είτε ως συνεργάτες στις στρατιωτικές βάσεις των ναζί, οι γερμανοντυμένοι ταγματασφαλίτες και καταδότες, είτε ως «έμποροι» πίσω από πάγκους στα σοκάκια της εξαθλιωμένης Αθήνας, οι μαυραγορίτες και οι λαδέμπορες δηλαδή, οι πρώτου βαθμού παππούδες και προπάτορες των σημερινών (νεο)φιλελεύθερων, που εκμεταλλευόμενοι την πείνα των ανθρώπων αντάλλασσαν ένα σακί αλεύρι με τα σπίτια και τα κτήματά τους.
Επίσης, παππούδες και προπάτορες του Μάκη Βορίδη στην Κατοχή ανιχνεύονται και στην δοσιλογική κυβέρνηση του αντικομμουνιστού στρατηγού Τσολάκογλου, που υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με τους Ναζί επειδή θεωρούσε ότι αυτό ήταν μονόδρομος για τη σωτηρία του τόπου.
Αλλά και τη μάχη «εναντίον του κομμουνισμού», εναντίον των ανταρτών του ΕΛΑΣ δηλαδή, δεν την έδωσαν οι παππούδες του Μάκη Βορίδη αλλά οι αγγλοαμερικάνοι συνεργάτες τους, με όλο τον εξοπλισμό που είχε καταφτάσει γι αυτό το λόγο στο λιμάνι του Πειραιά. Οι οποίοι μάλιστα, δοθείσης της ευκαιρίας, έκαναν στο νέο τους προτεκτοράτο και τις πρώτες πρόβες με τις βόμβες νάπαλμ που αργότερα θα χρησιμοποιούσαν μαζικά στο Βιετνάμ. Οι παππούδες του Μάκη Βορίδη ουδέποτε θα μπορούσαν αριθμητικά να σταθούν απέναντι στους αντάρτες χωρίς ξένη βοήθεια, γιατί το μόνο που θα κατάφερναν θα ήταν να κοσμήσουν με τη συνεισφορά τους πολλές όμορφες τοποθεσίες της Ελλάδας με φαρδιές πλινθόκτιστες πηγάδες σαν αυτή του Μελιγαλά.
Πέραν των ιστορικών αναδρομών και παραλληλισμών, καλό είναι να ευαισθητοποιηθούν -λυπούμενοι τον εαυτό τους- κάποιοι από τους μη σαμαρικούς εκεί στη Νέα Δημοκρατία και να τον μαζέψουν με τρόπο από το προσκήνιο. Γιατί οι τελευταίες εξελίξεις δεν δίνουν άλλα περιθώρια για ακροδεξιές φρενίτιδες, χώρια που κυκλοφόρησαν τελευταία και πληροφορίες για συμμετοχές του σε παλαιότερες εκδηλώσεις της Χρυσής Αυγής, όπου προφανώς «πολεμούσε και μάτωνε» κι εκεί «εναντίον του φασισμού».